Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rāritās

  • 1 raritas

    I.
    Lit.:

    in pulmonibus inest raritas quaedam et assimilis spongiis mollitudo ad hauriendum spiritum aptissima,

    Cic. N. D. 2, 55, 136:

    dentium,

    Quint. 11, 3, 55:

    (asini) nec pontes transeunt, per raritatem eorum translucentibus fluviis,

    Plin. 8, 43, 68, § 169.—In plur.:

    foraminum raritates,

    Vitr. 2, 5:

    venarum,

    id. 8, 3.—
    II.
    Transf., small number, fewness, rarity:

    capillorum,

    thinness, Suet. Oth. 12; cf.

    superciliorum,

    Plin. 28, 11, 46, § 163:

    stellarum (opp. multitudo),

    id. 2, 18, 16, § 80:

    remanentium (hominum),

    Suet. Aug. 43:

    exemplorum,

    Plin. 7, 13, 11, § 58; cf. Cels. 7, 14:

    raritas dictorum distinguet oratorem a scurrā,

    Cic. de Or. 2, 60, 247; cf.

    figurarum,

    Quint. 9, 3, 27:

    lavandi,

    Suet. Aug. 82:

    in raritate videre,

    Lampr. Elag. 28. —
    b.
    Concr., a rarity:

    Alexandro equi magna raritas contigit,

    Plin. 8, 42, 64, § 154.— In plur.:

    raritates,

    Gell. 3, 16, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > raritas

  • 2 rāritās

        rāritās ātis, f    [rarus], looseness of texture: in pulmonibus.— Small number, rarity: dictorum.

    Latin-English dictionary > rāritās

  • 3 adsimilis

    as-sĭmĭlis ( ads-, Ritschl, Baiter, Rib.; ass-, Merk.), e, adj., similar, like (cf. ad, D. 4.); constr. with gen., dat. with quasi, or absol. (rare; mostly poet. and in post - Aug. prose; once in Cic.).
    a.
    With gen.:

    quicquam adsimile hujus Quasi tu numquam facti feceris,

    Plaut. Merc. 5, 3, 1:

    latuscula adsimili lateris flexurā praedita nostri,

    Lucr. 4, 336 Lachm.:

    assimilis sui,

    Ov. Tr. 1, 6, 27.—
    b.
    With dat.:

    silex cadenti imminet adsimilis,

    Verg. A. 6, 603:

    fratribus,

    Ov. P. 2, 2, 85: raritas adsimilis spongiis, * Cic. N. D. 2, 55, 136:

    aeri-adsimilis capillus,

    Suet. Ner. 1; so id. Galb. 18; id. Vesp. 7.—
    c.
    With quasi: Nam hoc adsimile est quasi de fluvio qui aquam derivat sibi, Plaut. Truc. 2, 7, 12.—
    d.
    Absol.:

    Inde sequetur, Adsimili ratione alias ut postulet ordo,

    Lucr. 2, 493, and 4, 425.—
    * Adv.: assĭ-mĭlĭter ( ads-), in like manner:

    adsimiliter mi hodie optigit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adsimilis

  • 4 adsimiliter

    as-sĭmĭlis ( ads-, Ritschl, Baiter, Rib.; ass-, Merk.), e, adj., similar, like (cf. ad, D. 4.); constr. with gen., dat. with quasi, or absol. (rare; mostly poet. and in post - Aug. prose; once in Cic.).
    a.
    With gen.:

    quicquam adsimile hujus Quasi tu numquam facti feceris,

    Plaut. Merc. 5, 3, 1:

    latuscula adsimili lateris flexurā praedita nostri,

    Lucr. 4, 336 Lachm.:

    assimilis sui,

    Ov. Tr. 1, 6, 27.—
    b.
    With dat.:

    silex cadenti imminet adsimilis,

    Verg. A. 6, 603:

    fratribus,

    Ov. P. 2, 2, 85: raritas adsimilis spongiis, * Cic. N. D. 2, 55, 136:

    aeri-adsimilis capillus,

    Suet. Ner. 1; so id. Galb. 18; id. Vesp. 7.—
    c.
    With quasi: Nam hoc adsimile est quasi de fluvio qui aquam derivat sibi, Plaut. Truc. 2, 7, 12.—
    d.
    Absol.:

    Inde sequetur, Adsimili ratione alias ut postulet ordo,

    Lucr. 2, 493, and 4, 425.—
    * Adv.: assĭ-mĭlĭter ( ads-), in like manner:

    adsimiliter mi hodie optigit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adsimiliter

  • 5 apo

    ăpo (or ăpio, Isid. Orig. 19, 30), ĕre, v. a. [cf.: haptô, apiscor, apex].
    I.
    A.. To fasten, attach, join, bind, tie to (syn.: ligo, adligo, jungo, conjungo, recto): comprehendere antiqui vinculo apere dicebant, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll.; cf. apex; used only in part. perf. pass. aptus (the P. a. v. infra):

    uteri terrae radicibus apti,

    fastened to the earth, Lucr. 5, 808 (Lachm., terram and apti = adepti):

    bracchia validis ex apta lacertis,

    united with the strong shoulders, id. 4, 829:

    gladium e lacunari setā equinā aptum demitti jussit,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    linguam vinclis de pectore imo aptis moveri,

    Gell. 1, 15.—
    B.
    Trop.: ex aliquā re (like pendere ex aliquā re), depending upon, arising from (so only in Cic.):

    rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 70:

    honestum, ex quo aptum est officium,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Fin. 2, 14, 47:

    ex quā re (sc. virtute) una vita omnis apta sit,

    id. Ac. 2, 10, 31:

    causa ex aeternis causis apta,

    id. Fat. 15, 34:

    cui viro ex se apta sunt omnia, etc.,

    id. Tusc. 5, 12, 36 (as transl. of Plat. Menex. p. 302: Hotôi gar andri eis heauton anêrtêtai panta, etc.); cf. id. Fam. 5, 13.—Once also with pendere:

    non ex verbis aptum pendere jus,

    Cic. Caecin. 18.—Also without ex:

    vitā modicā et aptā virtute perfrui,

    Cic. Leg. 1, 21, 56:

    rudentibus apta fortuna,

    id. Tusc. 5, 14, [p. 138] 40.—
    II.
    A.. Joined, bound, or tied together, connected:

    aptum conexum et colligatum significat,

    Non. p. 234, 32 (so most freq. in Lucr.):

    conjugio corporis atque animae consistimus uniter apti,

    Lucr. 3, 846; 5, 555; 5, 558:

    genus... validis aptum per viscera nervis,

    bound together by the strong band of the sinews, id. 5, 928:

    quae memorare queam inter se singlariter apta,

    id. 6, 1067 al.:

    facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    quā ex conjunctione caelum ita aptum est, ut, etc.,

    id. Tim. 5:

    qui tam certos caeli motus, tamque omnia inter se conexa et apta viderit,

    id. N. D. 2, 38, 97; Gell. 6, 2. —
    B.
    Trop.:

    omnia inter se apta et conexa,

    Cic. Fin. 4, 19, 53:

    apta inter se et cohaerentia,

    id. N. D 3, 1, 4:

    efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffiuens ac solutum,

    id. Or. 70, 233.— Poet., with abl., endowed, furnished, or ornamented with something: fides alma, apta pinnis, furnished with wings, winged, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 105:

    stellis fulgentibus apta caeli domus,

    the abode of heaven studded with glittering stars, Lucr. 6, 357 (cf. id. 5, 1205: stellis micantibus aethera fixum);

    imitated by Verg.: caelum stellis fulgentibus aptum,

    Verg. A. 11, 202, and:

    axis stellis ardentibus aptus,

    id. ib. 4, 482:

    veste signis ingentibus aptā,

    Lucr. 5, 1428:

    magis apta figura,

    id. 2, 814: lucus opacus teneris fruticibus aptus, Varr. ap. Non. p. 235, 9:

    Tyrio prodeat apta sinu,

    Tib. 1, 9, 70.—Hence,
    III.
    aptus, a, um, P. a., pr., fitted to something; hence, suited, suitable, proper, apposite, fit, appropriate, adapted, conformable to (cf. accommodatus and appositus, 2.).
    A.
    In gen.: aptus is, qui convenienter alicui junctus est, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll. (so most freq. after the Cic. per.); constr. with ad or dat.; of persons always with dat.
    (α).
    With ad:

    ossa habent commissuras ad stabilitatem aptas,

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    in pulmonibus inest raritas quaedam ad hauriendum spiritum aptissima,

    id. ib. 2, 55, 136:

    locus ad insidias aptior,

    id. Mil. 20:

    calcei habiles et apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    castra ad bellum ducendum aptissima,

    Caes. B. C. 2, 37; so Vulg. 1 Par. 7, 40; ib. 2 Par. 26, 13:

    aptum ad proelium,

    ib. 1 Reg. 14, 52:

    fornices in muro erant apti ad excurrendum,

    Liv. 36, 23, 3 al. —
    (β).
    With dat.:

    non omnia rebus sunt omnibus apta,

    Lucr. 6, 961:

    aliis alias animantibus aptas Res,

    id. 6, 773:

    initia apta et accommodata naturae,

    Cic. Fin. 4, 17, 46:

    quod verum, simplex sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum,

    id. Off. 1, 4, 13:

    haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus,

    id. Brut. 95, 223; so id. ib. 62, 326; id. Tusc. 1, 36, 87; id. Or. 22, 1 al.:

    quod aetati tuae esset aptissimum,

    id. Off. 1, 2, 4; so Nep. Att. 16, 1:

    apta dies sacrificio,

    Liv. 1, 45:

    venti aptiores Romanae quam suae classi,

    id. 25, 37 al.:

    notavi portus puppibus aptos,

    Ov. M. 3, 596; 4, 160:

    armis apta magis tellus,

    Prop. 4, 22, 19:

    aptum equis Argos,

    Hor. C. 1, 7, 9:

    apta vinculo conjugali,

    Vulg. Ruth, 1, 12; ib. Luc. 9, 62:

    aptus amicis,

    Hor. S. 2, 5, 43 et saep.— Other constrr.:
    (γ).
    With in (cf. Rudd. II. p. 96, n. 60):

    in quod (genus pugnae) minime apti sunt,

    Liv. 38, 21:

    formas deus aptus in omnes,

    apt for, easily changed into, Ov. M. 14, 765:

    in ceteros apta usus,

    Vulg. Deut. 20, 20:

    vasa apta in interitum,

    ib. Rom. 9, 22.—
    (δ).
    With qui (cf. Zumpt, §

    568): nulla videbatur aptior persona, quae de illā aetate loqueretur,

    Cic. Am. 1, 4:

    est mihi, quae lanas molliat, apta manus,

    Ov. H. 3, 70.—
    (ε).
    Poet., with inf:

    (Circe) apta cantu veteres mutare figuras,

    Tib. 4, 1, 63:

    aetas mollis et apta regi,

    Ov. A. A. 1, 10.— Esp. freq.,
    (ζ).
    Absol., Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 235, 16:

    amor,

    Prop. 4, 22, 42:

    saltus,

    Ov. M. 2, 498:

    ars,

    Tib. 1, 7, 60:

    apta oscula,

    Tib. 1, 4, 54; Ov. H. 15, 132:

    lar aptus,

    an extensive, satisfying possession, Hor. C. 1, 12, 43.—So in prose:

    aptus exercitus,

    an army good in fight, ready for battle, Liv. 10, 25:

    tempus aptum,

    the right time, id. 35, 19; so Vulg. Eccli. 20, 6 al.—
    B.
    Esp., in rhet., of the fitness, appropriateness of discourse:

    quid aptum sit, hoc est quid maxime decens in oratione,

    Cic. de Or. 3, 55, 210; so apta oratio, which has the appropriate rhet. fulness and periodic rounding: numerosa et apta oratio, id. Or. 50, 168; cf. id. ib. 50, 70; so id. Brut. 17, 68:

    Thucydides verbis aptus et pressus,

    exact and brief in expression, id. de Or. 2, 13, 56.—Hence, aptē, adv., closely, fitly, suitably, nicely, rightly.
    I.
    Lit.
    A.
    Absol.:

    atque ita apte cohaeret (mundi corpus), ut etc.,

    Cic. Tim. 5: altera est nexa cum superiore et inde apteque pendens, id. ap. Non. p. 235, 18:

    capiti apte reponere,

    Liv. 1, 34, 8.—
    B.
    With ad:

    apte convenire ad pedem,

    Cic. Fin. 3, 14, 46.— Sup.,
    C.
    With inter:

    ut inter se quam aptissime cohaereant extrema (verba) cum primis etc.,

    Cic. Or. 44, 149.—
    II.
    Trop., fitly, suitably, properly, duly, rightly.
    A.
    Absol.:

    facile judicabimus, quid eorum apte fiat,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,

    id. ib. 1, 1, 2:

    apte et quiete ferre,

    id. ib. 4, 17, 38:

    non equite apte locato,

    Liv. 4, 37, 8:

    Qui doceant, apte quid tibi possit emi,

    Ov. Am. 1, 8, 88:

    nec aliter imperium apte regi potest,

    Curt. 8, 8, 13:

    floribus compositis apte et utiliter,

    Plin. 11, 16, 16, § 46. — Comp.:

    qualia aptius suis referentur locis,

    Plin. 2, 62, 62, § 153:

    Aptius haec puero, quam tibi, dona dabis,

    Mart. 13, 26.—
    B.
    With dat.:

    si quid exierit numeris aptius,

    Quint. 10, 12, 26.— Sup.:

    seruntur Parilibus tamen aptissime,

    Plin. 19, 3, 24, § 69.—
    C.
    With ad:

    (ut) ad rerum dignitatem apte et quasi decore (loquamur),

    Cic. de Or. 1, 32, 144:

    spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

    Liv. 1, 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > apo

  • 6 assimilis

    as-sĭmĭlis ( ads-, Ritschl, Baiter, Rib.; ass-, Merk.), e, adj., similar, like (cf. ad, D. 4.); constr. with gen., dat. with quasi, or absol. (rare; mostly poet. and in post - Aug. prose; once in Cic.).
    a.
    With gen.:

    quicquam adsimile hujus Quasi tu numquam facti feceris,

    Plaut. Merc. 5, 3, 1:

    latuscula adsimili lateris flexurā praedita nostri,

    Lucr. 4, 336 Lachm.:

    assimilis sui,

    Ov. Tr. 1, 6, 27.—
    b.
    With dat.:

    silex cadenti imminet adsimilis,

    Verg. A. 6, 603:

    fratribus,

    Ov. P. 2, 2, 85: raritas adsimilis spongiis, * Cic. N. D. 2, 55, 136:

    aeri-adsimilis capillus,

    Suet. Ner. 1; so id. Galb. 18; id. Vesp. 7.—
    c.
    With quasi: Nam hoc adsimile est quasi de fluvio qui aquam derivat sibi, Plaut. Truc. 2, 7, 12.—
    d.
    Absol.:

    Inde sequetur, Adsimili ratione alias ut postulet ordo,

    Lucr. 2, 493, and 4, 425.—
    * Adv.: assĭ-mĭlĭter ( ads-), in like manner:

    adsimiliter mi hodie optigit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > assimilis

  • 7 nutrimenta

    nūtrīmentum, i, n. [nutrio], nourishment, nutriment.
    I.
    Lit.: per hanc nutrimentorum consuetudinem. Suet. Calig. 9.—
    B.
    Transf., support, nourishment, etc.:

    pro nutrimento omni est raritas vulneris,

    Plin. 17, 23, 36, § 213:

    suscepitque ignem foliis atque arida circum Nutrimenta dedit,

    i. e. fuel, Verg. A. 1, 176:

    nec reddita caro nutrimenta patri,

    Val. Fl. 6, 571.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., support:

    eloquentiae,

    Cic. Or. 13, 42:

    favoris,

    Val. Max. 2, 1:

    truculentiae,

    App. M. 9, p. 234.—
    B.
    In partic.: nūtrīmenta, ōrum, a bringing up, rearing:

    nutrimentorum ejus locus ostenditur,

    Suet. Aug. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > nutrimenta

  • 8 nutrimentum

    nūtrīmentum, i, n. [nutrio], nourishment, nutriment.
    I.
    Lit.: per hanc nutrimentorum consuetudinem. Suet. Calig. 9.—
    B.
    Transf., support, nourishment, etc.:

    pro nutrimento omni est raritas vulneris,

    Plin. 17, 23, 36, § 213:

    suscepitque ignem foliis atque arida circum Nutrimenta dedit,

    i. e. fuel, Verg. A. 1, 176:

    nec reddita caro nutrimenta patri,

    Val. Fl. 6, 571.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., support:

    eloquentiae,

    Cic. Or. 13, 42:

    favoris,

    Val. Max. 2, 1:

    truculentiae,

    App. M. 9, p. 234.—
    B.
    In partic.: nūtrīmenta, ōrum, a bringing up, rearing:

    nutrimentorum ejus locus ostenditur,

    Suet. Aug. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > nutrimentum

  • 9 raritudo

    rārĭtūdo, ĭnis, f. [id.], looseness (rare form for raritas):

    rete a raritudine (dictum),

    Varr. L. L. 5, § 130 Müll.:

    mediocri raritudine terra,

    Col. Arb. 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > raritudo

  • 10 spiritus

    spīrĭtus, ūs (scanned spĭrĭtus, Sedul. Hymn. 1 fin.; dat. SPIRITO, Inscr. Orell. 3030; gen., dat., and abl. plur. only eccl. and late Lat., e. g. spirituum, Vulg. Marc. 6, 7:

    spiritibus,

    Aug. Serm. 216, 11 fin.; Vulg. Luc. 8, 2), m. [spiro], a breathing or gentle blowing of air, a breath, breeze (syn.: aura, flatus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    spiritum a vento modus separat: vehementior enim spiritus ventus est, invicem spiritus leviter fluens aër,

    Sen. Q. N. 5, 13, 4; cf. Plin. Ep. 5, 6, 5: spiritus Austri Imbricitor, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 423 Vahl.), Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:

    Boreae,

    Verg. A. 12, 365:

    quo spiritus non pervenit,

    Varr. R. R. 1, 57, 2; cf.:

    silentis vel placidi spiritus dies,

    Col. 3, 19 fin.:

    alvus cum multo spiritu redditur,

    Cels. 2, 7 med.
    B.
    In partic.
    1.
    The air: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.):

    proximum (igni) spiritus, quem Graeci nostrique eodem vocabulo aëra appellant,

    Plin. 2, 5, 4, § 10:

    quid tam est commune quam spiritus vivis?

    Cic. Rosc. Am. 26, 72; cf. Quint. 12, 11, 13:

    potestne tibi haec lux, Catilina, aut hujus caeli spiritus esse jucundus?

    Cic. Cat. 1, 6, 15.—
    2.
    An exhalation, smell, odor:

    spiritus unguenti suavis,

    Lucr. 3, 222:

    foedi odoris,

    Cels. 5, 26, 31 fin.:

    florum,

    Gell. 9, 4, 10:

    sulfuris,

    Pall. Aug. 9, 1; cf. Hor. C. 3, 11, 19.—
    3.
    Breathed air, a breath:

    quojus tu legiones difflavisti spiritu,

    Plaut. Mil. 1, 1, 17.— Absol.: (equus) saepe jubam quassit simul altam: Spiritus ex animā calida spumas agit albas, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 507 Vahl.):

    creber spiritus,

    Lucr. 6, 1186:

    ardentes oculi atque attractus ab alto Spiritus,

    Verg. G. 3, 505:

    petitus imo spiritus,

    Hor. Epod. 11, 10:

    in pulmonibus inest raritas... ad hauriendum spiritum aptissima,

    Cic. N. D. 2, 55, 136:

    diffunditur spiritus per arterias,

    id. ib. 2, 55, 138:

    animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,

    id. ib. 2, 54, 134:

    si spiritum ducit, vivit,

    id. Inv. 1, 46, 86:

    tranquillum atque otiosum spiritum ducere,

    id. Arch. 12, 30:

    longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest,

    id. de Or. 3, 47, 182:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    id. ib. 1, 61, 261:

    spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, nec eo usque trahatur, donec deficiat,

    Quint. 11, 3, 53:

    lusit vir egregius (Socrates) extremo spiritu,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96; cf. id. Sest. 37, 79: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, id. Sen. 9, 27:

    quos idem Deus de suis spiritibus figuravit,

    Lact. Epit. 42, 3.—With gen.:

    ut filiorum suorum postremum spiritum ore excipere liceret,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; Cels. 4, 4; 3, 27; Col. 6, 9, 3; Quint. 9, 4, 68; 11, 3, 32; 11, 3, 53 sq.—
    C.
    Transf.
    1.
    In abstr., a breathing:

    aspera arteria excipiat animam eam, quae ducta sit spiritu,

    Cic. N. D. 2, 54, 136; cf. id. ib. 2, 55, 138:

    aër spiritu ductus alit et sustentat animantes,

    id. ib. 2, 39, 101:

    crevit onus neque habet quas ducat spiritus auras,

    Ov. M. 12, 517.—Esp.: spiritum intercludere (includere), to stop the breath, suffocate, choke, etc.:

    lacrimae spiritum et vocem intercluserunt,

    Liv. 40, 16, 1; 40, 24, 7; so,

    includere,

    id. 21, 58, 4.—
    2.
    The breath of a god, inspiration:

    haec fieri non possent, nisi ea uno divino et continuato spiritu continerentur,

    by a divine inspiration, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28; cf.:

    poëtam quasi divino quodam spiritu inflari,

    id. Arch. 8, 18.—
    3.
    The breath of life, life:

    eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere,

    Cic. Phil. 10, 10, 20:

    vos vero qui extremum spiritum in victoriā effudistis,

    id. ib. 14, 12, 32:

    dum spiritus hos regit artus,

    Verg. A. 4, 336; cf. Hor. C. 4, 8, 14:

    ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:

    aliquem spiritu privare,

    Vell. 2, 87, 2:

    merula spiritum reddidit,

    to expire, die, id. 2, 22, 2:

    spiritus tenues vanescat in auras,

    Ov. H. 12, 85:

    non effundere mihi spiritum videbar, sed tradere,

    Sen. Ep. 78, 4:

    novissimum spiritum per ludibrium effundere,

    Tac. H. 3, 66 fin.; cf. supra, I. B.—
    4.
    Poet.,= suspirium, a sigh, Prop. 1, 16, 32; 2, 29 (3, 27), 38.—
    5.
    In gram., a breathing or aspiration (asper and lenis), Prisc. p. 572 P.; Aus. Idyll. 12 de Monos. Graec. et Lat. 19. —
    6.
    The hiss of a snake, Verg. Cul. 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Class.) A haughty spirit, haughtiness, pride, arrogance; also, spirit, high spirit, energy, courage (esp. freq. in the plur.; syn. animi).
    (α).
    Sing. (in the best prose only in gen. and abl., which are wanting in plur.):

    regio spiritu,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    quem hominem! quā irā! quo spiritu!

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:

    illos ejus spiritus Siciliensis,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 22:

    tantum fiduciae ac spiritūs,

    Caes. B. C. 3, 72:

    filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu,

    Liv. 24, 22:

    patricii spiritūs animus,

    id. 4, 42, 5:

    ex magnitudine rerum spiritum ducat,

    Quint. 1, 8, 5:

    corpore majorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum,

    Hor. S. 2, 3, 311:

    cecidit spiritus ille tuus,

    Prop. 2, 3, 2:

    spiritu divino tactus,

    Liv. 5, 22, 5:

    non negaverim fuisse alti spiritūs viros,

    Sen. Ep. 90, 14.—
    (β).
    Plur.:

    res gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt,

    Cic. Sull. 9, 27:

    noratis animos ejus ac spiritus tribunicios, etc.,

    id. Clu. 39, 109; cf.:

    unius tribuni militum animos ac spiritus,

    id. Imp. Pomp. 22, 66:

    tantos sibi spiritus, sumpserat, ut ferendus non videretur,

    Caes. B. G. 1, 33 fin. in re militari sumere, id. ib. 2, 4:

    nam Dion regios spiritus repressit,

    Nep. Dion, 5, 5:

    cum spiritus plebes sumpsisset,

    Liv. 4, 54:

    si cui honores subdere spiritus potuerunt,

    id. 7, 40:

    remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, etc.,

    Cic. Fl. 22, 53:

    spiritus feroces,

    Liv. 1, 31:

    quorum se vim ac spiritus fregisse,

    id. 26, 24:

    cohibuit spiritus ejus Thrasea,

    Tac. A. 16, 26:

    Antipater, qui probe nosset spiritus ejus,

    Curt. 6, 1, 19.—
    B.
    (Mostly poet. and in post-Aug. prose.) Spirit, soul, mind.
    (α).
    Sing.:

    quoslibet occupat artus Spiritus,

    Ov. M. 15, 167; Tac. A. 16, 34: spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis dedit, poetic spirit or inspiration, Hor. C. 4, 6, 29; cf.:

    mihi Spiritum Graiae tenuem Camenae Parca non mendax dedit,

    id. ib. 2, 16, 38:

    qualis Pindarico spiritus ore tonat,

    Prop. 3, 17 (4, 16), 40:

    imperator generosi spiritŭs,

    Plin. 8, 40, 61, § 149: avidus (i. e. to epithumêtikon, the desiring, coveting soul), Hor. C. 2, 2, 10:

    quidam comoedia necne poëma Esset, quaesivere: quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest,

    Hor. S. 1, 4, 46:

    majoris operis ac spiritūs,

    Quint. 1, 9, 15:

    alti spiritūs plena,

    id. 10, 1, 44:

    virtus magni spiritus est et recti,

    Sen. Ep. 74, 29:

    qui spiritus illi, Quis vultus vocisque sonus,

    Verg. A. 5, 648.—
    (β).
    Plur.: Coriolanus hostiles jam tum spiritus gerens, Liv. 2, 35; Curt. 5, 8, 17.—
    * b.
    Transf. (like anima, and the Engl. soul), a beloved object, Vell. 2, 123 fin.
    2.
    Spiritus, personified, a spirit (late Lat.); so,

    esp., Spiritus Sanctus or simply Spiritus,

    the Holy Ghost, Holy Spirit, Cod. Just. 1, 1, 1; Aus. Ephem. 2, 18:

    jurare per Deum et per Christum et per Spiritum Sanctum,

    Veg. 2, 5:

    nocens ille Spiritus,

    an evil spirit, Lact. 4, 27, 12:

    Spiritus nigri,

    evil spirits, Sedul. Carm. 3, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > spiritus

  • 11 spissitas

    spissĭtas, ātis, f. [spissus], compactness, density (post-Aug. and very rare):

    quercus (opp. raritas),

    Vitr. 2, 9 med.:

    tritici,

    Plin. 18, 30, 73, § 304.

    Lewis & Short latin dictionary > spissitas

  • 12 stilicidium

    stillĭcĭdĭum (also written stilĭcĭd-; v. Lachm. ad Lucr. p. 33), ii, n. [stilla-cado], a liquid which falls drop by drop, a dripping moisture, stillicide:

    stillicidium eo quod stillatim cadat,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.
    I.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    grandinis,

    Sen. Q. N. 4, 3, 2:

    urinae,

    Plin. 30, 8, 21, § 66; cf.

    vesicae,

    id. 28, 8, 32, § 122:

    arborum,

    id. 17, 12, 18, § 89:

    mellis,

    Tert. Spect. 27 fin.: raritas nubium stillicidia dispergit, App. de Mundo, p. 61.—
    B.
    Trop.:

    per stillicidia emittere animam quam semel exhalare,

    little by little, Sen. Ep. 101, 14.—
    II.
    In partic., falling rain, rain-water falling from the eaves of houses (class.):

    jura parietum, luminum, stillicidiorum,

    Cic. de Or. 1, 38, 173; id. Or. 21, 79; id. Top. 5, 27; Vitr. 2, 1; Dig. 8, 6, 8; 8, 2, 20; Pall. Aug. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > stilicidium

  • 13 stillicidium

    stillĭcĭdĭum (also written stilĭcĭd-; v. Lachm. ad Lucr. p. 33), ii, n. [stilla-cado], a liquid which falls drop by drop, a dripping moisture, stillicide:

    stillicidium eo quod stillatim cadat,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.
    I.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    grandinis,

    Sen. Q. N. 4, 3, 2:

    urinae,

    Plin. 30, 8, 21, § 66; cf.

    vesicae,

    id. 28, 8, 32, § 122:

    arborum,

    id. 17, 12, 18, § 89:

    mellis,

    Tert. Spect. 27 fin.: raritas nubium stillicidia dispergit, App. de Mundo, p. 61.—
    B.
    Trop.:

    per stillicidia emittere animam quam semel exhalare,

    little by little, Sen. Ep. 101, 14.—
    II.
    In partic., falling rain, rain-water falling from the eaves of houses (class.):

    jura parietum, luminum, stillicidiorum,

    Cic. de Or. 1, 38, 173; id. Or. 21, 79; id. Top. 5, 27; Vitr. 2, 1; Dig. 8, 6, 8; 8, 2, 20; Pall. Aug. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > stillicidium

См. также в других словарях:

  • Rarĭtas dentĭum — (lat.), das allzuweite Auseinanderstehen der Zähne …   Pierer's Universal-Lexikon

  • raritas — rãritas sm. (1) DŽ1 1. Pjv, Pns triukšmas, klegesys: Kai tik tėvai išvažiuoja, tai vaikai ir kelia rãritus per dieną Mrj. Kai girti vyrai ima peštis, tai kyla didžiausias rãritas Kt. 2. Bd, Ldvn, Knv džiaugsmas: Kokis tę buvo rãritas, neseka… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • rarità — {{hw}}{{rarità}}{{/hw}}s. f. 1 Caratteristica di ciò che è raro: la rarità del caso. 2 Cosa rara, singolare; SIN. Curiosità …   Enciclopedia di italiano

  • rareté — [ rarte ] n. f. • 1611; rarité « caractère de ce qui est rare (4o), diffus » 1314; lat. raritas 1 ♦ Qualité de ce qui est rare (1o), peu commun. Édition de la plus grande rareté. « Revêtues de lampas [...] d une exquise rareté » (Gautier). Rareté …   Encyclopédie Universelle

  • РАРИТЕТ — [нем. Rarität < лат. raritas] редкость, очень редкая и ценная вещь. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. РАРИТЕТ редкость. Полный словарь иностранных слов, вошедших в употребление в русском языке. Попов М., 1907 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • raritate — RARITÁTE, (2) rarităţi, s.f. 1. Faptul de a fi rar, caracterul a ceea ce este rar. 2. Obiect, fiinţă, fenomen care se întâlneşte rar; p. ext. ceea ce este excepţional, atrage atenţia, constituie o curiozitate. – Din lat. raritas, atis. Trimis de… …   Dicționar Român

  • Rarität — Seltenheit; Kuriosum; Singularität; Besonderheit * * * Ra|ri|tät [rari tɛ:t], die; , en: 1. a) etwas Rares (a): große Wohnungen sind in der Innenstadt eine Rarität. Syn.: ↑ Selte …   Universal-Lexikon

  • raridad — ► sustantivo femenino Condición de raro, poco denso o disperso. * * * raridad (del lat. «rarĭtas, ātis») f. Rareza. * * * raridad. (Del lat. rarĭtas, ātis). f. Cualidad de raro. * * * ► femenino Rareza (calidad de raro) …   Enciclopedia Universal

  • MELEAGRIDES — I. MELEAGRIDES alias Aves Barbarae vel Barbaricae, quia, quô tempore harum avium magna erat raritas et penuria, illis summe fertilis fuit Rubri maris insula quaedam, ad Barbariam Troglodytarum pertinens. Strabo l. 16. φησὶ δ᾿ Α᾿ρτεμίδωρος ἀπὸ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • РАРИТЕТ — (немецкое Raritat, от латинского raritas редкость), редкая, ценная вещь, диковина …   Современная энциклопедия

  • РАРИТЕТ — (от лат. raritas редкость) редкая, ценная вещь, диковина …   Большой Энциклопедический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»