Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

quotiens

  • 1 quotiens

    quŏtĭens or quŏtĭes, adv. [quot], how often, how many times, as often as (class.):

    o quotiens et quae nobis Galatea locuta est!

    Verg. E. 3, 72:

    quotiens et quot nominibus a Syracusanis statuas auferes?

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 145; id. de Or. 2, 30, 130:

    illud soleo mirari, non me totiens accipere tuas litteras, quotiens a Quinto mihi fratre afferuntur,

    id. Fam. 7, 7, 1; Verg. A. 12, 483; Hor. C. 1, 5, 5; 4, 9, 40; Tac. A. 14, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > quotiens

  • 2 quotiens

    quotiens quotiens сколько раз

    Латинско-русский словарь > quotiens

  • 3 quotiens

    quotiēns, s. quotiēs.

    lateinisch-deutsches > quotiens

  • 4 quotiens

    quotiēns, s. quoties.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quotiens

  • 5 quotiens

    how often; as often as

    Latin-English dictionary > quotiens

  • 6 quotiens

    often.

    Latin-English dictionary of medieval > quotiens

  • 7 quotiens

      adv.
      сколько раз

    Dictionary Latin-Russian new > quotiens

  • 8 quotiēns or quotiēs

        quotiēns or quotiēs adv.    [quot], how often? how many times?: quotiens et quot nominibus a Syracusanis statuas auferes?: Respondere, quotiens venissent: heu quotiens fidem flebit! H.— As often as, as many times as, as: quotiens ipse consul fuit: quotiens oculos coniecit in hostem, totiens, etc., V.

    Latin-English dictionary > quotiēns or quotiēs

  • 9 quotiēns-cumque

        quotiēns-cumque adv.,    how often soever, as often soever as: quotienscumque dico, totiens, etc.

    Latin-English dictionary > quotiēns-cumque

  • 10 quoties

    quotiens (quoties), adv. et conj. [st2]1 [-] adv. interr. combien de fois? [st2]2 [-] adv. exclam. que de fois! [st2]3 [-] conj. de sub. toutes les fois que, chaque fois que.    - quotiens tu me designatum, quotiens consulem interficere conatus es! Cic. Cat. 1: combien de fois, quand j'étais consul désigné, combien de fois, depuis que je suis consul, as-tu essayé de me tuer?    - quotiens vel ducis vitio vel culpa tribuni in exercitu esset offensum, Caes. BC. (sub. inter. indir.): (ils ne songeaient pas) combien de fois une armée a subi des revers à cause de la tactique déficiente d'un général ou de la faute d'un tribun militaire.    - totiens (toties)... quotiens: toutes les fois que, chaque fois que.    - quotiens (seul): toutes les fois que.    - Democritum potius imitemur quam Heraclitum: hic enim, quotiens in publicum processerat, flebat, ille ridebat, Sen. Tranq.: imitons Démocrite plutôt qu'Héraclite: chaque fois qu'il s'agissait de paraître en public, celui-ci pleurait, tandis que l'autre riait.    - avec subj. de répétition - quoties super tali negotio consultaret, liberti unius conscientia utebatur, Tac. An. 6: chaque fois que Tibère consultait un astrologue sur un pareil sujet, il prenait comme confident un seul affranchi.
    * * *
    quotiens (quoties), adv. et conj. [st2]1 [-] adv. interr. combien de fois? [st2]2 [-] adv. exclam. que de fois! [st2]3 [-] conj. de sub. toutes les fois que, chaque fois que.    - quotiens tu me designatum, quotiens consulem interficere conatus es! Cic. Cat. 1: combien de fois, quand j'étais consul désigné, combien de fois, depuis que je suis consul, as-tu essayé de me tuer?    - quotiens vel ducis vitio vel culpa tribuni in exercitu esset offensum, Caes. BC. (sub. inter. indir.): (ils ne songeaient pas) combien de fois une armée a subi des revers à cause de la tactique déficiente d'un général ou de la faute d'un tribun militaire.    - totiens (toties)... quotiens: toutes les fois que, chaque fois que.    - quotiens (seul): toutes les fois que.    - Democritum potius imitemur quam Heraclitum: hic enim, quotiens in publicum processerat, flebat, ille ridebat, Sen. Tranq.: imitons Démocrite plutôt qu'Héraclite: chaque fois qu'il s'agissait de paraître en public, celui-ci pleurait, tandis que l'autre riait.    - avec subj. de répétition - quoties super tali negotio consultaret, liberti unius conscientia utebatur, Tac. An. 6: chaque fois que Tibère consultait un astrologue sur un pareil sujet, il prenait comme confident un seul affranchi.
    * * *
        Quoties, Aduerbium numerale. Cic. Combien de fois, Quantesfois.

    Dictionarium latinogallicum > quoties

  • 11 quoties

    quŏtĭens or quŏtĭes, adv. [quot], how often, how many times, as often as (class.):

    o quotiens et quae nobis Galatea locuta est!

    Verg. E. 3, 72:

    quotiens et quot nominibus a Syracusanis statuas auferes?

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 145; id. de Or. 2, 30, 130:

    illud soleo mirari, non me totiens accipere tuas litteras, quotiens a Quinto mihi fratre afferuntur,

    id. Fam. 7, 7, 1; Verg. A. 12, 483; Hor. C. 1, 5, 5; 4, 9, 40; Tac. A. 14, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > quoties

  • 12 quotienscumque

    quŏtĭens-cumquĕ, adv., how often soever, as often soever as (class.):

    quotienscumque dico, totiens mihi videor in judicium venire, etc.,

    Cic. Clu. 18, 51; id. Tusc. 3, 34, 84; id. Rosc. Com. 6, 18; Nep. Eum. 5, 7:

    hoc facite quotienscumque bibetis,

    Vulg. 1 Cor. 11, 25. [p. 1520]

    Lewis & Short latin dictionary > quotienscumque

  • 13 quotiensque

    quŏtĭens-quĕ ( quŏtĭesquĕ), adv. for quotienscumque, how often soever, as often soever as (post-Aug.):

    quotiensque mel remediis adhibetur,

    Col. 6, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > quotiensque

  • 14 quotiesque

    quŏtĭens-quĕ ( quŏtĭesquĕ), adv. for quotienscumque, how often soever, as often soever as (post-Aug.):

    quotiensque mel remediis adhibetur,

    Col. 6, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > quotiesque

  • 15 toties

    totiens (toties), adv. [st2]1 [-] tant de fois, aussi souvent. [st2]2 [-] tant de fois, si souvent.    - totiens... quotiens...: toutes les fois que, autant de fois que.    - quotiens... totiens...: toutes les fois que, autant de fois que.    - quotiens repellit ver hiemem, tu totiens viridi in caespite flores, Ov. M. 10, 164: autant de fois que le printemps chasse l'hiver, autant de fois tu fleuris sur le sol couvert de gazon.
    * * *
    totiens (toties), adv. [st2]1 [-] tant de fois, aussi souvent. [st2]2 [-] tant de fois, si souvent.    - totiens... quotiens...: toutes les fois que, autant de fois que.    - quotiens... totiens...: toutes les fois que, autant de fois que.    - quotiens repellit ver hiemem, tu totiens viridi in caespite flores, Ov. M. 10, 164: autant de fois que le printemps chasse l'hiver, autant de fois tu fleuris sur le sol couvert de gazon.
    * * *
        Toties, Aduerbium. Cic. Autant de fois.
    \
        Quos ego iam toties sum dedignata maritos. Virgil. Tant de fois.
    \
        Toties quoties perscribitur. Cic. Tout autant de fois.

    Dictionarium latinogallicum > toties

  • 16 tot

    tŏt, num. adj. indecl., so many.
    I.
    Lit.
    A.
    With a corresp. quot, quotiens, quantum, ut.
    1.
    With quot:

    hoc brevissime dicam, neminem umquam tam impudentem fuisse, qui ab dis immortalibus tot et tantas res tacitus auderet optare, quot et quantas di immortales ad Cn. Pompeium detulerunt,

    Cic. Imp. Pomp. 16, 48:

    quot homines, tot causae,

    id. de Or. 2, 32, 140:

    qui tot annos, quot habet, designatus consul fuerit,

    id. Att. 4, 8, b, 2:

    quot haberet corpora pulvis, Tot mihi natales contingere vana rogavi,

    Ov. M. 14, 138:

    tot mala sum passus, quot in aethere sidera lucent,

    id. Tr. 1, 5, 47.—
    2.
    With quotiens:

    si tot consulibus meruisset, quotiens ipse consul fuisset,

    Cic. Balb. 20, 47:

    si tot labores et pericula suscepissem, quotiens ductu meo hostes fusi,

    Sall. H. 2, 96, 1 Dietsch. —
    3.
    With quantum:

    quantum putabis ei rei satis esse, tot vites ablaqueato,

    Cato, R. R. 114, 1. —
    4.
    With ut:

    quae cum viderem tot vestigiis impressa, ut in his errari non posset,

    Cic. Fam. 5, 20, 5.—
    B.
    Absol.
    1.
    In connection with adjj. or advv. of kindred meaning, so many, so great a number:

    reliquae tot et tantae et tam graves civitates,

    Cic. Verr. 2, 2, 5, § 14; so,

    tot tantaeque difficultates,

    id. Quint. 2, 10; and:

    in his tot et tantis malis,

    id. Tusc. 5, 10, 29; cf. id. Par. 2, 16:

    tot viri ac tales,

    id. Cael. 28, 67:

    tot ac tam validae manus,

    Liv. 24, 26, 13:

    tot, tam valida oppida,

    id. 5, 54, 5:

    ad haec tot tam inopinata incerti stupentesque,

    id. 25, 37, 13;

    repeated: ille cultus tot nobilium virorum, tot illustrium feminarum,

    Curt. 3, 13, 10.—
    2.
    Alone, the correl.-clause being implied from the context, so many, such a great number, so very many:

    en excetra tu, quae tibi amicos tot habes,

    Plaut. Ps. 1, 2, 87:

    nunc domi nostrae tot pessumi vivunt,

    id. Most. 4, 1, 18:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    cum tot signis eadem natura declaret, quid velit,

    Cic. Lael. 24, 88; id. Rep. 3, 10, 17:

    ex centum quattuor centuriis, tot enim reliquae sunt (centuriae), etc.,

    id. ib. 2, 22, 39:

    tot civitatum conjuratio,

    Caes. B. G. 3, 10:

    unde tot hostes subito exorti,

    Liv. 25, 37, 12:

    tot caede procorum Admonitus non est,

    Ov. M. 10, 624:

    cum tot curis regem videret urgeri,

    Curt. 3, 7, 13.—Rarely without a subst.:

    an timebant, ne tot unum... superare non possent?

    Cic. Cael. 28, 66:

    ex tot in Atridā pars quota laudis erat?

    Ov. Am. 2, 12, 10.— With omnes:

    tot omnibus saeculis,

    Min. Fel. 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    To designate an optional, indefinite number, so many, such and such a number:

    volo dari ei, qui id egerit, a ceteris heredibus aureos tot,

    Dig. 34, 5, 8. —
    B.
    As a relative numeral, also, for so few:

    vix credent tantum rerum cepisse tot annos,

    Albin. 1, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > tot

  • 17 totiens

    tŏtĭens or tŏtĭes, adv. num. [tot], so often, so many times, as often, as many times.
    A.
    With a corresp. quotiens:

    totiens, quotiens praescribitur, Paeanem citare,

    Cic. de Or. 1, 59, 251:

    neque quotiens verbum aliquod est scribendum nobis, totiens, etc.,

    id. ib. 2, 30, 130:

    illud soleo mirari, non me totiens accipere tuas litteras, quotiens a Quinto mihi fratre afferantur,

    Cic. Fam. 7, 7, 1:

    quotienscumque dico, totiens mihi videor, etc.,

    id. Clu. 18, 51.—
    B.
    With quot:

    moverat eum subeunda dimicatio totiens, quot conjurati superessent,

    Liv. 2, 13, 2.—
    C.
    Absol.:

    tot praetores in Siciliā fuerunt: totiens apud majores nostros Siculi senatum adierunt, totiens hac memoriā,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 146:

    velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa totiens,

    id. Att. 7, 12, 3:

    qui pro republicā seditiosum civem totiens compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    quos ego sim totiens jam dedignata maritos,

    Verg. A. 4, 536:

    ter die claro totiensque gratā Nocte,

    Hor. C. S. 23; Sen. Q. N. 6, 1, 2; Tac. A. 12, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > totiens

  • 18 toties

    tŏtĭens or tŏtĭes, adv. num. [tot], so often, so many times, as often, as many times.
    A.
    With a corresp. quotiens:

    totiens, quotiens praescribitur, Paeanem citare,

    Cic. de Or. 1, 59, 251:

    neque quotiens verbum aliquod est scribendum nobis, totiens, etc.,

    id. ib. 2, 30, 130:

    illud soleo mirari, non me totiens accipere tuas litteras, quotiens a Quinto mihi fratre afferantur,

    Cic. Fam. 7, 7, 1:

    quotienscumque dico, totiens mihi videor, etc.,

    id. Clu. 18, 51.—
    B.
    With quot:

    moverat eum subeunda dimicatio totiens, quot conjurati superessent,

    Liv. 2, 13, 2.—
    C.
    Absol.:

    tot praetores in Siciliā fuerunt: totiens apud majores nostros Siculi senatum adierunt, totiens hac memoriā,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 146:

    velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa totiens,

    id. Att. 7, 12, 3:

    qui pro republicā seditiosum civem totiens compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    quos ego sim totiens jam dedignata maritos,

    Verg. A. 4, 536:

    ter die claro totiensque gratā Nocte,

    Hor. C. S. 23; Sen. Q. N. 6, 1, 2; Tac. A. 12, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > toties

  • 19 invideo

    in-video, vīdī, vīsum, ēre, I) = βασκαίνειν (fascinare), d.i. etwas mit scheelem-, hämischem-, neidischem Blicke ansehen, so daß dem so Angesehenen (nach dem Glauben der Alten) Unheil erwuchs, florem liberûm meûm, Acc. tr. 424: absol., ne quis malus invidere possit (durch hämischen Blick Unheil bringe), cum tantum sciat esse basiorum, Catull. 5, 12 sq. – II) = φθονειν τινί τινος, jmd. um etwas beneiden, ihm etwas mißgönnen, auf jmd. eifersüchtig sein, u. als Folge = etwas mißgünstig versagen, -vorenthalten (Ggstz. alci favere), A) im allg.: konstr. α) m. bl. Dat., invideo tibi, Cael. in Cic. ep.: invident homines maxime paribus aut inferioribus, Cic.: commodis alcis, Plaut.: honori meo, Cic.: nullius honori, Liv.: alcis virtuti, Caes.: rei minime humanae, Lust bekommen zu usw., Sen.: cuius poenae favebat, gloriae invidit, Sen. ep. 66, 51. – im Passiv unpers., invidetur commodis hominum ipsorum, studiis autem eorum ceteris commodandi favetur, Cic.: non modo non invidetur illi aetati, verum etiam favetur, Cic.: superioribus saepe invidetur vehementer, Cic. – β) alci alqd (alqm) od. bl. alqd (alqm), zB. alci honorem, Hor.: alci usum lignorum, Hor.: homini misero non invideo medicinam, Petron.: alci laudem, Curt.: eiusdem laudis commemorationem externis, Val. Max.: pampineas collibus umbras, Verg.: oleum ac vinum (Africae) natura invidit, Plin. 15, 8: filiam Etutam pacto fratri, Liv. 44, 30, 4: invident tunicatis otia, stipendia paludatis, Sidon.: m. bl. Acc., quoad id ipsi invidere dei, Liv. 30, 30, 30: quod multi invideant, Acc. tr. 215. Nep. Thras. 4, 2: quarum forma intercĭdens statim usum publicum invidit, Spart. Sever. 19, 5. Vgl. bes. (über alci alqd) Nipperd. Spicil. alt. in Corn. Nep. 2, 15 sq.: im Passiv, cur invideor? Hor. de art. poët. 56: quid invidendum Murenae sit, Cic.: Partiz. Fut. Passiv., invidendus, a, um, beneidenswert, aula, Hor. carm. 2, 10, 7: postes, ibid. 3, 1, 45: scit statum eius non magis habere quicquam invidendum quam eius, cui etc., Sen. de const. sap. 13, 3. – γ) alci in alqa re, zB. in hoc Crasso, Cic.: in qua (sc. purpura Tyria) tibi invideo, Cic. – δ) alci alqā re (vgl. Quint. 9, 3, 1. Caper 93, 12 K.), zB. non inv. laude suā mulieribus, Liv. 2, 40, 11: quid enim est, quare illis bono loco invideat? Sen.: quā (ratione) nulli mortalium invideo, Sen.: alci infelicissimo honore, Plin. ep.: invideo aliis bono, quo ipse careo, Plin. ep.: inv. rogi igne miseris, Lucan.; vgl. Korte Plin. ep. 1, 10, 12. – m. bl. Abl. sepulturā, spectaculo proelii, Tac. – ε) (poet. nach griech. Weise) alqm alcis rei, neque ille sepositi ciceris invidetur, Hor. sat. 2, 6, 84. – ζ) m. ob (wegen) alqd, wie: ob secundas res malorum hominum, Sen. de ira 1, 16, 6. – η) m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., aliis bene esse, Plaut.: Liburnis deduci triumpho, Hor.: alci rem secundam obtingere, Plaut.: plurima invident rem apparere tibi, wehrt (hindert) neidisch, daß usw., Hor. – θ) m. folg. ut od. ne u. Konj., invidisse deos, patriis ut redditus aris coniugium optatum et pulchram Calydona viderem? Verg. Aen. 11, 269 sq.: invidit Fortuna mihi, ne regna videres nostra, Verg. Aen. 11, 43. – ι) alei mit folg. quod (daß), invideo illi, quod ambulat et iocatur tecum, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 31, 6: solet mea domina interdum ioco dicere, se mihi quod a te tanto opere diligar invidere (sei auf mich eifersüchtig), Fronto ep. ad M. Caes. 1, 3 (2). p. 5, 12 N. – κ) m. folg. quotiens, invidebis, quotiens aliquem in fastis saepius legeris, Sen. ep. 104, 9. – λ) absol., Plaut. most. 307. Cic. Tusc. 4, 17. Plin. ep. 6, 17, 4: Ggstz. salvum velle, Cic. de or. 2, 185: Ggstz. favere, Cic. Planc. 7: Ggstz. contemnere, Cic. Brut. 188. – Partiz. invidēns subst. = der Neidische, Cic. Tusc. 4, 17: Plur. invidentes, Mißgünstige (Ggstz. cupidi, günstig Gesinnte), v. Zuhörern, Tac. dial. 31. – B) prägn. = jmd. aus Neid zurücksetzen, alci Cic. ep. 5, 21, 2. – / arch. inveideo, wov. Pers. inveidit, Corp. inscr. Lat. 1, 1306: Partiz. Femin. inveisa, ibid. 1194. – Depon. Nbf. invideor, wov. invidetur, Commod. apol. 154.

    lateinisch-deutsches > invideo

  • 20 subeo

    sub-eo, iī, itum, īre, I) unter oder unten in etw. gehen, -kommen, -treten, sich ducken, kriechen, sich schmiegen, tauchen, 1) eig.: a) übh.: α) mit Praepp.: subit oras hasta per imas clipei, Verg. – β) m. Dat.: dumis, Sil.: luco, Verg. – als Träger, ingenti feretro, Verg.: subtemen, quod subit stamini, Verg. – γ) m. Acc.: virgulta, aquam, Curt.: paludem, aquas, Ov.: laterbras, Ov.: cavum, Hor.: operta telluris, Verg. – inter annos XIV tectum non subisse, Caes.: u. so tecta, Quint.: u. Ov.: mucronem, dem Schwerte unterlaufen, Verg. (vgl. im Bilde, omnia tela intenta in patriam, Cic.). – als Träger, iugum, sich (als Gespann) unter das J. schmiegen, Plin. (vgl. im Bilde, iagum imperii rigidā cervice, Curt.): ebenso currum, Verg.: onus dorso gravius, Hor. (vgl. im Bilde, onus subire et perferre, Ggstz. horrere, Hor.): verbera saeva, Ov.: und (im Bilde) vel contumeliarum verbera, Cic. – δ) absol.: umeris subibo, will mich unterbücken, Verg.: ille astu subit, bückt sich mit List, Verg. – als Träger, aura, subito, hebe mich auf, trage mich, Ov. – b) im obszönen Sinne: α) m. Dat.: liquido deo, Prop. – β) m. Acc.: iuvenes, Iuven. – 2) übtr., sich einer Sache (wie einer Last) unterziehen, etw. (wie eine Last) auf sich nehmen, über sich ergehen lassen, sich gefallen lassen, quamvis carnificinam, Cic.: quemque casum, Cic.: subitum casum, Caes.: condiciones, Tac.: parem cum ceteris condicionem fortunae, Cic.: summae crudelitatis famam, Cic.: poterisne eius orationis subire invidiam? Cic.: pro amico periculum aut invidiam, Cic.: vim atque iniuriam, Cic.: inimicitias, Cic.: iudicium, sich dem G. stellen, Liv.: iudicium multitudinis imperitae, Cic.: labores, Cic.: postremo ipsam mortem, Lact.: mortem aequo od. iniquo animo, Lact.: molem curae sponte, Plin. pan.: odium alcis, Cic.: offensionem, Cic.: non modo offensas, verum etiam simultates pro alqo aequo animo, Plin. ep. (u. so quantas contentiones, quantas etiam offensas subierimus, Plin. ep.): aut periculosas inimicitias aut infamiam sempiternam, Cic.: infamiae maculam, Iustin.: civitatis onus, Liv.: dupli poenam, Cic.: legis poenam, Nep.: minus sermonis subissem, Cic.: sub. maximas rei publicae tempestates, Cic.: subeunda dimicatio (sc. capitis) totiens, quot coniurati superessent, Liv.: auspicum verba, Tac.: subeundus usus omnium, es müssen praktische Erfahrungen in allem gemacht werden, Cic. de or. 1, 157 Piderit (wo Friedrich subeundus visus hominum, man muß den Menschen unter die Augen treten): procellarum incerta subeuntur, Augustin. serm. 351, 12 extr.

    II) nahend herangehen, A) an einen Punkt herangehen, herankommen, heranrücken, nach oben = aufrücken, aufsteigen, emporsteigen, 1) eig.: a) übh.: α) m. Praepp.: sub falas, Plaut.: sub orbem solis, vor die Sonne treten (v. Monde), Liv. – in latebras, Ov.: in adversum, Liv.: in adversos montes, Liv. – ad montes, ad vallum, ad urbem, Liv. – aqua subit in caelum, Plin. – β) m. Dat.: muro, Verg.: portu Chaonio, Verg. – γ) mit Acc.: collem, Hirt. b.G.: muros, Liv.: Anxur impositum saxis, Hor.: medium orbem, sich nahen (v. der Nacht), Verg.: terram, hinter die Erde treten (v. Monde), Curt.: aqua subit altitudinem exortus sui, steigt hinan, Plin. – poet., eine Person angehen, precibus tonantem, Stat.: u. so subit illa minantem, Stat. – feindlich = angreifen, Herbesum, Verg. – δ) absol.: pone subit coniunx, hinter mir wandelt, Verg.: subit ipse meumque explet opus, Ov.: quae (aqua) subire potuerit, aufsteigen, Plin. – v. Gewächsen usw. = aufgehen, aufsprossen, ne subeant herbae, Verg.: altera barba subit, Mart. – b) nach und nach-, langsam-, unvermerkt herangehen, sich heranschleichen, sich einschleichen, α) m. Acc.: thalamos pudicos, Ov.: furtim lumina fessa (vom Schlafe), Ov. – β) absol.: acrius illa (puella) subit, Prop.: an subit (amor), Ov. – im guten Sinne, venae subeunt, zeigen sich weniger aufgeregt, Cels. – c) v. Gewässern = an od. unter einen Ort dicht herantreten, einen Ort bespülen, ubi maxime montes Crotonenses Trasumennus subit, Liv.: ea (litora) subit ac circumluit pelagus, Mela: subit tum ripam mare, Mela: hinc simul mare, quod Ciliciam subit, Curt.: radices eius (petrae) Indus amnis subit, Curt. – d) v. Örtl., sich erheben, quā vero ipsa (regio) subit ad Medos, Plin. 6, 115. – 2) übtr.: a) übh., unter etwas od. jmd. kommen, α) m. sub u. Akk.: omnes sententiae vorbaque omnia, quae sunt cuiusque generis maxime illustria, sub acumen stili subeant et succedant necesse est, Cic. de or. 1, 151. – β) mit Acc.: clarum subit Alba Latinum, kommt unter L. (= unter die Herrschaft des L.), Ov. – b) zu einer Tätigkeit herangehen, sich einer Sache unterziehen, etw. übernehmen, α) m. Acc.: invicem proelium, Liv. – β) (poet.) m. Infin.: tela pellere, Stat.: torquere carinam, Claud. – γ) absol.: velut imperio aut ratione per vices subeunt (elephanti), treten ein, lösen sich (im Angriff) ab, Plin. 8, 23. – c) v. Zuständen = jmd. überkommen, ankommen, überfallen, befallen, erfassen, ergreifen, beschleichen, α) m. Dat.: subeunt mihi fastidia cunctarum, Ov.: ne subeant animo taedia iusta tuo, Ov. – β) m. Acc.: sera paenitentia subiit regem, Curt.: subit me fragilitatis humanae miseratio, Plin. ep.: horror animum subit, quotiens recordor feralem introitum, Tac. – γ) m. folg. Infin., subit ira cadentem ulcisci patriam, Verg. Aen. 2, 575. – δ) absol., sich einstellen, eintreten, subeunt morbi tristisque senectus et labor, Verg. georg. 3, 67. – d) v. Gedanken usw. = jmd. überkommen, beschlei chen = einfallen, in den Sinn-, in die Gedanken kommen, α) m. Dat.: subeant animo Latmia saxa tuo, Ov.: subituram vobis aliquando germanitatis memoriam, Liv.: m. folg. Infin., quae quotiens spectas subeat tibi dicere forsan ›quam procul a nobis Naso sodalis abest‹! Ov. – β) m. Acc.: subit animum regis memoria oraculo editae sortis, Curt.: subibat animos Parmenionis quoque fortuna, Curt.: mentem patriae subiit pietatis imago, Verg.: mit folg. Acc. u. Infin., quo in tractatu subit mentem non fuisse tum auctoritatem maculoso marmori, Plin.: cogitatio animum subiit indignum esse etc., Liv.: subibat inter haec animum LXXX fratres suos eodem die ab Ocho trucidatos, Curt.: quosdam misera subit cogitatio laborasse ipsos in titulum sepulcri, Sen. – m. folg. ut u. Konj., subit me (beschleicht mich) cura, ut quae tibi dicantur te digna sint, Plin. hist. nat. praef. § 11. – m. folg. indir. Fragesatz, subit deinde cogitatio animum, qui belli casus, quam incertus fortunae eventus communisque Mars belli sit, Liv.: mentem subit, quo praemia facto pararis, Ov. – γ) absol.: personae subeunt, Quint.: subiit cari genitoris imago, Ov. – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., subiret cogitatio iam illa momento horae arsura, Liv.: subiit recordatio (es drängt sich mir die E. auf) egisse me iuvenem aeque in quadruplici, Plin. ep.: subit hanc arcana profanā detexisse manu, Ov.: subit antiquitatem mirari, Plin. – m. folg. Fragesatz, quid sim fuerimque subit, Ov.

    B) unmittelbar nach jmd. od. etw. herangehen, an jmds. od. einer Sache Stelle treten, für jmd. od. etw. eintreten, jmd. ablösen, auf jmd. od. etw. folgen, 1) eig.: α) m. Dat.: primae legioni tertia, dexterae alae sinistra subiit, Liv. – β) m. Acc.: furcas subiere columnae, Ov. – 2) übtr.: α) m. in u. Akk.: fugere pudor verumque fidesque; in eorum subiere locum fraudes etc., Ov. – β) absol.: pulchra subit facies, Ov.: subiit argentea proles, Ov. – / Perf. subivit, Ov. fast. 1, 314. Stat. silv. 2, 1, 155. Apul. met. 4, 15: subivimus, Claud. imp. bei Tac. ann. 11, 24 Ritter (Halm u. Nipp. subiimus). Vgl. Georges Lexikon der lat. Wortformen S. 660.

    lateinisch-deutsches > subeo

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»