Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quaesitum

  • 1 quaesitum

    quaesītum, ī n. [ quaero ]
    2) добытое, накопленное H, O

    Латинско-русский словарь > quaesitum

  • 2 quaesitum

    quaesītum, ī, n., s. quaerono. I u. II.

    lateinisch-deutsches > quaesitum

  • 3 quaesitum

    quaesītum, ī, n., s. quaero no. I u. II.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quaesitum

  • 4 quaesitum

    quaesītum, i, v. quaero, P. a. C.

    Lewis & Short latin dictionary > quaesitum

  • 5 quaesitum

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > quaesitum

  • 6 quaesitum

    1) Общая лексика: истинное значение
    2) Латинский язык: искание

    Универсальный англо-русский словарь > quaesitum

  • 7 quaesitum

    n (pl quaesita) мат.
    дійсне значення
    * * *
    n; мат.

    English-Ukrainian dictionary > quaesitum

  • 8 quaesitum

    English-Ukrainian dictionary > quaesitum

  • 9 quaesitum

    question, inquiry; gain, acquisition, earnings

    Latin-English dictionary > quaesitum

  • 10 quaesitum

    (n) истинное значение
    * * *

    Новый англо-русский словарь > quaesitum

  • 11 quaesitum

    [ʹkwi:saıtəm] n (pl -ta) мат.

    НБАРС > quaesitum

  • 12 quaesitum

    English-Russian scientific dictionary > quaesitum

  • 13 quaesitum

    n мат. истинное значение

    English-Russian base dictionary > quaesitum

  • 14 quaero

    quaero, quaesīvī, quaesītum, ere, I) suchen, aufsuchen, 1) eig.: α) v. leb. Wesen: αα) leb. Wesen: te, Enn. fr.: te ipsum, Ter.: suos, Caes.: suos notos hospitesque, Caes.: Hectora per acies, Ov.: iuvencum per nemora et lucos, Verg.: quaerens per arva piorum invenit Eurydicen, Ov.: quaeritur huic alius (ein Gegner), Verg.: quaeritur (man sucht einen), qui tantae pondera molis sustineat, Ov.: Gutrua- tus celeriter omnium curā quaesitus, Caes.: quaesitus matri (von der M.) agnus, Verg.: u. so filia matri est quaesita, Ov. – liberos ad necem, Cic. Sest. 54: alqm ad poenam, Eutr. 7, 15. – ββ) Lebl.: cibum (v. Hunde), Varro: portum, Caes.: Indiam, Curt.: terras, Ov.: viam, quā etc., Ov.: locum, in quo etc., Curt.: sibi hospitium, Plaut.: domicilia sibi, Curt.: escam in sterquilino, Phaedr. – β) v. lebl. Subjj.: quod natura cibum quaerit cuiusque animantis, Lucr. 4, 856: per imas quaerit (Ufens) iter valles, sucht sich Bahn (= strömt dahin), Verg. Aen. 7, 802: te decisa suum dextera quaerit, Verg. Aen. 10, 395: mutilatae cauda colubrae... moriens dominae vestigia quaerit, Ov. met. 6, 560. – 2) übtr.: a) suchen, α) = aufzutreiben suchen, sich zu verschaffen-, zu erwerben suchen, zu gewinnen suchen, erstreben od. = etw. sich verschaffen, gewinnen, erringen, αα) leb. Wesen: sibi novum imperatorem, Sall.: alci generum, Plin. ep.: antiquis de moribus alci uxorem, Iuven.: heredem in regnum, Verg.: adversus externos militem, Tac. – liberos, zu zeugen suchen, erzielen, Plaut. u. Suet.: iustissimos viros ad administrandam rem publicam, zu gewinnen suchen, Eutr.: u. so melius visum amicos quam servos quaerere, Sall. – ββ) Lebl.: pecuniam (vom Borger), Nep.: opus (Arbeit), Cic. u. Liv.: alci venenum (jmd. zu vergiften suchen), Cic.: mortem, den T. suchen, Vell.: vitam, das L. zu erhalten suchen, Vell.: remedium sibi ad alqd, Cic.: locum (Gelegenheit) iniuriae, Liv., od. insidiis, Liv. u. Curt.: tempus aut locum pugnae, Sall.: tempus atque occasionem fraudis ac doli, passen auf usw., Caes.: armis gloriam atque divitias, Sall.: gloriam bello, Cic., belli domique, Eutr.: sibi dignitatem, Hirt. b. G.: alci od. sibi honores, Cic. u. Liv.: nobilitatem laboribus atque periculis, Sall.: bello concordiam, Sall. fr.: principatum armis, Vell.: immortalitatem sibi morte, Cic.: iustum amorem omni sibi liberalitate et docilitate, Eutr.: victoria quaeritur sollicitis armis, Ov.: quaesita per hoc dignitas, Sen. ep. 68, 11. – v. Lebl., quid sibi hic vestitus quaerit? was soll das Kleid bedeuten? Ter. eun. 558. – β) suchen = zu bewerkstelligen-, zu bereiten suchen, od. = bewerkstelligen, bereiten, fugam ex Italia, Cic.: itineribus diversis fugam nequiquam, Caes.: alci ignominiam, Liv.: alci salutem malo, Ter.: dedecore potius quam manu salutem lieber sein Heil suchen in usw., Sall.: invidiam in alqm, zu erregen suchen, Cic.: u. so ex habitu invidiam Midiae (dem Midias), Quint.: ultionem, Veranlassung zur Rache suchen, Vell. – γ) nach jmd. od. etw. Verlangen tragen, trachten, etw. verlangen, begehren, erwarten, Caesarem, Hor. carm. 4, 5, 16: pocula aurea, Hor.: solacia, Curt.: novum statum, novam rem publicam, Vell.: non tam mortis quam belli remedium, Curt.: eas se tamen balneas non ex libris patris, sed ex tabulis et ex censu quaerere, Cic. – m. folg. ut u. Konj., quaeris (du verlangst, wünschest), ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem, Cic. ad Att. 14, 20, 4 zw. (Wesenb. quod vis): u. so verb. quaerere et petere, ut etc., Gell. 13, 18 (17), 2. – δ) nach etw. sich umsehen = auf etw. sinnen, denken, consilium, Ter.: omisso veteri consilio novum, Sall.: consilia belli, Hirt. b. G.: aliquid duram in dominam, Prop. – mit folg. indir. Fragesatz, quaerere ipse secum et agitare cum suis coepit, quibusnam rebus in ea provincia maximam uno anno pecuniam facere posset, Cic. Verr. 2, 17: ut quaeramus, quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus, Sall. Cat. 33, 5. – ε) mit folg. Infin., suchen = sich bemühen zu usw., od. = begehren, wünschen zu usw., bibere in somnis, Lucr.: abrumpere lucem, Verg.: mitibus mutare tristia, Hor.: mori, Sen., honeste mori, Iustin.: e monte aliquo in alium transilire, Plin.: mutare sedes, Tac. – b) beratend, besprechend untersuchen, zum Gegenstande der Beratung od. Untersuchung od. Betrachtung machen, profectionis tempus, Caes. b. c. 1, 67, 1: rationem perficiendi (consilii), Caes. b. G. 7, 37, 6: sed quaeramus unamquamque reliquorum sententiam, Cic. Tusc. 5, 48. – m. de u. Abl., Socratem de vita et de moribus solitum esse quaerere, Cic. de rep. 1, 16: iuvabat de aeternitate animarum quaerere (nachzudenken), Sen. ep. 102, 2. – absol., quaero, ich sinne darüber nach, Ter. Andr. 683. – c) zu erfahren od. zu ergründen suchen, wissen wollen, sich erkundigen, Erkundigung einziehen, fragen, forschen, α) übh.: αα) alqm, zB. alqm a ianua, ab ostio, nach jmd. an der Haustür fragen, Cic. de or. 2, 276. – ββ) alqd ab, ex od. de alqo, gew. m. folg. Fragesatz, quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat;... eadem secreto ab aliis quaerit, Caes.: a quo cum quaesivisset, quo duci se vellet, Nep.: quaero abs te teneasne memoriā etc., Cic.: quaero a te, utrum hoc adduxerit caeli temperatura an terrae bonitas? Varro fr.: de te ipso, Vatini, quaero, utrum... an etc., Cic.: ex me quaesieras, nonne putarem etc., Cic.: ex quibus quaererent scirentne etc., Cic. – dum inter se invicem quaerunt, quae sit huius perseverantiae causa, Lact. – quaere, cur? Cic.: quaerant, num quid etc., Cic.: quaesivit, si (ob) incolumis evasisset, Liv.: cum quaereretur, ecqui Campanorum bene meritus de re publica nostra esset, Liv. – nachaug. m. folg. an u. Konj. quaesitum est, an danda esset inquisitio, Plin. ep. 6, 29, 8 (u. so 7, 11, 1; 7, 19, 5 u.a.): quaesito (Abl. absol.), an Caesar venisset, Tac. ann. 2, 9. – cura tibi de quo quaerere nulla fuit, nach dem zu fragen, Ov. ex Pont. 4, 3, 18. – quid quaeris? was fragst du noch? = kurz, mit einem Worte, Cic. u. Hor.: ebenso noli quaerere, Cic. – si quaeris, wenn du weiter (nach dem weiteren Erfolge) fragst, das Weitere wissen willst, genauer auf die Frage eingehst, Cic.: ebenso si quaerimus, si quaeritis? Cic.: u. si verum quaeris, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n., die Frage, Ov. met. 4, 794. Ov. fast. 1, 278. – als Übersetzung von πύσμα (als rhet. Fig.), Aquil. Rom. de fig. sent. § 12. Mart. Cap. 5. § 524. – β) von der wissenschaftl. Frage, an jmd. eine Frage richten, eine Frage aufstellen, -aufwerfen, multa ex eo saepe quaesivi, Cic.: si quis quid quaereret, Cic.: naturā fieret laudabile carmen, an arte, quaesitum est, Hor.: quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint utilissimae, Plin. – d) gerichtl. befragen, mit jmd. od. über etw. ein Verhör anstellen (halten), etw. gerichtl. untersuchen, wegen od. über etw. eine Untersuchung anstellen, rem per tormenta, Suet.: coniurationem, Liv.: de morte alcis, Cic.: absol., coëgit consules circa fora proficisci ibique quaerere et iudicia exercere, Liv. 39, 18, 2. – de servo in dominum, den Sklaven peinlich befragen wegen des H. (über den H.), Cic.: aber de Philota (mit Ph.), Curt.

    II) prägn.: a) suchen = durch Arbeit, Verdienst zu erwerben suchen, erwerben, verdienen, tam facile victum, Ter.: victum vulgo (v. einer Buhldirne), Ter.: u. so victum sibi obscoenissimum, Lact.: victum sibi aegre quaesisse eumque sordide invenisse comparandis mulis et vehiculis, quae etc., Gell. 15, 4, 3: argentum, Hor.: pecuniam, Plaut.: nummos aratro et manu, Cic.: rem honeste mercaturis faciendis, Cic.: fruges boum labore quaesitae, Curt.: iam diu nihil quaesivisse, Cic.: ea, quae voce quaesierat, Quint.: miser homo est, qui ipsus sibi quod edit quaerit et id aegre invenit, Plaut.: ego quaero quod edim, his (= hi) quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr.: alius quantum aleā quaesierit tantum bibit, Plin. – absol., conserva, quaere, parce, Ter.: laborans, quaerens, parcens, Ter.: nec minor est virtus quam quaerere, parta tueri, Ov.: contrivi in quaerendo vitam, Ter.: denique sit finis quaerendi, Hor.: quis hunc non putet confiteri sibi quaesito opus esse? er müsse etwas verdienen, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n. u. Plur. quaesīta, ōrum, n., das Erworbene, quaesiti tenax, et qui quaesita reservent, Ov. met. 7, 657: asper et attentus quaesitis, Hor. sat. 2, 6, 82: bes. erworbene (gesammelte) Schätze, ante quaesita, Hor. sat. 1, 1, 38. – b) etw. vergebens suchen, sich vergebens nach etw. umse hen, etw. vermissen, Siciliam in Sicilia, Cic.: saepe Persas et Indos et imbellem Asiam, Liv.: optatos Tyndaridas, Prop.: occasionem omissam od. praetermissam, Liv.: quaerit Boeotia Dircen, Ov.: amnes quaerunt armenta, Stat.: soleo non numquam quaerere M. Regulum, nolo enim dicere desiderare, Plin. ep. 6, 2, 1: hic ego virtutem vestram quaero, sapientiam desidero, veterem consuetudinem requiro, Cornif. rhet. 4, 49. – c) etw. verlangen, erfordern; nötig machen (v. Lebl.), sic alia, quae umidum locum quaerunt, Varro r. r. 1, 23, 4: quia (alter collis) magnā parte editus et praeceps pauca munimenta quaerebat, Sall. Iug. 98, 3: ne limites ex litibus iudicem quaerant, Varro r. r. 1, 15 in.: nego ego quicquam a testibus dictum, quod cuiusquam oratoris eloquentiam quaereret, Cic. II. Verr. 1, 29: quod bellum repens aut dictatoriam maiestatem aut Quinctium rectorem quaesisset, Liv. 4, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > quaero

  • 15 quaero

    quaero, ĕre, quaesīvi (ĭi), quaesītum - tr. - [st1]1 [-] chercher, faire des recherches, se mettre en quête, désirer, vouloir.    - aliquid ex (ab, de) aliquo quaerere: demander qqch à qqn.    - quaere istud ab (ex) amico tuo: demande cela à ton ami.    - quaero quis venerit: je demande qui est venu.    - sibi quaerere: rechercher pour soi.    - te ipsum quaerebam, Ter. Haut. 844: je te cherchais précisément.    - sua signa quaerere, Caes. BG. 2, 21, 6: chercher ses enseignes (=chercher son manipule).    - cibum quaerere, Cic. Nat. 2, 123: chercher sa nourriture.    - te decisa suum dextera quaerit, Virg. En. 10, 395, ta main droite coupée te cherche, toi, son maître.    - tibi consulatus quaerebatur: **le consulat était recherché par toi (pour toi)** = tu cherchais à obtenir le consulat. (chez les poètes et dans la prose post-classique, le datif devient l'équivalent d'un compl. d'agent avec ab + abl.).    - qui mutare sedes quaerebant, Tac. G. 2: ceux qui désiraient changer de demeures.    - quaerere ut: chercher à obtenir que, désirer que. [st1]2 [-] obtenir en cherchant, procurer (à soi ou aux autres), amasser, acquérir, gagner.    - rem quaerere: s'enrichir.    - quaerere invidiam in aliquem: rendre qqn odieux, rendre qqn impopulaire, susciter la haine contre qqn.    - quaerere invidiam alicui: rendre qqn odieux, rendre qqn impopulaire, susciter la haine contre qqn.    - invidiam in aliquem quaerere, Cic. R. Post. 46: susciter la haine contre qqn.    - fugam quaerere, Cic. Phil 5, 45: chercher les moyens de fuir.    - uxores liberorum quaerendorum causā quot vellet ducere, Suet.: épouser autant de femmes qu'il voudrait pour avoir des enfants.    - videbatur id perdere arator quod aratro ipse quaesisset, Cic.: le laboureur semblait perdre ce qu'il avait gagné par sa charrue.    - docebo eos, quibus quaesito opus est, Plin.: je vais instruire ceux qui ont besoin d'amasser.    - in quaerendo conterere vitam, Ter.: passer sa vie à amasser.    - sibi remedium ad rem aliquam quaerere, Cic. Clu. 29: se procurer un moyen de remédier à qqch.    - armis gloriam quaerere, Sall. J 87, 2: acquérir la gloire au moyen des armes.    - liberos quaerere, Suet. Caes. 52: chercher à avoir des enfants.    - rem mercaturis faciendis quaerere, Cic. Par. 46: chercher la fortune en faisant du commerce.    - ne et vetera et externa quaeram, Cic. Tusc. 1, 33: pour ne pas chercher des exemples à la fois anciens et étrangers. [st1]3 [-] avec suj. de ch. - avoir besoin de, demander, réclamer, exiger, nécessiter.    - ne lites ex limitibus judicem quaerant, Varr. R. R. 1: que les procès relatifs aux limites ne nécessitent pas l'intervention du juge.    - bellum dictatoriam majestatem quaerit, Liv. 8: la guerre exige l'autorité d'un dictateur.    - quae humidum locum quaerunt, Varr. R. 1, 23, 4: les plantes qui réclament un terrain humide.    - cf. Cic. Verr. 1, 29; Sall. J. 98, 3; Liv. 4, 14, 2. [st1]4 [-] chercher à savoir (en interrogeant, par la réflexion), poser une question, s'enquérir, s'informer, demander, questionner.    - si verum quaeris, Cic.: si tu veux savoir la vérité.    - noli quaerere ou quid quaeris? Cic.: bref, en un mot, sans plus chercher.    - quid id tu quaeris? - quia mihi quaesito'st opus, Plaut.: pourquoi me poses-tu cette question? - parce que j'ai besoin de savoir.    - abl. absolu au neutre - quaesito an...: après qu'on eut demandé si...    - quaesito prius, an Lycortas, praefectus Achaeorum, incolumis effugisset, Just.: après qu'on eut demandé auparavant si Lycortas, commandant des Achéens, s'était enfui sain et sauf.    - utrum s.-ent.... an - collibus an plano melius sit ponere vitem, quaere, Virg. G. 2: demande-toi s'il vaut mieux planter la vigne sur les coteaux ou en plaine.    - ne quaere doceri, Virg.: ne cherche pas à savoir.    - quaeritur inter medicos... Plin. 31: c'est parmi les médecins une question de savoir... [st1]5 [-] faire une enquête, rechercher (judiciairement), instruire (une affaire); avoir recours à la question, torturer.    - rem quaerere, Ter.: instruire une affaire.    - quaerere de morte alicujus, Cic.: faire une enquête sur la mort de qqn.    - quaerere de pecuniis repetundis, Cic. Verr. 1, 9: instruire une affaire de concussion.    - quaerere de servo in dominum, Cic. Mil. 22: torturer un esclave pour obtenir un témoignage contre son maître.    - quia ambigebatur, per tormenta quaesita est, Suet. Tib. 58: parce qu'il y avait doute, on eut recours à la torture.    - quaerere legibus, Plin. Ep. 5: faire une enquête conformément aux lois, faire une enquête impartiale.    - voir quaesitum, quaesitus.
    * * *
    quaero, ĕre, quaesīvi (ĭi), quaesītum - tr. - [st1]1 [-] chercher, faire des recherches, se mettre en quête, désirer, vouloir.    - aliquid ex (ab, de) aliquo quaerere: demander qqch à qqn.    - quaere istud ab (ex) amico tuo: demande cela à ton ami.    - quaero quis venerit: je demande qui est venu.    - sibi quaerere: rechercher pour soi.    - te ipsum quaerebam, Ter. Haut. 844: je te cherchais précisément.    - sua signa quaerere, Caes. BG. 2, 21, 6: chercher ses enseignes (=chercher son manipule).    - cibum quaerere, Cic. Nat. 2, 123: chercher sa nourriture.    - te decisa suum dextera quaerit, Virg. En. 10, 395, ta main droite coupée te cherche, toi, son maître.    - tibi consulatus quaerebatur: **le consulat était recherché par toi (pour toi)** = tu cherchais à obtenir le consulat. (chez les poètes et dans la prose post-classique, le datif devient l'équivalent d'un compl. d'agent avec ab + abl.).    - qui mutare sedes quaerebant, Tac. G. 2: ceux qui désiraient changer de demeures.    - quaerere ut: chercher à obtenir que, désirer que. [st1]2 [-] obtenir en cherchant, procurer (à soi ou aux autres), amasser, acquérir, gagner.    - rem quaerere: s'enrichir.    - quaerere invidiam in aliquem: rendre qqn odieux, rendre qqn impopulaire, susciter la haine contre qqn.    - quaerere invidiam alicui: rendre qqn odieux, rendre qqn impopulaire, susciter la haine contre qqn.    - invidiam in aliquem quaerere, Cic. R. Post. 46: susciter la haine contre qqn.    - fugam quaerere, Cic. Phil 5, 45: chercher les moyens de fuir.    - uxores liberorum quaerendorum causā quot vellet ducere, Suet.: épouser autant de femmes qu'il voudrait pour avoir des enfants.    - videbatur id perdere arator quod aratro ipse quaesisset, Cic.: le laboureur semblait perdre ce qu'il avait gagné par sa charrue.    - docebo eos, quibus quaesito opus est, Plin.: je vais instruire ceux qui ont besoin d'amasser.    - in quaerendo conterere vitam, Ter.: passer sa vie à amasser.    - sibi remedium ad rem aliquam quaerere, Cic. Clu. 29: se procurer un moyen de remédier à qqch.    - armis gloriam quaerere, Sall. J 87, 2: acquérir la gloire au moyen des armes.    - liberos quaerere, Suet. Caes. 52: chercher à avoir des enfants.    - rem mercaturis faciendis quaerere, Cic. Par. 46: chercher la fortune en faisant du commerce.    - ne et vetera et externa quaeram, Cic. Tusc. 1, 33: pour ne pas chercher des exemples à la fois anciens et étrangers. [st1]3 [-] avec suj. de ch. - avoir besoin de, demander, réclamer, exiger, nécessiter.    - ne lites ex limitibus judicem quaerant, Varr. R. R. 1: que les procès relatifs aux limites ne nécessitent pas l'intervention du juge.    - bellum dictatoriam majestatem quaerit, Liv. 8: la guerre exige l'autorité d'un dictateur.    - quae humidum locum quaerunt, Varr. R. 1, 23, 4: les plantes qui réclament un terrain humide.    - cf. Cic. Verr. 1, 29; Sall. J. 98, 3; Liv. 4, 14, 2. [st1]4 [-] chercher à savoir (en interrogeant, par la réflexion), poser une question, s'enquérir, s'informer, demander, questionner.    - si verum quaeris, Cic.: si tu veux savoir la vérité.    - noli quaerere ou quid quaeris? Cic.: bref, en un mot, sans plus chercher.    - quid id tu quaeris? - quia mihi quaesito'st opus, Plaut.: pourquoi me poses-tu cette question? - parce que j'ai besoin de savoir.    - abl. absolu au neutre - quaesito an...: après qu'on eut demandé si...    - quaesito prius, an Lycortas, praefectus Achaeorum, incolumis effugisset, Just.: après qu'on eut demandé auparavant si Lycortas, commandant des Achéens, s'était enfui sain et sauf.    - utrum s.-ent.... an - collibus an plano melius sit ponere vitem, quaere, Virg. G. 2: demande-toi s'il vaut mieux planter la vigne sur les coteaux ou en plaine.    - ne quaere doceri, Virg.: ne cherche pas à savoir.    - quaeritur inter medicos... Plin. 31: c'est parmi les médecins une question de savoir... [st1]5 [-] faire une enquête, rechercher (judiciairement), instruire (une affaire); avoir recours à la question, torturer.    - rem quaerere, Ter.: instruire une affaire.    - quaerere de morte alicujus, Cic.: faire une enquête sur la mort de qqn.    - quaerere de pecuniis repetundis, Cic. Verr. 1, 9: instruire une affaire de concussion.    - quaerere de servo in dominum, Cic. Mil. 22: torturer un esclave pour obtenir un témoignage contre son maître.    - quia ambigebatur, per tormenta quaesita est, Suet. Tib. 58: parce qu'il y avait doute, on eut recours à la torture.    - quaerere legibus, Plin. Ep. 5: faire une enquête conformément aux lois, faire une enquête impartiale.    - voir quaesitum, quaesitus.
    * * *
        Quaero, quaeris, quaesiui, quaesitum, pen. prod. et per syncopam quaestum, quaerere. Terent. Cercher, Querir, Querre.
    \
        - causam quaerebat senex, Quamobrem insigne aliquid faceret. Terent. Cerchoit occasion, Queroit.
    \
        Consilium quaerere. Terent. Demander.
    \
        Fidem quaerere promisso. Plin. Tascher et s'efforcer de faire adjouster foy à ce qu'on promet.
    \
        Quaerere fugam ex aliquo loco. Cic. Cercher à s'enfuir.
    \
        Gratiam quaerere alicui ad vulgum, dicitur res aliqua. Liu. Acquerir, Quand elle est cause qu'on ha la grace du commun peuple.
    \
        Inuidiam ex re aliqua alicui quaerere. Quintil. Tascher à le mettre en male grace et haine.
    \
        In aliquem inuidiam quaerere. Cic. Pourchasser à le mettre en haine.
    \
        Liberos quaerere. Plautus, Liberorum quaerendorum causa ei, credo, vxor data est. Pour avoir des enfants.
    \
        Locum iniuriae quaerere. Liu. Tascher de nuire, Cercher et espier l'opportunité de nuire.
    \
        Locum gratiae apud aliquem quaerere. Liu. Cercher le moyen d'estre en la grace d'aucun.
    \
        Locum seditionis quaerere. Liu. Tascher à esmouvoir quelque sedition.
    \
        In medium quaerere. Virgil. Vivre en commun et du commun, Amasser et acquerir pour le commun.
    \
        Quaerere aliquem ad necem. Cic. Le cercher pour le tuer.
    \
        Quaerere opem. Ouid. Demander aide.
    \
        Periculum voce quaerere. Ouid. Cercher son malencontre par son babil.
    \
        Quo modo aliquid fiat quaerere. Terent. Cercher le moyen.
    \
        Regnum quaeritur armis. Lucan. Est acquis.
    \
        Quaerere aliquid in remedio. Plin. Pour remede.
    \
        Salutem alicui malo quaerere. Terent. Cercher occasion d'entrer en propos.
    \
        Sermonem quaerere. Terentius. Cercher occasion d'entrer en propos.
    \
        Sitim quaerere. Cic. Provoquer la soif.
    \
        Somnum quaerere re aliqua. Plin. Faire avoir sommeil.
    \
        Venenum quaerere alicui. Cic. Tascher à l'empoisonner.
    \
        Voluptatem quaerere. Cic. Cercher son plaisir.
    \
        Quaerere omnes ad vnum exemplum. Cic. Vouloir rapporter touts à un patron.
    \
        E monte aliquo in alium transilire quaerentes. Plin. Voulants, Taschants, S'efforceants.
    \
        Quaerere. Cic. Faire information, Faire enqueste.
    \
        Proficisci ad coniurationem quaerendam. Liu. Aller pour informer de la conjuration.
    \
        Quaerere in aliquem. Cic. Faire information contre aucun.
    \
        Vt de pecuniis repetundis quaereret. Cic. Qu'il eust la congnoissance des deniers mal prins, concussions et corruptions de ceulx qui ont esté Magistrats és provinces.
    \
        Quaerere rem tormentis, et per tormenta. Cic. Bailler la question et torture pour scavoir la verité d'un faict.
    \
        Quaerere. Terent. S'enquester, ou S'enquerir de quelque chose, et Demander.
    \
        Quaesiuit de Zenone fortasse quid futurum esset. Cic. Il a demandé à Zeno.
    \
        Quaero de te, etc. Liu. Je te demande.
    \
        Saepe quaeri solet de tempore, de loco, quo res gesta dicitur. Quintil. Du temps, etc.
    \
        Quaerat aliquis quae sint mentiti veteres magi. Plin. Quelcun pourroit demander, etc.
    \
        Forsitan quaeratis qui iste terror sit, et quae tanta formido, quae tot ac tales viros impediat, quo minus, etc. Cic. Par adventure vous me demanderez.
    \
        Quaerere. Plaut. Acquester et amasser, Acquerir, Conquerir.
    \
        Contriui in quaerundo vitam atque aetatem meam. Terent. A amasser des biens.
    \
        Facile victum quaerere. Terent. Gaigner sa vie aiseement.
    \
        Quid si quispiam ignem quaeret? Plaut. Demande.
    \
        Quaerendum est, dolor malumne sit. Cic. Il fault disputer.
    \
        Quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint vtilissimae. Plin. Les medecins disputent entre eulx.

    Dictionarium latinogallicum > quaero

  • 16 quaero

    quaero, quaesīvī, quaesītum, ere, I) suchen, aufsuchen, 1) eig.: α) v. leb. Wesen: αα) leb. Wesen: te, Enn. fr.: te ipsum, Ter.: suos, Caes.: suos notos hospitesque, Caes.: Hectora per acies, Ov.: iuvencum per nemora et lucos, Verg.: quaerens per arva piorum invenit Eurydicen, Ov.: quaeritur huic alius (ein Gegner), Verg.: quaeritur (man sucht einen), qui tantae pondera molis sustineat, Ov.: Gutrua- tus celeriter omnium curā quaesitus, Caes.: quaesitus matri (von der M.) agnus, Verg.: u. so filia matri est quaesita, Ov. – liberos ad necem, Cic. Sest. 54: alqm ad poenam, Eutr. 7, 15. – ββ) Lebl.: cibum (v. Hunde), Varro: portum, Caes.: Indiam, Curt.: terras, Ov.: viam, quā etc., Ov.: locum, in quo etc., Curt.: sibi hospitium, Plaut.: domicilia sibi, Curt.: escam in sterquilino, Phaedr. – β) v. lebl. Subjj.: quod natura cibum quaerit cuiusque animantis, Lucr. 4, 856: per imas quaerit (Ufens) iter valles, sucht sich Bahn (= strömt dahin), Verg. Aen. 7, 802: te decisa suum dextera quaerit, Verg. Aen. 10, 395: mutilatae cauda colubrae... moriens dominae vestigia quaerit, Ov. met. 6, 560. – 2) übtr.: a) suchen, α) = aufzutreiben suchen, sich zu verschaffen-, zu erwerben suchen, zu gewinnen suchen, erstreben od. = etw. sich verschaffen, gewinnen, erringen, αα) leb. Wesen: sibi novum imperatorem, Sall.: alci generum, Plin. ep.:
    ————
    antiquis de moribus alci uxorem, Iuven.: heredem in regnum, Verg.: adversus externos militem, Tac. – liberos, zu zeugen suchen, erzielen, Plaut. u. Suet.: iustissimos viros ad administrandam rem publicam, zu gewinnen suchen, Eutr.: u. so melius visum amicos quam servos quaerere, Sall. – ββ) Lebl.: pecuniam (vom Borger), Nep.: opus (Arbeit), Cic. u. Liv.: alci venenum (jmd. zu vergiften suchen), Cic.: mortem, den T. suchen, Vell.: vitam, das L. zu erhalten suchen, Vell.: remedium sibi ad alqd, Cic.: locum (Gelegenheit) iniuriae, Liv., od. insidiis, Liv. u. Curt.: tempus aut locum pugnae, Sall.: tempus atque occasionem fraudis ac doli, passen auf usw., Caes.: armis gloriam atque divitias, Sall.: gloriam bello, Cic., belli domique, Eutr.: sibi dignitatem, Hirt. b. G.: alci od. sibi honores, Cic. u. Liv.: nobilitatem laboribus atque periculis, Sall.: bello concordiam, Sall. fr.: principatum armis, Vell.: immortalitatem sibi morte, Cic.: iustum amorem omni sibi liberalitate et docilitate, Eutr.: victoria quaeritur sollicitis armis, Ov.: quaesita per hoc dignitas, Sen. ep. 68, 11. – v. Lebl., quid sibi hic vestitus quaerit? was soll das Kleid bedeuten? Ter. eun. 558. – β) suchen = zu bewerkstelligen-, zu bereiten suchen, od. = bewerkstelligen, bereiten, fugam ex Italia, Cic.: itineribus diversis fugam nequiquam, Caes.: alci ignominiam, Liv.: alci salutem malo, Ter.: dedecore potius quam manu salutem lie-
    ————
    ber sein Heil suchen in usw., Sall.: invidiam in alqm, zu erregen suchen, Cic.: u. so ex habitu invidiam Midiae (dem Midias), Quint.: ultionem, Veranlassung zur Rache suchen, Vell. – γ) nach jmd. od. etw. Verlangen tragen, trachten, etw. verlangen, begehren, erwarten, Caesarem, Hor. carm. 4, 5, 16: pocula aurea, Hor.: solacia, Curt.: novum statum, novam rem publicam, Vell.: non tam mortis quam belli remedium, Curt.: eas se tamen balneas non ex libris patris, sed ex tabulis et ex censu quaerere, Cic. – m. folg. ut u. Konj., quaeris (du verlangst, wünschest), ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem, Cic. ad Att. 14, 20, 4 zw. (Wesenb. quod vis): u. so verb. quaerere et petere, ut etc., Gell. 13, 18 (17), 2. – δ) nach etw. sich umsehen = auf etw. sinnen, denken, consilium, Ter.: omisso veteri consilio novum, Sall.: consilia belli, Hirt. b. G.: aliquid duram in dominam, Prop. – mit folg. indir. Fragesatz, quaerere ipse secum et agitare cum suis coepit, quibusnam rebus in ea provincia maximam uno anno pecuniam facere posset, Cic. Verr. 2, 17: ut quaeramus, quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus, Sall. Cat. 33, 5. – ε) mit folg. Infin., suchen = sich bemühen zu usw., od. = begehren, wünschen zu usw., bibere in somnis, Lucr.: abrumpere lucem, Verg.: mitibus mutare tristia, Hor.: mori, Sen., honeste mori, Iustin.: e monte aliquo in alium transilire,
    ————
    Plin.: mutare sedes, Tac. – b) beratend, besprechend untersuchen, zum Gegenstande der Beratung od. Untersuchung od. Betrachtung machen, profectionis tempus, Caes. b. c. 1, 67, 1: rationem perficiendi (consilii), Caes. b. G. 7, 37, 6: sed quaeramus unamquamque reliquorum sententiam, Cic. Tusc. 5, 48. – m. de u. Abl., Socratem de vita et de moribus solitum esse quaerere, Cic. de rep. 1, 16: iuvabat de aeternitate animarum quaerere (nachzudenken), Sen. ep. 102, 2. – absol., quaero, ich sinne darüber nach, Ter. Andr. 683. – c) zu erfahren od. zu ergründen suchen, wissen wollen, sich erkundigen, Erkundigung einziehen, fragen, forschen, α) übh.: αα) alqm, zB. alqm a ianua, ab ostio, nach jmd. an der Haustür fragen, Cic. de or. 2, 276. – ββ) alqd ab, ex od. de alqo, gew. m. folg. Fragesatz, quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat;... eadem secreto ab aliis quaerit, Caes.: a quo cum quaesivisset, quo duci se vellet, Nep.: quaero abs te teneasne memoriā etc., Cic.: quaero a te, utrum hoc adduxerit caeli temperatura an terrae bonitas? Varro fr.: de te ipso, Vatini, quaero, utrum... an etc., Cic.: ex me quaesieras, nonne putarem etc., Cic.: ex quibus quaererent scirentne etc., Cic. – dum inter se invicem quaerunt, quae sit huius perseverantiae causa, Lact. – quaere, cur? Cic.: quaerant, num quid etc., Cic.: quaesivit, si (ob) incolumis evasisset, Liv.: cum quaereretur, ecqui Campanorum
    ————
    bene meritus de re publica nostra esset, Liv. – nachaug. m. folg. an u. Konj. quaesitum est, an danda esset inquisitio, Plin. ep. 6, 29, 8 (u. so 7, 11, 1; 7, 19, 5 u.a.): quaesito (Abl. absol.), an Caesar venisset, Tac. ann. 2, 9. – cura tibi de quo quaerere nulla fuit, nach dem zu fragen, Ov. ex Pont. 4, 3, 18. – quid quaeris? was fragst du noch? = kurz, mit einem Worte, Cic. u. Hor.: ebenso noli quaerere, Cic. – si quaeris, wenn du weiter (nach dem weiteren Erfolge) fragst, das Weitere wissen willst, genauer auf die Frage eingehst, Cic.: ebenso si quaerimus, si quaeritis? Cic.: u. si verum quaeris, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n., die Frage, Ov. met. 4, 794. Ov. fast. 1, 278. – als Übersetzung von πύσμα (als rhet. Fig.), Aquil. Rom. de fig. sent. § 12. Mart. Cap. 5. § 524. – β) von der wissenschaftl. Frage, an jmd. eine Frage richten, eine Frage aufstellen, -aufwerfen, multa ex eo saepe quaesivi, Cic.: si quis quid quaereret, Cic.: naturā fieret laudabile carmen, an arte, quaesitum est, Hor.: quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint utilissimae, Plin. – d) gerichtl. befragen, mit jmd. od. über etw. ein Verhör anstellen (halten), etw. gerichtl. untersuchen, wegen od. über etw. eine Untersuchung anstellen, rem per tormenta, Suet.: coniurationem, Liv.: de morte alcis, Cic.: absol., coëgit consules circa fora proficisci ibique quaerere et iudicia exercere, Liv. 39, 18, 2. – de servo in dominum,
    ————
    den Sklaven peinlich befragen wegen des H. (über den H.), Cic.: aber de Philota (mit Ph.), Curt.
    II) prägn.: a) suchen = durch Arbeit, Verdienst zu erwerben suchen, erwerben, verdienen, tam facile victum, Ter.: victum vulgo (v. einer Buhldirne), Ter.: u. so victum sibi obscoenissimum, Lact.: victum sibi aegre quaesisse eumque sordide invenisse comparandis mulis et vehiculis, quae etc., Gell. 15, 4, 3: argentum, Hor.: pecuniam, Plaut.: nummos aratro et manu, Cic.: rem honeste mercaturis faciendis, Cic.: fruges boum labore quaesitae, Curt.: iam diu nihil quaesivisse, Cic.: ea, quae voce quaesierat, Quint.: miser homo est, qui ipsus sibi quod edit quaerit et id aegre invenit, Plaut.: ego quaero quod edim, his (= hi) quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr.: alius quantum aleā quaesierit tantum bibit, Plin. – absol., conserva, quaere, parce, Ter.: laborans, quaerens, parcens, Ter.: nec minor est virtus quam quaerere, parta tueri, Ov.: contrivi in quaerendo vitam, Ter.: denique sit finis quaerendi, Hor.: quis hunc non putet confiteri sibi quaesito opus esse? er müsse etwas verdienen, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n. u. Plur. quaesīta, ōrum, n., das Erworbene, quaesiti tenax, et qui quaesita reservent, Ov. met. 7, 657: asper et attentus quaesitis, Hor. sat. 2, 6, 82: bes. erworbene (gesammelte) Schätze, ante quaesita, Hor. sat. 1, 1, 38. – b) etw. vergebens suchen, sich vergebens nach etw. umse-
    ————
    hen, etw. vermissen, Siciliam in Sicilia, Cic.: saepe Persas et Indos et imbellem Asiam, Liv.: optatos Tyndaridas, Prop.: occasionem omissam od. praetermissam, Liv.: quaerit Boeotia Dircen, Ov.: amnes quaerunt armenta, Stat.: soleo non numquam quaerere M. Regulum, nolo enim dicere desiderare, Plin. ep. 6, 2, 1: hic ego virtutem vestram quaero, sapientiam desidero, veterem consuetudinem requiro, Cornif. rhet. 4, 49. – c) etw. verlangen, erfordern; nötig machen (v. Lebl.), sic alia, quae umidum locum quaerunt, Varro r. r. 1, 23, 4: quia (alter collis) magnā parte editus et praeceps pauca munimenta quaerebat, Sall. Iug. 98, 3: ne limites ex litibus iudicem quaerant, Varro r. r. 1, 15 in.: nego ego quicquam a testibus dictum, quod cuiusquam oratoris eloquentiam quaereret, Cic. II. Verr. 1, 29: quod bellum repens aut dictatoriam maiestatem aut Quinctium rectorem quaesisset, Liv. 4, 14, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quaero

  • 17 nonne

    [st2]1 [-] inter. directe: est-ce que... ne... pas...? [st2]2 [-] inter. indir.: si... ne... pas.    - nonne animadvertis? Cic. N. D. 3, 37, 89: ne remarques-tu pas?    - cum esset ex eo quaesitum, Archelaum Perdiccae filium nonne beatum putaret... Cic. Tusc. 5, 12, 34: comme on lui avait demandé s'il ne pensait pas qu'Archélaüs, fils de Perdicas, était heureux...
    * * *
    [st2]1 [-] inter. directe: est-ce que... ne... pas...? [st2]2 [-] inter. indir.: si... ne... pas.    - nonne animadvertis? Cic. N. D. 3, 37, 89: ne remarques-tu pas?    - cum esset ex eo quaesitum, Archelaum Perdiccae filium nonne beatum putaret... Cic. Tusc. 5, 12, 34: comme on lui avait demandé s'il ne pensait pas qu'Archélaüs, fils de Perdicas, était heureux...
    * * *
        Praescisse me ante? nonne prius communicatum oportuit? Ne falloit il pas que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > nonne

  • 18 sermo

    [ABCU]A - sermo, sermōnis, m.: [st1]1 [-] conversation, entretien, causerie; qqf. sujet d'entretien.    - sermonem cum aliquo conferre (habere): s'entretenir avec qqn.    - esse in ore, in sermone omnium, Cic. Phil. 10: être le sujet de toutes les conversations.    - sermo litterarum, Cic.: commerce épistolaire    - deflexit sermo ad... Cic.: la conversation tourna sur...    - incidimus in sermonem alicujus, Cic.: notre conversation tomba sur qqn.    - quoniam princeps Crassus ejus sermonis ordiendi fuit, Cic.: puisque Crassus a entamé ce sujet...    - exiguo sermone fores, Prop.: on parlerait peu de toi.    - in istum sermonem delabi: venir à parler de cela.    - multa inter sese vario sermone serebant, Virg. En. 6: leur conversation roulait sur plusieurs sujets.    - in sermonem hominum venire, Cic.: devenir le sujet des conversations.    - inter eos tu sermo es, Prop. 2, 21: tu fais l'objet de leurs conversations. [st1]2 [-] conversation savante, entretien philosophique, dialogue littéraire, discussion.    - feci sermonem inter nos habitum, Cic. Fam. 9: j'ai rédigé notre discussion.    - sermones Platonis, Quint.: les dialogues de Platon.    - Scaevola exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiâ habitum ab illo secum, Cic. Lael. 1: Scévola nous rapporta ce que Lélius avait dit de l'amitié avec lui.    - Socratici sermones, Hor. C. 3: la doctrine de Socrate (enseignée par ses entretiens). [st1]3 [-] ton de la conversation, style familier, langage usuel; prose, ouvrage en vers qui se rapproche de la prose (satire, épître).    - contentio et sermo, Cic.: le discours soutenu et la conversation.    - sermonis plenus orator, Cic. Brut. 68: orateur d'une abondance familière.    - sermo merus, Hor. S. 1: de la prose toute pure.    - sermoni proximus, Quint.: qui se rapproche du ton de la conversation.    - alterni sermones, Hor.: dialogue (de la comédie). [st1]4 [-] rumeur publique, bruit qui court, mauvais propos, médisances.    - sermo est totā Asiā dissipatus, Cic. Fl. 6: le bruit s'est répandu dans toute l'Asie.    - sermones reprimere, Cic.: faire cesser les propos.    - sermones lacessere, Cic.: lancer des bruits.    - dabimus sermonem iis, qui, Cic. Fam. 9: nous donnerons prise à la médisance de ceux qui...    - ne putet aliquid sermonis in sese quaesitum, Cic. Fl. 5: qu'il ne s'imagine pas que j'aie cherché à le décrier.    - ille, sermo illius temporis, Cic. Rab. Post. 14: lui, la fable de ses contemporains. [st1]5 [-] discours public, harangue.    - sermo quem habui apud municipes meos, Plin.-jn.: le discours que j'ai prononcé dans ma ville natale.    - ex superiore et ex aequo loco sermones mei habiti, Cic. Fam. 3: le langage que j'ai tenu comme magistrat et comme particulier.    - sermo circa rura est, Plin.: je traite de l'agriculture. [st1]6 [-] langage, diction, langue, idiome, façon de parler, paroles.    - sermo humanus, Plin.: le langage des hommes.    - animalia quae sermone carent, Quint.: les animaux dépourvus de la parole.    - elegantia sermōnis, Cic.: élégance du style.    - Graeco sermone, Cic.: en grec.    - ingenium illi concessit, sermonem objecit, Sen.-rh.: il lui accorda le talent mais lui refusa le beau langage.    - accipi debet hic sermo, ac si... Dig. 7, 1, 20: on doit entendre cette expression dans le sens de...    - vulgi sermone, Dig.: dans la langue usuelle. [st1]7 [-] le Verbe (Tert. et Prud.) [ABCU]B - Sermo, Sermōnis, m.: Sermo (surnom romain).
    * * *
    [ABCU]A - sermo, sermōnis, m.: [st1]1 [-] conversation, entretien, causerie; qqf. sujet d'entretien.    - sermonem cum aliquo conferre (habere): s'entretenir avec qqn.    - esse in ore, in sermone omnium, Cic. Phil. 10: être le sujet de toutes les conversations.    - sermo litterarum, Cic.: commerce épistolaire    - deflexit sermo ad... Cic.: la conversation tourna sur...    - incidimus in sermonem alicujus, Cic.: notre conversation tomba sur qqn.    - quoniam princeps Crassus ejus sermonis ordiendi fuit, Cic.: puisque Crassus a entamé ce sujet...    - exiguo sermone fores, Prop.: on parlerait peu de toi.    - in istum sermonem delabi: venir à parler de cela.    - multa inter sese vario sermone serebant, Virg. En. 6: leur conversation roulait sur plusieurs sujets.    - in sermonem hominum venire, Cic.: devenir le sujet des conversations.    - inter eos tu sermo es, Prop. 2, 21: tu fais l'objet de leurs conversations. [st1]2 [-] conversation savante, entretien philosophique, dialogue littéraire, discussion.    - feci sermonem inter nos habitum, Cic. Fam. 9: j'ai rédigé notre discussion.    - sermones Platonis, Quint.: les dialogues de Platon.    - Scaevola exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiâ habitum ab illo secum, Cic. Lael. 1: Scévola nous rapporta ce que Lélius avait dit de l'amitié avec lui.    - Socratici sermones, Hor. C. 3: la doctrine de Socrate (enseignée par ses entretiens). [st1]3 [-] ton de la conversation, style familier, langage usuel; prose, ouvrage en vers qui se rapproche de la prose (satire, épître).    - contentio et sermo, Cic.: le discours soutenu et la conversation.    - sermonis plenus orator, Cic. Brut. 68: orateur d'une abondance familière.    - sermo merus, Hor. S. 1: de la prose toute pure.    - sermoni proximus, Quint.: qui se rapproche du ton de la conversation.    - alterni sermones, Hor.: dialogue (de la comédie). [st1]4 [-] rumeur publique, bruit qui court, mauvais propos, médisances.    - sermo est totā Asiā dissipatus, Cic. Fl. 6: le bruit s'est répandu dans toute l'Asie.    - sermones reprimere, Cic.: faire cesser les propos.    - sermones lacessere, Cic.: lancer des bruits.    - dabimus sermonem iis, qui, Cic. Fam. 9: nous donnerons prise à la médisance de ceux qui...    - ne putet aliquid sermonis in sese quaesitum, Cic. Fl. 5: qu'il ne s'imagine pas que j'aie cherché à le décrier.    - ille, sermo illius temporis, Cic. Rab. Post. 14: lui, la fable de ses contemporains. [st1]5 [-] discours public, harangue.    - sermo quem habui apud municipes meos, Plin.-jn.: le discours que j'ai prononcé dans ma ville natale.    - ex superiore et ex aequo loco sermones mei habiti, Cic. Fam. 3: le langage que j'ai tenu comme magistrat et comme particulier.    - sermo circa rura est, Plin.: je traite de l'agriculture. [st1]6 [-] langage, diction, langue, idiome, façon de parler, paroles.    - sermo humanus, Plin.: le langage des hommes.    - animalia quae sermone carent, Quint.: les animaux dépourvus de la parole.    - elegantia sermōnis, Cic.: élégance du style.    - Graeco sermone, Cic.: en grec.    - ingenium illi concessit, sermonem objecit, Sen.-rh.: il lui accorda le talent mais lui refusa le beau langage.    - accipi debet hic sermo, ac si... Dig. 7, 1, 20: on doit entendre cette expression dans le sens de...    - vulgi sermone, Dig.: dans la langue usuelle. [st1]7 [-] le Verbe (Tert. et Prud.) [ABCU]B - Sermo, Sermōnis, m.: Sermo (surnom romain).
    * * *
        Sermo, sermonis, masc. gen. Cic. Parolle, Langage.
    \
        Sermo et colloquutio. Cic. Propos et devis, Pourparlement.
    \
        Sermo est de te. Cic. On parle de toy.
    \
        Nullus mihi omnino cum illo sermo vlla vnquam de re fuit. Cic. Je ne parlay jamais à luy de rien qui fust.
    \
        In sermone. Trebonius Ciceroni. En parlant ensemble.
    \
        In sermonibus. Cic. En propos communs et devis.
    \
        Hac vice sermonum roseis Aurora quadrigis, etc. Virgil. Pendant ce pourparlement et interlocution, le soleil, etc.
    \
        Nec caput, nec pes sermonis apparet. Plautus. Il n'y a ne fin ne commencement.
    \
        Doctus sermonis vtriusque linguae. Horat. Scavant en Grec et en Latin.
    \
        Necdum sermonum stet honos, et gratia viuax. Horat. Non seulement la beauté et grace des mots et manieres de parler, dont on a long temps usé, ne sera point perdurable.
    \
        Fideles sermones. Catullus. Ausquels on doibt croire et adjouster foy.
    \
        Patrius sermo. Lucret. Le langage de mon pays.
    \
        Pedestris. Horat. Langage de style bas.
    \
        Dignum sermone aliquid agere. Horat. Digne qu'on en parle.
    \
        Conferre sermonem cum aliquo. Cic. Parler ensemble.
    \
        Delabi in aliquem sermonem. Cic. Tomber sur quelque propos.
    \
        Differre aliquid sermonibus. Liu. Divulguer, Semer par tout.
    \
        Sermo est tota Asia dissipatus, Cn. Pompeium, etc. Cic. Le bruit est par toute l'Asie que, etc.
    \
        Sermo datus per ciuitatem. Liu. Un bruit semé par la ville.
    \
        Dare sermonem alicui. Cic. Luy bailler occasion de mesdire.
    \
        Habere sermonem. Cic. Parler et deviser avec aucun, Tenir propos avec luy, Pourparler avec luy.
    \
        Primus annus habuit de hac reprehensione plurimum sermonis. Cic. Il fut beaucoup parlé la premiere annee de, etc.
    \
        Instituere sermonem cum aliquo. Cicero. Commencer à parler avec luy.
    \
        Mittere aliquem in fabulas et sermones. Quintil. Faire qu'on parle de luy, et qu'on s'en moque, que chascun en tienne ses comptes.
    \
        Medio viri sermone profari. Sil. Interrompre le propos d'aucun, Parler entredeux et parmi.
    \
        Rumpere sermone silentia. Ouid. Commencer à parler.
    \
        - per vrbem solus sermo est omnibus, Eum velle amicam liberare. Plaut. Parmi la ville chascun ne parle d'autre chose, sinon, etc.
    \
        Mihi sermo est apud deos. Cic. Je parle devant les dieux.
    \
        Multi sermonis sunt ista. Cic. Le propos est long.
    \
        Sermo est eum, etc. Plin. On dit, le bruit est que, etc.
    \
        Multus est sermo me iudicium iam de causa publica fecisse. Cic. Il est grand bruit que je, etc.
    \
        Suscipere sermonem. Quintil. Prendre la parolle.
    \
        Venire in sermonem hominum. Cic. Faire parler de soy.

    Dictionarium latinogallicum > sermo

  • 19 quaero

    quaero (old orthogr. QVAIRO, Epitaphs of the Scipios, 6; for the original form and etym. quaeso, ĕre, v. quaeso), sīvi or sĭi, sītum, 3, v. a., to seek.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 43 Vahl.); Plaut. Mil. 2, 3, 3:

    te ipsum quaerebam,

    Ter. Heaut. 4, 8, 3:

    escam in sterquilinio,

    Phaedr. 3, 12 init.
    B.
    In partic.
    1.
    To seek to get or procure, to seek or search for a thing, Ter. Heaut. 3, 1, 38:

    rem mercaturis faciendis,

    Cic. Par. 6, 2, 46.— Absol.:

    contrivi in quaerendo vitam atque aetatem meam,

    Ter. Ad. 5, 4, 15; 5, 3, 27; Hor. Ep. 1, 7, 57; id. A. P. 170.—
    b.
    Transf., to get, procure, obtain, acquire a thing:

    uxores liberorum quaerendorum causā ducere,

    Suet. Caes. 52:

    liberorum quaerundorum causā ei uxor data est,

    Plaut. Capt. 4, 2, 109; cf.:

    quaerunt litterae hae sibi liberos,

    id. Ps. 1, 1, 21.—
    2.
    To seek for something missing, to miss:

    Siciliam in uberrimā Siciliae parte,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    optatos Tyndaridas,

    Prop. 1, 17, 18:

    Phoebi comam,

    Tib. 2, 3, 20:

    amnes,

    Stat. Th. 4, 703.—
    3.
    To ask, desire, with ut and subj.:

    quaeris ut suscipiam cogitationem quidnam istis agendum putem,

    Cic. Att. 14, 20, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to seek, i. e. to think over, meditate, aim at, plan a thing:

    dum id quaero, tibi qui filium restituerem,

    Ter. Heaut. 3, 1, 83:

    quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus,

    Sall. C. 33,5:

    fugam,

    Cic. Att. 7, 17, 1; id. Mur. 37, 80:

    sibi remedium ad rem aliquam,

    id. Clu. 9, 27:

    de gratiā quid significares, mecum ipse quaerebam,

    id. Att. 9, 11, A, 1.—With inf.:

    tristitiae causam si quis cognoscere quaerit,

    seeks, strives, endeavors, Ov. Tr. 5, 4, 7; id. Am. 1, 8, 51; Hor. C. 3, 4, 39; id. Ep. 1, 1, 2 al.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look for, seek to gain any thing; to get, acquire, obtain, procure:

    laudem sibi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 74:

    salutem alicui malo,

    id. Ad. 3, 2, 2:

    negabant ullā aliā in re nisi in naturā quaerendum esse illud summum bonum,

    Cic. Ac. 1, 5, 19:

    pudentem exitum suae impudentiae,

    id. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    invidiam in aliquem,

    id. Rab. Post. 17, 46. —
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects, to demand, need, require, = requirere:

    quod cujusquam oratoris eloquentiam quaereret,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 29:

    lites ex limitibus judicem quaerant,

    Varr. R. R. 1, 15, 1:

    bellum dictatoriam majestatem quaesivisset,

    Liv. 8, 30:

    quaerit Boeotia Dircen,

    Ov. M. 2, 239. —
    3.
    To seek to learn from any one; to ask, inquire, interrogate (cf.: interrogo, percontor).
    (α).
    With ab:

    cum ab iis saepius quaereret,

    made inquiries, Caes. B. G. 1, 32:

    quaero abs te nunc, Hortensi, cum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:

    quaesivit a medicis, quemadmodum se haberet,

    Nep. Dion, 2, 4:

    a quo cum quaesisset, quo se deduci vellet,

    id. Epam. 4, 5; cf. Cic. N. D. 1, 22, 60. —
    (β).
    With de:

    quaerebat paulo ante de me, quid, etc.,

    Cic. Pis. 9, 18:

    de te ipso quaero, Vatini, utrum, etc.,

    id. Vatin. 4, 10:

    quaero de te, arbitrerisne, etc.,

    Liv. 4, 40:

    cura tibi de quo quaerere nulla fuit,

    Ov. P. 4, 3, 18.—
    (γ).
    With ex:

    quaesivi ex Phaniā, quam in partem provinciae putaret, etc.,

    Cic. Fam. 3, 6, 1:

    quaerit ex solo ea, quae, etc.,

    Caes. B. G. 1, 18.—
    (δ).
    With a rel.-clause:

    ille baro te putabat quaesiturum, unum caelum esset an innumerabilia,

    Cic. Fam. 9, 26, 3:

    natura fieret laudabile carmen, an arte, Quaesitum est,

    Hor. A. P. 409:

    quaeritur inter medicos, cujus generis aquae sint utilissimae,

    Plin. 31, 3, 21, § 31.—
    4. a.
    With inf. (post-Aug.):

    e monte aliquo in alium transilire quaerens,

    Plin. 8, 53, 79, § 214:

    qui mutare sedes quaerebant,

    Tac. G. 2.—
    b.
    Transf., of animals, plants, etc., to desire, prefer, seek:

    salictum et harundinetum... umidum locum quaerunt,

    Varr. R. R. 1, 23, 5:

    glires aridum locum quaerunt,

    id. ib. 3, 15, 2; Col. 1, praef. §

    26: lupinum quaerit maxime sabulosa,

    Plin. 18, 14, 36, § 134;

    so of the soil: ager aquosus plus stercoris quaerit,

    demands, Pall. 1, 6, 15.—
    5.
    To examine or inquire into judicially, to investigate, institute an investigation; with [p. 1502] acc. (rare):

    hunc abduce, vinci, rem quaere,

    Ter. Ad. 3 (4), 36:

    non dubitabat Minucius, quin iste (Verres) illo die rem illam quaesiturus non esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 29, § 72. —With de and abl. (class.; cf.

    Krebs, Autibarb. p. 962 sq.): de pecuniis repetundis,

    Cic. Verr. 1, 9, 27:

    de morte alicujus,

    id. Rosc. Am. 41, 119:

    de servo in dominum,

    to question by torture, put to the rack, id. Mil. 22, 59:

    aliquid per tormenta,

    Suet. Tib. 58:

    legibus,

    to investigate according to the laws, impartially, Plin. Ep. 5, 21, 3. —
    b.
    Transf.: si quaeris, si quaerimus (prop., if we, or you, look well into the matter; if we, or you, would know the truth), to say the truth, in fact, to speak honestly:

    omnino, si quaeris, ludi apparatissimi,

    Cic. Fam. 7, 1, 2:

    at sunt morosi, et anxii, et difficiles senes: si quaerimus, etiam avari,

    id. Sen. 18, 65:

    si quaeritis,

    id. de Or. 2, 62, 254; so,

    too, si verum quaeris,

    id. Fam. 12, 8, 1:

    si verum quaeritis,

    id. de Or. 2, 34, 146:

    si verum quaerimus,

    id. Tusc. 2, 23, 55: noli quaerere or quid quaeris? in short, in one word:

    noli quaerere: ita mihi pulcher hic dies visus est,

    id. Fam. 4, 4, 3:

    quid quaeris? biduo factus est mihi familiaris,

    id. ib. 3, 1, 2.— Hence, quaesītus, a, um, P. a., sought out.
    A.
    In a good sense, select, special, extraordinary (mostly post-Aug.): epulae quaesitissumae, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, 9 (Sall. H. 2, 23, 4 Dietsch); comp.:

    leges quaesitiores (opp. simplices),

    Tac. A. 3, 26:

    quaesitior adulatio,

    id. ib. 3, 57.— Sup.:

    quaesitissimi honores,

    Tac. A. 2, 53.—
    B.
    In a bad sense (opp. to what is natural), far-fetched, studied, affected, assumed (class.):

    vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta, sed domo allata, quae plerumque sunt frigida,

    Cic. Or. 26, 89:

    ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur,

    id. ib. 65, 219:

    comitas,

    Tac. A. 6, 50:

    asperitas,

    id. ib. 5, 3.—
    C.
    Subst.: quaesītum, i, n.
    1.
    A question ( poet.):

    accipe quaesiti causam,

    Ov. M. 4, 793; id. F. 1, 278; Hor. S. 2, 6, 82.—
    2.
    A question as a rhetorical figure, = pusma, Mart. Cap. 5, § 524.

    Lewis & Short latin dictionary > quaero

  • 20 QUESTION

    [N]
    INTERROGATUM (-I) (N)
    INTERROGATIO (-ONIS) (F)
    QUAESITUM (-I) (N)
    ROGATIO (-ONIS) (F)
    QUAESITIO (-ONIS) (F)
    CONTROVERSIA (-AE) (F)
    CAUSA (-AE) (F)
    CAUSSA (-AE) (F)
    PERCONTATIO (-ONIS) (F)
    DUBITATIO (-ONIS) (F)
    [V]
    ROGO (-ARE -AVI -ATUM)
    INTERROGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PERCONTOR (-ARI -ATUS SUM)
    PERCUNCTOR (-ARI -ATUS SUM)
    PROCO (-ARE)
    PROCOR (-ARI)
    REQUIRO (-ERE -QUISIVI -QUISITUM)
    REQUAERO (-ERE -QUAESIVI -QUAESITUM)
    SCRUTOR (-ARI -ATUS SUM)
    - LITTLE QUESTION
    - PUT A QUESTION TO

    English-Latin dictionary > QUESTION

См. также в других словарях:

  • Quaesitum est — is a declaration by the Congregation for the Doctrine of the Faith forbidding Catholics from joining Masonic organizations. If they do so, they are in a state of grave sin and may not receive Holy Communion. It was issued in 1983 by the prefect… …   Wikipedia

  • Quaesītum jus — Quaesītum jus, ein wohlerworbenes Recht, ist jedes Recht, welches als ein durch einen gültigen besondern Rechtstitel begründeter, gegenwärtiger Bestandtheil der Privatrechtssphäre einer bestimmten Person betrachtet werden muß. Jedem solchen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • quaesitum — quae·si·tum …   English syllables

  • quaesitum — …   Useful english dictionary

  • Jus quaesītum (acquisītum) — (lat.), wohlerworbenes Recht, die vermöge eines Rechtstitels erworbene Befugnis jemandes. Eine solche kann durch neue Gesetze in der Regel nicht alteriert werden; indessen kann der Staat unter Umständen, insonderheit im Interesse der… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • jus quaesitum tertio — the third party has acquired a right . In the law of obligations in systems following the civilian tradition, the law will allow a third party, i.e. one who is not a party to the contract between two other parties, to receive a right under it.… …   Law dictionary

  • jus quaesitum — /jas kwazaytam/ A right to ask or recover; for example, in an obligation there is a binding of the obligor, and a jus quxsitum in the obligee …   Black's law dictionary

  • jus quaesitum — /jas kwazaytam/ A right to ask or recover; for example, in an obligation there is a binding of the obligor, and a jus quxsitum in the obligee …   Black's law dictionary

  • jus quaesitum — The right of demanding or recovering a thing …   Ballentine's law dictionary

  • Catholicism and Freemasonry — The Roman Catholic Church has long been an outspoken critic of Freemasonry, and has continually prohibited members from being Freemasons since In Eminenti Specula in 1739. Since the early 1700s, the Vatican has issued several papal bulls… …   Wikipedia

  • Conophytum — gratum Systematik Eudikotyledonen Kerneudikotyledonen Ordnung …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»