-
1 pyłek
-ku, -ki; instr sg - kiem; m* * *mi- łk-1. ( kurz) dust.2. (= drobina) speck, mote; pyłek kurzu speck of dust.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pyłek
-
2 pyłek
-
3 pyłek
-
4 pyłek
сущ.• пылинка• пыльца• соринка• цветень* * *pył|ek♂, Р. \pyłekku 1. пылинка ž;2. бот. собир. пыльца ž* * *м, P pyłku1) пыли́нка ż2) бот., собир. пыльца́ ż -
5 pyłek
pollen -
6 pyłek
1 dúradán 2 pailin -
7 pyłek
žiedadulkė -
8 pyłek
ч1. пилинка;2. пилок (бот.) -
9 pyłek
tozga -
10 pyłek
γύρη -
11 pyłek
הקבא -
12 drobny pyłek
маленькая пылинкаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > drobny pyłek
-
13 niewidoczny pyłek
незаметная пылинкаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > niewidoczny pyłek
-
14 pył|ek
m (G pyłku) dim. 1. sgt (warstwa) (film of) (fine) dust- parapet był pokryty pyłkiem kurzu the window sill was covered with a thin film of dust2. (drobina piasku, sadzy) particle, speck- była okropną pedantką, zauważyła każdy pyłek she was incredibly pedantic: she noticed every speck of dust- wpadł mi pyłek do oka I’ve got a speck of dust in my eye- □ pyłek kwiatowy Bot. pollenThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pył|ek
-
15 wytw|orzyć
pf — wytw|arzać impf Ⅰ vt książk. 1. (produkować z materiałów) [osoba, fabryka, kraj] to manufacture, to produce [samochody, żywność, kosmetyki]; to generate [prąd, energię] 2. (stwarzać w sobie) [organizm, gruczoł, komórka] to produce [hormon, białko, enzym, krwinki]; [roślina, owad] to produce [miód, pyłek, nektar]; (wywoływać) to induce [pole magnetyczne, prąd elektryczny] 3. (ukształtować) to create [atmosferę, więzi, normy, system] Ⅱ wytworzyć się — wytwarzać się (powstać) [więź, nastrój] to be created, to ariseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytw|orzyć
-
16 kwiatowy
-
17 Blütenstaub
pyłek m -
18 Flocke
Flocke ['flɔkə] <-, -n> f(Schnee\Flocke, Getreide\Flocke) płatek m; (Staub\Flocke) pyłek m -
19 Pollen
-
20 Staubkorn
См. также в других словарях:
pyłek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. pyłekłku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zdr. od rz. pył: Zetrzeć pyłek z półki. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} pojedyncza cząsteczka pyłu :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pyłek — m III, D. pyłekłku, N. pyłekłkiem; lm M. pyłekłki 1. zdr. od pył Parapet pokryty pyłkiem kurzu. 2. «drobna, lekka i lotna cząsteczka jakiegoś ciała, drobina piasku, sadzy itp.» Drobny, niewidoczny pyłek. Pyłek wpadł komuś do oka. Zdmuchnęła z… … Słownik języka polskiego
aeroplankton — m IV, D. u, Ms. aeroplanktonnie, blm biol. «ogół drobnych organizmów zwierzęcych i roślinnych, takich jak małe owady, pyłek kwiatowy, zarodniki, unoszących się biernie w atmosferze z prądami powietrza; anemoplankton» … Słownik języka polskiego
katar — I m IV, D. u, Ms. katararze; lm M. y «zapalenie błony śluzowej jakiegoś narządu, połączone ze wzmożonym wydzielaniem śluzu, nieżyt; zwykle o zapaleniu błony śluzowej nosa» Chroniczny katar. Katar kiszek, żołądka. Dostać kataru, mieć katar. ∆… … Słownik języka polskiego
koszyczek — m III, D. koszyczekczka, N. koszyczekczkiem; lm M. koszyczekczki 1. «mały koszyk» Koszyczek poziomek. 2. «jedna z figur w tańcu, w której tańczący tworzą podwójne koło i splatają ręce: tancerze z tancerzami i tancerki z tancerkami» 3. bot. «typ… … Słownik języka polskiego
pożytek — m III, D. pożytektku, N. pożytektkiem 1. blm «wartościowy, dodatni wynik czegoś; korzyść, użytek, dobro» Ogólny pożytek. Dawać, przynosić pożytek. Mieć, odnieść pożytek z czegoś. Robić coś z pożytkiem dla innych. 2. lm M. pożytektki częściej w lm … Słownik języka polskiego
pręcik — m III, D. a, N. pręcikkiem; lm M. i 1. «cienki, niewielki pręt; witka, laseczka, patyczek itp.» Pręcik drewniany, metalowy. ∆ Pręcik grafitowy «grafit używany do ołówków» 2. zwykle w lm, anat. «receptory wzroku wrażliwe na słabe bodźce świetlne… … Słownik języka polskiego
pszczolinka — ż III, CMs. pszczolinkance; lm D. pszczolinkanek zool. «Andrena, owad błonkoskrzydły z rodziny pszczołowatych, budujący gniazda w gliniastych glebach; jako pożywienie dla larw gromadzi pyłek; zapyla kwiaty» … Słownik języka polskiego
pszczoła — ż IV, CMs. pszczołaole; lm D. pszczołaczół 1. «Apis mellifica, owad z rodziny o tej samej nazwie, żyjący w rodzinach (rojach), dawno udomowiony i hodowany niemal na całej kuli ziemskiej dla miodu i wosku» Brzęk, brzęczenie pszczół. Pszczoła kogoś … Słownik języka polskiego
pylić — ndk VIa, pylićlę, pylićlisz, pyl, pylićlił, pylićlony «wzniecać, rozsiewać jakiś pył, pokrywać coś pyłem, kurzem; kurzyć, prószyć» Śnieg, kurz pyli w oczy, w twarz. Cementownia pyli. pylić się 1. «pokrywać się pyłem, kurzem» Okna pylą się w… … Słownik języka polskiego
sienny — przym. od siano Zapachy sienne. ∆ med. Katar sienny «zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek, występujące zwykle wiosną na skutek uczulenia na pyłek roślinny w okresie kwitnienia traw i drzew, lub w czasie sianokosów» … Słownik języka polskiego