Перевод: с английского на все языки

со всех языков на английский

pugn

  • 1 impugn im·pugn vt

    [ɪm'pjuːn]
    frm attaccare, contestare

    English-Italian dictionary > impugn im·pugn vt

  • 2 impugn

    [im·pugn || ɪm'pjuːn]
    v. לתקוף בדברים; לפקפק במהימנות; לקרוא תיגר
    * * *
    רגית אורקל ;תונמיהמב קפקפל ;םירבדב ףוקתל

    English-Hebrew dictionary > impugn

  • 3 impugnable

    [im'pugn·a·ble || ɪm'pjuːnəbl]
    adj. שניתן לתקוף אותו בדברים; שניתן לפקפק במהימנותו
    * * *
    ותונמיהמב קפקפל ןתינש ;םירבדב ותוא ףוקתל ןתינש

    English-Hebrew dictionary > impugnable

  • 4 impugnment

    [im'pugn·ment || ɪm'pjuːnmənt]
    n. תקיפה בדברים; פקפוק במהימנות; קריאת תיגר
    * * *
    רגית תאירק ;תונמיהמב קופקפ ;םירבדב הפיקת

    English-Hebrew dictionary > impugnment

  • 5 oppugn

    [op·pugn || ɑ'pjuːn /ɒ'p-]
    v. לבקר בחריפות, להתנגד
    * * *
    דגנתהל,תופירחב רקבל

    English-Hebrew dictionary > oppugn

  • 6 impugn

    im.pugn
    [impj'u:n] vt impugnar, refutar, contestar, criticar.

    English-Portuguese dictionary > impugn

  • 7 impugnable

    im.pugn.a.ble
    [impj'u:nəbəl] adj impugnável.

    English-Portuguese dictionary > impugnable

  • 8 impugnation

    im.pugn.a.tion
    [imp'∧gneiʃən] n impugnação.

    English-Portuguese dictionary > impugnation

  • 9 impugner

    im.pugn.er
    [impj'u:nə] n impugnador.

    English-Portuguese dictionary > impugner

  • 10 oppugn

    op.pugn
    [ɔpj'u:n] vt 1 opugnar. 2 controverter.

    English-Portuguese dictionary > oppugn

  • 11 repugn

    re.pugn
    [ripj'u:n] vt+vi 1 arch repugnar, ser repulsivo. 2 opor-se a, lutar contra.

    English-Portuguese dictionary > repugn

  • 12 pugnacity

    n. strijdlustigheid
    [ pugnæsətie]

    English-Dutch dictionary > pugnacity

  • 13 impugn

    transitive verb
    * * *
    im·pugn
    [ɪmˈpju:n]
    vt ( form)
    to \impugn sth etw bestreiten, etw anfechten; testimony, motives etw bezweifeln [o in Zweifel ziehen]
    his reputation had been \impugned sein guter Ruf war ruiniert
    * * *
    [ɪm'pjuːn]
    vt
    person angreifen; sb's behaviour etc also scharfe Kritik üben an (+dat); sb's honesty, motives in Zweifel ziehen, Zweifel hegen an (+dat); statement, evidence, veracity of witness bestreiten, anfechten
    * * *
    impugn [ımˈpjuːn] v/t
    a) bestreiten
    b) anfechten
    c) angreifen
    d) in Zweifel ziehen
    * * *
    transitive verb
    * * *
    v.
    bestreiten v.

    English-german dictionary > impugn

  • 14 impugn

    im·pugn [ɪmʼpju:n] vt
    ( form);
    to \impugn sth etw bestreiten, etw anfechten; testimony, motives etw bezweifeln [o in Zweifel ziehen];
    his reputation had been \impugned sein guter Ruf war ruiniert

    English-German students dictionary > impugn

  • 15 impugn

    verb
    оспаривать, опровергать; ставить под сомнение
    * * *
    (v) возражать; возразить; опровергать; опровергнуть; оспаривать; оспорить
    * * *
    оспаривать, опровергать; ставить под сомнение
    * * *
    [im·pugn || ɪm'pjuːn] v. оспаривать, опровергать, ставить под сомнение
    * * *
    возражать
    возразить
    оспаривать
    оспорить
    отрицать
    * * *
    оспаривать, опровергать; ставить под сомнение, подвергать сомнению

    Новый англо-русский словарь > impugn

  • 16 impugnable

    adjective
    спорный; опровержимый
    * * *
    (a) опровержимый; оспоримый; спорный
    * * *
    спорный; оспоримый, опровержимый
    * * *
    [im'pugn·a·ble || ɪm'pjuːnəbl] adj. спорный, оспоримый
    * * *
    спорный

    Новый англо-русский словарь > impugnable

  • 17 impugnment

    noun
    оспаривание; опровержение
    * * *
    (n) возражение; опровержение; оспаривание
    * * *
    оспаривание; опровержение
    * * *
    [im'pugn·ment || ɪm'pjuːnmənt] n. оспаривание, опровержение
    * * *
    оспаривание

    Новый англо-русский словарь > impugnment

  • 18 oppugn

    verb
    1) возражать (против чего-л.), оспаривать
    2) нападать; вести борьбу
    3) сопротивляться
    * * *
    1 (0) резко критиковать
    2 (v) нападать; напасть; оспаривать; оспорить; отрицать; подвергать сомнению
    * * *
    тж. нападать, атаковать; вести борьбу; осаждать
    * * *
    [op·pugn || ɑ'pjuːn /ɒ'p-] v. нападать, возражать, оспаривать; сопротивляться, бороться, наказывать
    * * *
    возражать
    возразить
    нападать
    оспаривать
    оспорить
    отрицать
    сопротивляться
    * * *
    1) устар.; тж. перен. нападать, атаковать; вести борьбу (против кого-л.); осаждать (вопросами и т. п.) 2) возражать; выступать (против чего-л.); опровергать, оспаривать; полемизировать, вступать в противоречие 3) редк. не соответствовать или препятствовать (чьим-л. намерениям, планам); получаться, действовать вопреки (чему-л.)

    Новый англо-русский словарь > oppugn

См. также в других словарях:

  • pugn — im·pugn; im·pugn·able; im·pugn·ment; op·pugn; op·pugn·er; re·pugn; …   English syllables

  • PUGN — pugnabunt …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • pugn — 1) , a, ac, «ax (L). Fight; fighting 2) , o, «us (L). The fist …   Dictionary of word roots and combining forms

  • im|pugn´er — im|pugn «ihm PYOON», transitive verb. to call in question; attack by words or arguments; challenge, especially as false or worthless: »Do not impugn the umpire s fairness. ╂[< Old French impugner < Latin impūgnāre to assault, attack < in …   Useful english dictionary

  • im|pugn´a|ble — im|pugn «ihm PYOON», transitive verb. to call in question; attack by words or arguments; challenge, especially as false or worthless: »Do not impugn the umpire s fairness. ╂[< Old French impugner < Latin impūgnāre to assault, attack < in …   Useful english dictionary

  • im|pugn — «ihm PYOON», transitive verb. to call in question; attack by words or arguments; challenge, especially as false or worthless: »Do not impugn the umpire s fairness. ╂[< Old French impugner < Latin impūgnāre to assault, attack < in against …   Useful english dictionary

  • op|pugn´er — op|pugn «uh PYOON», transitive verb. 1. to call in question (as rights, merits, or judgment). 2. to dispute (as a statement or belief): »When Law and Conscience…seem to oppugn one another (Thomas Hobbes). 3. Obsolete. to attack in fight or war.… …   Useful english dictionary

  • op|pugn — «uh PYOON», transitive verb. 1. to call in question (as rights, merits, or judgment). 2. to dispute (as a statement or belief): »When Law and Conscience…seem to oppugn one another (Thomas Hobbes). 3. Obsolete. to attack in fight or war. ╂[<… …   Useful english dictionary

  • re|pugn — «rih PYOON», transitive verb. 1. to oppose; object to. 2. to cause repugnance in. –v.i. Obsolete. to be opposed. ╂[< Old French repugner, learned borrowing from Latin repūgnāre; see etym. under repugnant (Cf. ↑repugnant)] …   Useful english dictionary

  • im·pugn — …   Useful english dictionary

  • Affixation — Affixe Pour les articles homonymes, voir Affixe (homonymie). En morphologie, domaine de la linguistique, un affixe (du latin ad fixus > affixus, « (qui est) fixé contre ») est un morphème en théorie lié qui s adjoint au radical ou au …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»