-
1 pugilatus
pugilātus (pugillātus), ūs, m. (pugilor), das Kämpfen mit dem Cästus, der Faustkampf, corporum certationes cursu et pugillatu et luctatione curriculisque usque ad certam victoriam circo constitutae, Cic. de legg. 2, 38: ferientium pugilatus, Augustin. serm. 216, 6: ibi cursu, luctando, disco, hastā, pugilatu, pilā, saliendo sese exercere, Plaut. Bacch. 428: certare in pugilatu, Plin. 8, 82: pugilatum exercere, Augustin. de civ. dei 18, 17: scherzh., hic homo pugilatum incipit, Plaut. capt. 793.
-
2 pugilatus
pugilātus (pugillātus), ūs, m. (pugilor), das Kämpfen mit dem Cästus, der Faustkampf, corporum certationes cursu et pugillatu et luctatione curriculisque usque ad certam victoriam circo constitutae, Cic. de legg. 2, 38: ferientium pugilatus, Augustin. serm. 216, 6: ibi cursu, luctando, disco, hastā, pugilatu, pilā, saliendo sese exercere, Plaut. Bacch. 428: certare in pugilatu, Plin. 8, 82: pugilatum exercere, Augustin. de civ. dei 18, 17: scherzh., hic homo pugilatum incipit, Plaut. capt. 793.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pugilatus
-
3 pancration [1]
-
4 pugillatus
pugillātus, ūs, m., s. pugilātus.
-
5 pancration
1. pancration u. - ium, iī, n. (παγκράτιον), der Allkampf, das Doppelringen, eine Art Leibesübung, die das Ringen (lucta) u. Klopffechten (pugilatus) zugleich in sich faßte, Prop. 3, 14, 8. Sen. de ben. 5, 3 in. Plin. 34, 79. Hyg. fab. 273. Augustin. in psalm. 57, 7. Corp. inscr. Lat. 6, 10, 154.————————2. pancration, iī, n. (Demin. v. παγκρατής, ές), das Allgewaltige, Allkräftige, Beiname der Pflanze Zichorie wegen ihrer ausgezeichneten Heilkraft, Plin. 20, 74: ebenso der Pflanze scilla pusilla, Plin. 27, 118.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pancration
-
6 pugillatus
pugillātus, ūs, m., s. pugilatus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pugillatus
См. также в других словарях:
Pugilatus — Pugilatus, lat., Faustkampf; pugillares, Faustkämpfer … Herders Conversations-Lexikon
pugilat — PUGILÁT s.n. Luptă cu pumnii goi practicată ca sport în antichitatea greco romană. ♦ (Sport; rar) Box, pugilism; p. ext. bătaie, încăierare. – Din fr. pugilat, lat. pugilatus. Trimis de RACAI, 22.11.2003. Sursa: DEX 98 PUGILÁT s. v. box,… … Dicționar Român
pugilat — [ pyʒila ] n. m. • 1570; lat. pugilatus 1 ♦ Didact. Dans l Antiquité, Combat entre boxeurs aux poings gantés de cestes. ⇒ pancrace. 2 ♦ Cour. Bagarre à coups de poing. ⇒ rixe. Discussion qui se termine en pugilat. ● pugilat nom masculin (latin… … Encyclopédie Universelle
PUGIL — dictus a pugna, et pugna a pugno, inquit Donatus in Prolog. Hecyrae, Veteres namque ante usum ferri et xrmorum, pugnis et calcibus et morsibus, corporumque luctatione certabant. Similiter, qui Latinis Pugil, Graecis πύκτης, a πὺξ, pugnô. Ita ergo … Hofmann J. Lexicon universale
Пентатлон — Дискобол. Римская копия греческой статуи V в. до н. э. Соревнования Античных Олимпийских игр виды спортивных Олимпийских состязаний Древней Греции с IX в. до н. э. до первых веков нашей эры. Атлетические состязания древние греки возводят к… … Википедия
jeu — Jeu, Ludus, Lusus, huius lusus. Ce n est que jeu et esbat d apprendre cela, Ludus est illa perdiscere. Tu diras que ce n est que jeu au pris de cestuy, Ludum iocumque dices fuisse illum alterum, prout huius rabies quae dabit. Jeu deshoneste et… … Thresor de la langue françoyse
Квинкверций — (Quinquertium = quinque artes, пять искусств) общее название пяти видов физических упражнений, заимствованных римлянами у греков, которые называли их pentathlon: 1) бег взапуски (cursus), 2) прыжки (saltus), 3) борьба (lucta), 4) метание диска… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Pugilat — Pugilat … Wikipédia en Français
Соревнования Античных Олимпийских игр — Дискобол. Римская копия греческой статуи V в. до н. э … Википедия
Pugĭles — (röm. Ant.), Faustkämpfer, u. Pugilātus, Faustkampf, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
Faustkampf — (gr. Pygme, lat. Pugilatus), Kampf, in welchem sich die Kämpfer (Pugiles, Pyktä) mit der Hand, die sie bis an den Unterarm mit dem Himas (lat. Cestus, Cästus, einem starken, rindsledernen Riemen, welcher später noch mit Blei od. Eisenstücken… … Pierer's Universal-Lexikon