-
101 Pasargadae
Pasargadae, ārum, f. (Πασαργάδαι), eine von Cyrus angelegte, von den Magiern bewohnte Burg (castellum) in Persis, südöstl. von Persepolis, worin das Grabmal des Cyrus war, und wo jeder neue König die Weihe empfing, nach Lassen j. Ruinen bei Darabgerd, Plin. 6, 99. – Andere Form Parsagada, ōrum, n. (Πασαργάδα, Ptolem.), Curt. 5, 6 (20), 10. Vgl. Pasargadä und Kyros' Grabmal von G. Fr. Grotefend (Beilage V zu Heerens Ideen I, 1. S. 642 ff.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pasargadae
-
102 Petra
2. Petra, ae, f. (Πέτρα), I) eine Stadt im peträischen Arabien, j. Ruinen von Wady Musa, Plin. 6, 144 sqq. – Dav. Petraeus, a, um (Πετραιος), peträisch, Plin.: Arabia Petraea, Plin. – II) eine Stadt in Sizilien, j. Casal della Pietra (Ptolem. 3, 4), b. Sil. 14, 248 Patraea gen.; deren Einw. A) Petrīni, ōrum, m, die Petriner, Cic. u. Plin. – B) Petrēnsēs, ium, m., die Petrenser, Solin. 5, 22. -
103 Ptolemaeus
Ptolemaeus (Ptolomaeus), ī, m. (Πτολεμαιος), I) der erste König von Ägypten nach Alexanders Tode, mit dem Beinamen Lagi (sc. filius, d.i. Sohn des Lagus), Curt. 9, 8 (33), 22. Iustin. 13, 4, 10. Cic. de fin. 5, 54; Tusc. 1, 83; de div. 2, 135, nach dem jeder der folgenden ägyptischen Könige Ptolemaeus hieß (Ptolemaeorum manes, Lucan. 8, 696). – Dav.: 1) Ptolemaeus (Ptolomaeus), a, um (Πτολεμαιος), ptolemäisch, poet. = ägyptisch, gymnasium, Cic. de fin. 5, 1 M.: Pharos, Prop. 2, 1, 30 H. – subst., Ptolemaeum, ī, n. (Πτολεμαιον), das Grabmal der Ptolemäer, Suet. Aug. 18, 1. – 2) Ptolemāicus (Ptolomāicus), a, um (Πτολεμαϊκός), ptolemäisch, pes, Gromat. vet. p. 123, 1 (Lachm. Ptolemeicus). – 3) Ptolemāis (Ptolomāis), idis u. idos, Akk. idem u. ida, f. (Πτολεμαΐς), ptolemäisch, poet. = ägyptisch, aula, Auson. Mos. 311: gazā Ptolemaide, Sidon. carm. 5, 467. – subst., a) Kleopatra, Tochter des Ptolem. Auletes, Lucan. 10, 69. – b) Name einiger Städte in Ägypten, Cic. ep. 1, 7, 4. Plin. 6, 164 (wo Akk. -ida) u. 6, 171: in Phönizien, früher Ace (Ἀκή) gen., j. St. Jean d'Acre, Plin. 5, 75: in Kyrene, mit dem Beinamen Barca, j. Tolometa, Plin. 5, 61. Mela 1, 8, 2 (1. § 40). Eutr. 6, 11. – Dav. Ptolemaeēnsēs, ium, m., die Einw. von Ptolemaïs (in Phönizien), Ulp. dig. 50, 15, 1. § 3 M. Charis. 138, 11. – II) ein unsittlicher Schriftsteller————zu Varros Zeit, Varro fr. b. Non. 56, 30. – III) ein Sterndeuter zur Zeit des Kaisers Otho, Tac. hist. 1, 22. – ⇒ Fleckeisen sucht (Jahrbb. für klass. Philol. 93, 3 ff.), gestützt auf die Vergleichung der besten Handschriften, nachzuweisen, daß überall Ptolomaeus usw. zu schreiben sei. Ihm sind C. F. W. Müller, W. Dittenberger u. H. J. Müller im Cicero, Cäsar u. Livius gefolgt, während Dinter im Cäsar, Halm im Vellejus u. Tacitus u. Fleckeisen selbst im Cornelius Nepos, Vogel im Curtius u. Zangemeister im Orosius Ptolemaeus haben drucken lassen. – Eine Form Tolomais steht Corp. inscr. Lat. 10, 3018 (Tolomaidi).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ptolemaeus
-
104 Sentinum
Sentīnum, ī, n., eine Stadt in Umbrien ( Ptolem.). – Nbf. Sentis, Gromat. vet. 258, 6. – Dav. Sentīnās, ātis, sentinatisch, ager, Liv. 10, 27, 1: in Sentinati agro, Liv. 10, 30, 4 u. 31, 12: ex agro Sentinate, Liv. 10, 27, 6: u. bl. in Sentinate, Frontin. strat. 1, 8, 3. – Plur. subst., Sentinātēs, um, m., die Einw. von Sentinum, die Sentinaten, Plin. 3, 114.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sentinum
-
105 Aliso
Ălīso or Ălīson, ōnis, m., = Aleison, Ptolem., a fortress built by Drusus near the present Wesel, now Liesborn, Vell. 2, 120; Tac. A. 2, 7; cf. Mann. Germ. 81; 433. -
106 Alison
Ălīso or Ălīson, ōnis, m., = Aleison, Ptolem., a fortress built by Drusus near the present Wesel, now Liesborn, Vell. 2, 120; Tac. A. 2, 7; cf. Mann. Germ. 81; 433. -
107 Aria
1.Ărī̆a, ae, f., = Areia acc. to Arrian, or Aria acc. to Strabo and Ptolem. (cf. Crusius, Lex. of Proper Names), a Persian province between Hyrcania, Gedrosia, and India, now the western part of Chorasan; hence, with the appel. Ariana, q. v., Manil 4, 802; Plin. 6, 23, 25, § 93.— Arĭi, ōrum, m.I.The inhabitants of the above country, Plin. 6, 25, 29, § 113.—II.A tribe of the Lygii, Tac. G. 43.2.Ărĭa, ae, f., = Aria, an island in the Pontus Euxinus, Mel. 2, 7, 2; Plin. 6, 12, 13, § 30. -
108 Atrebas
Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6. -
109 Atrebates
Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6. -
110 Atrebaticus
Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6. -
111 Aulerci
Aulerci, ōrum, m., = Aulirkioi, a people in Celtic Gaul, Liv. 5, 34, 5; acc. to Cæsar, divided into three branches.I.Aulerci Eburovīces or Eburōnes (in Ptolem. Aulirkioi Ebouraïkoi), whose chief city was Mediolanum, now Dép. de l ' Eure, in Normandy, Caes. B. G. 3, 17; Plin. 4, 18, 32, § 107.—II.Aulerci Cenomani, now Dép. de la Sarthe, Caes. B. G. 7, 75; Plin. 4, 18, 32, § 107.—III.Aulerci Brannovīces, now le Briennais, Caes. B. G. 7, 75. -
112 Bibracte
Bibracte, is (abl. Bibracte, but -ti, Caes. B. G. 7, 55), n., = Phrourion Bibrakta, Strabo; Augoustodounon, Ptolem., the chief town of the Ædui, later Augustodunum, now Autun en Bourgogne, Dép. de Saōne et Loire, Caes. B. G. 1, 23; 7, 55; 7, 63; 7, 90; 8, 1; cf. Tac. A. 3, 43.—As a goddess:DEAE BIBRACTI, etc.,
Inscr. Orell. 1973. -
113 Cayco
Chauci (in MSS. also Chauchi, Cauci; cf. upon the signif. and orthog. of the word, Rup. Tac. G. 35; poët. Chăūci or Chăyci, trisyl., Luc. 1, 463; Claud. ap. Eutr. 1, 379; and in sing.: Căyco, id. Laud. Stil. 1, 225), ōrum, m., = Kauchoi, Ptolem.; Kaukoi, Strab., a people in Lower Germany, on the ocean, from the Ems to the Elbe, in the south to the region of Oldenburg and Bremen, divided into majores and minores, Vell. 2, 106, 1; Tac. G. 35; id. A. 2, 24; 11, 19; id. H. 4, 79; 5, 19; Suet. Claud. 24; Plin. 4, 24, 28, § 99; 16, 1, 1, § 2;on account of his conquest of them, Gabinius Secundus received the cognomen Chaucius,
Suet. Claud. 24. -
114 Chamavi
Chămāvi, ōrum, m., = Chamauoi Ptolem., a German people, orig. on the north shore of the Rhine even to the Lippe;later, between the Weser and the Hercynian Forest,
Tac. G. 33; 34; id. A. 13, 55; Aus. Mos. 434. -
115 Chauchi
Chauci (in MSS. also Chauchi, Cauci; cf. upon the signif. and orthog. of the word, Rup. Tac. G. 35; poët. Chăūci or Chăyci, trisyl., Luc. 1, 463; Claud. ap. Eutr. 1, 379; and in sing.: Căyco, id. Laud. Stil. 1, 225), ōrum, m., = Kauchoi, Ptolem.; Kaukoi, Strab., a people in Lower Germany, on the ocean, from the Ems to the Elbe, in the south to the region of Oldenburg and Bremen, divided into majores and minores, Vell. 2, 106, 1; Tac. G. 35; id. A. 2, 24; 11, 19; id. H. 4, 79; 5, 19; Suet. Claud. 24; Plin. 4, 24, 28, § 99; 16, 1, 1, § 2;on account of his conquest of them, Gabinius Secundus received the cognomen Chaucius,
Suet. Claud. 24. -
116 Chauci
Chauci (in MSS. also Chauchi, Cauci; cf. upon the signif. and orthog. of the word, Rup. Tac. G. 35; poët. Chăūci or Chăyci, trisyl., Luc. 1, 463; Claud. ap. Eutr. 1, 379; and in sing.: Căyco, id. Laud. Stil. 1, 225), ōrum, m., = Kauchoi, Ptolem.; Kaukoi, Strab., a people in Lower Germany, on the ocean, from the Ems to the Elbe, in the south to the region of Oldenburg and Bremen, divided into majores and minores, Vell. 2, 106, 1; Tac. G. 35; id. A. 2, 24; 11, 19; id. H. 4, 79; 5, 19; Suet. Claud. 24; Plin. 4, 24, 28, § 99; 16, 1, 1, § 2;on account of his conquest of them, Gabinius Secundus received the cognomen Chaucius,
Suet. Claud. 24. -
117 Chayci
Chauci (in MSS. also Chauchi, Cauci; cf. upon the signif. and orthog. of the word, Rup. Tac. G. 35; poët. Chăūci or Chăyci, trisyl., Luc. 1, 463; Claud. ap. Eutr. 1, 379; and in sing.: Căyco, id. Laud. Stil. 1, 225), ōrum, m., = Kauchoi, Ptolem.; Kaukoi, Strab., a people in Lower Germany, on the ocean, from the Ems to the Elbe, in the south to the region of Oldenburg and Bremen, divided into majores and minores, Vell. 2, 106, 1; Tac. G. 35; id. A. 2, 24; 11, 19; id. H. 4, 79; 5, 19; Suet. Claud. 24; Plin. 4, 24, 28, § 99; 16, 1, 1, § 2;on account of his conquest of them, Gabinius Secundus received the cognomen Chaucius,
Suet. Claud. 24. -
118 Cherusci
Chē̆rusci, ōrum, m., = Chêrouskoi. Strabo; Cherouskoi, Dio.; Chairouskoi, Ptolem.; in a more restricted sense, a German people on the south side of the Hartz Mountains; but more freq. in an extended sense, the combined German tribes, which became distinguished by their war with the Romans, living on both sides of the Weser and Lippe, Caes. B. G. 6, 10; Vell. 2, 105; 2, 117 sqq.; Tac. G. 36 Rup.; id. A. 2, 46; 1, 56 sq.; 2, 9 sq.; 12, 28 et saep.; Flor. 4, 12, 24; Claud. IV. Cons. Hon. 452; id. B. Get. 420. -
119 humile
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
120 humilis
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med.
См. также в других словарях:
ptolemæisk — pto|le|mæ|isk adj., itk. d.s., e (som vedrører et verdensbillede med Jorden som universets centrum); det ptolemæiske verdensbillede … Dansk ordbog
Ptolemæan — … Useful english dictionary
ROMANDII vel ROMANDUI Ptolem — ROMANDII, vel ROMANDUI Ptolem populi sub Rhotomago, quos Northmannos esse scribit Volaterranus. Hodie Vermandois … Hofmann J. Lexicon universale
SALIS Ptolem — oppid. Hungariae apud Dracum, 3. leuc. a Quin que Ecclesiis in Occasum, quot a Sigetho in Austrum Selye … Hofmann J. Lexicon universale
CLAUDIUS PTOLEMÆUS — See PTOLEMY2 … The Nuttall Encyclopaedia
Federico Commandino — Version latine de la Collection mathématique de … Wikipédia en Français
CLEOPATRA — I. CLEOPATRA Aegypti Regina, Ptolem. Auletae filia, soror et uxor Ptolem. Dionysii ultimi, mulier impudicissima, a Iul. Caesare primum adamata, cui filium Caesarionem peperisse dicitur; deinde ab Antomo iustae uxoris locô habita est. Quod cum… … Hofmann J. Lexicon universale
PANORMUS — I. PANORMUS Siciliae urbs, Ptolem. et caput, hodie Palermo, testibus Aretiô et Fazellô. Totius Italiae pulcherrima, soli ubere, situ, aedificiis, commerciô, nobilitate, opibus, fontium salientium copiâ tantâ, ut Neapolitani horum aemuli, dicant;… … Hofmann J. Lexicon universale
Hierarchy of the Early Church — • The word hierarchy is used here to denote the three grades of bishop, priest, and deacon (ministri) Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Hierarchy of the Early Church Hierarchy of the Early Church … Catholic encyclopedia
ACRA — I. ACRA seu Iapygia, Plin. l. 3. c. 11. alias Iapygium, et Salentinum, M. Graeciae oppid. mediterran. Salentine Ptolemoeo. Capo di Leuca, et Capo di S. Maria hodie dicitur. Leand. Steph. verô Acra Iapygiae urbs est, aliquibus Hydrusa dicta,… … Hofmann J. Lexicon universale
AUSCI — gens Aquitaniae, Garites inter et Garumnos, Caes. l. 3. Comm. bell. Gall. c. 27. inter Consorannos et Elusates, Plin. l. 4. c. 19. Aquitanorum clarissimi, Pomp. Melae, qui urbem opulentissimam in Auscis Elusaberrim indigitat. Aquitaniam autem… … Hofmann J. Lexicon universale