przyrostek

См. также в других словарях:

• przyrostek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. przyrostektka, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} cząstka słowotwórcza wyrazu występująca po rdzeniu; sufiks {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyrostek — m III, D. przyrostektka, N. przyrostektkiem; lm M. przyrostektki jęz. «cząstka słowotwórcza występująca po rdzeniu lub po innym przyrostku (np. dom ek); sufiks» Przyrostek słowotwórczy, fleksyjny …   Słownik języka polskiego

• imienny — imiennynni 1. «określający kogoś z imienia i nazwiska; zawierający spis nazwisk» Imienna lista. Imienne zaproszenie. 2. jęz. «odnoszący się do imienia jako części mowy, obejmujący wyrazy (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, zaimki, liczebniki)… …   Słownik języka polskiego

• produktywny — produktywnyni, produktywnyniejszy «dający dobre wyniki, dobre rezultaty, korzyści; dużo wytwarzający, wydajny, płodny, efektywny, użyteczny» Produktywna praca, działalność, gospodarka. Produktywne pędy roślin. Coraz bardziej produktywni… …   Słownik języka polskiego

• w- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek czasownikowy określający kierunek czynności do środka, do wnętrza czegoś, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}wsypać, wlecieć, wciągnąć, wsunąć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• afiks — m IV, D. u, Ms. afikssie; lm M. y jęz. «cząstka słowotwórcza wyrazu występująca przed rdzeniem (prefiks, przedrostek), po rdzeniu (sufiks, przyrostek) lub wewnątrz rdzenia (infiks, wrostek)» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• atematyczny — ∆ jęz. Czasownik atematyczny «czasownik o rdzeniu nie rozwiniętym przez przyrostek» …   Słownik języka polskiego

• końcówka — ż III, CMs. końcówkawce; lm D. końcówkawek 1. «koniec, zakończenie czegoś; resztka, pozostałość» Końcówka materiału. Końcówka pensji. 2. elektr. «element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania» 3. jęz. «końcowy… …   Słownik języka polskiego

• morfem — m IV, D. u, Ms. morfemmie; lm M. y jęz. «najmniejsza, znaczeniowo niepodzielna cząstka wyrazu» ∆ Morfem główny «rdzeń wyrazu» ∆ Morfem poboczny «przyrostek lub przedrostek» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• poboczny — pobocznyni 1. «istniejący obok głównego, zasadniczego; mniej istotny, drugorzędny, uboczny, marginesowy» Poboczna kwestia. Poboczny przedmiot studiów. Poboczna przyczyna czegoś. Poboczny wątek utworu. Okoliczności poboczne. ∆ jęz. Akcent poboczny …   Słownik języka polskiego

• przyrostkowy — przym. od przyrostek Część przyrostkowa wyrazu …   Słownik języka polskiego