-
1 przypuszczenie
przypuszczenie n (-a; G -eń) Vermutung f, Annahme f -
2 przypuszczenie
przypuszczenie [pʃɨpuʃʧ̑ɛɲɛ] ntVermutung f, Annahme f -
3 karkołomny
karkołomny [karkɔwɔmnɨ] adj -
4 nasuwać
I. vtnasunąć kapelusz na czoło den Hut auf die Stirn ziehennasunąć komuś podejrzenie, że... jdm den Verdacht nahe legen, dass...nasuwa się przypuszczenie, że... die Vermutung liegt nahe, dass... -
5 podejrzenie
podejrzenie [pɔdɛjʒɛɲɛ] ntwzbudzać podejrzenia Verdacht erregennabrać podejrzeń Verdacht hegenna kogoś padło \podejrzenie der Verdacht fiel auf jdn\podejrzenie gruźlicy Tuberkuloseverdacht m, Verdacht m auf Tuberkulose -
6 Annahme
Annahme ['anna:mə] <-, -n> fin der \Annahme, dass... podejrzewając, że... -
7 Mutmaßung
Mutmaßung <-, -en> fprzypuszczenie nt, domysł m\Mutmaßungen [über etw ( akk) ] anstellen snuć domysły [co do czegoś]; ( Verdacht in Bezug auf ein Verbrechen) domniemanie nt -
8 Vermutung
Vermutung <-, -en> fprzypuszczenie nt
См. также в других словарях:
przypuszczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przypuścić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przypuszczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przypuszczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} domysł, hipoteza :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypuszczenie — n I 1. rzecz. od przypuścić. 2. lm D. przypuszczenieeń «domysł, hipoteza» Błędne, słuszne przypuszczenia. Opierać swoje przypuszczenia na czymś. Snuć przypuszczenia. Gubić się w przypuszczeniach … Słownik języka polskiego
absurdalny — «pozbawiony sensu; niedorzeczny, nonsensowny» Absurdalny pomysł. Absurdalne przypuszczenie … Słownik języka polskiego
domniemanie — n I 1. książk. «przypuszczenie, domysł» Czyjeś domniemanie się potwierdziło. 2. praw. «uznanie istnienia nie stwierdzonego faktu na podstawie innych faktów, których istnienie jest stwierdzone; presumpcja» Zasada domniemania niewinności… … Słownik języka polskiego
domysł — m IV, D. u, Ms. domysłyśle; lm M. y «domyślenie się, przypuszczenie, domniemanie» Trafne, bliskie prawdy domysły. Fałszywe, mylne, śmieszne domysły. Potwierdzić czyjeś domysły. Snuć różne domysły na jakiś temat. Coś pozostaje w sferze domysłów. ◊ … Słownik języka polskiego
hipoteza — ż IV, CMs. hipotezazie; lm D. hipotezaez «zdanie nie w pełni uzasadnione, rozważane jako racja dla pewnych uznanych już zdań; założenie oparte na prawdopodobieństwie, wymagające sprawdzenia, mające na celu odkrycie nieznanych zjawisk lub praw;… … Słownik języka polskiego
koniektura — ż IV, CMs. koniekturaurze; lm D. koniekturaur 1. «odtworzenie i wypełnienie luk w uszkodzonym lub niepełnym tekście na podstawie analizy zachowanych jego fragmentów» 2. książk. «domysł, przypuszczenie; wniosek oparty na przypuszczeniu» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nasunąć — dk Vb, nasunąćnę, nasunąćniesz, nasunąćsuń, nasunąćnął, nasunąćnęła, nasunąćnęli, nasunąćnięty, nasunąćnąwszy nasuwać ndk I, nasunąćam, nasunąćasz, nasunąćają, nasunąćaj, nasunąćał, nasunąćany 1. «naciągnąć, nacisnąć coś dla przykrycia czegoś,… … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… … Słownik języka polskiego
oczekiwanie — n I 1. rzecz. od oczekiwać. 2. D. oczekiwanieań zwykle w lm «przypuszczenie, nadzieja, pragnienie» Nasze oczekiwania sprawdziły się całkowicie. Zawieść się w swoich oczekiwaniach. Spełnić czyjeś oczekiwania. Wbrew wszelkim oczekiwaniom do zgody… … Słownik języka polskiego