-
1 przypuścić
глаг.• подпустить• предположить* * *przypu|ścić\przypuścićszczę, \przypuścićści, \przypuścićść, \przypuścićszczony сов. 1. подпустить;2. предположить, подумать;któż by mógł \przypuścić кто бы мог подумать;
● \przypuścićśćmy допустим, положим+1. dopuścić
* * *przypuszczę, przypuści, przypuść, przypuszczony сов.1) подпусти́ть2) предположи́ть, поду́матьktóż by mógł przypuścić — кто́ бы мог поду́мать
•Syn:dopuścić 1) -
2 przypuścić atak
подпустить атакаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przypuścić atak
-
3 przypuścić szturm
подпустить штурмOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przypuścić szturm
-
4 atak
сущ.• атака• доступ• набег• нападение• наступление• пароксизм• припадок• приступ• удар• штурм* * *u, Р. \ataku 1. атака ž;\atak czołgów танковая атака; \atak na bagnety штыковая атака; przypuścić \atak пойти в атаку; \atak wieżą (hetmanem itp.} шахм. атака ладьёй (ферзём etc.);
2. мед. припадок, приступ;\atak serca сердечный приступ;
3. спорт. нападение ň;grać w \ataku играть в нападении; środek \ataku центр нападения
* * *м, Р ataku1) ата́ка żatak czołgów — та́нковая ата́ка
atak na bagnety — штыкова́я ата́ка
przypuścić atak — пойти́ в ата́ку
atak wieżą (hetmanem itp.) — шахм. ата́ка ладьёй (ферзём и т. п.)
2) мед. припа́док, при́ступatak serca — серде́чный при́ступ
3) спорт. нападе́ние ngrać w ataku — игра́ть в нападе́нии
środek ataku — центр нападе́ния
-
5 przypuszczać
глаг.• догадываться• допускать• допустить• думать• загадывать• заподозрить• подозревать• подпускать• полагать• предполагать• предположить• предугадывать• принимать* * *przypuszcza|ć\przypuszczaćny несов. 1. подпускать;2. (пред-) полагать; ср. przypuścić+1. dopuszczać 2. sądzić, uważać
* * *1) подпуска́ть2) (пред-)полага́ть; ср. przypuścićSyn:
См. также в других словарях:
przypuścić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przypuszczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypuścić — → przypuszczać … Słownik języka polskiego
przypuszczać — ndk I, przypuszczaćam, przypuszczaćasz, przypuszczaćają, przypuszczaćaj, przypuszczaćał, przypuszczaćany przypuścić dk VIa, przypuszczaćpuszczę, przypuszczaćpuścisz, przypuszczaćpuść, przypuszczaćcił, przypuszczaćpuszczony 1. «pozwalać komuś,… … Słownik języka polskiego
atak — m III, D. u, N. atakkiem; lm M. i 1. «gwałtowne uderzenie na nieprzyjaciela; natarcie» Atak bombowy, lotniczy. Atak frontalny. Atak czołgów. Atak na bagnety. Przejść, przystąpić, ruszyć do ataku. Przypuścić atak na coś, do czegoś … Słownik języka polskiego
szturm — m IV, D. u, Ms. szturmmie; lm M. y «skoncentrowane bezpośrednie uderzenie wojska w celu zdobycia silnie bronionego rejonu, obiektu, punktu oporu itp.; atak, natarcie; dawniej także: przejście w ataku do walki wręcz» Gwałtowny, nagły szturm.… … Słownik języka polskiego
domniemać się — dk I, domniemać sięam się, domniemać sięasz się, domniemać sięają się, domniemać sięaj się, domniemać sięał się domniemywać się ndk I, domniemać sięam się, domniemać sięasz się, domniemać sięają się, domniemać sięaj się, domniemać sięał się,… … Słownik języka polskiego
komitywa — ż IV, CMs. komitywawie, blm «bliskie, przyjacielskie stosunki; zażyłość, poufałość» Być, żyć z kimś w bliskiej, w najlepszej komitywie. Wejść w komitywę z kimś. Dopuścić, przypuścić kogoś do komitywy. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… … Słownik języka polskiego
natrzeć — dk XI, natrzećtrę, natrzećtrzesz, natrzećtrzyj, natrzećtarł, natrzećtarty, natrzećtarłszy nacierać ndk I, natrzećam, natrzećasz, natrzećają, natrzećaj, natrzećał, natrzećany 1. «trąc pomasować; trąc posmarować, pomazać kogoś, coś czymś» Natrzeć… … Słownik języka polskiego
przypuszczalny — przypuszczalnyni «dający się przypuścić, oparty na przypuszczeniu, hipotetyczny; taki, który się przewiduje, spodziewany, prawdopodobny» Przypuszczalny dochód, rezultat, wynik. Przypuszczalne przyczyny. Przypuszczalny koszt. Przypuszczalni… … Słownik języka polskiego
przypuszczenie — n I 1. rzecz. od przypuścić. 2. lm D. przypuszczenieeń «domysł, hipoteza» Błędne, słuszne przypuszczenia. Opierać swoje przypuszczenia na czymś. Snuć przypuszczenia. Gubić się w przypuszczeniach … Słownik języka polskiego
