-
1 incidental beneficiary
- przypadkowy beneficjent- osoba, co do której nie było założenia, że będzie czerpała korzyści z umowy i która nie jest również stroną takiej umowy. Osoba ta nie uzyskuje żadnych praw na podstawie takiej umowy.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > incidental beneficiary
-
2 accidental
[æksɪ'dɛntl]adj* * *[-'den-]adjective (happening by chance or accident: an accidental discovery.) przypadkowy -
3 casual
['kæʒjul]adj( accidental) przypadkowy; ( irregular) work etc dorywczy; ( unconcerned) swobodny, niezobowiązujący* * *['kæʒuəl]1) (not careful: I took a casual glance at the book.) pobieżny2) (informal: casual clothes.) swobodny3) (happening by chance: a casual remark.) przypadkowy4) (not regular or permanent: casual labour.) dorywczy•- casually- casualness -
4 chance
[tʃɑːns] 1. n( hope) szansa f; ( likelihood) prawdopodobieństwo nt; ( opportunity) sposobność f, okazja f; ( risk) ryzyko nt; ( accident) przypadek m2. vt( risk)to chance it — zaryzykować ( perf); ( happen)
Phrasal Verbs:3. adjthe chances are that… — wszystko wskazuje na to, że…
there is little chance of his coming — prawdopodobieństwo, że przyjdzie, jest niewielkie
by chance — przez przypadek, przypadkiem
* * *1. noun1) (luck or fortune: It was by chance that I found out the truth.) przypadek2) (an opportunity: Now you have a chance to do well.) okazja3) (a possibility: He has no chance of winning.) szansa4) ((a) risk: There's an element of chance in this business deal.) ryzyko2. verb1) (to risk: I may be too late but I'll just have to chance it.) ryzykować2) (to happen accidentally or unexpectedly: I chanced to see him last week.) przypadkiem coś zrobić3. adjective(happening unexpectedly: a chance meeting.) przypadkowy- chancy- chance on
- upon
- by any chance
- by chance
- an even chance
- the chances are -
5 haphazard
[hæp'hæzəd]adjprzypadkowy, niesystematyczny* * *[hæp'hæzəd](depending on chance; without planning or system: a haphazard arrangement.) przypadkowy -
6 random
-
7 arbitrary
['ɑːbɪtrərɪ]adj* * *(not decided by rules or laws but by a person's own opinion: He made a rather arbitrary decision to close the local cinema without consulting other people.) arbitralny -
8 coincidental
[-'den-]adjective przypadkowy -
9 incidental
[ɪnsɪ'dɛntl]adjto be incidental to — wiązać się z +instr
* * *[-'den-]1) (occurring etc by chance in connection with something else: an incidental remark.) przypadkowy2) (accompanying (something) but not forming part of it: He wrote the incidental music for the play.) towarzyszący -
10 stray
[streɪ] 1. adj 2. vi* * *[strei] 1. verb(to wander, especially from the right path, place etc: The shepherd went to search for some sheep that had strayed; to stray from the point.) błądzić2. noun(a cat, dog etc that has strayed and has no home.) przybłęda3. adjective1) (wandering or lost: stray cats and dogs.) bezdomny2) (occasional, or not part of a general group or tendency: The sky was clear except for one or two stray clouds.) przypadkowy -
11 fortuitous
[fɔː'tjuːɪtəs]adj -
12 accidental error
błąd przestawienia cyfrbłąd przypadkowy -
13 Gaussian noise
dyfuzyjny proces przypadkowyproces Wienera -
14 incidental error
błąd przypadkowy -
15 Wiener process
dyfuzyjny proces przypadkowyproces Wienera
См. также в других словарях:
przypadkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przypadkowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} będący wynikiem przypadku; przygodny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przypadkowe znajomości. Zdarzenie przypadkowe. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypadkowy — przypadkowywi 1. «nie zdeterminowany przyczynowo, nie przemyślany; nie zamierzony, przygodny» Przypadkowe działanie. Przypadkowa lektura. Przypadkowe spotkanie. 2. «dotyczące przypadka gramatycznego» Formy, końcówki przypadkowe … Słownik języka polskiego
akcydentalny — książk. «dotyczący akcydensu nieistotnej cechy przedmiotu; przypadkowy, przygodny, okolicznościowy» Cecha akcydentalna. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
dorywczy — «odbywający się, zdarzający się od czasu do czasu; doraźny, przygodny, okolicznościowy; przypadkowy» Dorywcza pomoc. Dorywcze zarobki. Praca dorywcza. Dorywcze wyjazdy, znajomości … Słownik języka polskiego
incydentalny — 1. «wynikający z incydentu, związany z incydentem; przypadkowy, uboczny, okolicznościowy» Incydentalna sprawa. Incydentalne zjawisko. 2. praw. «mający znaczenie uboczne w sporze sądowym» Skargi incydentalne. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kazualny — 1. książk. «dotyczący przypadka gramatycznego» 2. przestarz. «wynikający z niespodziewanego zdarzenia, zbiegu okoliczności, przypadku; okolicznościowy, przypadkowy» … Słownik języka polskiego
nierozmyślny — «mimowolny, przypadkowy, nie zamierzony, nieumyślny» Nierozmyślny czyn, odruch, postępek. Nierozmyślne zabójstwo, działanie … Słownik języka polskiego
nieumyślny — nieumyślnyni «dokonany pomimo woli, wyrządzony niechcący, niezamierzony, nie planowany; mimowolny, przypadkowy» Nieumyślna krzywda. Nieumyślne zabójstwo, potrącenie kogoś … Słownik języka polskiego
okazjonalny — 1. «odnoszący się do określonej okazji okoliczności, sytuacji, wywołany przez nią, dostosowany do niej; okolicznościowy» Okazjonalny koncert, utwór, wiersz. Okazjonalne słowa. ∆ jęz. Znaczenie okazjonalne «znaczenie wyrazu pojawiające się w danym … Słownik języka polskiego
przyczyna — ż IV, CMs. przyczynanie; lm D. przyczynayn «czynnik wywołujący (w sposób konieczny lub przypadkowy), pośrednio lub bezpośrednio dane zjawisko (zmiany, ruch, czynność) jako swój skutek; powód danego zjawiska; zespół warunków (koniecznych i… … Słownik języka polskiego
przygodny — przygodnyni «wynikły z przypadku; zdarzający się przypadkiem; przypadkowy, nieprzewidziany, przelotny» Przygodna znajomość. Przygodne miłostki. Przygodni towarzysze podróży … Słownik języka polskiego