-
1 przymiotnikowy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przymiotnikowy
-
2 orzecznik
m Jęz. predicative- orzecznik przymiotnikowy/rzeczownikowy a predicative adjective/noun* * *miGen. -a gram. orzecznik przymiotnikowy predicate adjective; orzecznik rzeczownikowy predicate nominative.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > orzecznik
-
3 czynny
adjactive; ( sklep) open; ( urządzenie) in working orderczynna służba — WOJSK active service
strona czynna — JĘZ the active (voice)
imiesłów czynny — JĘZ present participle
* * *a.1. (= działający) working, active; pierwiastek czynny chem. active element; czynne prawo wyborcze prawn. (elective) franchise; czynna służba zwł. wojsk. active duty l. service; czynna zniewaga prawn. (criminal) battery; brać czynny udział w czymś take active part in sth; być czynnym członkiem jakiejś organizacji be an active member of an organization; odgrywać czynną rolę play active part l. role in sth.2. (= aktywny, energiczny) active, energetic; usunąć się z czynnego życia retire.3. (= funkcjonujący, sprawny, otwarty) open, at work, working, operating; czynny wulkan geogr. active volcano.4. jęz. active; imiesłów przymiotnikowy czynny present participle; strona czynna czasownika active voice.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czynny
-
4 przymiotnikow|y
adj. Jęz. [końcówka, wyrażenie, odmiana] adjectival- deklinacja przymiotnikowa adjectival declension- imiesłów przymiotnikowy bierny/czynny a past/present participleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przymiotnikow|y
См. также в других словарях:
przymiotnikowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} będący przymiotnikiem, właściwy przymiotnikowi lub utworzony od przymiotnika : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przymiotnikowa funkcja. Przymiotnikowa odmiana rzeczownika. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… … Słownik języka polskiego
przydawka — ż III, CMs. przydawkawce; lm D. przydawkawek jęz. «wyraz lub człon zdania określający rzeczownik» ∆ Przydawka okolicznikowa «przydawka odnosząca się jednocześnie do podmiotu i orzeczenia, np. Wracałem do domu przygnębiony» ∆ Przydawka przyimkowa… … Słownik języka polskiego
przymiotny — rzad. → przymiotnikowy (tylko w terminach) ∆ jęz. Orzecznik przymiotny «orzecznik przymiotnikowy» ∆ Przydawka przymiotna «przydawka przymiotnikowa» … Słownik języka polskiego
animowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. animować (p.) animowany w użyciu przym. ∆ Film animowany «film rysunkowy, kukiełkowy, wycinankowy itp. o specjalnej technice zdjęć polegającej na wielokrotnym filmowaniu scen i obiektów w coraz to innej fazie… … Słownik języka polskiego
ankietowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. ankietować (p.) ankietowany ankietowanyni w użyciu rzecz. «ten, do kogo jest skierowana ankieta» Odpowiedzi ankietowanych … Słownik języka polskiego
aresztowany — aresztowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. aresztować (p.) aresztowany w użyciu rzecz. «człowiek aresztowany» Doprowadzić aresztowanego do komisariatu. Pomieszczenie dla aresztowanych … Słownik języka polskiego
artykułowany — 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. artykułować (p.) 2. «o mowie, głosie: składający się z poszczególnych dźwięków; zrozumiały, jasny, wyraźny» … Słownik języka polskiego
bierny — biernyni, biernyniejszy 1. «nie wykazujący inicjatywy, obojętny, nie zaangażowany» Mieć bierną naturę. Zajmować bierną postawę wobec życia. Być biernym narzędziem w czyichś rękach. ∆ Bierny opór «opór polegający na odmowie działania, współpracy,… … Słownik języka polskiego
bity — 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. bić (p.) ∆ Droga bita «droga o utwardzonej nawierzchni; szosa» 2. pot. «cały, pełny» Czekać bity kwadrans. List na bite cztery strony. Do miasta bity kilometr … Słownik języka polskiego
błogosławiony — błogosławionywieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. błogosławić (p.) błogosławiony w użyciu przym. «nieoceniony, pomyślny, chwalebny, zbawienny» Błogosławiony czas. Błogosławiona cisza, myśl. ∆ Błogosławionej pamięci «w religii mojżeszowej: o… … Słownik języka polskiego