-
1 sıfat
przymiotnik -
2 adjektivo
-
3 adhetibo
przymiotnik -
4 pang-uri
przymiotnik -
5 pangturing
przymiotnik -
6 õrõ àpéjúwe
• przymiotnik -
7 Adjektiv
przymiotnik -
8 būdvardis
przymiotnik -
9 demonstrative adjective/pronoun
przymiotnik/zaimek wskazujący -
10 επίθετο
przymiotnik (m) rzecz. -
11 szleperski
przymiotnik od szleper -
12 прилагательное
сущ.• przymiotnik* * *(и́мя) przymiotnik грам. -
13 adjective
['ædʒɛktɪv]n* * *['æ‹iktiv](a word which describes a noun: a red flower; air which is cool.) przymiotnik -
14 прикметник
prykmetnykч.przymiotnik розм. -
15 adjectif
1. przymiotnik2. przymiotnikowy -
16 airí
1 atrybut 2 cecha 3 objaw 4 przejaw 5 przydawka 6 przymiot 7 przymiotnik 8 przypisywać 9 własność 10 właściwość -
17 do
1 aby 2 ażeby 3 dla 4 do 5 gdyż 6 kres 7 ku 8 mimo 9 na 10 niż 11 pański 12 po 13 ponieważ 14 przez 15 przy 16 przymiotnik 17 stosownie 18 swój 19 twój 20 w 21 wasz 22 według 23 wobec 24 z 25 za 26 zamiast 27 zasięg 28 żeby -
18 dol
1 aby 2 ażeby 3 dla 4 do 5 gdyż 6 grupa 7 matnia 8 mimo 9 na 10 okresowy 11 paczka 12 partia 13 periodyczny 14 plik 15 po 16 podstęp 17 ponieważ 18 porcja 19 potrzask 20 przez 21 przymiotnik 22 pułapka 23 pętla 24 płuczka 25 seria 26 sidło 27 stryczek 28 usidlić 29 uwikłać 30 w 31 wnyk 32 wsad 33 wypiek 34 węzeł 35 z 36 za 37 zamiast 38 zasadzka 39 złapać -
19 mbiemër
nazwiskoprzymiotnikShqiptaro-polak fjalor (Albanian-Polish dictionary) > mbiemër
-
20 sypat
fenomen; pojawienie; powierzchowność; pozór; prezencja; przymiotnik; ukazanie; wygląd; występ; zjawienie
См. также в других словарях:
przymiotnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez przypadki, liczby i rodzaje, nazywająca cechy, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję przydawki i orzecznika; także: wyraz należący do tej części mowy, np … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przymiotnik — m III, D. a, N. przymiotnikkiem; lm M. i jęz. «część mowy określająca jakość rzeczownika (np. biały) lub relację (np. szkolny) do rzeczownika (określanego); jej podstawową funkcją składniową jest funkcja przydawki (np. drewniany dom) lub… … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… … Słownik języka polskiego
superlatiwus — m IV, D. superlatiwuswu, Ms. superlatiwuswie; lm M. superlatiwuswy jęz. «najwyższy stopień przymiotnika lub przysłówka; przymiotnik, przysłówek w tym stopniu, np. najdłuższy, najdłużej; superlatyw» Końcówki superlatiwu. Przymiotnik w superlatiwie … Słownik języka polskiego
Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США … Википедия
atrybucja — ż I, DCMs. atrybucjacji; lm D. atrybucjacji (atrybucjacyj) 1. jęz. «połączenie rzeczownika z przymiotnikiem charakteryzujące się tym, że przymiotnik pełni funkcję przydawki (atrybutu), np. czarny koń» 2. szt. «przypisanie dzieła sztuki o… … Słownik języka polskiego
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
dzierżawczy — jęz. «oznaczający posiadanie, przynależność i inne stosunki wyrażane za pomocą zaimków typu mój, twój…, rzeczowników w dopełniaczu i niektórych przymiotników» Przymiotnik dzierżawczy. Zaimek dzierżawczy … Słownik języka polskiego
imiesłów — m IV, D. imiesłówłowu, C. imiesłówłowowi, Ms. imiesłówłowie; lm M. imiesłówłowy «forma gramatyczna utworzona od czasownika, używana w funkcjach przymiotnikowych lub przysłówkowych» ∆ Imiesłów przymiotnikowy (odmieniający się jak przymiotnik przez … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego