-
1 przyjazd
دخول ; ورودواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > przyjazd
-
2 arrivés
przyjazd -
3 alveno
przyjazd, wjazd -
4 приезд
-
5 прибытие
-
6 прилет
-
7 прибуття
prybutt'aс.przyjazd, przybycie -
8 приїзд
pryiizdч. -
9 Anfahrt
-
10 Ankunft
f -przybycie n, przyjście n, nadejście n; ( mit Wagen) przyjazd m; ( mit Flugzeug) przylot m -
11 Anreise
f -, -nprzyjazd m -
12 arrival
[ə'raɪvl]n( of person) przybycie nt; (of train, car) przyjazd m; ( of plane) przylot m; (fig: of invention etc) nadejście ntnew arrival — (at college, work) nowy(-wa) m(f); ( baby) nowo narodzone dziecko
* * *1) (the act of arriving: I was greeted by my sister on my arrival.) przybycie2) (a person, thing etc that has arrived: I wish he would stop calling our baby the new arrival.) przybysz -
13 arrivée
1. meta2. przybycie3. przyjazd4. przyjście5. przylot -
14 teacht
1 dochodzić 2 dojść 3 dotrzeć 4 nadchodzić 5 nadejście 6 przybycie 7 przybyć 8 przyjazd 9 przyjechać 10 przyjeżdżać 11 przyjść 12 przylot -
15 pagdatal
1 przybycie2 przyjazd3 przylot -
16 pagdatíng
1 przybycie2 przyjazd3 przylot -
17 pagsapit
1 przybycie2 przyjazd3 przylot -
18 àb
1) przybycie2) przyjazd3) przylot -
19 άφιξη
1) przybycie (n) rzecz.2) przyjazd (m) rzecz.3) przylot (m) rzecz. -
20 Arrivée
1) przybycie2) przyjazd3) przyjście4) przylot
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przyjazd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przyjazdjeździe {{/stl 8}}{{stl 7}} przybycie, dotarcie do określonego miejsca jakimś środkiem lokomocji; przybycie pojazdu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyjazd gości, uczestników obrad. Przyjazd pociągu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyjazd — m IV, D. u, Ms. przyjazdjeździe; lm M. y «przybycie gdzieś za pomocą jakiegoś środka lokomocji, pojazdu; przyjechanie nadjechanie» Przyjazd gości, delegatów. Przyjazd autobusu z turystami. Oczekiwać czyjegoś przyjazdu. Zawiadomić kogoś o… … Słownik języka polskiego
awizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, awizowaćzuję, awizowaćzuje, awizowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypisywać albo wysyłać awizo {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawiadamiać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Maciej Radziwiłł — Prince Maciej Radziwiłł ( lt. Motiejus Radvila) (1749 ndash;1800) was a Polish Lithuanian noble (szlachcic), composer and librettist.Around 1780 he lived at Nieśwież, the house of Karol Radziwiłł, governor of Vilnius Province, who maintained a… … Wikipedia
grać — 1. pot. Co jest grane? «o co chodzi?, co się dzieje?»: – Co jest grane? – pytam bardziej przez uprzejmość niż z zainteresowania. M. Bukowski, Wysłannik. 2. Grać, bawić się (z kimś) w kotka i myszkę, w ciuciubabkę «zwodzić kogoś, postępować… … Słownik frazeologiczny
krzyżować — ndk IV, krzyżowaćżuję, krzyżowaćżujesz, krzyżowaćżuj, krzyżowaćował, krzyżowaćowany 1. «układać coś na krzyż» Krzyżować nogi, ręce. ◊ Krzyżować szpady, szable a) «mierzyć się z kimś w walce na szpady, szable» b) «ścierać się z kimś w ostrej,… … Słownik języka polskiego
planowy — «dotyczący planu; realizowany według jakiegoś planu, oparty na planie, zgodny z planem, projektem» Gospodarka, produkcja planowa. Planowe budownictwo. Planowy przyjazd pociągu o godzinie dziesiątej … Słownik języka polskiego
przyozdobić — dk VIa, przyozdobićbię, przyozdobićbisz, przyozdobićzdób, przyozdobićbił, przyozdobićbiony przyozdabiać ndk I, przyozdobićam, przyozdobićasz, przyozdobićają, przyozdobićaj, przyozdobićał, przyozdobićany «upiększyć jakimiś ozdobami; przybrać,… … Słownik języka polskiego
rozruszać — dk I, rozruszaćam, rozruszaćasz, rozruszaćają, rozruszaćaj, rozruszaćał, rozruszaćany 1. «wykonując odpowiednie ruchy, przywrócić sprawność, uczynić zdolnym do ruchu (zwykle w odniesieniu do stawów, kończyn)» Rozruszać zesztywniały staw.… … Słownik języka polskiego
święto — n III, Ms. święcie; lm D. świąt «dzień wolny od pracy, obchodzony uroczyście ze względów kultowych lub państwowych; także: dzień roboczy poświęcony uczczeniu pewnych osób, instytucji, zawodów, szczególnych faktów, wydarzeń itp.» Święto państwowe … Słownik języka polskiego
twój — + twoja (twa), twoje (twe) D. m n twojego (twego), ż twojej (twej), C. m n twojemu (twemu), ż twojej (twej), B. m=D. a. M., n=M., ż twoją (twą), N. m n twoim (twym), ż twoją (twą), Ms. m n twoim (twym), ż twojej (twej); lm M. m. os. twoi, ż.… … Słownik języka polskiego