-
1 założyć
глаг.• доказать• заложить• констатировать• основать• основывать• открывать• предположить• создавать• устанавливать• установить• учредить• учреждать* * *1) (o ubraniu) надеть2) założyć (opatrunek) наложить3) założyć (podwinąć) завернуть, загнуть, подвернуть4) założyć (przyjąć) предположить, принять, предпослать5) założyć (rodzinę) обзавестись6) założyć (utworzyć) основать, создать, учредить7) założyć (zaplanować) запланировать, поставить себецель8) założyć (zapłacić za kogoś) заплатить9) założyć, włożyć, zastawić заложить (поместить)zastawić (oddać w zastaw) заложить (отдать в залог)* * *założ|yćzałóż, \założyćony сов. 1. заложить (чём-л.);2. основать; учредить;\założyć bibliotekę основать библиотеку; \założyć miasto основать (заложить) город;
3. завести; организовать;\założyć spółdzielnię организовать кооператив; \założyć hodowlę drobiu завести птицеферму;
4. (park itp.) заложить, устроить, разбить;5. (gaz itp.) провести; 6. надеть;\założyć okulary надеть очки;
7. (zagiąć) загнуть, подвернуть (край платья и ♂.ň);8. (za kogoś) заплатить (за кого-л., не имеющего при себе денег); 9. принять, предположить; z góry \założyć coś заранее предположить что-л.;● \założyć rodzinę обзавестись семьёй; \założyć gniazdo свить гнездо; \założyć obóz (obozowisko) разбить лагерь; \założyć ręce а) скрестить руки;
б) сложить руки;\założyć protest заявить протест; \założyć nogę na nogę положить ногу на ногу
* * *załóż, założony сов.1) заложи́ть (чем-л.)2) основа́ть; учреди́тьzałożyć bibliotekę — основа́ть библиоте́ку
założyć miasto — основа́ть (заложи́ть) го́род
3) завести́; организова́тьzałożyć spółdzielnię — организова́ть кооперати́в
założyć hodowlę drobiu — завести́ птицефе́рму
4) (park itp.) заложи́ть, устро́ить, разби́ть5) (gaz itp.) провести́6) наде́тьzałożyć okulary — наде́ть очки́
7) ( zagiąć) загну́ть, подверну́ть (край платья и т.п)8) ( za kogoś) заплати́ть (за кого-л., не имеющего при себе денег)9) приня́ть, предположи́тьz góry założyć coś — зара́нее предположи́ть что́-л.
•- założyć gniazdo
- założyć obóz
- założyć obozowisko
- założyć ręce
- założyć protest
- założyć nogę na nogę
См. также в других словарях:
przyjąć — kogoś z otwartymi rękami (rękoma), ramionami «przyjąć kogoś bardzo serdecznie»: Teść przyjął go z otwartymi rękoma i gościł przez kilka dni u siebie z największą serdecznością. Z. Kosidowski, Opowieści. Nie musiał się jednak martwić o przyszłość; … Słownik frazeologiczny
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
przyjmować — Przyjąć kogoś z otwartymi rękami (rękoma), ramionami «przyjąć kogoś bardzo serdecznie»: Teść przyjął go z otwartymi rękoma i gościł przez kilka dni u siebie z największą serdecznością. Z. Kosidowski, Opowieści. Nie musiał się jednak martwić o… … Słownik frazeologiczny
wdzięczny — Przyjąć kogoś z wdzięcznym sercem zob. serce 20 … Słownik frazeologiczny
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
otwarty — 1. Dyskusja, kwestia, sprawa (jest) otwarta «dyskusja, kwestia, sprawa (jest) jeszcze nierozstrzygnięta, nierozwiązana»: Sprawą otwartą pozostaje pytanie, w jaki sposób zwiększyć udział kobiet i młodzieży w rozwiązywaniu problemów środowiskowych … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
ramię — 1. Czekać na kogoś z otwartymi ramionami «czekać na kogoś z niecierpliwością, pragnąć czyjegoś przybycia»: Ojciec, już dobrze podpity i rozparty w krześle, czekał na niego z otwartymi ramionami. Wyślinił, wycałował, pomazał łzami. J. Komolka,… … Słownik frazeologiczny
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
