przyczynowy

См. также в других словарях:

• przyczynowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. przyczyna: Związek przyczynowy między dwoma zdarzeniami. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyczynowy — przym. od przyczyna Czynnik przyczynowy. Przyczynowy łańcuch, splot wydarzeń. ∆ jęz. Zdanie przyczynowe «zdanie podrzędne, podające przyczynę tego, o czym mowa w odpowiednim zdaniu nadrzędnym» ∆ filoz. Związek przyczynowy «związek zachodzący… …   Słownik języka polskiego

• dlatego — 1. «spójnik wprowadzający współrzędne zdanie wynikowe» Było zimno, dlatego włożył płaszcz. 2. «spójnik zapowiadający podrzędne zdanie przyczynowe rozpoczynające się od że» Nie przyszedł dlatego, że był chory. ∆ Dlatego że «spójnik przyczynowy»… …   Słownik języka polskiego

• kauzalny — «dotyczący przyczyny, przyczynowy» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• przyczynowość — ż V, DCMs. przyczynowośćści, blm «związek przyczynowy między zjawiskami, z których jedno jest skutkiem innego, poprzedzającego je w czasie» …   Słownik języka polskiego

• tedy — książk. «spójnik wyrażający związek przyczynowy między zdaniami, również uzasadnienie, rację czegoś; więc, przeto, to, wobec tego, w takim razie, zatem» Drzwi były zamknięte, tedy postanowił poczekać. Kiedy mnie o to pytasz, tedy ci szczerze… …   Słownik języka polskiego

• wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

• związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… …   Słownik języka polskiego