przyczepiony

См. также в других словарях:

• brelok — m III, D. a, N. brelokkiem; lm M. i «ozdobny wisiorek z metalu, półszlachetnych kamieni, korali itp., przyczepiony do bransoletki, zegarka, paska itp.» Brzęczeć, dzwonić brelokami. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• kaczenica — ż II, DCMs. kaczenicacy; lm D. kaczenicanic zool. «Lepas anatifera, skorupiak z rzędu wąsonogów; żyje przyczepiony do podłoża, pospolity w morzach o pełnym zasoleniu» …   Słownik języka polskiego

• olstro — n III, Ms. olstrotrze; lm D. olstroter (olstrotrów) zwykle w lm «skórzany futerał na pistolety przyczepiony do siodła» Wyjął pistolety z olster. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• orczyk — m III, D. a, N. orczykkiem; lm M. i 1. roln. «drążek drewniany przyczepiony do orczycy lub bezpośrednio do narzędzia rolniczego albo wozu konnego, służący do zakładania postronków, pasów lub łańcuchów od uprzęży» 2. lotn. «pozioma dźwignia… …   Słownik języka polskiego

• przypon — m IV, D. u, Ms. przyponnie; lm M. y «końcowa część wędki stanowiąca przedłużenie żyłki, do której jest przyczepiony haczyk» …   Słownik języka polskiego

• przyczepny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który łatwo się przyczepia do czegoś, łatwo się przyklejający, przywierający do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyczepna jezdnia. Przyczepne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stułbia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. stułbiabi {{/stl 8}}{{stl 7}} jamochłon słodkowodny mający postać polipa długości kilku milimetrów; rozmnaża się płciowo i przez pączkowanie, przyczepiony do roślin podwodnych wiedzie życie półosiadłe; hydra… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień