przewyższający

См. также в других словарях:

• arcyłgarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) żart. «łgarz na wielką skalę, przewyższający innych» …   Słownik języka polskiego

• mistrz — m II, DB. a; lm M. owie, DB. ów 1. «człowiek przewyższający innych umiejętnością czegoś, biegłością w czymś, niedościgniony w jakiejś dziedzinie» Mistrz magii. Mistrz słowa. Mistrz strategii, szermierki. Mistrz w gastronomii, w sztuce łowieckiej …   Słownik języka polskiego

• nieprzeciętny — nieprzeciętnyni «przewyższający swoje otoczenie; wyróżniający się, niezwykły, niepospolity, wybitny» Nieprzeciętna jednostka, osobowość. Nieprzeciętny talent, umysł. Nieprzeciętne zdolności …   Słownik języka polskiego

• obfity — obfitytszy «występujący w dużej ilości, liczbie, przewyższający przeciętną normę ilościową; liczny, suty, bujny» Obfity połów. Obfite deszcze, zbiory. Obfite jedzenie. Dzień obfity we wrażenia …   Słownik języka polskiego

• palowy — «umieszczony, zbudowany na palach» Osady palowe. Most palowy. ∆ bot. Korzeń palowy «u niektórych gatunków roślin: korzeń zarodkowy rosnący prosto w dół i przewyższający swoją grubością i długością korzenie boczne» palowe blm w użyciu rzecz.… …   Słownik języka polskiego

• pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …   Słownik języka polskiego

• przekroczyć — dk VIb, przekroczyćkroczę, przekroczyćkroczysz, przekroczyćkrocz, przekroczyćczył, przekroczyćczony przekraczać ndk I, przekroczyćam, przekroczyćasz, przekroczyćają, przekroczyćaj, przekroczyćał, przekroczyćany 1. «zrobić krok przez coś; przejść …   Słownik języka polskiego

• rozmiar — m IV, D. u, Ms. rozmiararze; lm M. y 1. «wielkość czegoś materialnego, rozpatrywanego ze względu na swą długość, szerokość i wysokość lub głębokość; wymiar, format» Rozmiar odzieży, obuwia. Gmach przewyższający inne rozmiarami. Praca niewielka… …   Słownik języka polskiego

• tytaniczny — «właściwy tytanom; przewyższający zwykłe siły ludzkie; olbrzymi, potężny, nadludzki» Tytaniczna praca. Tytaniczna siła. Tytaniczny wysiłek …   Słownik języka polskiego

• wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …   Słownik języka polskiego

• większy — większyksi 1. «stopień wyższy od duży, wielki» a) «taki, który przewyższa kogoś lub coś rozmiarami, bardziej rozległy, wyższy, dłuższy, szerszy, głębszy itp.» Większy pokój. Większe miasto. Gospodarstwo większe o dwa hektary. Był znacznie większy …   Słownik języka polskiego