-
1 przestępca
przestępca m (-y; G -ów) Kriminelle(r), Verbrecher m;przestępca wojenny Kriegsverbrecher m;przestępca kryminalny Straftäter m;młodociany przestępca jugendlicher Krimineller m -
2 przestępca
dekl wie f in Sg Verbrecher(in) m(f) -
3 przestępca
mStraftäter m, Verbrecher m -
4 nieuchwytny
nieuchwytny unerreichbar; przestępca flüchtig; zjawisko nicht fassbar, unerklärlich; zapach, dźwięk kaum wahrnehmbar, fein;nieuchwytny dla ucha unhörbar -
5 notoryczny
notoryczny notorisch, unverbesserlich;notoryczny przestępca m JUR Wiederholungstäter m;notoryczny pijak m Alkoholiker m, Gewohnheitstrinker m -
6 wielokrotny
wielokrotny mehrmalig; zwycięzca mehrfach;wielokrotny przestępca m JUR Wiederholungstäter m -
7 kryminalny
kryminalny [krɨminalnɨ] adjprzestępca \kryminalny Straftäter m -
8 nieletni
nieletni [ɲɛlɛtɲi]sąd dla \nieletnich Jugendgericht ntprzestępczość \nieletnich Jugendkriminalität f -
9 notoryczny
notoryczny [nɔtɔrɨʧ̑nɨ] adj -
10 ujęty
przestępca gefasst, festgenommen -
11 zatwardziały
zatwardziały [zatfarʥ̑awɨ] adjkawaler überzeugt, eingeschworen; przestępca unverbesserlich, hart gesotten -
12 Delikttäter
Delikttäter(in) <-s, -> m(f)jur przestępca m -
13 Sexualtäter
przestępca m na tle seksualnym -
14 Straftäter
jur przestępca m -
15 Triebtäter
Trie btäter(in) m(f)przestępca m seksualny
См. также в других словарях:
przestępca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. przestępcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto popełnił przestępstwo, kto złamał prawo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestępca kryminalny. Ścigać, schwytać przestępcę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przestępca — m odm. jak ż II, DCMs. przestępcacy; lm M. przestępcacy, DB. przestępcaców «człowiek, który popełnił przestępstwo, podlegający odpowiedzialności karnej przed sądem» Przestępca kryminalny. Przestępcy wojenni. Ścigać przestępcę … Słownik języka polskiego
mruk — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
sowa — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
bandzior — przestępca; bandyta … Słownik gwary warszawskiej
delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
domniemany — domniemanyni książk. «przypuszczalny, prawdopodobny, rzekomy» Domniemany przestępca, sprawca wypadku … Słownik języka polskiego
gorszy — gorsi «stopień wyższy od zły» Gorszy uczeń, pracownik, rzemieślnik. Sprzedawać gorsze towary. Włożyć najgorsze ubranie. Ktoś jest gorszy od innych. W następnym meczu nasi zawodnicy byli gorsi od swych przeciwników. (To) nie najgorszy pomysł. ◊… … Słownik języka polskiego
kidnaper — m IV, DB. a, Ms. kidnapererze; lm M. kidnapererzy, DB. ów «przestępca, który porwał dziecko lub osobę dorosłą w celu wymuszenia okupu» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
kryminalista — m odm. jak ż IV, CMs. kryminalistaiście; lm M. kryminalistaiści, DB. kryminalistatów «człowiek dopuszczający się przestępstwa; przestępca, zbrodniarz; ten, kto został skazany przez sąd w sprawie kryminalnej» … Słownik języka polskiego
kryminalny — kryminalnyni «odnoszący się do przestępstwa, związany z kryminalistyką lub z kryminalistą» Więzień, przestępca kryminalny. Element kryminalny. Policja kryminalna. ∆ Powieść kryminalna «powieść o charakterze sensacyjnym, której tematem jest… … Słownik języka polskiego