-
1 vor
4) ( in festen Verbindungen) -
2 Angst
f -, Ängstestrach m, obawa f ( vor einer Sache przed czymś) -
3 behüten
-
4 sichern
vt1) zabezpieczać ( vor einer Sache przed czymś) (a. inform., broń)2) ( gewährleisten) gwarantować -
5 wehren
-
6 insure
[ɪn'ʃuə(r)]vtto insure (against) — ubezpieczać (ubezpieczyć perf) (od +gen)
to insure (o.s.) against sth — ( to prevent it from happenning) zabezpieczać się (zabezpieczyć się perf) przed czymś; ( in case it happens) zabezpieczać się (zabezpieczyć się perf) na wypadek czegoś
to be insured for 5,000 pounds — być ubezpieczonym na 5,000 funtów
* * *[in'ʃuə](to arrange for the payment of a sum of money in the event of the loss of (something) or accident or injury to (someone): Is your car insured?; Employers have to insure employees against accident.) ubezpieczyć- insurance policy -
7 jib
[dʒɪb] 1. n ( NAUT) 2. vito jib at sth/doing sth — wzdragać się przed czymś/zrobieniem czegoś
* * *[‹ib]1) (a three-cornered sail on the front mast of a ship.) kliwer2) (the jutting-out arm of a crane.) ramię dźwigu -
8 warn
[wɔːn]vtto warn sb of/against sth — przestrzegać (przestrzec perf) or ostrzegać (ostrzec perf) kogoś przed czymś
to warn sb not to do sth/against doing sth — ostrzegać (ostrzec perf) kogoś, żeby czegoś nie robił
* * *[wo:n] 1. verb1) (to tell (a person) in advance (about a danger etc): Black clouds warned us of the approaching storm; They warned her that she would be ill if she didn't rest.) ostrzec2) (to advise (someone against doing something): I was warned about/against speeding by the policeman; They warned him not to be late.) przestrzec•- warning2. adjective(giving a warning: She received a warning message.) ostrzegawczy -
9 nose
[nəuz] 1. nnos m; ( of aircraft) dziób m; ( of car) przód m2. vi(also: nose one's way) sunąć powolito follow one's nose — ( go straight ahead) iść (pójść perf) prosto przed siebie; ( be guided by instinct) zdawać się (zdać perf) się na wyczucie
it gets up my nose ( inf) — to mnie wkurza (inf)
to look down one's nose at sb/sth ( inf) — nie mieć o kimś/czymś wysokiego mniemania
to pay through the nose (for sth) ( inf) — zapłacić ( perf) kupę pieniędzy (za coś) (inf)
to turn one's nose up at sth ( inf) — gardzić (wzgardzić perf) czymś
Phrasal Verbs:* * *[nəuz] 1. noun1) (the part of the face by which people and animals smell and usually breathe: She held the flower to her nose; He punched the man on the nose.) nos2) (the sense of smell: Police dogs have good noses and can follow criminals' trails.) węch3) (the part of anything which is like a nose in shape or position: the nose of an aeroplane.) nos2. verb1) (to make a way by pushing carefully forward: The ship nosed (its way) through the ice.) torować sobie drogę2) (to look or search as if by smelling: He nosed about (in) the cupboard.) węszyć•- - nosed- nosey
- nosy
- nosily
- nosiness
- nose-bag
- nosedive
- nose job 3. verb(to make such a dive: Suddenly the plane nosedived.) pikować- lead by the nose
- nose out
- pay through the nose
- turn up one's nose at
- under a person's very nose
- under very nose
- under a person's nose
- under nose -
10 fight
[faɪt] 1. n 2. vt, pt, pp foughtperson, urge walczyć z +instr; cancer, prejudice etc walczyć z +instr, zwalczać (zwalczyć perf); (BOXING) walczyć przeciwko +dat or z +instr3. viwalczyć, bić sięto fight for/against sth — walczyć o coś/z czymś
to fight one's way through a crowd/the undergrowth — przedzierać się (przedrzeć się perf) przez tłum/zarośla
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - fought; verb1) (to act against (someone or something) with physical violence: The two boys are fighting over (= because of) some money they found.) walczyć2) (to resist strongly; to take strong action to prevent: to fight a fire; We must fight against any attempt to deprive us of our freedom.) walczyć3) (to quarrel: His parents were always fighting.) kłócić się2. noun1) (an act of physical violence between people, countries etc: There was a fight going on in the street.) walka, bójka2) (a struggle; action involving effort: the fight for freedom of speech; the fight against disease.) walka3) (the will or strength to resist: There was no fight left in him.) wola, chęć walki4) (a boxing-match.) walka•- fighter- fight back
- fight it out
- fight off
- fight one's way
- fight shy of
- put up a good fight
См. также в других словарях:
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
obronić — dk VIa, obronićnię, obronićnisz, obroń, obronićnił, obronićniony 1. «odeprzeć atak kogoś lub czegoś, zwykle z bronią w ręku» Obronić miasto, wieś. Obronić ludność przed wrogiem. Obronić kobietę przed napaścią. 2. «ująć się, wstawić się za kimś,… … Słownik języka polskiego
kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 … Słownik frazeologiczny
ugiąć — dk Xc, ugnę, ugniesz, ugnij, ugiął, ugięła, ugięli, ugięty, ugiąwszy uginać ndk I, ugiąćam, ugiąćasz, ugiąćają, ugiąćaj, ugiąćał, ugiąćany «gnąc pochylić, skłonić ku czemuś» Ugiąć nogi w kolanach. Ugiąć gałąź. Wiatr uginał wierzchołki drzew. ◊… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego