-
1 przeciwstawność
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciwstawność
-
2 przeciwstawnoś|ć
f sgt opposition- przeciwstawność poglądów/teorii the opposition between views/theories- przeciwstawność humanistyki i nauk ścisłych the opposition between the humanities and sciencesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciwstawnoś|ć
-
3 opozycj|a
f 1. sgt (protest) opposition U, resistance U- ostra/wyraźna/zdecydowana opozycja strong/clear/determined opposition2. sgt Polit. (ugrupowanie) opposition- opozycja parlamentarna parliamentary opposition- przywódca/działacze opozycji an opposition leader/opposition activists- należeć do opozycji to belong to the opposition3. ( Gpl opozycji) książk. (kontrast, przeciwieństwo) opposition, contrast 4. sgt Astron. opposition 5. ( Gpl opozycji) Jęz. (przeciwstawność) opposition- opozycja fonologiczna phonological opposition6. ( Gpl opozycji) Prawo objection 7. ( Gpl opozycji) Sport (w szachach) opposition 8. ( Gpl opozycji) Sport (w szermierce) guard, on-guard position- przyjąć opozycję to take up guardThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > opozycj|a
-
4 re-
w wyrazach złożonych 1. (powtórzenie) re-- reintegracja reintegration2. (przeciwstawność) re-- reprywatyzować to reprivatizeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > re-
См. также в других словарях:
przeciwstawność — ż V, DCMs. przeciwstawnośćści, blm rzecz. od przeciwstawny Przeciwstawność poglądów, teorii, kierunków ideologicznych … Słownik języka polskiego
a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca … Słownik języka polskiego
ambiwalencja — ż I, DCMs. ambiwalencjacji 1. lm D. ambiwalencjacji (ambiwalencjacyj) «dwuwartościowość, dwuznaczność, przeciwstawność; to, co jest dwuwartościowe, dwuznaczne, przeciwstawne» ∆ lit. Ambiwalencja metryczna «spełnianie przez utwór literacki wymagań … Słownik języka polskiego
antagonizm — m IV, D. u, Ms. antagonizmzmie; lm M. y 1. «przeciwieństwo, przeciwdziałanie, wzajemna niechęć, wrogość, wzajemne zwalczanie się» Antagonizmy dzielnicowe. Antagonizm powstaje, zachodzi między kimś, czymś. ∆ Antagonizm klasowy «wg Marksa:… … Słownik języka polskiego
antonimia — ż I, DCMs. antonimiamii, blm «przeciwstawność znaczeń» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
chwytność — ż V, DCMs. chwytnośćści, blm rzecz. od chwytny ∆ biol. Chwytność kończyn «przeciwstawność kciuka lub palucha (albo ich obu) reszcie palców odznaczających się znaczną ruchomością cecha naczelnych» … Słownik języka polskiego
dysjunktywny — 1. «wykazujący przerwy, luki; nieciągły» Dysjunktywny zasięg roślin. 2. jęz. log. «wyrażający przeciwieństwo, przeciwstawność, wyłączanie się wzajemne» Sąd dysjunktywny. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
empiriokrytycyzm — m IV, D. u, Ms. empiriokrytycyzmzmie, blm filoz. «pozytywistyczny kierunek filozoficzny z końca XIX i początku XX w., stworzony przez E. Macha i R. Avenariusa; usiłował znieść przeciwstawność idealizmu i materializmu wysuwając teorię (tzw.… … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… … Słownik języka polskiego
zaś — 1. «spójnik zestawiający zdania współrzędne (lub ich równoważniki), podkreślający przeciwstawność treści tych zdań, umieszczany na drugim miejscu wprowadzanego zdania; natomiast» Pewne fakty nabierają znaczenia, inne zaś tracą. 2. «partykuła… … Słownik języka polskiego