przebycie

См. также в других словарях:

• koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …   Słownik języka polskiego

• kurs — m IV, D. u, Ms. kurssie; lm M. y 1. «droga do wyznaczonego punktu, po wyznaczonej trasie, przebyta przez pojazd zwłaszcza wynajmowany, rzadziej przez posłańca; przebycie tej drogi» Nocny kurs. Kurs autobusu, taksówki itp. Zapłacić za kurs. 2.… …   Słownik języka polskiego

• nadłożyć — dk VIb, nadłożyćżę, nadłożyćżysz, nadłożyćłóż, nadłożyćżył, nadłożyćżony nadkładać ndk I, nadłożyćam, nadłożyćasz, nadłożyćają, nadłożyćaj, nadłożyćał, nadłożyćany «dodać więcej niż trzeba, dołożyć (zwykle w odniesieniu do wyznaczonej lub… …   Słownik języka polskiego

• prze- — 1. «przedrostek wyrażający następujące odcienie znaczeniowe w tematach czasowników, z którymi się łączy» a) «przebycie czegoś, np. przebiec, przefrunąć, przelecieć» b) «przedzielenie, przeniknięcie czegoś, przejście przez coś, np. przebić,… …   Słownik języka polskiego

• przebieg — m III, D. u, N. przebieggiem, blm 1. «odbywanie się czegoś, rozwijanie się w czasie; rozwój, tok, proces» Przebieg dyskusji, rozmowy, obrad. Przebieg jakiejś akcji, sprawy. Łagodny przebieg choroby. Dramatyczny przebieg działań wojennych. 2.… …   Słownik języka polskiego

• przeciąć — dk Xc, przeciąćtnę, przeciąćtniesz, przeciąćtnij, przeciąćciął, przeciąćcięła, przeciąćcięli, przeciąćcięty przecinać ndk I, przeciąćam, przeciąćasz, przeciąćają, przeciąćaj, przeciąćał, przeciąćany 1. «cięciem podzielić coś na części; oddzielić… …   Słownik języka polskiego

• przelot — m IV, D. u, Ms. przelotocie; lm M. y 1. «przebycie jakiejś przestrzeni drogą powietrzną, lot nad jakimś terytorium; przelecenie, przelatywanie» Przelot samolotu. Przelot owadów, ptaków. Przelot nad Warszawą. 2. bot. «Anthyllis, roślina zielna z… …   Słownik języka polskiego

• przeszkoda — ż IV, CMs. przeszkodadzie; lm D. przeszkodaszkód 1. «to, co przeszkadza, co utrudnia, uniemożliwia wykonanie czegoś, przebycie jakiejś drogi, osiągnięcie celu; trudność, zawada» Nieprzewidziana, nieoczekiwana, nieprzezwyciężona, niepokonana… …   Słownik języka polskiego

• pusty — puści 1. «niczym nie napełniony, nic nie zawierający; przez nikogo nie zajęty, nie zaludniony; bezludny, opustoszały» Puste pudełka, szklanki. Pusty żołądek. Pusty dom, wagon. Ulice prawie puste. Puste miejsce. Pusty teren. ∆ muz. Pusta struna,… …   Słownik języka polskiego

• tamować — ndk IV, tamowaćmuję, tamowaćmujesz, tamowaćmuj, tamowaćował, tamowaćowany «utrudniać swobodne przejście, przesuwanie się czegoś, uniemożliwiać komuś albo czemuś poruszanie się, przebycie jakiejś drogi; hamować, wstrzymywać» Tamować ruch uliczny.… …   Słownik języka polskiego

• bliski — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, bliskiscy, bliższy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: usytuowany w relatywnie niewielkiej odległości (od czegoś lub kogoś; od obiektu, o którym się mówi a.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień