Перевод: с немецкого на все языки

со всех языков на немецкий

prooemio

  • 1 Anfang

    Anfang, initium. principium (der Zeit u. dem Raume nach, auch mit dem Zusatz primum, mit dem Untersch., daß initium den Beginn, den Anfangspunkt bezeichnet und durch das Nachfolgende verdrängt wird, Ggstz. exitus, finis; dagegen princ. den Teil des Ganzen, der den übrigen Teilen vorangeht und den Grund des Nachfolgenden bildet, Ggstz. extremum, doch häufig auch Ggstz. exitus). – exordium (der Anfang als Einführung od. Einleitung in das Folgende). – primordium (unser Uranfang, Urbeginn, der Anfang als ein erstes Entstehen aus den vorbereitenden Ursachen). – ortus. origo (der Anfang als Entstehen, Ursprung übh., verstärkt, primus ortus, prima origo). – orsus. exorsus. inceptio (nur aktiv = das Anfangen, Beginnen einer Sache). – elementa, verstärkt prima elementa (die ersten Elemente, Anfangsgründe, z. B. grammatices: u. loquendi). – incunabula, gew. quasi od. velut incunabula,n. pl. (gleichs. die Wiege = der Ursprung, die ersten Anfänge). – semina, velut semina,n. pl. (gleichs. der Same = der Ursprung, z. B. artis, veteris eloquentiae); verb. initia quaedam ac semina (z. B. virtutum). – prooemium (προοίμιον, gleichs. das Vorspiel – die Einleitung, der Eingang in einer Rede, einer Erzählung, Abhandlung, in einem Gedicht), – Ost ist. auch »Anfang« durch primus, a, um (der erste) zu geben (z. B. der A. des Briefes, prima epistulae verba: der A. des Tumultes, primus tumultus). – der A. einer Rede, initium dicendi od. orationis. principium dicendi od. orationis. exordium dicendi (der Beginn der Rede = die die R. beginnenden Worte, Ggstz. consequens oratio); prima orationis verba (die ersten Worte der R., Ggstz. extrema orationis verba): orationis exordium. prooemium (die Einleitung, [104] der Eingang, der der eigentlichen Rede vorausgeht, Ggstz. peroratio, der Schluß, die Schlußrede). – im od. am A. der Rede, initio orationis. in principio od. in exordio dicendi (beim Beginnen der Rede = als er zu sprechen anfing); in orationis exordio od. prooemio (in der Einleitung der Rede). – beim A. des Frühlings, initio veris (übh.); vere novo od. ineunte vere (wenn der Frühling eben beginnt); inito vere (wenn er schon begonnen hat): beim A. der Nacht, primā nocte; primo vespere: beim A. des Tages, primā luce – im od. am A., zu A., vom A. an, s. anfangs. – von A. her, ab ultimo initio: vom A. an erzählen, ab initio od. ab ultimo initio repetere: altius ordiri et repetere. – vom A. bis zum Ende, a primo ad extremum: a carceribus usque ad ca lcem (sprichw.). – am A. der Welt, initio od. principio rerum: vom A. der Welt an, seit dem A. der Welt, post homines natos: post hominum memoriam: vom A. der Welt an bis zu etc., ab initio rerum usque ad etc. – wie der A., so das Ende, principiis consentiunt exitus. – den A. machen, nehmen. s. anfangen no. I, 1 u. no. II: einen kleinen A. machen, initium a parvis facere: einen kleinen A. nehmen, ab exiguis proficisci initiis; a parva origine oriri: aller A. ist klein, omnium rerum principia parva sunt: da niemand wußte, wo A. (des Mordens), wo Ende, nullo noscente, quod initium (caedis), quis finis.

    deutsch-lateinisches > Anfang

См. также в других словарях:

  • Jan de Vries — See Jan de Vries (disambiguation) for other people with the same name. Jan Pieter Marie Laurens de Vries (born February 11, 1890 in Amsterdam died July 23, 1964 in Utrecht) was a Dutch scholar of Germanic linguistics and Germanic mythology,… …   Wikipedia

  • Jan de Vries (linguiste) — Pour les articles homonymes, voir Jan de Vries. Jan Pieter Marie Laurens de Vries (11 février 1890, Amsterdam 23 juillet 1964, Utrecht) est un linguiste et mythographe néerlandais spécialisé dans la mythologie germanique. Il était professeur à l… …   Wikipédia en Français

  • Фрис, Ян де — Ян де Фрис Jan Pieter Marie Laurens de Vries Дата рождения: 11 февраля 1890(1890 02 11) Место рождения: Амстердам, Нидерланды Дата смерти …   Википедия

  • ALBINUS (A. POSTH.) — A. POSTH. ALBINUS Consul cum Lucullo, an. Urb. Cond. 602. Res Romanas Graecô sermone scripsit. Gellius l. 11. c. 8. ubi etiam refert, ut Albinus veniam sibi imperitiae petierit, quod homo Romanus Graecâ oratione uteretur, M. Cato autem propterea… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARISTOCLES — I. ARISTOCLES Messenius Peripateticus; συνέταξε περὶ φιλοσοφίας βιβλία δέκα, καταλέγει δὲ εν τούτοις πάντας φιτοσοφους, καὶ δόξας αὐτῶν. Immediate enim haec cohaerere debent, in Suida, voce Α᾿ριςτοκλῆς. Sextum eius operis librum citat idem Suidas …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARISTOTELES — Stagirita, Philosophus, Peripateticorum Princeps, natus est Olymp. 99. A. M. 3670. Urb. Cond. 370. Ante Christum Natum 384. Septendecim annos natus, post Nicomachi parentis mortem, Athenas profectus, Platonis auditor fuit, qui praeclarissimum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARTURUM expectare — proverbium apud Anglos, quorum credula adeo fuit olim fides, ut Arturum Regem denuo regnaturum persuasum haberent. Ita enim Guil. Neubrigensis Prooemio ad Histor. Sive etiam gratiâ placendi Britonibus, quorum plurimi tam bruti esse feruntur, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHRESIPHON — Graece Χρησιφὼν, Templi Dianae architectus, apud Plin. l. 36. c. 14. Nempe primae Templi Ephesii fabricae is praefuit, non ultimae, quâ post Herostati ἐμπρησμὸν instauratum est, Alexandri M. temporibus, et ad augustiorem cultum renovatum, cui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COLCHICON — Graece Κολχικὸν, genus bulbi venenati, in Colchide frequentis. Dioscorides, Κολχικὸν, οἱ δὲ ἐφήμερον, οἱ δὲ βόλβον ἅγιον: et in Prooemio, l. 6. ἐφήμερον, ὃ ἔνιοι Κολκικὸν, διὰ τὸ Κολχίδιγίνεςθαι, Ubi quod ephemerum quoque dictum ait, de ephemero… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CRATIPPUS — I. CRATIPPUS Historicus, Thucydidi σύγχρονος, huius omissa sollicite annotavit. Dionys. Halicarn. Marcellmus, in Thucydidis vita. II. CRATIPPUS Mitylenaeus, quem Athenis docentem audivit Marcus filius Ciceronis, ut est in prooemio librorum de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EPIBATERION — carminis genus, Apobaterio oppositum. Cum enim quis (de illustribus Viris dico) longam post peregrinationem, aut diuturno postliminio in patriam reversus esset, certâ die civibus eonvocatis aut habebat orationem, aut canebat carmen, quo, post… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»