Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

profluvium

  • 41 истекание

    Универсальный русско-английский словарь > истекание

  • 42 обильная течь

    General subject: profluvium

    Универсальный русско-английский словарь > обильная течь

  • 43 обильные выделения

    Универсальный русско-английский словарь > обильные выделения

  • 44 alvus

    1. alvus, ī, f. (v. griech. αυλός, Rohrflöte, längliche Rundung; vgl. αυλών, Schlucht, litauisch anlэs), eine Wölbung, Höhlung; d.h. I) der untere Teil der Leibeshöhlung mit dem Hauptdarm, durch den die Exkremente abgeführt werden, nachdem die nahrhafteren Bestandteile sich abgesondert haben, der Unterleib, Bauch, Leib und der Darmkanal, A) eig.: purgatio alvi, Cic.: crebra alvi ductio, häufige Klystiere, Cels.: alvum purgare, Sall. fr. u. Cels.: alvum exonerare, inanire, solvere, ciere, movere, ducere, Cels. u. Plin.: alvi profusio, profluvium, alvus fluens, liquida, fusa, cita, soluta, offener Leib, Durchfall, Diarrhöe, Cels., Col. u. Plin.: so auch bl. alvus, Col. 6, 7, 2. – dagegen alvum astringere, cohibere, comprimere, supprimere, firmare, sistere, inhibere, Cels. u. Plin. – meton., a) der offene Leib, die Ausleerung, der Stuhlgang, M. Caes. bei Fronto ad Marc. Caes. 5, 55 (70). p. 91, 30 N. – b) der Unrat, die Exkremente, alvus nigra, pallida, rufa etc., Cels.: alvum deicere, abführen, Cato r.r.: alvum superiorem deicere, vomieren, Cato r.r.: alvus non descendit, er hat keinen Stuhlgang, Cels. – B) übtr.: 1) der Leib der Schwangern, die Bauchhöhle, in der der uterus (die Gebärmutter) liegt, der Mutterleib, Plaut, Cic. u.a. – 2) der Magen u. die Verdauungswerkzeuge übh., Cic. de nat. deor. 2, 136. Ov. met. 6, 651. – II)
    ————
    der Bauch, Rumpf des Schiffes, Tac. hist. 3, 47. – III) der Bienenkorb, Bienenstock, Varr., Col. u. Plin. – IV) das Gehäuse des Granatapfels usw., quaedam (poma) alvo continentur, ut granata, Plin. 15, 115. – alvus gen. masc., Acc. ann. fr. II. M. ( bei Non. 193, 26). Plaut. Pseud. 823 (u.a. Altlateiner b. Charis. 80 sq. u. Prisc. 6, 84). Iul. Obsequ. 40 (100).
    ————————
    2. alvus, a, um, s. albus .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alvus

  • 45 genitalis

    genitālis, e (geno = gigno), zur Zeugung-, zur Geburt-, zur Hervorbringung gehörig, zeugend, erzeugend, befruchtend, fruchtbar, I) adi.: semina, Verg.: vis, Tac. (dah. nido vim genitalem affundere, besamen, Tac.): corpora, die Zeugungsstoffe, Elemente, Lucr.: menses, die Monate der Schwangerschaft, in denen die Geburt des Kindes möglich ist, Gell.: profluvium (feminae), monatliche Zeit, Plin.; od. (beim Manne) = gonorrhoea, Plin.: foedus, Ehebündnis, Stat.: pars genitalis, der Penis, Porph. Hor.: partes, Col., od. membra, Ov., od. loca, Col., Geburtsglieder, Geburtsteile. – ros, Plin.: anni hora, Frühlingszeit, Plin.: mundi genitale tempus (Geburtszeit), Lucr.: mensis, Gell.: dies, Geburtstag, Tac.: hora, Geburtsstunde, Tac.: solum, Vell. u.a., od. terra, Amm., od. sedes, Prud., Geburtsland, Vaterland, Geburtsort: domicilium, Geburtshaus, Ambros. – II) subst.: A) Genitālis, is, f., Beiname der Diana, als Vorsteherin der Geburt, Hor. carm. saec. 16. – B) genitāle, is, n. (sc. membrum, s. oben no. I), das Geburtsglied, Schamglied, kollekt. = die Geburtsteile, Schamteile, Cels. 4, 1. p. 122, 25 D.: concretum, Plin. 7, 69 D. (7, 46 M.): vastum (v. Penis), Apul. met. 10, 22: gew. Plur., Sen., Plin. u.a.: genitalia excīdere, Sen.: exsecare, Apul.: genitalia mutilare, sich beschneiden lassen (v. d. Juden), Spart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > genitalis

  • 46 gonorrhoea

    gonorrhoea (gonorroea), ae, f. (γονόῤῥοια), der Samenfluß (rein lat. profluvium genitale od. seminis lapsus), Cael. Aur. de morb. acut. 3, 18, 178. Firm. math. 3, 6, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gonorrhoea

  • 47 occupo

    1. occupo, āvī, ātum, āre (ob u. capio), einnehmen, I) eig.: 1) einen Ort od. einen Ggstd. einnehmen, besetzen, sich seiner bemächtigen, ihn in Beschlag nehmen, überrumpeln, Italiam praesidiis, Cic.: locum, Cic.: possessiones, Cic.: urbem, Liv.: regnum, Cic.: tyrannidem, Cic.: tempus occupandi res (die Staatsgewalt), Liv.: aditum, hineingehen, Verg.: currum, besteigen, Ov.: alqm amplexu, umarmen, Ov.: familiam optimam, in Beschlag nehmen, Plaut.: so auch Sextius noster eum occupavit, nahm ihn in Beschlag (er mußte durchaus Wohnung bei ihm nehmen), Cic. – 2) einen Ort od. Gegenstand besetzen, a) sich an etw. ansetzen, crustae occupant intus vasa omnia, in quis aquae fervent, Plin. 20, 95. – b) mit etw. besetzen = mit etwas anfüllen, urbem (sc. aedificiis), Liv.: polum nube, Hor.: aream fundamentis, Liv.: navem frumento, Auct. b. Afr. – c) v. Örtlichk. = einnehmen, urbs oram freti occupat, Mela: superna litora Padus occupat, Mela: Hercynia silva iter sexaginta dierum occupat, Mela. – II) übtr.: 1) überfallen, überraschen, a) femdl.: alqm, Liv. u. Curt.: alqm gladio, Verg., saxo, Ov.: mors ipsam occupat, ereilt sie, Ter.: sopor occupat artus, Verg.: si occupasset (nos) artior casus, wenn wir ins Gedränge kämen, Amm. – b) selten im freundlichen Sinne = überraschen, alqm, Hor. ep. 1, 7, 66. – 2) zuvor-
    ————
    kommen, rates, Ov.: ortum solis, Curt.: Servilius Ahala Sp. Maelium regnum appetentem occupatum (indem er ihm in der Ausführung seines Vorhabens zuvorkam) interemit, Cic.: u. absol., albati equo Corace occupavere, kamen zuvor, gewannen den Vorsprung (beim Wettrennen), Plin. 8,160: dah. = zuerst etwas tun, iuvenem occupat, redet zuerst ihn an, Val. Flacc.: num quid vis? occupo, willst du etwas? rede ich ihn zuerst an, frage ich zuerst, Hor. – m. folg. Infin. (s. Dräger Hist. Synt.2 2, 320. M. Müller Liv. 1, 14, 4. Weißenb. Liv. 4, 30, 3. Fabri Liv. 21, 39, 10), castris castra conferre occupant, Enn. fr.: occupabo adire, will zuerst auf ihn zugehen, Plaut.: interdum rapere occupat, Hor.: occupant bellum facere, Liv.: occupavit Padum traicere, Liv.: occupat eventum telo temptare priorem, Sil. – 3) in Besitz nehmen, einnehmen, sich bemächtigen, v. Pers.: proximum quodque verbum, aufgreifen, Quint.: multum est primo aspectu oculos occupasse, gefesselt zu haben, Sen.: carnificis manum, dem Sch. ins Handwerk greifen, Curt.: falsis criminibus aures occupare, Curt.: animos eorum, qui audiunt, magnitudine rei, Cic.: validioris gratiam, zu gewinnen suchen, Curt.: admirationem, erzwingen, Sen.: proximos illi tamen occupavit Pallas honores, hat inne, Hor.: occ. nomen beati, beanspruchen, Hor.: occupandi temporis causa, um Zeit zu gewinnen, Sen. – v. Gemütszuständen usw.,
    ————
    timor occupavit exercitum, Caes.: pavor occupat animos, Liv.: mentes Siculorum occupat superstitio, Cic.: occupati metu, Curt. – opinio vetus falsa occupavit et convaluit (hat Platz gegriffen und Wurzel gefaßt) m. folg. Acc. u. Infin., Gell. 4, 11, 1. – 4) in Beschlag nehmen, a) eine gewisse Zeit od. Zahl in Beschlag nehmen, wegnehmen, haec causa primos menses occupabit, Cael. in Cic. ep. 8, 10, 3: cum in mentem venit tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi, Liv. 31, 1, 3. – b) in Anspruch nehmen, beschäftigen, animum in funambulo, Ter.: homines occupatos hāc re, Plaut.: occupat res cogitatioaes hominum, Liv.: in apparando acerrime esse occupatum, Nep.: in patria funditus delenda occupatum et esse et fuisse, Cic.: occupati aliarum rerum curā, Liv.: occupatus variis cogitationibus iudex, Quint. Vgl. occupatus. – c) hindern, profluvium sanguinis occupat secantes, Curt.: ministeria aestu occupantur, Curt. – d) occupatum esse in alqa re, nur in etw. begriffen, auf etw. beschränkt sein, res enim sunt parvae, prope in singulis litteris atque interpunctionibus occupatae, Cic. Mur. 25. – 5) Geld irgendwo anlegen, pecuniam in pecore, Colum.: pecuniam grandi fenore, gegen hohe Zinsen anlegen, Cic.: pecunias apud alqm, Cic. – 6) beschleunigen, rasch ausführen, facinus, Iustin.: transitum, Iustin.: mortem manu, Flor.: preces, Sen. poët. – mit folg.
    ————
    Acc. u. Infin., sich beeilen, id nos priores facere occupabimus, Cato origg. 5. fr. 3. – Archaist. Coni. Perf. occupassis, Plaut. most. 1097: occupassit, Plaut. asin. 818.
    ————————
    2. occupo, ōnis, m. (1. occupo), der Sich-Bemächtiger, der Langfinger, euphem. v. Gott der Diebe (Merkur), occuponem propitium! Möge uns der L. günstig sein! Petron. 58, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occupo

  • 48 occupō

        occupō āvī, ātus, āre    [ob+CAP-], to take into possession, seize, occupy, master, win: Italiam praesidiis: opportunae ad occupandum urbes, L.: portum, H.: tyrannidem: a potentioribus regna occupabantur, chieftains were aiming at, Cs.: Occupat amplexu, clasps, O.—To occupy, cover, take up, fill: quantum loci acies occupare poterat, Cs.: urbem (sc. aedificiis), L.: caementis mare, H.— To fall upon, attack: Latagum saxo os faciemque, strikes (in) the face, V.: Occupat hos morsu, longis complexibus illos, O.: manicis iacentem, fetters while prostrate, V.: Volteium Vilia vendentem, surprise, H.—To get the start of, be before-hand with, anticipate, do first, outstrip: egressas rates, O.: bellum facere, begin the war first, L.: rapere oscula, H.— To hinder: profluvium sanguinis occupat secantes, Cu.—Fig., to seize, take possession of, fill, invade, overspread, engross: mors ipsam occupat, T.: quae (tenebrae) totam rem p. tum occuparant: timor exercitum occupavit, Cs.: oculos nox occupat, are darkened, O.: fama occupat aurīs, V.—To gain, win, acquire: militarem gloriam, Ta.: obscuri speciem, pass for reserved, H.—To take up, fill, occupy, employ: tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi, L.: in funambulo Animum, T.: pecuniam adulescentulo grandi fenore occupavisti, invested at high interest: occupatur animus ab iracundiā: occupatus certamine est animus, L.
    * * *
    occupare, occupavi, occupatus V
    seize; gain; overtake; capture, occupy; attack

    Latin-English dictionary > occupō

  • 49 истекание

    (кровью и т. п.) profluvium мед.

    Русско-английский научно-технический словарь Масловского > истекание

  • 50 flujo abundante

    m.
    profluvium.

    Spanish-English dictionary > flujo abundante

  • 51 Кровотечение

    - haemorrhagia; haemastismus; sanguinis fluxus / profluvium;

    • обильное (сильное) кровотечение - abundantia sanguinis ex vulneribus;

    • кровотечение из носа - sanguis per nares fluens; haemorrhagia narium; epistaxis;

    • маточное кровотечение - metrorrhagia;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Кровотечение

  • 52 flux

    Англо-русский синонимический словарь > flux

  • 53 exeo

    ex-ĕo, ĭi (rarely īvi, Gell. 12, 12, 3; Plaut. Rud. 2, 6, 50; perf. exit, for exiit, id. Ps. 2, 4, 40; Verg. A. 2, 497), ĭtum, īre ( fut. [p. 683] exibo, but exies, exiet, Sen. Ep. 113, 20; id. Apocol. 3, 1 al.;

    exiet for exibit,

    Tert. adv. Jud. 13; Vulg. Matt. 2, 6; 5, 26 al.; perh. also in Hor. C. 4, 4, 65; acc. to some MSS. al. evenit; v. Orell. ad h. l.), v. n. and a.
    I.
    Neutr., to go out or forth, to go away, depart.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    dum intro eo atque exeo,

    Plaut. Ep. 5, 1, 43:

    jam ad te exeo,

    id. Bacch. 4, 6, 24; 4, 9, 129:

    foras,

    id. Cas. 5, 2, 51; cf. id. Rud. 2, 2, 2:

    ex urbe,

    id. Am. 1, 3, 35:

    ex urbe, oppido,

    Cic. Fam. 4, 1, 2; Caes. B. G. 2, 33, 1:

    e patria,

    Cic. Pis. 14, 33:

    e finibus suis,

    Caes. B. G. 1, 5, 1:

    clam ex castris,

    id. ib. 7, 20, 10:

    ab aliquo,

    from one's house, Ter. Eun. 3, 4, 7 (v. ab, I. a.):

    ab urbe,

    away from, Liv. 10, 37, 6 Weissenb. ad loc.; 21, 13, 7; 23, 18, 14;

    al. a villa sua,

    Quint. 6, 3, 49:

    de triclinio, de cubiculo,

    Cic. de Or. 2, 65, 263:

    de balneis,

    id. de Or. 2, 55, 223:

    de navi,

    id. Att. 2, 7, 4:

    (cornix) a cauda de ovo,

    tail first, Plin. 10, 16, 18, § 38:

    portā,

    Plaut. Mil. 5, 39:

    domo,

    Cic. Rep. 1, 12; cf.:

    erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent,

    i. e. withdraw from, leave their country, Caes. B. G. 1, 6, 1; so,

    domo,

    id. ib. 1, 12, 5;

    1, 29, 1: castris,

    id. B. C. 1, 69, 3:

    in solitudinem,

    to withdraw, Cic. Off. 1, 32, 118:

    in alias domos tamquam in colonias,

    id. ib. 1, 17, 54:

    in provinciam,

    Caes. B. G. 1, 33, 4:

    in terram,

    i. e. to land, Cic. Verr. 2, 5, 51, § 433:

    in luminis oras,

    i. e. to be born, Lucr. 1, 170:

    ad aliquem,

    i. e. to go from home to visit a person, Ter. Hec. 4, 1, 6 et saep.—Prov.:

    exeat aulā, qui vult esse pius,

    Luc. 8, 493.— Poet., with inf.:

    exierant dare veris opes,

    Stat. Ach. 1, 288.—Of inanim. or abstr. subjects:

    cum de consularibus mea prima sors exisset,

    Cic. Att. 1, 19, 3; so,

    sors,

    Hor. C. 2, 3, 27; cf.:

    cujus nomen exisset,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    nummi, qui per simulationem ab isto exierant,

    id. ib. 2, 2, 25, §

    61: per septem portus in maris exit aquas (Nilus),

    flows out, empties, Ov. Am. 2, 13, 10:

    septem aquis (Ister),

    Val. Fl. 8, 187:

    populo albae folia vetustiora in angulos exeunt,

    terminate, Plin. 16, 23, 35, § 86:

    color in florem heliotropii,

    id. 37, 6, 22, § 83; cf.:

    masculina nomina in A atque S litteras,

    to end, terminate, Quint. 1, 5, 61.— Pass. impers.:

    uti inde exiri possit,

    Cato, R. R. 1, 2:

    crepuit ostium: exitur foras,

    Plaut. Cas. 4, 3, 15:

    in Velabro, qua in Novam viam exitur,

    Varr. L. L. 6, § 24 Müll.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to move out, march out:

    milites, qui de tertia vigilia exissent,

    Caes. B. C. 1, 64 fin.:

    ut paludati (praetores) exeant,

    depart for the battle-field, id. ib. 1, 6, 6:

    ad pugnam,

    Liv. 44, 39, 2; Verg. G. 4, 67:

    ex Italia ad bellum civile,

    Cic. Fam. 2, 16, 3 et saep.— Pass. impers.:

    non posse clam exiri,

    Caes. B. C. 1, 67, 2:

    postquam exitum est maximā copiā,

    Plaut. Am. 1, 1, 64.—
    b.
    In jurid. Lat.: potestate, de or a potestate alicujus, to get out of any one's power (potestas), to be emancipated, become free, Dig. 37, 4, 1, § 6; 62; 28, 6, 3 et saep. (cf. B. 1. infra).—
    c.
    De vita, to depart from life, decease, die (for the usual excedere or decedere de vita):

    quem (me) fuerat aequius ut prius introieram, sic prius exire de vita,

    Cic. Cael. 4, 15; so,

    de vita,

    Plin. Ep. 3, 9, 5; cf.:

    e vita tamquam e theatro,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    vitā exire,

    Val. Max. 9, 12, ext. 1.—
    d.
    To go out or forth in any manner, to issue, escape (very rare):

    cujus (Isocratis) e ludo tamquam ex equo Trojano meri principes exierunt,

    Cic. de Or. 2, 22, 94:

    hanc tamen Antonius fugam suam, quia vivus exierat, victoriam vocabat,

    Vell. 2, 82, 3.—Of inanimate subjects:

    currente rota cur urceus exit?

    Hor. A. P. 22: libri quidem ita exierunt, ut, etc., turned out (the figure being borrowed from works of art which are cast and turned out of the mould), Cic. Att. 13, 13, 1.—
    e.
    Of plants, to come up, spring forth, sprout out:

    plerumque e terra exit hordeum diebus VII.,

    Varr. R. R. 1, 45, 1:

    ne semina in frugem exeant e terra,

    Plin. 11, 30, 36, § 109:

    folia a radice,

    id. 25, 4, 9, § 28:

    lupinus agro limoso,

    Col. 2, 10, 3:

    fabae in folia,

    Plin. 18, 7, 10, § 57; and absol.:

    ut vix ulla herba exeat,

    Col. 2, 11, 3; so,

    lens sata (with grandescere),

    Pall. Febr. 4;

    and, messis,

    Val. Fl. 7, 549.—
    f.
    To mount upwards, ascend, rise ( poet. and postAug. prose):

    in auras (ignis),

    Lucr. 6, 886:

    ad caelum (arbor),

    Verg. G. 2, 81:

    in altitudinem (comae palmarum),

    Plin. 13, 4, 8, § 37.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    exisse ex potestate dicimus eos, qui effrenati feruntur aut libidine aut iracundia, etc.... Qui igitur exisse ex potestate dicuntur, idcirco dicuntur, quia non sunt in potestate mentis,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; cf.:

    itaque iratos proprie dicimus exisse de potestate, id est de consilio, de ratione, de mente,

    id. ib. 4, 36, 77;

    for which: a se,

    Petr. 90: ex hac aerumna, Lucil. ap. Non. 296, 16; cf.:

    exire aere alieno,

    Cic. Phil. 11, 6, 13 (dub. al. se exserere):

    quam nihil non consideratum exibat ex ore!

    id. Brut. 76, 265; id. de Or. 2, 22 fin.:

    nequaquam similiter oratio mea exire atque in vulgus emanare poterit,

    id. Rosc. Am. 1, 3; Plin. Pan. 75, 3:

    ea res prodita est et in vulgus exivit,

    Gell. 12, 12, 3; cf. with object-clause:

    exiit opinio, descensurum eum ad Olympia inter athletas,

    Suet. Ner. 53; for which also with a subject-clause:

    quod ante paucos dies exierat in vulgus, laudanti cuidam formam suam, respondisse eum, etc.,

    id. Galb. 20:

    ob hoc exivit proverbium, etc.,

    became current, Vulg. Gen. 10, 9.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of time, to run out, end, expire:

    quinto anno exeunte,

    Cic. Div. 1, 25, 53:

    indutiarum dies exierat,

    Liv. 4, 30, 14; 30, 25, 1; 42, 47, 10:

    dies censurae, stipendii,

    id. 9, 34, 22; 22, 33, 5:

    nullus mihi per otium dies exit,

    Sen. Ep. 8; Plin. Pan. 68, 2 et saep.—
    b.
    To extend beyond a certain measure or limit (mostly post-Aug.):

    extra aliquid,

    Varr. R. R. 2, 1, 25:

    vestra vita, licet supra mille annos exeat,

    run out, extend, Sen. Brev. Vit. 6:

    probationes in tertium diem exierunt,

    Plin. Ep. 2, 11, 18:

    digressus in laudes Castoris ac Pollucis exierat,

    Quint. 11, 2, 11; cf.:

    continuus (translationis usus) in allegorias et aenigmata exit,

    id. 8, 6, 14:

    in longum exierit ordo rerum,

    id. 4, 2, 51.—
    c.
    To pass away, perish:

    opus laudabile, numquam a memoria hominum exiturum,

    Sen. Ben. 3, 38; so with a subjectclause:

    an jam memoriā exisse, neminem ex plebe tribunum militum creatum esse?

    Liv. 6, 37, 5.—
    II.
    Act. ( poet. and in postAug. prose), to go or pass beyond a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    limen,

    Ter. Hec. 3, 3, 18:

    Avernas valles,

    Ov. M. 10, 52:

    flumen,

    Val. Fl. 4, 698:

    quantum diurni itineris miliariorum numero in reda possit exiri,

    Vitr. 10, 9, 3:

    donec minor filius lubricum juventae exiret,

    Tac. A. 6, 49 (55) fin.
    2.
    Pregn., to avoid, evade, ward off:

    corpore tela atque oculis vigilantibus exit,

    avoids the blows, Verg. A. 5, 438; cf.:

    feros exibant dentis adactus (jumenta),

    Lucr. 5, 1330; Stat. Th. 6, 802:

    procul absiliebat, ut acrem exiret odorem,

    Lucr. 6, 1217:

    profluvium sanguinis,

    id. 6, 1206:

    vim viribus,

    Verg. A. 11, 750 et saep.—
    B.
    Trop.
    1.
    To exceed:

    modum,

    Ov. M. 9, 632.—
    2.
    Of time: ad exitam aetatem = ad ultimam aetatem, Paul. ex Fest. p. 28, 5 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > exeo

  • 54 genitale

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitale

  • 55 Genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > Genitalis

  • 56 genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitalis

  • 57 profluvius

    prōflŭvĭus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Flowing; trop., fluctuating, inconstant: profluvia fides, Caecil. ap. Prisc. p. 699 P.—
    II.
    Subst.: prōflŭvĭus, ii, m., for profluvium, a flux, Veg. Vet. 1, 17, 19; 1, 38, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > profluvius

  • 58 DIARRHEA

    [N]
    PROFLUVIUM (-I) (N)
    DEFLUXIO (-ONIS) (F)

    English-Latin dictionary > DIARRHEA

  • 59 DIARRHOEA

    [N]
    PROFLUVIUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > DIARRHOEA

  • 60 DRAIN

    [N]
    PROFLUVIUM (-I) (N)
    DEDUCTORIUM (-I) (N)
    COLLICIAE (-ARUM) (PL)
    CONLICIAE (-ARUM) (PL)
    CLOACA (-AE) (F)
    CONFLUVIUM (-I) (N)
    ELIX (-ICIS) (M)
    [V]
    SICCO (-ARE -AVI -ATUM)
    DESICCO (-ARE -AVI -ATUM)
    HAURIO (-IRE HAUSI HAUSTUM)
    AFFICIO (-ERE -FECI -FECTUM)
    ADFICIO (-ERE -FECI -FECTUM)
    EBIBO (-ERE -BIBI)
    EXBIBO (-ERE -BIBI)
    EXANTLO (-ARE -AVI -ATUM)
    EXANCLO (-ARE -AVI -ATUM)
    LIQUO (-ARE -AVI -ATUM)
    EPOTO (-ARE -AVI -ATUS)
    EPOTO (-ARE -AVI EPOTUS)

    English-Latin dictionary > DRAIN

См. также в других словарях:

  • profluvium — pro·flu·vi·um …   English syllables

  • profluvium — …   Useful english dictionary

  • Mallein — Klassifikation nach ICD 10 A24 Rotz [Malleus] und Melioidose [Pseudorotz] A24.0 Rotz, Infektion durch Burkholderia mallei, Malleus …   Deutsch Wikipedia

  • Rotz (Krankheit) — Klassifikation nach ICD 10 A24 Rotz [Malleus] und Melioidose [Pseudorotz] A24.0 Rotz, Infektion durch Burkholderia mallei, Malleus …   Deutsch Wikipedia

  • Profluiren — (v. lat.), hervorfließen, entspringen; Profluvium, Ausflüsse; P. sanguĭnis, Blutfluß; Profluvien, Krankheiten, welche sich zunächst durch widernatürlichen Abgang von Feuchtigkeit, wie Blutflüsse, od. auch von schleimigen od. wässerigen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fluß, der — Der Flúß, des sses, plur. die Flüsse, von dem Zeitworte fließen. 1. Der Zustand, da ein Körper fließet; ohne Plural. 1) Von eigentlich flüssigen Körpern. Den Fluß eines Baches, eines Körpers befördern. Indessen ist es hier in den… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Blutung — (Haemorrhagia) nennt man das widernatürliche Austreten von Blut aus her Höhle der Blutgefässe. Sie ist entweder eine innere oder eine äußere. Bei den innern Blutungen ergießt sich das Blut theils in die Höhlen des Körpers (Bauch, Brust oder Kopf) …   Herders Conversations-Lexikon

  • Profluiren — Profluiren, lat. deutsch, ausfließen; profluvium, lat., der krankhafte Erguß von Flüssigkeiten …   Herders Conversations-Lexikon

  • AMPHIRETUS Acanthius — captus a piratis in Lemnum deductus, vinculis detinebatur, praedonibus magno liberationis pretic inhiantibus, Ille sibi abstinens, minium aquâ salsâ commixtum bibit. Cum igitur alvum exoneraret, pirarae opinatieum in sanguinis profluvium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DAEMON — a Graeco Δαίμων, quasi Δαήμων, i. e. sciens. Ita, Plato in Cratylo. Lactant. l. 2. et Chalcidius in Timaeum Platonis, Daemones genii sunt, Μυςταγωγοὶ τȏυ βίου, ut Menander inquit. Domini Vitae; Lares Cicer. aliis etiam Manes ac Lemures. Genii… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EPOMEUS — collis in mocio quondam ins. Isclae in Tyrrheno mari, terrae motibus primum vehementer coneussus, mox incendia maxima aperto hiatu evomuit. Quibus conterriti Siculi, et opp. et ins. deseruêrunt, Sed et Lucio Martio et Sexto Iulio Coss. et deinde… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»