Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

profess+to+be

  • 1 profiteor

        profiteor fessus, ērī, dep.    [pro+fateor], to declare publicly, own freely, acknowledge, avow, confess openly, profess: non solum fateri, sed etiam profiteri: fateor atque etiam profiteor: apertissime studium suum: se nullum periculum recusare, Cs.: hoc me rei p. causā facere: professus se petere, avowing himself a candidate, L.—With two accs., to avow oneself, profess to be: se grammaticum: huic me belli ducem: (te) amicum, H.— To follow as a pursuit, profess: philosophiam: ius, O.— To offer freely, propose voluntarily, promise, display: iudicium, testify voluntarily, S.: se ad eam rem adiutorem, Cs.: tibi meum studium: Sumunt gentiles arma professa manus, i. e. as volunteers, O.: Inceptis magna professis Adsuitur pannus, making great promises, H.: nomina, i. e. come forward as candidates, L.— To make a public statement of, report, return, state: iugera sationum suarum: frumentum, L.: professae (sc. feminae), i. e. registered as public women, O.: in his nomen suom, classes himself, T.
    * * *
    profiteri, professus sum V DEP
    declare; profess

    Latin-English dictionary > profiteor

  • 2 profiteor

    prŏfĭtĕor, fessus, v (old form of the inf. PROFITEREI, and of the imper. PROFITEMINO, several times in the Tab. Her, in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq.), v. dep. a. [pro-fateor], to declare publicly, to own freely, to acknowledge, avow, confess openly, profess (class.).
    I.
    In gen.
    a.
    Absol.:

    neque vis tuā voluntate ipse profiteri,

    Plaut. Men. 4, 2, 80:

    ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur,

    Cic. Caecin. 9, 24:

    fateor atque etiam profiteor et prae me fero,

    id. Rab. Perd. 5, 17.—
    b.
    With acc.:

    profiteri et in medium proferre aliquid,

    Cic. Fin. 2, 23, 76:

    cur ea non profitenda putabas?

    Ov. H. 21, 129.—
    c.
    With obj. clause:

    profitentur Carnutes, se nullum periculum recusare,

    Caes. B. G. 7, 2; Cic. N D. 1, 5, 12.—
    d.
    With de:

    de parricidio professum,

    Suet. Calig. 12:

    de semet professo,

    id. Dom. 8.—
    II.
    In partic.
    A.
    Profiteri se aliquem, to declare one's self or profess to be something:

    profiteri se grammaticum,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12; Poët. ap. Auct. Her. 2, 26, 42;

    profiteri se patrem infantis,

    Suet. Calig. 25:

    se legatum,

    id. Galb. 10:

    se candidatum consulatūs,

    id. Aug. 4:

    professus amicum,

    Hor. Ep. 1, 18, 2.—With esse:

    triduo me jure consultum esse profitebor,

    Cic. Mur. 13, 28:

    me omnium provinciarum defensorem esse profitebor,

    id. Verr. 2, 3, 93, § 217.—
    B.
    Profiteri aliquid, to profess an art, science, etc.:

    profiteri philosophiam,

    to declare one's self a philosopher, Cic. Pis. 29, 71; medicinam, to profess medicine, to practise as a physician, Cels. praef.; Suet. Caes. 42;

    jus,

    Ov. A. A. 3, 531.—In pass.:

    rem non professam apud nos tenemus,

    Quint. Decl. 341. — Absol.: profiteri, to be a teacher or professor (post-Aug.):

    cum omnes qui profitentur, audiero,

    Plin. Ep 2, 18, 3:

    translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur,

    id. ib. 4, 11, 14.—
    C.
    Profiteri indicium, to give evidence, make a deposition against accomplices:

    multis hortantibus indicium profitetur,

    Sall. J. 35, 6; Hirt. B. Afr 55, Curt. 8, 6, 23; Plin. Ep. 3, 16, 9:

    summum supplicium decernebatur, ni professus indicium foret,

    Tac. A. 6, 3.—
    D.
    To offer freely, propose voluntarily, to promise: quis profitetur? who volunteers? Plaut Capt. 3, 1, 20:

    se ad eam rem adjutorem,

    Caes. B. G. 5, 38:

    ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    si vos in eam rem operam vestram profitemini,

    id. Rosc. Am. 53, 153:

    Varro profitetur se alterā die ad colloquium venturum,

    Caes. B. C. 3, 19:

    sumunt gentiles arma professa manus,

    arms that promise a combat, Ov. F. 2, 198: magna, Hor A. P. 14; Ov. F. 5, 351:

    grandia,

    Hor. A. P. 27.—
    E.
    To disclose, show, display, make a show of; dolorem, Just. 8, 5, 11:

    sola Jovem Semele vidit Jovis ora professum,

    Nemes. Ecl. 3, 22:

    vitate viros cultum formamque professos,

    Ov. A A. 3, 433.—
    F.
    To make a public statement or return of any thing (as of one's name, property, business, etc.):

    censum (one's estate),

    Ulp. Fragm. 1, 8;

    Tab. Her. in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq. (q. v.): ut aratores jugera sationum suarum profiterentur,

    Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

    apud decemviros, quantum habeat praedae,

    id. Agr. 2, 22, 59:

    greges ovium ad publicanum,

    Varr. R. R. 2, 1:

    frumentum, Liv 4, 12: furtum,

    Quint. Decl. 341:

    rem alienam,

    id. ib. 341:

    rem apud publicanum,

    id. ib. 359; Dig. 39, 4, 16, § 12.— Absol.:

    ne decipiat (publicanus) profiteri volentes,

    Dig. 39, 4, 19, § 6; Vulg. Luc. 2, 3 and 5:

    nomen,

    to give in one's name, announce one's self, Liv. 26, 18; also without nomen:

    Catilina prohibitus erat petere consulatum, quod intra legitimos dies profiteri nequiverit,

    Sall. C. 18, 3:

    nam et quaesturam petentes, quos indignos judicavit, profiteri vetuit,

    Vell. 2, 92, 3: professae (sc. feminae), i. e. common prostitutes, who had to give in their names to the aedile, Ov. F. 4, 866.— Trop.:

    in his nomen suum profitetur,

    among these he reckons himself, Ter. Eun. prol. 3.—Hence, prŏ-fessus, a, um, P. a., in passive signif., known, manifest, confessed ( poet. and in post-Aug. prose):

    culpa professa,

    Ov. Am. 3, 14, 6:

    dux,

    Just. 8, 4, 4.—Ex or de professo, openly, avowedly, intentionally, professedly:

    non ex professo eam (potentiam) non petere,

    Sen. Ep. 14, 8:

    vir ex professo mollis, Macr S. 2, 9.—De professo (postclass.): ac ne id quidem de professo audet,

    openly, App. Mag. p. 274, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > profiteor

  • 3 nobilis

    nōbilis, e (urspr., aber archaist. Form gnōbilis, zu nōsco), kennbar, kenntlich, bekannt, I) im allg.: eis nobilis fui, Plaut.: inimicitiae nobiles inter eos erant, stadtkundig, Liv. – dah. merklich, sichtbar, gaudium, Tac. – II) prägn.: A) bekannt in der Welt, a) im guten Sinne, weit bekannt, weit verbreitet, namhaft, denkwürdig, berühmt (verb. nobilis et clarus, clarus et nobilis), rhetor in primis nobilis, Cic.: rex nob., Nep.: oppidum, Cic.: crimen, Ov.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: nobilior sanguine matris, Ov.: studia te tua clarum et nobilem efficiunt, Sen. – m. folg. Infin., superare pugnis, berühmt als Kämpfer im Faustkampf, Hor. carm. 1, 12, 26: e rectis fundere gaesa rotis, Prop. 4, 10, 42: avum fronte aequavisse severā, Sil. 11, 74. – b) im üblen Sinne, berüchtigt, taurus, Cic.: scortum, Liv.: nobilis clade Romanā Caudina pax, Liv.: se scelere nolunt fieri nobiles, Plaut. – B) edel, adelig, geadelt, vornehm, von edler Herkunft (Geburt), aus guter Familie, bes. aus einer Familie (gleichviel ob patrizischen od. plebejischen), in der mehrere Mitglieder die drei obersten Ehrenstellen (Konsulat, Prätur u. kurulische Ädilität) bekleidet hatten und demzufolge das ius imaginum besaßen, zuw. auch = aristokratisch (Ggstz. novus od. ignobilis), homo, Cic.: mulier, Cic.: scortum, Liv.: adulescens, iuvenis, ein junger Mann von Adel, ein junger Adeliger, Cic.: nobili genere nati, Cic.: mea (amica) est sumptuosa, nobilis, eine vornehme Dame, Ter.: subst., nobiles nostri, Plin. ep. 5, 17, 6. – Nobilis u. Nobilissimus unter den Kaisern ein Titel der kaiserlichen Familie; und diese Würde od. Titel hieß Nobilissimatus, ICt. – C) von edler Art, edel, vortrefflich, vorzüglich, equae, Ov.: equus, Sen. u. Curt.: fundi, Cic.: phalerae, Cic. – m. Genet., et animi et generis nobilissimus adulescens, Val. Max. 5, 2, 6: m. Genet. Gerund., fandi, Auson. profess. 4, 2. – m. ad u. Akk. canes ad venandum nobiles, Curt. 9, 1 (6), 31. – / Abl. Sing. gew. nobili; aber aliquo excellente et nobile viro, Cic. fr. b. Caris. 138, 13.

    lateinisch-deutsches > nobilis

  • 4 pertinax [1]

    1. pertināx, ācis (per u. tenax), festhaltend, I) eig.: 1) im allg.: ales unguibus pert., Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 21 G. (p. 108 H.). – 2) insbes., das Geld usw. festhaltend, sehr zäh, erzkarg (als Steigerung von tenax), Plaut. capt. 289. – II) übtr.: A) langdauernd, sich lange haltend, lange anhaltend, siligo, Plin.: spiritus cum spatio pertinax tum labori non facile cessurus, lang aushaltender, Quint.: alium pertinax flatus celerrime perfert, Sen. ep. 70, 3. – B) fest, aushaltend, ausdauernd, beharrlich, hartnäckig, im Guten u. Bösen, unablässig, virtus, Liv.: concertatio, Cic.: minime pert. genus pugnae, Liv.: pertinacia arma, Fortsetzung des Kampfes, Tac.: pert. sermo, rechthaberisch, Cic.: miles, Liv.: lacrimae, Quint.: tua tam pertinax valetudo (Übelbefinden), Plin. ep.: male pert. vincendi studium, Prud.: digitus male pert., nicht eben sehr sich sträubend, Hor.: pertinaciores nos facit iniquitas irae, Sen.: pertinacissimi hostes, Sen.: pertinacissimus fueris, si perstiteris... referre, Cic.: m. ad u. Akk., pertinax ad obtinendam iniuriam, Liv. 29, 1, 17: adeo ad bonas spes pertinax animus est, Sen. de ben. 7, 31, 4: m. adversus u. Akk., adversus temerarios impetus pertinax, Liv. 28, 23, 14: m. in u. Akk., in quod coepit pertinax et intenta, Sen. de ira 1, 1, 2: m. in u. Abl., magis pertinax in rebellando animus fuit, Flor. 4, 12, 47: in vernaculis vel aulicis tam pertinax, ut etc., Capit. Opil. Macr. 13, 3: altera (turma) pertinacior in repugnando, Liv. 29, 33, 7: fortissima et pertinacissima in retinendis armis iuventus, Vell. 2, 27, 1: m. Genet., irae, Val. Max. 6, 3, 3: iustitiae, Apul. apol. 102: m. Genet. Gerund., Auson. profess. 6, 33. p. 59, 33 Schenkl: m. Infin., ludum insolitum ludere pertinax, Hor. carm. 3, 29, 50.

    lateinisch-deutsches > pertinax [1]

  • 5 nobilis

    nōbilis, e (urspr., aber archaist. Form gnōbilis, zu nōsco), kennbar, kenntlich, bekannt, I) im allg.: eis nobilis fui, Plaut.: inimicitiae nobiles inter eos erant, stadtkundig, Liv. – dah. merklich, sichtbar, gaudium, Tac. – II) prägn.: A) bekannt in der Welt, a) im guten Sinne, weit bekannt, weit verbreitet, namhaft, denkwürdig, berühmt (verb. nobilis et clarus, clarus et nobilis), rhetor in primis nobilis, Cic.: rex nob., Nep.: oppidum, Cic.: crimen, Ov.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: nobilior sanguine matris, Ov.: studia te tua clarum et nobilem efficiunt, Sen. – m. folg. Infin., superare pugnis, berühmt als Kämpfer im Faustkampf, Hor. carm. 1, 12, 26: e rectis fundere gaesa rotis, Prop. 4, 10, 42: avum fronte aequavisse severā, Sil. 11, 74. – b) im üblen Sinne, berüchtigt, taurus, Cic.: scortum, Liv.: nobilis clade Romanā Caudina pax, Liv.: se scelere nolunt fieri nobiles, Plaut. – B) edel, adelig, geadelt, vornehm, von edler Herkunft (Geburt), aus guter Familie, bes. aus einer Familie (gleichviel ob patrizischen od. plebejischen), in der mehrere Mitglieder die drei obersten Ehrenstellen (Konsulat, Prätur u. kurulische Ädilität) bekleidet hatten und demzufolge das ius imaginum besaßen, zuw. auch = aristokratisch (Ggstz. novus od. ignobilis), homo, Cic.: mulier, Cic.: scortum, Liv.: adulescens, iuvenis, ein junger Mann von
    ————
    Adel, ein junger Adeliger, Cic.: nobili genere nati, Cic.: mea (amica) est sumptuosa, nobilis, eine vornehme Dame, Ter.: subst., nobiles nostri, Plin. ep. 5, 17, 6. – Nobilis u. Nobilissimus unter den Kaisern ein Titel der kaiserlichen Familie; und diese Würde od. Titel hieß Nobilissimatus, ICt. – C) von edler Art, edel, vortrefflich, vorzüglich, equae, Ov.: equus, Sen. u. Curt.: fundi, Cic.: phalerae, Cic. – m. Genet., et animi et generis nobilissimus adulescens, Val. Max. 5, 2, 6: m. Genet. Gerund., fandi, Auson. profess. 4, 2. – m. ad u. Akk. canes ad venandum nobiles, Curt. 9, 1 (6), 31. – Abl. Sing. gew. nobili; aber aliquo excellente et nobile viro, Cic. fr. b. Caris. 138, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nobilis

  • 6 pertinax

    1. pertināx, ācis (per u. tenax), festhaltend, I) eig.: 1) im allg.: ales unguibus pert., Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 21 G. (p. 108 H.). – 2) insbes., das Geld usw. festhaltend, sehr zäh, erzkarg (als Steigerung von tenax), Plaut. capt. 289. – II) übtr.: A) langdauernd, sich lange haltend, lange anhaltend, siligo, Plin.: spiritus cum spatio pertinax tum labori non facile cessurus, lang aushaltender, Quint.: alium pertinax flatus celerrime perfert, Sen. ep. 70, 3. – B) fest, aushaltend, ausdauernd, beharrlich, hartnäckig, im Guten u. Bösen, unablässig, virtus, Liv.: concertatio, Cic.: minime pert. genus pugnae, Liv.: pertinacia arma, Fortsetzung des Kampfes, Tac.: pert. sermo, rechthaberisch, Cic.: miles, Liv.: lacrimae, Quint.: tua tam pertinax valetudo (Übelbefinden), Plin. ep.: male pert. vincendi studium, Prud.: digitus male pert., nicht eben sehr sich sträubend, Hor.: pertinaciores nos facit iniquitas irae, Sen.: pertinacissimi hostes, Sen.: pertinacissimus fueris, si perstiteris... referre, Cic.: m. ad u. Akk., pertinax ad obtinendam iniuriam, Liv. 29, 1, 17: adeo ad bonas spes pertinax animus est, Sen. de ben. 7, 31, 4: m. adversus u. Akk., adversus temerarios impetus pertinax, Liv. 28, 23, 14: m. in u. Akk., in quod coepit pertinax et intenta, Sen. de ira 1, 1, 2: m. in u. Abl., magis pertinax in rebellando animus fuit, Flor. 4, 12, 47: in vernaculis vel
    ————
    aulicis tam pertinax, ut etc., Capit. Opil. Macr. 13, 3: altera (turma) pertinacior in repugnando, Liv. 29, 33, 7: fortissima et pertinacissima in retinendis armis iuventus, Vell. 2, 27, 1: m. Genet., irae, Val. Max. 6, 3, 3: iustitiae, Apul. apol. 102: m. Genet. Gerund., Auson. profess. 6, 33. p. 59, 33 Schenkl: m. Infin., ludum insolitum ludere pertinax, Hor. carm. 3, 29, 50.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pertinax

  • 7 profiteri

    1) объявлять, показывать, свидетельствовать;

    professio, объявление, показание, а) вооб., apud magistratum professa (mater), nihil se adversus voluntatem filii facturam (1. 37 pr. D. 32. 1. 24 D. 48, 10. 1. 24 C. 7, 16. 1. 1 pr. D. 49, 14. 1. 42 § 1 eod.);

    prof. de stati aetatis (1. 13. 16 D. 22, 3. cf. 1. 1 C. 2, 43);

    prof. natalis, свидетельство о рождении (1. 6 C. 4, 21. cf. 1. 15 C. 7, 16 1. 14 C. 8, 43);

    excusationis (1. 6 C. 5, 62);

    b) особ. заявлять (показывать) предметы, подлежащие сбору (1. 16 § 6. 12. D. 39, 4. 1. 2 D. 50, 15. 1. 4 § 1. 2. 8. 9 eod. 1. 3 C. 4, 61); отсюда prof. censualis, податная декларация; с) professio s. professus также об исповедании, exsecrabilium religionum et professionum ritus (1. 61 C. Th. 16, 5. 1. 39 eod.).

    2) oбъявлять что-нб. предметом своих занятий, особ. iuris scientiam prof., публично преподавать, толковать право с соизволения императора (1. 2 § 35. 38 D. 1, 2. 1. 9 pr. D. 50, 15);

    professio, специальное занятие, промысел, ремесло (об искусстве и науке), преподавание, professione interdicere (1. 1 § 13 D. 1, 12. 1. 6 § 9 D. 2, 13. 1. 7 C. 3, 13. 1. un. C. 12, 15. 1. 1 C. 10, 49);

    professor, публичный учитель profess. liberalium studiorum, litterarum (1. 4. 6 C. 10, 52);

    legum (1. 2 § 22 C. 1, 17);

    iuris civilis (1. 1 § 5 D. 50, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > profiteri

  • 8 ferō

        ferō tulī (tetulī, T., Ct.), lātus, ferre    [1 FER-; TAL-], to bear, carry, support, lift, hold, take up: aliquid, T.: arma, Cs.: sacra Iunonis, H.: cadaver umeris, H.: Pondera tanta, O.: oneri ferendo est, able to carry, O.: pedes ferre recusant Corpus, H.: in Capitolium faces: ventrem ferre, to be pregnant, L.: (eum) in oculis, to hold dear.—To carry, take, fetch, move, bear, lead, conduct, drive, direct: pisciculos obolo in cenam seni, T.: Caelo supinas manūs, raisest, H.: ire, pedes quocumque ferent, H.: opertā lecticā latus per oppidum: signa ferre, put in motion, i. e. march, Cs.: huc pedem, come, T.: pedem, stir, V.: ferunt sua flamina classem, V.: vagos gradūs, O.: mare per medium iter, pursue, V.: quo ventus ferebat, drove, Cs.: vento mora ne qua ferenti, i. e. when it should blow, V.: itinera duo, quae ad portum ferebant, led, Cs.: si forte eo vestigia ferrent, L.: corpus et arma tumulo, V.—Prov.: In silvam non ligna feras, coals to Newcastle, H.—With se, to move, betake oneself, hasten, rush: mihi sese obviam, meet: me tempestatibus obvium: magnā se mole ferebat, V.: ad eum omni studio incitatus ferebatur, Cs.: alii perterriti ferebantur, fled, Cs.: pubes Fertur equis, V.: (fera) supra venabula fertur, springs, V.: quocumque feremur, are driven: in eam (tellurem) feruntur pondera: Rhenus per finīs Nantuatium fertur, flows, Cs.—Praegn., to carry off, take by force, snatch, plunder, spoil, ravage: rapiunt incensa feruntque Pergama, V.: puer fertur equis, V.— To bear, produce, yield: quae terra fruges ferre possit: flore terrae quem ferunt, H. — To offer, bring (as an oblation): Sacra matri, V.: tura superis, O.— To get, receive, acquire, obtain, earn, win: donum, T.: fructūs ex sese: partem praedae: crucem pretium sceleris, Iu.: Plus poscente, H.—Fig., to bear, carry, hold, support: vina, quae vetustatem ferunt, i. e. are old: Scripta vetustatem si ferent, attain, O.: Insani sapiens nomen ferat, be called, H.: finis alienae personae ferendae, bearing an assumed character, L.: secundas (partīs), support, i. e. act as a foil, H.— To bring, take, carry, render, lead, conduct: mi auxilium, bring help: alcui subsidium, Cs.: condicionem, proffer, Cs.: matri obviae complexum, L.: fidem operi, procure, V.: mortem illis: ego studio ad rem p. latus sum, S.: numeris fertur (Pindar) solutis, H.: laudibus alquem in caelum, praise: (rem) supra quam fieri possit, magnify: virtutem, ad caelum, S.: in maius incertas res, L.— To prompt, impel, urge, carry away: crudelitate et scelere ferri, be carried away: furiatā mente ferebar, V.: quo animus fert, inclination leads, S.: si maxime animus ferat, S.: fert animus dicere, impels, O.— To carry off, take away, remove: Omnia fert aetas, V.—With se, to carry, conduct: Quem sese ore ferens! boasting, V.: ingentem sese clamore, paraded, V.— To bear, bring forth, produce: haec aetas oratorem tulit: tulit Camillum paupertas, H.— To bear away, win, carry off, get, obtain, receive: omnium iudicio primas: ex Etruscā civitate victoriam, L.: laudem inter suos, Cs.: centuriam, tribūs, get the votes: Omne tulit punctum, H.: repulsam a populo, experience: Haud inpune feres, escape, O.— To bear, support, meet, experience, take, put up with, suffer, tolerate, endure: alcius desiderium: voltum atque aciem oculorum, Cs.: multa tulit fecitque puer, H.: iniurias civium, N.: quem ferret, si parentem non ferret suom? brook, T.: tui te diutius non ferent: dolores fortiter: iniurias tacite: rem aegerrume, S.: tacite eius verecundiam non tulit senatus, quin, etc., i. e. did not let it pass, without, etc., L.: servo nubere nympha tuli, O.: moleste tulisti, a me aliquid factum esse, etc.: gravissime ferre se dixit me defendere, etc.: non ferrem moleste, si ita accidisset: casum per lamenta, Ta.: de Lentulo sic fero, ut debeo: moleste, quod ego nihil facerem, etc.: cum mulier fleret, homo ferre non potuit: iratus atque aegre ferens, T.: patior et ferendum puto: non tulit Alcides animis, control himself, V.—Of feeling or passion, to bear, experience, disclose, show, exhibit: dolorem paulo apertius: id obscure: haud clam tulit iram, L.—In the phrase, Prae se ferre, to manifest, profess, show, display, declare: cuius rei facultatem secutum me esse, prae me fero: noli, quaero, prae te ferre, vos esse, etc.: speciem doloris voltu prae se tulit, Ta.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate, say, tell: haec omnibus ferebat sermonibus, Cs.: pugnam laudibus, L.: quod fers, cedo, say, T.: quae nunc Samothracia fertur, is called, V.: si ipse... acturum se id per populum aperte ferret, L.: homo ut ferebant, acerrimus, as they said: si, ut fertur, etc., as is reported: non sat idoneus Pugnae ferebaris, were accounted, H.: utcumque ferent ea facta minores, will regard, V.: hunc inventorem artium ferunt, they call, Cs.: multa eius responsa acute ferebantur, were current: quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse: qui in contione dixisse fertur.—Of votes, to cast, give in, record, usu. with suffragium or sententiam: de me suffragium: sententiam per tabellam (of judges): aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, i. e. passing judgment, Cs.: in senatu de bello sententiam.—Of a law or resolution, to bring forward, move, propose, promote: legem: lege latā: nihil erat latum de me: de interitu meo quaestionem: rogationes ad populum, Cs.: te ad populum tulisse, ut, etc., proposed a bill: de isto foedere ad populum: cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus.— Impers: lato ad populum, ut, etc., L.— With iudicem, to offer, propose as judge: quem ego si ferrem iudicem, etc.: iudicem illi, propose a judge to, i. e. go to law with, L.—In book-keeping, to enter, set down, note: minus quam Verres illi expensum tulerit, etc., i. e. set down as paid.—To require, demand, render necessary, allow, permit, suffer: dum aetatis tempus tulit, T.: si tempus ferret: incepi dum res tetulit, nunc non fert, T.: graviora verba, quam natura fert: sicut hominum religiones ferunt: ut aetas illa fert, as is usual at that time of life: si ita commodum vestrum fert: si vestra voluntas feret, if such be your pleasure: uti fors tulit, S.: natura fert, ut, etc.
    * * *
    ferre, tuli, latus V
    bring, bear; tell speak of; consider; carry off, win, receive, produce; get

    Latin-English dictionary > ferō

  • 9 prae

        prae praep. with abl.    [1 prae], before, in front of, in advance of: si huic aliquid paulum prae manu Dederis, at hand, i. e. ready money, T.: singulos prae se inermos mittere, S.: stillantem prae se pugionem tulit: prae se armentum agens, L.—Fig., in the phrase, prae se ferre, to make a display of, show, display, manifest, parade, exhibit, profess: ego semper me didicisse prae me tuli: scelus et facinus prae se ferens: beata vita glorianda et prae se ferenda est.— In comparison with, compared with, in view of: omnia prae meo commodo, T.: omnia prae divitiis spernunt, L.: veros illos Atticos prae se paene agrestes putat: Cunctane prae Campo sordeat? H.—Of a hinderance, for, through, because of, by reason of, on account of: animus incertus prae aegritudine, irresolute for sorrow, T.: prae gaudio ubi sim nescio, T.: neque prae lacrimis iam loqui possum: nec iuris quicquam prae impotenti irā est servatum, L.
    * * *
    I
    before, in front of; forward (prae sequor = go on before)
    II
    before, in front; in view of, because of

    Latin-English dictionary > prae

  • 10 adsevero

    adseverare, adseveravi, adseveratus V TRANS
    act earnestly; assert strongly/emphatically, declare; profess; be serious

    Latin-English dictionary > adsevero

  • 11 assevero

    asseverare, asseveravi, asseveratus V TRANS
    act earnestly; assert strongly/emphatically, declare; profess; be serious

    Latin-English dictionary > assevero

  • 12 christianizo

    Christianizare, Christianizavi, Christianizatus V INTRANS

    Latin-English dictionary > christianizo

  • 13 Christianizo

    Christĭānīzo, āre, v. n., = Christianizô, to profess Christianity, Tert. adv. Marc. 1, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > Christianizo

  • 14 Epiros

    Ēpīrus or - os, i, f., = Êpeiros, the province of Epirus, in the north of Greece, now part of Albania, Mel. 2, 3, 4 sq.; 2, 7, 10; Plin. 4, 1, 1, § 1 sqq.; Cic. Att. 2, 4, 5; id. Pis. 40, 96; Varr. R. R. 2, praef. 7; Verg. G. 1, 59; id. A. 3, 292; Ov. M. 8, 283; Stat. Achil. 1, 428 et saep.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ēpīrōtēs, ae, m., = Êpeirôtês, an inhabitant of Epirus, an Epirote, Plin. 3, 11, 15, § 98; Aur. Vict. Vir. Ill. 33;

    scanned Ēpĭrōtēs,

    Aus. Profess. 15, 13.—Adj., of Epirus:

    Epirotae equi,

    Veg. Vet. 6, 6, 3.—
    B.
    Ēpīrōtĭcus, a, um, adj., = Êpeirôtikos, of or from Epirus, Epirotic:

    familia,

    Varr. R. R. 1, 17, 5:

    boves,

    id. ib. 2, 5, 10:

    canes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    res,

    Cic. Fam. 13, 18 fin.:

    litterae,

    id. Att. 5, 20, 9; 12, 53 et saep.—
    C.
    Ēpīrensis, e, adj., of Epirus:

    Alexander,

    Liv. 8, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Epiros

  • 15 Epirotes

    Ēpīrus or - os, i, f., = Êpeiros, the province of Epirus, in the north of Greece, now part of Albania, Mel. 2, 3, 4 sq.; 2, 7, 10; Plin. 4, 1, 1, § 1 sqq.; Cic. Att. 2, 4, 5; id. Pis. 40, 96; Varr. R. R. 2, praef. 7; Verg. G. 1, 59; id. A. 3, 292; Ov. M. 8, 283; Stat. Achil. 1, 428 et saep.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ēpīrōtēs, ae, m., = Êpeirôtês, an inhabitant of Epirus, an Epirote, Plin. 3, 11, 15, § 98; Aur. Vict. Vir. Ill. 33;

    scanned Ēpĭrōtēs,

    Aus. Profess. 15, 13.—Adj., of Epirus:

    Epirotae equi,

    Veg. Vet. 6, 6, 3.—
    B.
    Ēpīrōtĭcus, a, um, adj., = Êpeirôtikos, of or from Epirus, Epirotic:

    familia,

    Varr. R. R. 1, 17, 5:

    boves,

    id. ib. 2, 5, 10:

    canes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    res,

    Cic. Fam. 13, 18 fin.:

    litterae,

    id. Att. 5, 20, 9; 12, 53 et saep.—
    C.
    Ēpīrensis, e, adj., of Epirus:

    Alexander,

    Liv. 8, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Epirotes

  • 16 Epiroticus

    Ēpīrus or - os, i, f., = Êpeiros, the province of Epirus, in the north of Greece, now part of Albania, Mel. 2, 3, 4 sq.; 2, 7, 10; Plin. 4, 1, 1, § 1 sqq.; Cic. Att. 2, 4, 5; id. Pis. 40, 96; Varr. R. R. 2, praef. 7; Verg. G. 1, 59; id. A. 3, 292; Ov. M. 8, 283; Stat. Achil. 1, 428 et saep.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ēpīrōtēs, ae, m., = Êpeirôtês, an inhabitant of Epirus, an Epirote, Plin. 3, 11, 15, § 98; Aur. Vict. Vir. Ill. 33;

    scanned Ēpĭrōtēs,

    Aus. Profess. 15, 13.—Adj., of Epirus:

    Epirotae equi,

    Veg. Vet. 6, 6, 3.—
    B.
    Ēpīrōtĭcus, a, um, adj., = Êpeirôtikos, of or from Epirus, Epirotic:

    familia,

    Varr. R. R. 1, 17, 5:

    boves,

    id. ib. 2, 5, 10:

    canes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    res,

    Cic. Fam. 13, 18 fin.:

    litterae,

    id. Att. 5, 20, 9; 12, 53 et saep.—
    C.
    Ēpīrensis, e, adj., of Epirus:

    Alexander,

    Liv. 8, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Epiroticus

  • 17 Epirus

    Ēpīrus or - os, i, f., = Êpeiros, the province of Epirus, in the north of Greece, now part of Albania, Mel. 2, 3, 4 sq.; 2, 7, 10; Plin. 4, 1, 1, § 1 sqq.; Cic. Att. 2, 4, 5; id. Pis. 40, 96; Varr. R. R. 2, praef. 7; Verg. G. 1, 59; id. A. 3, 292; Ov. M. 8, 283; Stat. Achil. 1, 428 et saep.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ēpīrōtēs, ae, m., = Êpeirôtês, an inhabitant of Epirus, an Epirote, Plin. 3, 11, 15, § 98; Aur. Vict. Vir. Ill. 33;

    scanned Ēpĭrōtēs,

    Aus. Profess. 15, 13.—Adj., of Epirus:

    Epirotae equi,

    Veg. Vet. 6, 6, 3.—
    B.
    Ēpīrōtĭcus, a, um, adj., = Êpeirôtikos, of or from Epirus, Epirotic:

    familia,

    Varr. R. R. 1, 17, 5:

    boves,

    id. ib. 2, 5, 10:

    canes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    res,

    Cic. Fam. 13, 18 fin.:

    litterae,

    id. Att. 5, 20, 9; 12, 53 et saep.—
    C.
    Ēpīrensis, e, adj., of Epirus:

    Alexander,

    Liv. 8, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Epirus

  • 18 lenocinium

    lēnōcĭnĭum, ĭi, n. [leno], the trade of a pander, pimping, pandering.
    I.
    Lit.:

    ait praetor: Qui lenocinium fecerit. Lenocinium facit, qui quaestuaria mancipia habet. Sed et qui in liberis hunc quaestum exercet, in eadem causa est, etc.,

    Dig. 3, 2, 4:

    quid? ego lenocinium facio?

    Plaut. Ep. 4, 2, 11:

    uxori meae Mihique objectent lenocinium facere,

    id. Merc. 2, 3, 76:

    profiteri,

    to profess to be a bawd, Suet. Tib. 35:

    praebere uxori,

    to be a pander to, Dig. 24, 3, 47:

    eum qui in adulterio deprehensam uxorem non statim dimiserit, reum lenocinii postulari placuit,

    Paul. Sent. 2, 26, 8; Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 12, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    An allurement, enticement, Cic. Mur. 35, 74:

    cupiditatum,

    id. Sest. 66, 138.—
    B.
    Excessive or artificial ornament, finery or nicety in dress:

    corporum lenocinia,

    Cic. N. D. 2, 58, 146:

    omnis lenocinii negligens,

    Suet. Aug. 79:

    lenocinium est muneris antecedens metus,

    adds a charm to the benefit, Sen. Ben. 1, 11, 3; cf.:

    in lenocinio commendationis dolor est,

    Plin. 35, 11, 40, § 145.—
    2.
    In partic., of speech, meretricious or nament or allurement (postAug.), Tac. H. 1, 18:

    nos quibus sordent omnia, quae natura dictavit: qui non ornamenta quaerimus, sed lenocinia,

    Quint. 8 prooem. § 26; cf. id. 12, 1, 30:

    caret lenociniis expositio,

    id. 4, 2, 118; Suet. Calig. 38.

    Lewis & Short latin dictionary > lenocinium

См. также в других словарях:

  • Profess — Pro*fess , v. t. [imp. & p. p. {Professed}; p. pr. & vb. n. {Professing}.] [F. prof[ e]s, masc., professe, fem., professed (monk or nun), L. professus, p. p. of profiteri to profess; pro before, forward + fateri to confess, own. See {Confess}.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • profess — [prō fes′, prəfes′] vt. [< L professus, pp. of profiteri, to avow publicly < pro , before (see PRO 2) + fateri, to avow, akin to fari, to speak: see FABLE] 1. to make an open declaration of; affirm [to profess one s love] 2. to claim to… …   English World dictionary

  • Profess — Pro*fess (pr[ o]*f[e^]s ), v. i. 1. To take a profession upon one s self by a public declaration; to confess. Drayton. [1913 Webster] 2. To declare friendship. [Obs.] Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Profess — Profess, das Ordensgelübde, welches in einem Kloster nach überstandenem Noviciat abgelegt wird. –s …   Damen Conversations Lexikon

  • profess — I (avow) verb acknowledge, admit, advocate, affirm, announce, assert, asseverate, assure, attest, aver, avouch, contend, declare, disclose, divulge, hold out, lay bare, lay open, maintain, make a statement, make an assertion, make clear, make… …   Law dictionary

  • profess — (v.) early 14c., to take a vow (in a religious order), from O.Fr. profes, from L. professus having declared publicly, pp. of profitieri declare openly, from pro forth (see PRO (Cf. pro )) + fateri (pp. fassus) acknowledge, confess, akin to fari …   Etymology dictionary

  • profess — *assert, declare, affirm, aver, protest, avouch, avow, predicate, warrant Analogous words: allege, *adduce, advance …   New Dictionary of Synonyms

  • profess — [v] declare, assert acknowledge, act as if, admit, affirm, allege, announce, asseverate, aver, avouch, avow, blow hot air*, certify, claim, come out*, confess, confirm, constate, croon, cross heart*, depose, dissemble, fake, feign, get off chest* …   New thesaurus

  • profess — ► VERB 1) claim that one has (a quality or feeling). 2) affirm one s faith in or allegiance to (a religion). ORIGIN Latin profiteri declare publicly …   English terms dictionary

  • Profess — Ein Ordensgelübde (Profess von lat. professio = Bekenntnis) ist das öffentliche Versprechen eines Anwärters (Novizen) in einer christlichen Ordensgemeinschaft, nach den Grundprinzipien des Evangeliums und unter einem Oberen nach einer Ordensregel …   Deutsch Wikipedia

  • profess — pro|fess [prəˈfes] v [T] formal [Date: 1400 1500; : Latin; Origin: professus, past participle of profiteri to profess, confess ] 1.) to say that you do, are etc something, especially when it is not really true profess to do/be sth ▪ The… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»