Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

procrastinare

  • 1 procrastinare

    откладывать, отсрочивать (1. 8 pr. C. Th. 7, 18);

    procrastinatio, откладывание (1. 4 C. 5, 5. 1. 11 C. 6, 35).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > procrastinare

  • 2 differo

    dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:

    disque tulissent,

    Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.
    I.
    Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).
    A.
    Lit.:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf.:

    favillam longe (ventus),

    id. 6, 692:

    nubila (vis venti),

    id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:

    ignem (ventus),

    Caes. B. C. 2, 14, 2:

    casae venti magnitudine ignem distulerunt,

    id. B. G. 5, 43, 2:

    majorem partem classis (vis Africi),

    Vell. 2, 79, 2:

    rudentes fractosque remos (Eurus),

    Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:

    nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,

    id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:

    ulmos in versum,

    Verg. G. 4, 144:

    ut formicae frustillatim (te) differant,

    Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:

    insepulta membra (lupi),

    Hor. Epod. 5, 99; and:

    Mettum in diversa (quadrigae),

    Verg. A. 8, 643. —
    B.
    Trop.
    1.
    To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    differor clamore,

    id. Ep. 1, 2, 15:

    cupidine ejus,

    id. Poen. 1, 1, 28; cf.:

    amore istius,

    id. Mil. 4, 4, 27:

    laetitia,

    id. Truc. 4, 1, 3:

    doloribus,

    Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:

    aliquem dictis,

    to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—
    2.
    To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).
    (α).
    With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:

    rumores famam differant licebit nosque carpant,

    Varr. ib. 18:

    commissam libertatem populo Rom. sermonibus,

    Liv. 34, 49:

    promissum jus anulorum fama distulit,

    Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:

    ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:

    rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,

    Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:

    quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,

    Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—
    (β).
    With acc. pers.:

    aliquem pipulo,

    Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:

    dominos variis rumoribus,

    Tac. A. 1, 4:

    te circum omnes alias puellas,

    to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:

    alterna differor invidia,

    Prop. 1, 16, 48.—
    3.
    With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).
    (α).
    With acc. rei:

    cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,

    Cic. Q. Fr. 2, 8:

    differre quotidie ac procrastinare rem,

    id. Rosc. Am. 9 fin.:

    saepe vadimonia,

    id. Quint. 5 fin.:

    iter in praesentia,

    Caes. B. C. 3, 85, 4:

    pleraque (with omittere in praesens tempus),

    Hor. A. P. 44:

    distulit ira sitim,

    Ov. M. 6, 366 et saep.:

    differri jam hora non potest,

    Cic. Phil. 6, 7, 19:

    tempus,

    id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:

    diem de die,

    Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:

    quaerere distuli,

    Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:

    nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,

    Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:

    reliqua in crastinum,

    Cic. Rep. 2, 44 fin.:

    in posterum diem,

    id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:

    in posterum,

    Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:

    in aliud tempus,

    Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:

    in adventum tuum,

    Cic. Fam. 2, 3 fin.:

    diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,

    id. Phil. 3, 8, 20:

    curandi tempus in annum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:

    tropaea in pueros suos,

    to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:

    aliquid ad crudelitatis tempus,

    Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—
    (β).
    With acc. pers.:

    sin autem differs me in tempus aliud,

    Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:

    differri non posse adeo concitatos animos,

    id. 7, 14:

    dilatus per frustrationem,

    id. 25, 25; cf.:

    aliquem variis frustrationibus,

    Just. 9, 6 fin.:

    Campanos,

    Liv. 26, 33:

    aliquem petentem,

    Suet. Vesp. 23 Ern.:

    caros amicos (opp. properare),

    Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:

    decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,

    id. ib. 12, 76:

    aliquem in spem impetrandi tandem honoris,

    Liv. 39, 32:

    aliquem in septimum diem,

    Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:

    legati ad novos magistratus dilati,

    Liv. 41, 8:

    aliquem ad finem muneris,

    Suet. Vit. 12:

    quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,

    Liv. 26, 51.—Once with post:

    aliquid post bellum differre,

    Liv. 4, 6, 4.—
    (γ).
    Absol. Prov.: differ;

    habent parvae commoda magna morae,

    Ov. F. 3, 394.
    II.
    Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:

    discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,

    Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:

    naturis differunt, voluntate autem similes sunt,

    id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:

    distare aliquid aut ex aliqua parte differre,

    id. ib. 14:

    nihil aut non fere multum differre,

    id. Brut. 40 fin.:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:

    nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,

    Hor. S. 2, 3, 251; cf.:

    quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,

    id. ib. 166.—
    (β).
    With ab:

    ita ut pauxillum differat a cavillulis,

    Plaut. Truc. 3, 2, 18:

    quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,

    Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:

    quid hoc ab illo differt?

    id. Caecin. 14:

    non multum ab hostili expugnatione,

    id. de Imp. Pomp. 5 fin.:

    multum a Gallica consuetudine,

    Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:

    hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,

    id. ib. 6, 18, 3 et saep.—
    (γ).
    With inter (esp. impers.):

    si nihil inter deum et deum differt,

    Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:

    nequid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43:

    ut non multum differat inter summos et mediocres viros,

    id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:

    haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,

    id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:

    quae quidem inter se plurimum differunt,

    id. 5, 14, 27.—
    (δ).
    Rarely with cum:

    occasio cum tempore hoc differt,

    Cic. Inv. 1, 27:

    hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,

    id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr.
    (ε).
    Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin.
    (ζ).
    Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:

    quod pede certo Differt sermoni sermo merus,

    Hor. S. 1, 4, 48:

    tragico differre colori,

    id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:

    differentius nomen,

    a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.—
    * Adv.: diffĕren-ter, differently, Sol. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > differo

  • 3 praestino

    praestino, āvī, ātum, āre (v. *praestinus u. dieses von praes, wie cras, crastinus, procrastinare), kaufen, erhandeln (s. Lorenz Plaut. Pseud. 164), alqd u. alqm, Plaut. u. Apul.: alqd viginti denariis, Apul.

    lateinisch-deutsches > praestino

  • 4 procrastino

    procrastino, āre, āvi, ātum - tr. - remettre au lendemain; ajourner, différer, reculer.
    * * *
    procrastino, āre, āvi, ātum - tr. - remettre au lendemain; ajourner, différer, reculer.
    * * *
        Procrastino, procrastinas, pen. corr. procrastinare. Cicero. Delayer, Differer de jour en jour, Procrastiner.
    \
        Illi non procrastinant, Sthenium statim educunt. Cic. Ils ne tardent point.

    Dictionarium latinogallicum > procrastino

  • 5 praestino

    praestino, āvī, ātum, āre (v. *praestinus u. dieses von praes, wie cras, crastinus, procrastinare), kaufen, erhandeln (s. Lorenz Plaut. Pseud. 164), alqd u. alqm, Plaut. u. Apul.: alqd viginti denariis, Apul.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praestino

  • 6 prōcrāstinō

        prōcrāstinō —, —, āre    [pro+crastinus], to put off till the morrow, defer, delay, procrastinate: rem: res non procrastinatur.
    * * *
    procrastinare, procrastinavi, procrastinatus V
    put off till the next day, postpone; delay

    Latin-English dictionary > prōcrāstinō

  • 7 procrastino

    prōcrastĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [pro crastinus], to put off till the morrow, [p. 1453] hence, in gen., to put off, defer, delay, procrastinate (class.; cf.

    differo): rem differre cotidie ac procrastinare,

    Cic. Rosc. Am. 9, 26; Front. Ep. ad Amic. 2, 6 med. Mai.—In pass.:

    res non procrastinatur,

    Cic. Verr. 2, 4, 45, § 100:

    quae procrastinata sunt ab eo,

    Gell. 17, 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > procrastino

  • 8 procrastino

    , procrastinavi, procrastinatum, procrastinare 1
      откладывать, отсрочивать

    Dictionary Latin-Russian new > procrastino

См. также в других словарях:

  • procrastinare — v. tr. [dal lat. procrastinare, der. di crastĭnus, agg. di cras domani , col pref. pro 1] (io procràstino, ecc.), non com. [spostare da un giorno all altro un impegno, spec. allo scopo di guadagnare tempo o addirittura con l intenzione di non… …   Enciclopedia Italiana

  • procrastinare — index procrastinate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • procrastinare — pro·cra·sti·nà·re v.tr., v.intr. (io procràstino) 1. v.tr. CO rimandare a un altra data, rinviare: procrastinare un incontro, un impegno; anche ass.: non si può continuare a procrastinare Sinonimi: differire, posticipare, prorogare, rimandare,… …   Dizionario italiano

  • procrastinare — {{hw}}{{procrastinare}}{{/hw}}v. tr.  (io procrastino ) Differire al domani, rimandare: procrastinare i pagamenti; SIN. Prorogare, rinviare …   Enciclopedia di italiano

  • procrastinare — v. tr.; anche intr. differire, rimandare, prorogare, rinviare, dilazionare, prolungare, tardare, tergiversare, indugiare, ritardare, protrarre, temporeggiare CONTR. anticipare, affrettare …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • procrastinar — ► verbo transitivo Dejar una cosa para hacerla más tarde: ■ el juez procrastinó la sesión. SINÓNIMO aplazar * * * procrastinar (del lat. «procrastināre»; cult.) tr. Aplazar. ⇒ *Retrasar. * * * procrastinar. (Del lat. procrastinare). tr. Diferir,… …   Enciclopedia Universal

  • procrastinazione — pro·cra·sti·na·zió·ne s.f. CO il procrastinare e il suo risultato Sinonimi: differimento, proroga, rinvio. Contrari: anticipazione. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1536. ETIMO: dal lat. procrastinatiōne(m), v. anche procrastinare …   Dizionario italiano

  • Procrastinate — Pro*cras ti*nate, v. t. [imp. & p. p. {Procrastinated}; p. pr. & vb. n. {Procrastinating}.] [L. procrastinatus, p. p. of procrastinare to procrastinate; pro forward + crastinus of to morrow, fr. cras to morrow.] To put off till to morrow, or from …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Procrastinated — Procrastinate Pro*cras ti*nate, v. t. [imp. & p. p. {Procrastinated}; p. pr. & vb. n. {Procrastinating}.] [L. procrastinatus, p. p. of procrastinare to procrastinate; pro forward + crastinus of to morrow, fr. cras to morrow.] To put off till to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Procrastinating — Procrastinate Pro*cras ti*nate, v. t. [imp. & p. p. {Procrastinated}; p. pr. & vb. n. {Procrastinating}.] [L. procrastinatus, p. p. of procrastinare to procrastinate; pro forward + crastinus of to morrow, fr. cras to morrow.] To put off till to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • procrastinate — verb ( nated; nating) Etymology: Latin procrastinatus, past participle of procrastinare, from pro forward + crastinus of tomorrow, from cras tomorrow Date: 1588 transitive verb to put off intentionally and habitually intransitive verb to put off… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»