-
1 cubitum
cubitum, ī, n. u. cubitus, ī, m. (κύβιτον, cubo), I) (gew. Nom. cubitus), der Ellbogen, Ellenbogen, gew. im engern Sinne bald = das Ellenbogengelenk, bald = der Ellenbogenknochen (Ggstz. umerus, das Oberarmbein) u. die untere größere Ellenbogenröhre (Ggstz. radius, die obere, kürzere, die Speiche), im weitern Sinne auch der ganze Unterarm, Vorderarm, Plaut., Cels. u.a.: presso remanere cubito, ruhig liegen bleiben mit (in das Polster des Speisesofas) eingedrücktem Ellb., Hor.: cubitum ponere (in der Volksspr. = accumbere) apud alqm, Petron.: cubito (am E.) se emungere, Cornif. rhet.: alqm cubito tangere, Hor. u. Pers. – II) meton.: A) die Krümmung, Biegung, orae, Plin. 3, 111. – B) (Nom. gew. cubitum) als Längenmaß, die Elle, cubitum longae litterae, Plaut.: gladii tenues longi quaterna cubita, Liv.: columella tribus cubitis altior, Cic. – Sprichw. (aus dem Griechischen) v. einem Zauderer, assiduo cursu cubitum nullum procedere, Cic. ad Att. 13, 12, 3: cursitare ac ne cubiti quidem mensuram progredi, Suet. Tib. 38.
-
2 cubitum
cubitum, ī, n. u. cubitus, ī, m. (κύβιτον, cubo), I) (gew. Nom. cubitus), der Ellbogen, Ellenbogen, gew. im engern Sinne bald = das Ellenbogengelenk, bald = der Ellenbogenknochen (Ggstz. umerus, das Oberarmbein) u. die untere größere Ellenbogenröhre (Ggstz. radius, die obere, kürzere, die Speiche), im weitern Sinne auch der ganze Unterarm, Vorderarm, Plaut., Cels. u.a.: presso remanere cubito, ruhig liegen bleiben mit (in das Polster des Speisesofas) eingedrücktem Ellb., Hor.: cubitum ponere (in der Volksspr. = accumbere) apud alqm, Petron.: cubito (am E.) se emungere, Cornif. rhet.: alqm cubito tangere, Hor. u. Pers. – II) meton.: A) die Krümmung, Biegung, orae, Plin. 3, 111. – B) (Nom. gew. cubitum) als Längenmaß, die Elle, cubitum longae litterae, Plaut.: gladii tenues longi quaterna cubita, Liv.: columella tribus cubitis altior, Cic. – Sprichw. (aus dem Griechischen) v. einem Zauderer, assiduo cursu cubitum nullum procedere, Cic. ad Att. 13, 12, 3: cursitare ac ne cubiti quidem mensuram progredi, Suet. Tib. 38. -
3 cubitus
I ī m.presso remanere cubito H — оставаясь лежать с вдавленным (в подушку) локтем (т. е. спокойно)apud aliquem cubitum ponere Pt — обедать у кого-л.2) рука Pl, CC etc.3) изгиб, излучина, поворот ( orae PM)4) локоть (мера длины = 444 мм) Pl, L etc.II cubitus, ūs m. [ cubo ]1) лежание, покой, тж. сон Cato, PM2) сожительство ( cum aliquā Pl) -
4 re-maneō
re-maneō mānsī, —, ēre, to stay behind, be left, remain: sermone confecto, Catulus remansit, nos descendimus: per causam valetudinis, Cs.: Quo refugio? remane, O.: Romae: cubito remanete presso, H.: in Galliā, Cs.: ferrum ex hastili in corpore remanserat, N.—To stay, remain, continue: longius anno uno in loco, Cs.: animos remanere post mortem: equos eodem remanere vestigio adsuefecerunt, Cs.—Fig., to remain, endure, abide, last: in quā muliere quasi vestigia antiqui offici remanent: in duris remanentem rebus amicum, constant, O.: si ulla apud vos memoria remanet avi mei, S.: contumeliam remanere in exercitu sinere, to cleave to the army, S.: ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos, L.—With predicate adj., to remain, continue to be: quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Cs.: nec cognoscenda remansit Herculis effigies, O. -
5 remaneo
I.In gen., absol.:II.ita sermone confecto, Catulus remansit, nos ad naviculas nostras descendimus,
Cic. Ac. 2, 48, 148; id. Cat. 1, 3, 7 (opp. discessus):qui per causam valetudinis remansit,
Caes. B. C. 3, 87:in castris Pompei,
id. ib. 3, 97:cubito remanete presso,
Hor. C. 1, 27, 8:quid fugis? O remane,
Ov. M. 3, 477 (opp. deserere) et saep.:mulieres nostrae Romae remanserunt,
Cic. Att. 7, 14, 3:Romae,
Caes. B. C. 1, 33; 3, 83:in exercitu,
Cic. Off. 1, 11, 36:in Galliā,
Caes. B. G. 4, 8:ad urbem cum imperio,
id. ib. 6, 1:domi,
id. ib. 4, 1:apud aliquem,
id. ib. 4, 15 fin.:ferrum ex hastili in corpore remanserat,
Nep. Epam. 9, 3:qui tam pauci remanserint,
Just. 11, 4, 4.—In partic., to stay, remain, be left, continue, abide, endure:2.at manet in vitā, cui mens animusque remansit,
Lucr. 3, 402; 1, 246:expone igitur primum animos remanere post mortem,
Cic. Tusc. 1, 12, 26:equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,
Caes. B. G. 4, 2; cf.:vestigia antiqui officii remanent,
Cic. Rosc. Am. 10, 27; cf.:quorum usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit,
id. Imp. Pomp. 18, 54:in duris remanentem rebus amicum,
persevering, constant, Ov. Tr. 1, 9, 23:specie remanente coronae,
id. M. 8, 181:remanentes spicas,
the remaining ears, Vulg. Lev. 19, 9:si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae,
Sall. J. 24, 10:id nomen (i. e. hostis) a peregrino recepit et proprie in eo, qui arma contra ferret, remansit,
Cic. Off. 1, 12, 37; Quint. 1, 6, 32:vobis aeterna sollicitudo remanebit,
Sall. J. 31, 22:ne quam contumeliam remanere in exercitu victore sinat,
would suffer to cleave to the army, id. ib. 58, 5:ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos,
Liv. 9, 1:quod est oratori necessarium, ab iis petere necesse est, apud quos remansit,
Quint. 12, 2, 8:si quid antiqui remanet tibi vigoris,
Sen. Med. 41:ne qua materia seditionis remaneret,
Just. 11, 5, 2:solum se de cohorte Alexandri remansisse,
id. 17, 2, 2.—With an adjectival predicate, to remain, continue in a certain state or condition (cf. relinquo, I. B. 3.):quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat,
Caes. B. G. 7, 35:quae (potentia senatūs) gravis et magna remanebat,
Cic. Rep. 2, 34, 59; Vell. 2, 123, 2:nec cognoscenda remansit Herculis effigies,
Ov. M. 9, 264.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский