-
1 prawdę rzec
= prawdę rzekłszy пра́вду (по пра́вде) сказа́ть; пра́вду (по пра́вде) говоря́ -
2 prawdę rzekłszy
= prawdę rzec -
3 prawdę mówiąc
пра́вду (по пра́вде) говоря́, сказа́ть по пра́вде -
4 prawdę powiedziawszy
пра́вду говоря́ -
5 rżnąć prawdę
ре́зать пра́вду-ма́тку -
6 wyrżnąć prawdę w oczy
сказа́ть пра́вду в глаза́ -
7 rzec
глаг.• заржать• ржать* * *rze|c\rzecknę/ycm. \rzeckę, \rzecknie, \rzecknij, \rzeckł, \rzecczony сов. книжн. произнести, промолвить, сказать;● prawdę \rzec (-kłszy) правду (по правде) сказать; правду (по правде) говоря; \rzec (by) można, \rzeckłby kto можно сказать; że tak \rzeckę так сказать
+ powiedzieć* * *rzeknę / уст. rzekę, rzeknie, rzeknij, rzekł, rzeczony сов. книжн.произнести́, промо́лвить, сказа́ть- prawdę rzekłszy
- rzec można
- rzec by można
- rzekłby kto
- można powiedzieć
- że tak rzekęSyn: -
8 mówić
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• гласить• говорить• заговорить• злословить• молвить• наговаривать• обсуждать• поговаривать• поговорить• потолковать• проговорить• разговаривать• сказать• сказываться* * *mówi|ćmów, \mówićony несов. говорить;\mówić po polsku говорить по-польски (на польском языке); \mówić szeptem, głośno говорить шёпотом, вслух (громко);
dobrze, źle \mówić o kimś хороню, плохо говорить (отзываться) о ком-л.;● \mówić na wiatr бросать слова на ветер;
coś mówi samo za siebie что-л. говорит само за себя;prawdę \mówićąc сказать по правде; krótko \mówićąc коротко (короче) говоря; \mówićąc szczerze (otwarcie) откровенно говоря; inaczej \mówićąc иначе говоря; \mówićąc między nami между нами говоря;
nie \mówićąc (już) о..., cóż dopiero \mówić о... не говоря (уже) о...;dobrze, łatwo ci (wam itp.) \mówić тебе (вам etc.) хорошо, легко говорить; szkoda \mówić нечего и говорить; nie ma o czym \mówić не о чем говорить; со pan mówi? что вы говорите?
* * *mów, mówiony несов.говори́тьmówić po polsku — говори́ть по-по́льски (на по́льском языке́)
mówić szeptem, głośno — говори́ть шёпотом, вслух (гро́мко)
- coś mówi samo za siebie - mówiąc szczerzedobrze, źle mówić o kimś — хорошо́, пло́хо говори́ть (отзыва́ться) о ко́м-л.
- mówiąc otwarcie
- inaczej mówiąc
- mówiąc między nami
- nie mówiąc o…
- nie już o…
- nie cóż dopiero mówić o…
- dobrze, łatwo ci mówić
- szkoda mówić
- nie ma o czym mówić
- co pan mówi? -
9 notabene
кстати+do tego, w dodatku, nawiasem (prawdę) mówiąc
* * *кста́тиSyn: -
10 powiedzieć
глаг.• высказывать• гласить• говорить• молвить• проговорить• сказать• сказываться* * *powi|edzieć\powiedziećem, \powiedzieće, \powiedziećedzą, \powiedziećedz, \powiedziećedział, \powiedziećedziany сов. сказать;\powiedzieć wiersz прочитать стихотворение; \powiedzieć dobranoc пожелать спокойной ночи; ● śmiech \powiedzieć смешно сказать; wstyd \powiedzieć стыдно сказать (признаться); \powiedzieć swoje сказать своё слово; nawiasem \powiedziećedziawszy кстати сказать; prawdę \powiedziećedziawszy правду говоря; że tak \powiedziećem так сказать
* * *powiem, powie, powiedzą, powiedz, powiedział, powiedziany сов.сказа́тьpowiedzieć wiersz — прочита́ть стихотворе́ние
- wstyd powiedziećpowiedzieć dobranoc — пожела́ть споко́йной но́чи
- powiedzieć swoje
- nawiasem powiedziawszy
- prawdę powiedziawszy
- że tak powiem -
11 poznać
глаг.• ведать• знать• изведать• опознавать• опознать• познавать• познать• признавать• признать• распознавать• узнавать• узнать• уметь* * *pozna|ć\poznaćny сов. 1. узнать;\poznać prawdę узнать правду; \poznać po głosie узнать по голосу;
2. со изучить что, ознакомиться с чем;\poznać coś gruntownie основательно изучить что-л.;\poznać jeżyk obcy изучить иностранный язык;
3. kogo познакомиться с кем;miło mi pana \poznać рад с вами познакомиться;
4. kogo z kim познакомить кого с кем, представить кого кому;● dać \poznać дать понять; nie dać \poznać po sobie не показать виду
* * *poznany сов.1) узна́тьpoznać prawdę — узна́ть пра́вду
poznać po głosie — узна́ть по го́лосу
poznać coś gruntownie — основа́тельно изучи́ть что́-л.
poznać język obcy — изучи́ть иностра́нный язы́к
3) kogo познако́миться с кемmiło mi pana poznać — рад с ва́ми познако́миться
•- nie dać poznać po sobie -
12 rąbać
глаг.• изрубить• накалывать• порубить• прорубать• рубить• рубиться• сечь* * *rąb|ać\rąbaćie, \rąbaćany несов. 1. рубить;\rąbać drwa рубить (колоть) дрова; \rąbać szablą рубить саблей;
2. разг. резать, говорить без обиняков;\rąbać prawdę (w oczy) резать правду в глаза;
3. разг. резко критиковать, громить;4. прост. трескать, лопать; ● gdzie drwa \rąbaćią, tam wióry lecą посл. лес рубят — щепки летят+2. rznąć, rżnąć 4. wcinać
* * *rąbie, rąbany несов.1) руби́тьrąbać drwa — руби́ть (коло́ть) дрова́
rąbać szablą — руби́ть са́блей
2) разг. ре́зать, говори́ть без обиняко́вrąbać prawdę (w oczy) — реза́ть пра́вду в глаза́
3) разг. ре́зко критикова́ть, громи́ть4) прост. тре́скать, ло́пать•- tam wióry lecąSyn: -
13 rżnąć
глаг.• пилить• подпиливать* * *rżn|ąć%1, \rżnąćięty несов. 1. резать;\rżnąć bydło резать скот; \rżnąć piłą пилить;
2. прост. жарить, шпарить;\rżnąć w karty резаться в карты; orkiestra \rżnąćie półeczkę оркестр наяривает польку; \rżnąć na piechotę шпарить пехтурой;
● \rżnąć prawdę резать правду-матку+1. rznąć 2. zasuwać, zaiwa-niać
\rżnąć o ziemię швырнуть на землю;
2. (uderzyć) треснуть, стукнуть, трахнуть+grzmotnąć, rąbnąć
* * *I rżnięty несов.1) ре́затьrżnąć bydło — ре́зать скот
rżnąć piłą — пили́ть
2) прост. жа́рить, шпа́ритьrżnąć w karty — ре́заться в ка́рты
orkiestra rżnie poleczkę — орке́стр ная́ривает по́льку
rżnąć na piechotę — шпа́рить пехтуро́й
•Syn:II rżnięty сов. прост.1) швырну́ть, гро́хнутьrżnąć o ziemię — швырну́ть на зе́млю
2) ( uderzyć) тре́снуть, сту́кнуть, тра́хнутьSyn: -
14 stwierdzić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• констатировать• молвить• проговорить• сказать* * *stwierdz|ić\stwierdzićony сов. 1. констатировать, установить; отметить;\stwierdzić fakt констатировать факт; \stwierdzić prawdę установить истину;
2. подтвердить, удостоверить;\stwierdzić autentyczność подтвердить аутентичность (подлинность); \stwierdzić na piśmie подтвердить письменно; \stwierdzić tożsamość удостоверить личность;
3. найти, обнаружить;\stwierdzić chorobę обнаружить болезнь+1. skonstatować 2. poświadczyć
* * *stwierdzony сов.1) констати́ровать, установи́ть; отме́титьstwierdzić fakt — констати́ровать факт
stwierdzić prawdę — установи́ть и́стину
2) подтверди́ть, удостове́ритьstwierdzić autentyczność — подтверди́ть аутенти́чность (по́длинность)
stwierdzić na piśmie — подтверди́ть пи́сьменно
stwierdzić tożsamość — удостове́рить ли́чность
3) найти́, обнару́житьstwierdzić chorobę — обнару́жить боле́знь
Syn:skonstatować 1), poświadczyć 2) -
15 ukryć
глаг.• замалчивать• запрятать• захоронить• погребать• попрятать• похоронить• припрятать• притаиться• прятать• скрывать• скрыть• спрятать• таить• таиться• укрывать• умалчивать• утаивать• утаить• уткнуть• уткнуться• хоронить* * *ukry|ć\ukryćję, \ukryćje, \ukryćty сов. укрыть, спрятать; скрыть;\ukryć prawdę скрыть (утаить) правду; \ukryć zdenerwowanie скрыть волнение
* * *ukryję, ukryje, ukryty сов.укры́ть, спря́тать; скрытьukryć prawdę — скрыть (утаи́ть) пра́вду
ukryć zdenerwowanie — скрыть волне́ние
-
16 wyrąbać
глаг.• вырубить* * *wyrąb|ać\wyrąbaćie, \wyrąbaćany сов. 1. вырубить;2. (otwór) прорубить; 3. перен. разг. отрубить; \wyrąbać prawdę prosto w oczy сказать правду прямо в глаза+3. wypalić
* * *wyrąbie, wyrąbany сов.1) вы́рубить2) ( otwór) проруби́ть3) перен., разг. отруби́тьwyrąbać prawdę prosto w oczy — сказа́ть пра́вду пря́мо в глаза́
Syn:wypalić 3) -
17 prawda
сущ.• истина• правда• правдивость* * *сущ. правда, истинаprawdziwość, szczerość сущ. правда (правдивость)racja, słuszność сущ. правда (правота)sprawiedliwość сущ. правда (справедливость)chociaż, mimo że, wprawdzie с-з. правдаnaprawdę, rzeczywiście, istotnie част. правда* * *prawd|a♀ правда; истина;mijać się (rozmijać się) z \prawdaą расходиться с истиной; ● święta \prawda истинная правда; \prawdaę mówiąc правду (по правде) говоря;
spojrzeć prawdzie w oczy посмотреть правде в глаза;\prawda w oczy kole погов. правда глаза колет; \prawda jak oliwa na wierzch wypływa погов. правда всегда скажется
* * *жпра́вда; и́стина- prawdę mówiącmijać się (rozmijać się) z prawdą — расходи́ться с и́стиной
- spojrzeć prawdzie w oczy
- prawda w oczy kole -
18 rżeć
глаг.• заржать• ржать* * *rze|c\rzecknę/ycm. \rzeckę, \rzecknie, \rzecknij, \rzeckł, \rzecczony сов. книжн. произнести, промолвить, сказать;● prawdę \rzec (-kłszy) правду (по правде) сказать; правду (по правде) говоря; \rzec (by) można, \rzeckłby kto можно сказать; że tak \rzeckę так сказать
+ powiedzieć* * *rżyj несов.rżeć ze śmiechu (z uciechy) — разг. ржать, гогота́ть
-
19 wyrżnąć
сов. см. wyrżnąć* * *wyrżnij, wyrżnięty сов.1) вы́резатьwyrżnąć otwór — вы́резать отве́рстие
wyrżnąć ludność — вы́резать (перере́зать) населе́ние
2) разг. ( uderzyć) сту́кнуть, тре́снуть3) разг. ( uderzyć się) сту́кнуться, тре́снуться•Syn: -
20 Bescheid
jemandem Bescheid sagen poinformować k-o; fam. powiedzieć k-u prawdę (nie owijając w bawełnę);
- 1
- 2
См. также в других словарях:
prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… … Słownik języka polskiego
Wahrheit — 1. A Wiard klinkt üs an Klaak. (Nordfries.) – Lappenkorb; Firmenich, III, 6, 94. Die Wahrheit klingt wie eine Glocke. Sinn: Sie ist so sicher erkennbar und vernehmbar, wie eine Glocke. Wenn man eine Glocke hört, weiss man sogleich, dass es eine… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
cały — 1. Cała para (poszła, idzie) w gwizdek «cały wysiłek włożono w przygotowania lub reklamowanie czegoś, a nie wystarczyło go już na realizację»: Miejmy nadzieję, że cała para nie poszła w gwizdek i starczy jej tej pary na główną imprezę. Roz tel… … Słownik frazeologiczny
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
powiedzieć — dk, powiedziećwiem, powiedziećwiesz, powiedziećdzą, powiedziećwiedz, powiedziećdział, powiedziećdzieli, powiedziećdziany 1. «wyrazić coś słowami, w mowie; mówiąc oznajmić coś komuś» Powiedzieć coś głośno, cicho, szeptem, łagodnie, stanowczo,… … Słownik języka polskiego
prawdomówny — prawdomównyni 1. «mający zasadę mówienia prawdy; mówiący (zawsze) prawdę» Człowiek prawdomówny. Prawdomówni świadkowie wypadku. 2. «wyrażający, odsłaniający w danej chwili prawdę o czymś; szczery, otwarty; prawdziwy» Prawdomówna twarz.… … Słownik języka polskiego
rżnąć — a. rznąć ndk Va, rżnąćnę, rżnąćniesz, rżnąćnij, rżnąćnął, rżnąćnęła, rżnąćnęli, rżnąćnięty 1. «ciąć, krajać, przecinać, piłować» Rżnąć drzewo, sieczkę. 2. «wyrzynać ozdoby, ryć, rzeźbić, szlifować, grawerować» Rżnąć (wzór, rysunek) w drewnie,… … Słownik języka polskiego
wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… … Słownik języka polskiego
zakłamać — dk IX, zakłamaćmię, zakłamaćmiesz, zakłamaćłam, zakłamaćał, zakłamaćany zakłamywać ndk VIIIa, zakłamaćmuję, zakłamaćmujesz, zakłamaćmuj, zakłamaćywał, zakłamaćywany «wypaczyć prawdę o czymś za pomocą kłamstwa; kłamiąc przeinaczyć, zniekształcić… … Słownik języka polskiego