-
1 praevaricor
praevaricor praevaricor, atus sum, ari двурушничать -
2 praevaricor
praevaricor praevaricor, atus sum, ari кривить душой, двурушничать -
3 praevaricor
praevāricor, atus sum, arī depon. [ prae + varico ]1) идти по непрямой линии, отклоняться в сторону ( arator praevaricatur PM)2) действовать не прямо, лицемерить, кривить душой, поступать нечестно PJ, Dig etc.; (в судебном деле) втайне содействовать противной стороне (p. accusationi C) -
4 praevaricor
praevāricor, ātus sum, ārī (prae u. varico), I) eig., in die Quere-, nicht gerade gehen, arator praevaricatur, hält im Pflügen keinen geraden Strich, Plin. 18, 179. – II) bildl., den geraden Weg der Pflicht verlassen, seine Pflicht überschreiten, bes. vor Gericht, v. Anwalt, v. Ankläger, der es mit der Gegenpartei hält, einen Prozeß unredlich führen, Cic. u.a. – Cic. Clu. 58 hat auch Baiter den Dativ accusationi als unechtes Einschiebsel in Haken eingeschlossen.
-
5 praevaricor
praevāricor, ātus sum, ārī (prae u. varico), I) eig., in die Quere-, nicht gerade gehen, arator praevaricatur, hält im Pflügen keinen geraden Strich, Plin. 18, 179. – II) bildl., den geraden Weg der Pflicht verlassen, seine Pflicht überschreiten, bes. vor Gericht, v. Anwalt, v. Ankläger, der es mit der Gegenpartei hält, einen Prozeß unredlich führen, Cic. u.a. – Cic. Clu. 58 hat auch Baiter den Dativ accusationi als unechtes Einschiebsel in Haken eingeschlossen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praevaricor
-
6 praevāricor
praevāricor —, ārī, dep. [* prae-varicus].— In law, to be a false advocate, collude, prevaricate.* * *praevaricari, praevaricatus sum V DEPtransgress, sin against; violate; be in collusion; be/walk crooked/not upright; straddle; have secret understanding w/enemy -
7 praevaricor
I.Lit.:II.arator praevaricatur,
makes a crooked furrow, Plin. 18, 19, 49, § 179.—Trop.A.To walk crookedly in the discharge of one's duty, not to act uprightly; esp. of an advocate who is guilty of collusion with the opposite party, to make a sham accusation or defence, to collude, prevaricate:B.qui praevaricatur, ex utrāque parte consistit, quinimo ex alterā,
Dig. 47, 15, 1; cf. Plin. l. c. supra: a Catilina pecuniam accepit, ut turpissime praevaricaretur, Auct. Har. Resp. 20; Plin. Ep. 3, 9, 29.—With dat., to favor collusively:interdum non defendere, sed praevaricari accusationi videbatur,
Cic. Clu. 21, 58.—Late Lat., to transgress, sin against, violate:pactum meum,
Vulg. Jos. 7, 11:contra me,
id. Deut. 32, 51: legem, id. Osee, 8, 1.—Also in the form praevā-rĭco, āre:quod audivit, praevaricavit,
Aug. Tract. in Joann. 99; cf. Prisc. 8, 6, 29. -
8 impraevaricabilis
im-praevāricābilis, e [ praevaricor ]безупречный Ambr -
9 praevaricatio
praevāricātio, ōnis f. [ praevaricor ]двуличие, лицемерие, вероломство ( crimen praevaricationis PJ); ( в судебном деле) двурушничество, тайное содействие противной стороне C, PJ, Q etc. -
10 praevaricator
praevāricātor, ōris m. [ praevaricor ]двурушник, лицемер, притворный поборник ( causae publicae C); ( в судебном деле) втайне содействующий противной стороне, тайный пособник C, PJ, Q, Dig -
11 praevarico
praevārico, —, —, āre Aug = praevaricor -
12 impraevaricabilis
im-praevāricābilis, e (in u. praevaricor), ohne Fehl, ohne Sünde, sacerdotium, Ambros. de fuga saec. 3, 16.
-
13 praevaricatio
praevāricātio, ōnis, f. (praevaricor), die Überschreitung der Pflicht, bes. des Anwaltes, Anklägers, der es mit der Gegenpartei heimlich hält, der Doppeldienst, die verletzte Amtstreue, auch im Plur., Cic. u.a. – / Archaist. Genet. Sing. praevaricationus, Corp. inscr. 1, 200. lin. 38.
-
14 praevaricator
praevāricātor, ōris, m. (praevaricor), der Pflichtverletzer, der Übertreter seiner Pflichten, bes. v. Anwalt, Ankläger, der es zugleich mit der Gegenpartei hält, Cic., Plin. ep. u. ICt. (vgl. Isid. orig. 10, 223): mit folg. Genet., Catilinae, Scheinankläger, Cic.: dei, Lact.: causae publicae, Verteidiger zum Schein, Cic.
-
15 praevarico
praevārico, āvī, ātus, āre = praevaricor (s. Prisc. 8, 29), übertreten, m. Acc., Augustin. tract. in Ioann. 99. Not. Tir. 81, 8: im Passiv, Tert. de fug. 7: legis alicuius praevaricatae rei, Augustin. de civ. dei 16, 27. p. 169, 24 D.2
-
16 impraevaricabilis
im-praevāricābilis, e (in u. praevaricor), ohne Fehl, ohne Sünde, sacerdotium, Ambros. de fuga saec. 3, 16.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impraevaricabilis
-
17 praevaricatio
praevāricātio, ōnis, f. (praevaricor), die Überschreitung der Pflicht, bes. des Anwaltes, Anklägers, der es mit der Gegenpartei heimlich hält, der Doppeldienst, die verletzte Amtstreue, auch im Plur., Cic. u.a. – ⇒ Archaist. Genet. Sing. praevaricationus, Corp. inscr. 1, 200. lin. 38.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praevaricatio
-
18 praevaricator
praevāricātor, ōris, m. (praevaricor), der Pflichtverletzer, der Übertreter seiner Pflichten, bes. v. Anwalt, Ankläger, der es zugleich mit der Gegenpartei hält, Cic., Plin. ep. u. ICt. (vgl. Isid. orig. 10, 223): mit folg. Genet., Catilinae, Scheinankläger, Cic.: dei, Lact.: causae publicae, Verteidiger zum Schein, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praevaricator
-
19 praevarico
praevārico, āvī, ātus, āre = praevaricor (s. Prisc. 8, 29), übertreten, m. Acc., Augustin. tract. in Ioann. 99. Not. Tir. 81, 8: im Passiv, Tert. de fug. 7: legis alicuius praevaricatae rei, Augustin. de civ. dei 16, 27. p. 169, 24 D.2Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praevarico
-
20 praevāricātiō
praevāricātiō ōnis, f [praevaricor].—In law, insincerity in pleading, duplicity, collusion: de praevaricatione absolutus.* * *collusion; transgression (Plater)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ԱՆԱՐԳԵՄ — (եցի.) NBH 1 0114 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c, 12c ն. Չյարգել. անպատուել. արհամարհել. յոչինչ համարել. խոտել. մերժել. ապախտ առնել. ἁτιμάζω, ἁτιμόω, ἁθετέω, ἑξουδενέω, ἁποδοκιμάζω, φαυλίζω ignomina afficio, dehonesto, despicio … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆԳՈՍՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0128 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 12c ն. ԱՆԳՈՍՆԵՄ գրի եւ ԱՆԿՈՍՆԵԼ, ԱՆԳՈՒՇՆԵԼ, ԱՆԿՈՒՇԵԼ. μυστηρίζω , ἑκμυκτηρίζω, ἑξουδενέω, ἁθετέω, φαυλίζω, περιφρονέω contemno, vilipendo, praevaricor Անարգել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆՍԱՍՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0235 Chronological Sequence: Early classical, 12c չ. παραβαίνω, παρακούω transgredior, praevaricor, ngligo, non obtempero Չանսալ. հեստել. ըմբոստանալ. ʼի բաց ոստնուլ կամ վազել. ստունգանել. ... *Անսաստեցէք ելէք ʼի լեառն: Անսաստեալ ելին … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՊԱԽՏ — ( ) NBH 1 0269 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 11c, 12c, 14c ա. (լծ. հյ. ուխտ. ռմկ. ախտ, ահտ. իբր օտար յուխտէ, ուխտազանց. կամ իբր ապերախտ. կայ եւ յն. ἁπάχτης աբախթիս յետս կասեալ.) Ուստի երբեմն Ապախտ՝ է Մերժելի… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՊՍՏԱՄԲԵՄ — (եցի.) NBH 1 0278 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 12c չ. որ եւ ԱՊՍՏԱՄԲԻԼ. ἁφίσταμαι, ἁποστατέω , ἁθετέω deficio, desro, descisco, rebellis fio, praevaricor, rebello Յետս կալ. ընդվզիլ. վտարանջել. հեստել. անսաստել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՆՇԿԱՀԵՄ — (եցի.) NBH 2 0437 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c ն. ἁθετέω rejicio, sperno, despcio, praevaricor, rebellor. եւս եւ ὐπερφονέω insolesco ἁτιμάζω dedignor ἑπιβουλέω insidias struo եւ այլն. Շկահել իբր շառաչմամբ՝… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՈՒԽՏԱԶԱՆՑ — (ի, աց կամ ից.) NBH 2 0542 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c ա. Որ զանցանէ զուխտիւ. ուխտադրուժ. ուխտակորոյս. եւ իբրեւ Ուխտազանցական. *Ուխտազանց ի միաբանութենէս մերմէ որոշեսցի: Ի ներքին ընտանեաց՝ դրժողաց ուխտազանցաց:… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՎՏԱՐԱՆՋԵՄ — (եցի.) NBH 2 0833 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 13c չ. ἁθετέω praevaricor, sperno, rejicio. Վտարանդիլ՝ որպէս օտարանալ ինքնագլխութեամբ. ապստամբիլ. նշկահել. ... (դրի ի Հին բռ. եւ՝ Դրանջել՝ ապստամբել): *Եղեւ նորա ծառայ յովակիմ ամս… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
prevaricar — v. intr. 1. Trair, por interesse ou má fé, os deveres do seu cargo ou ministério. • v. tr. 2. Corromper, perverter. ‣ Etimologia: latim praevaricor, ari, transgredir, violar … Dicionário da Língua Portuguesa
