Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

praeoccupo

  • 1 praeoccupo

    praeoccupo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] occuper avant un autre, occuper le premier, s'emparer le premier, envahir d'avance. [st2]2 [-] au fig. préoccuper (l'esprit), prévenir, gagner d'avance. [st2]3 [-] prévenir, devancer, prendre les devants, prendre l'initiative.    - praeoccupare locum, Liv.: prendre position.    - Macedoniam preoccupare destinavit, Nep. Eum. 2, 4: il se proposa de s'emparer de la Macédoine.    - partes alterius praeoccupare, Cic.: empiéter sur les fonctions de qqn.    - legem de multarum aestimatione ipsi praeoccupaverunt ferre, Liv. 4, 30, 3: ils se hâtèrent de présenter une loi relative au montant des amendes.    - apparuit tribunis praeoccupatis beneficio animis vero crimini locum, Liv. 6, 20, 10: les tribuns comprirent que, chez des gens gagnés d'avance par une reconnaissance, ce ne serait pas du tout le moment (favorable) pour un juste verdict.
    * * *
    praeoccupo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] occuper avant un autre, occuper le premier, s'emparer le premier, envahir d'avance. [st2]2 [-] au fig. préoccuper (l'esprit), prévenir, gagner d'avance. [st2]3 [-] prévenir, devancer, prendre les devants, prendre l'initiative.    - praeoccupare locum, Liv.: prendre position.    - Macedoniam preoccupare destinavit, Nep. Eum. 2, 4: il se proposa de s'emparer de la Macédoine.    - partes alterius praeoccupare, Cic.: empiéter sur les fonctions de qqn.    - legem de multarum aestimatione ipsi praeoccupaverunt ferre, Liv. 4, 30, 3: ils se hâtèrent de présenter une loi relative au montant des amendes.    - apparuit tribunis praeoccupatis beneficio animis vero crimini locum, Liv. 6, 20, 10: les tribuns comprirent que, chez des gens gagnés d'avance par une reconnaissance, ce ne serait pas du tout le moment (favorable) pour un juste verdict.
    * * *
        Praeoccupo, praeoccupas, pen. corr. praeoccupare. Caesar. S'advancer de soy saisir de quelque chose avant qu'un autre, Preoccuper, Anticiper, Prevenir.
    \
        Praeoccupauit animos timor. Caes. Surprint.
    \
        Praeoccupare partes alterius. Cic. S'advancer de faire ce qu'un autre debvoit faire.
    \
        Praeoccupauit ferre legem. Liu. Il prevint un autre Magistrat qui vouloit porter une loy au peuple, et la luy faire accepter.

    Dictionarium latinogallicum > praeoccupo

  • 2 praeoccupo

    praeoccupo, 1, detect, seize (in an act). G. 6:1.*

    English-Latin new dictionary > praeoccupo

  • 3 praeoccupo

    prae-occupo, āvī, ātum, āre
    1) заранее занимать, первым овладевать, наперёд захватывать ( loca opportuna L)
    3) заранее заручиться ( gratiam apud — v. l. ad — plebem L)
    5) предвосхищать, предупреждать, опережать (aliquera Nep etc.)
    p. legem ferre L — опередить кого-л. с внесением законопроекта

    Латинско-русский словарь > praeoccupo

  • 4 praeoccupo

    prae-occupo, āvī, ātum, āre, I) sich vorher bemächtigen, vorher einnehmen, zeitig besetzen, iter, Caes.: vias, Caes.: saltum, Nep.: loca, Liv.: socios, Liv. – II) übtr.: 1) in bezug auf persönliche Verpflichtung, Gesinnung u. Gemütsstimmung im voraus einnehmen, -verpflichten (binden), -gewinnen, praeoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio, Caes.: animos timor praeoccupaverat, Caes.: omnia praeoccupavit accusator, Liv.: praeoccupatis non magis auribus quam animis ab Eumene, Liv.: praeoccupati beneficio animi, Liv.: omnes praeoccupati sumus, Sen.: pleon, mit ante verb., praeoccupatos iam ante ab Hannibale Gallorum animos esse, Liv. 21, 20, 8. – 2) zuvorkommen, überraschen, a) mit leb. Objj.: alqm per alqm, Auct. b. Alex.: ne alteruter alterum praeoccuparet, Nep.: timens, ne adventu Caesaris praeoccuparetur, Caes. – b) mit lebl. Objj., tela fortunae, Sen. ep. 18, 11: m. folg. Infin., legem ipsi praeoccupaverant ferre, sie hatten sich beeilt, das Gesetz eher an das Volk zu bringen, Liv. 4, 30, 3: propterea praeoccupavi fugere in Tharsis, Itala Ionas 4, 2 (wo die Vulg. praeoccupavi, ut fugerem in Tharsis). – 3) in der Darstellung vorausgreifen, quod superius praeoccupando iam dixit, Augustin. de civ. dei 20, 16.

    lateinisch-deutsches > praeoccupo

  • 5 praeoccupo

    prae-occupo, āvī, ātum, āre, I) sich vorher bemächtigen, vorher einnehmen, zeitig besetzen, iter, Caes.: vias, Caes.: saltum, Nep.: loca, Liv.: socios, Liv. – II) übtr.: 1) in bezug auf persönliche Verpflichtung, Gesinnung u. Gemütsstimmung im voraus einnehmen, -verpflichten (binden), -gewinnen, praeoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio, Caes.: animos timor praeoccupaverat, Caes.: omnia praeoccupavit accusator, Liv.: praeoccupatis non magis auribus quam animis ab Eumene, Liv.: praeoccupati beneficio animi, Liv.: omnes praeoccupati sumus, Sen.: pleon, mit ante verb., praeoccupatos iam ante ab Hannibale Gallorum animos esse, Liv. 21, 20, 8. – 2) zuvorkommen, überraschen, a) mit leb. Objj.: alqm per alqm, Auct. b. Alex.: ne alteruter alterum praeoccuparet, Nep.: timens, ne adventu Caesaris praeoccuparetur, Caes. – b) mit lebl. Objj., tela fortunae, Sen. ep. 18, 11: m. folg. Infin., legem ipsi praeoccupaverant ferre, sie hatten sich beeilt, das Gesetz eher an das Volk zu bringen, Liv. 4, 30, 3: propterea praeoccupavi fugere in Tharsis, Itala Ionas 4, 2 (wo die Vulg. praeoccupavi, ut fugerem in Tharsis). – 3) in der Darstellung vorausgreifen, quod superius praeoccupando iam dixit, Augustin. de civ. dei 20, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praeoccupo

  • 6 praeoccupo

    praeoccupare, praeoccupavi, praeoccupatus V
    seize upon beforehand; anticipate

    Latin-English dictionary > praeoccupo

  • 7 praeoccupo

    prae-occŭpo, āvi, ātum, 1, v. a. (class., but not in Cic., since praecepit is the true read., Cic. Phil. 10, 1, 2).
    I. A.
    Lit.:

    hic ne intrare posset saltum, Datames praeoccupare studuit,

    Nep. Dat. 7, 2:

    Macedoniam,

    id. Eum. 2, 4:

    loca opportuna,

    Liv. 44, 3; 35, 28; 42, 47:

    iter,

    Caes. B. C. 3, 13:

    Asiam,

    Vell. 2, 69, 2; cf.:

    praeoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio,

    Caes. B. C. 2, 17.—
    B.
    To take, catch, detect, seize in an act:

    si praeoccupatus fuerit homo in delicto,

    Vulg. Gal. 6, 1.—
    C.
    Trop.:

    animos timor praeoccupaverat,

    Caes. B. G. 6, 41, 3:

    hilaritas praeoccupaverat mentes,

    Petr. 113:

    praeoccupati beneficio animi,

    i. e. won over beforehand, Liv. 6, 20, 10:

    aures,

    id. 38, 10.—
    II.
    To anticipate, prevent:

    ne alter alterum praeoccuparet,

    Nep. Dion, 4, 1.—With obj.clause (like the simpler occupare):

    legem de multarum aestimatione ipsi praeoccupaverunt ferre,

    hastened to bring the bill sooner before the people, Liv. 4, 30, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praeoccupo

  • 8 praeoccupatio

    praeoccupātio, ōnis f. [ praeoccupo ]
    3) ритор. Eccl = prolepsis

    Латинско-русский словарь > praeoccupatio

  • 9 praeoccupatio

    praeoccupātio, ōnis, f. (praeoccupo), I) die Zuvoreinnahme, zeitige Besetzung, locorum, Nep. Eum 3. § 6. – II) eine Krankheit, bei der der Magen auf eine schmerzhafte Art ausgedehnt wird, Veget. mul. 1, 40 extr.

    lateinisch-deutsches > praeoccupatio

  • 10 praeoccupatio

    praeoccupātio, ōnis, f. (praeoccupo), I) die Zuvoreinnahme, zeitige Besetzung, locorum, Nep. Eum 3. § 6. – II) eine Krankheit, bei der der Magen auf eine schmerzhafte Art ausgedehnt wird, Veget. mul. 1, 40 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praeoccupatio

  • 11 praeoccupātiō

        praeoccupātiō ōnis, f    [praeoccupo], a seizing beforehand, preoccupation: locorum, N.

    Latin-English dictionary > praeoccupātiō

  • 12 praecipio

    prae-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], to take or seize beforehand, to get or receive in advance (class., esp. in the trop. sense; syn.: anticipo, praeoccupo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Lucr. 6, 1050:

    nisi aquam praecepimus ante,

    id. 6, 804:

    a publicanis pecuniam insequentis anni mutuam praeceperat,

    Caes. B. C. 3, 31:

    aliquantum viae,

    to get the start somewhat, Liv. 36, 19:

    longius spatium fugā,

    id. 22, 41 fin.:

    iter,

    id. 3, 46:

    Piraeeum quinqueremibus,

    to preoccupy, id. 32, 16, 5: mons a Lusitanis praeceptus, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 3:

    si lac praeceperit aestus,

    i. e. have previously dried up, Verg. E. 3, 98.—
    B.
    In partic., in jurid. lang, to receive (esp. an inheritance or bequest) in advance, Plin. Ep. 5, 7, 4:

    si heres centum praecipere jussus sit,

    Dig. 30, 122; so ib. 36, 1, 63:

    quantitatem dotis,

    ib. 17, 2, 81:

    dotem,

    ib. 10, 2, 46:

    per praeceptionem hoc modo legamus: Lucius Titius hominem Stichum praecipito,

    Gai. Inst. 2, 216. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to take or obtain in advance, to anticipate:

    aliquantum ad fugam temporis Syphax et Hasdrubal praeceperunt,

    gained some advantage in time, Liv. 30, 8 fin.:

    tempus,

    id. 1, 7:

    celeres neu praecipe Parcas,

    do not hasten in advance of, do not anticipate, Stat. Th. 8, 328; so,

    veneno fata praecepit,

    Flor. 3, 9, 4: praecipio gaudia suppliciorum vestrorum, I rejoice in advance, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 20, 45; Hirt. B. G. 8, 51; cf. Liv. 45, 1, 1:

    jam animo victoriam praecipiebant,

    figured to themselves beforehand, Caes. B. C. 3, 87 fin.; Liv. 10, 26:

    spe jam praecipit hostem,

    Verg. A. 11, 491: praecipere cogitatione futura, to conjecture or imagine beforehand, Cic. Off. 1, 23, 81:

    omnia,

    Verg. A. 6, 105; cf.:

    haec usu ventura opinione praeceperat,

    had already suspected, Caes. B. G. 7, 9:

    sed alterum mihi est certius, nec praecipiam tamen,

    Cic. Att. 10, 1, 2.—
    B.
    In partic., to give rules or precepts to any one, to advise, admonish, warn, inform, instruct, teach; to enjoin, direct, bid, order, etc. (syn.:

    mando, impero, doceo): vilici officia, quae dominus praecepit,

    Cato, R. R. 142:

    Philocomasio id praecipiendum est, ut sciat,

    Plaut. Mil. 2, 2, 92:

    quoi numquam unam rem me licet semel praecipere,

    id. As. 2, 4, 15:

    quae ego tibi praecipio, ea facito,

    id. Trin. 2, 2, 17:

    docui, monui, bene praecepi semper quae potui omnia,

    Ter. Ad. 5, 9, 6:

    quicquid praecipies, esto brevis,

    Hor. A. P. 335:

    de eloquentiā,

    Cic. de Or. 2, 11, 48:

    de agriculturā,

    Plin. 18, 24, 56, § 201:

    alicui aliquid praecipere,

    Cic. Mur. 2, 4: glossemata nobis, Asin. Gall. ap. Suet. Gram. 22:

    numerumque modumque carinis Praecipiant,

    Verg. A. 11, 329:

    cantus lugubres,

    Hor. C. 1, 24, 2:

    artem nandi,

    Ov. Tr. 2, 486:

    humanitatem,

    Plin. Ep. 1, 10, 2, etc.:

    mitem animum et mores modicis erroribus aequos Praecipit,

    enjoins, recommends, Juv. 14, 16.—With inf.:

    justitia praecipit, parcere omnibus,

    Cic. Rep. 3, 12, 21; so,

    paeoniam praecipiunt eruere noctu,

    Plin. 25, 4, 10, § 29:

    codicillos aperiri testator praecepit,

    Dig. 31, 1, 89.—With ut:

    illud potius praecipiendum fuit, ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 60:

    recte etiam praecipi potest in amicitiis, ne, etc.,

    id. ib. 20, 75:

    consulentibus Pythia praecepit, ut, etc.,

    Nep. Milt. 1, 3.—With subj. alone:

    praecipit atque interdicit, omnes unum peterent Indutiomarum,

    Caes. B. G. 5, 58:

    his praecepit, omnes mortales pecuniā aggrediantur,

    Sall. J. 28, 1.—With acc. and inf.:

    etiam scelere convictos nonnisi ad opus damnari praeceperat,

    Suet. Ner. 31:

    D. Claudius edicto praecepit,

    decreed, commanded, Dig. 48, 10, 15. —As subst.: praecĭpĭens, entis, m., a teacher, Cic. Rep. 1, 46, 70:

    jam prope consummata fuerit praecipientis opera,

    Quint. 2, 6, 6:

    in numero praecipientium,

    id. 2, 3, 5.—Hence, praeceptum, i, n. (acc. to II. B.), a maxim, rule, precept; an order, direction, command, bidding; an injunction, etc. (class.):

    quo praecepto ab iis diligentissime observato,

    Caes. B. G. 5, 35:

    sine praecepto ullius suā sponte struebatur acies,

    Liv. 9, 31:

    transvectae praecepto ducis alae,

    Tac. Agr. 37:

    hoc praeceptum patet latius,

    Cic. Tusc. 2, 24, 58; cf.:

    hoc praeceptum officii diligenter tenendum est,

    id. Off. 2, 14, 51.—In plur.:

    tuis monitig praeceptisque,

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    in quam (partem) praecepta nobis danda sunt,

    id. Inv. 2, 17, 53; 2, 34, 105:

    abundare praeceptis philosophiae,

    id. Off. 1, 1, 1:

    dare praecepta dicendi,

    id. Brut. 76, 273; cf.

    studiosis dicendi praecepta tradere,

    id. Or. 41, 141:

    deūm praecepta secuti,

    orders, commands, Verg. G. 4, 448:

    sine vi non ulla dabit (Nereus) praecepta,

    id. ib. 4, 398.

    Lewis & Short latin dictionary > praecipio

  • 13 praeoccupatio

    praeoccŭpātĭo, ōnis, f. [praeoccupo].
    I.
    A seizing beforehand, preoccupation:

    locorum praeoccupatio,

    Nep. Eum. 3, 6.—
    II.
    Rhet. fig., an anticipation of what properly comes afterwards, prolepsis, Beda, Schem. et Tropis init.
    III.
    A disease that violently distends the abdomen:

    quae passio Graece emphragma, Latine praeoccupatio dicitur,

    Veg. Vet. 1, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > praeoccupatio

  • 14 praesumo

    praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    neve domi praesume dapes,

    Ov. A. A. 3, 757:

    allium,

    Plin. 25, 5, 21, § 50:

    praesumere cibis frigidam,

    id. 28, 4, 14, § 55:

    remedia,

    Tac. A. 14, 3:

    heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:

    praesumptum diadema,

    assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:

    suam cenam praesumit,

    takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To take in advance:

    praesumere male audiendi patientiam,

    to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:

    inviti judices audiunt praesumentem partes suas,

    who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:

    differenda igitur quaedam, et praesumenda,

    id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—
    B.
    To perform beforehand, to anticipate:

    heredum officia praesumere,

    Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:

    gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,

    id. ib. 2, 10, 6.—
    C.
    To spend or employ beforehand:

    sementibus tempora plerique praesumunt,

    Plin. 18, 25, 60, § 224:

    Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,

    enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—
    D.
    To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:

    arma parate animis, et spe praesumite bellum,

    Verg. A. 11, 18:

    futura,

    Sen. Ep. 107, 3:

    semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,

    Vulg. Sap. 17, 10;

    hence, praesumptum habere,

    to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:

    utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),

    App. M. 7, 27, p. 200, 8.—
    E.
    To foresee, to infer beforehand, anticipate:

    fortunam alicujus,

    Tac. A. 12, 41:

    eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,

    Just. 6, 2.—
    F.
    To presume, take for granted, suppose, believe, assume:

    ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,

    Dig. 12, 6, 3:

    vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,

    ib. 12, 3, 7.—
    G.
    To undertake, venture, dare (post-class.):

    tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,

    Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—
    H.
    To trust, be confident (late Lat.):

    quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,

    Vulg. Judith, 6, 15:

    de tuā misericordiā,

    id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):

    praesumpta desperatio,

    Quint. 1 prooem.:

    opinio,

    preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:

    spes,

    Sil. 7, 582:

    suspicio,

    Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:

    praesumptum est, quosdam servos bonos esse,

    Dig. 21, 1, 31:

    quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,

    let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > praesumo

  • 15 praesumpte

    praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    neve domi praesume dapes,

    Ov. A. A. 3, 757:

    allium,

    Plin. 25, 5, 21, § 50:

    praesumere cibis frigidam,

    id. 28, 4, 14, § 55:

    remedia,

    Tac. A. 14, 3:

    heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:

    praesumptum diadema,

    assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:

    suam cenam praesumit,

    takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To take in advance:

    praesumere male audiendi patientiam,

    to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:

    inviti judices audiunt praesumentem partes suas,

    who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:

    differenda igitur quaedam, et praesumenda,

    id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—
    B.
    To perform beforehand, to anticipate:

    heredum officia praesumere,

    Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:

    gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,

    id. ib. 2, 10, 6.—
    C.
    To spend or employ beforehand:

    sementibus tempora plerique praesumunt,

    Plin. 18, 25, 60, § 224:

    Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,

    enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—
    D.
    To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:

    arma parate animis, et spe praesumite bellum,

    Verg. A. 11, 18:

    futura,

    Sen. Ep. 107, 3:

    semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,

    Vulg. Sap. 17, 10;

    hence, praesumptum habere,

    to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:

    utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),

    App. M. 7, 27, p. 200, 8.—
    E.
    To foresee, to infer beforehand, anticipate:

    fortunam alicujus,

    Tac. A. 12, 41:

    eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,

    Just. 6, 2.—
    F.
    To presume, take for granted, suppose, believe, assume:

    ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,

    Dig. 12, 6, 3:

    vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,

    ib. 12, 3, 7.—
    G.
    To undertake, venture, dare (post-class.):

    tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,

    Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—
    H.
    To trust, be confident (late Lat.):

    quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,

    Vulg. Judith, 6, 15:

    de tuā misericordiā,

    id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):

    praesumpta desperatio,

    Quint. 1 prooem.:

    opinio,

    preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:

    spes,

    Sil. 7, 582:

    suspicio,

    Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:

    praesumptum est, quosdam servos bonos esse,

    Dig. 21, 1, 31:

    quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,

    let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > praesumpte

  • 16 praesumtus

    praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    neve domi praesume dapes,

    Ov. A. A. 3, 757:

    allium,

    Plin. 25, 5, 21, § 50:

    praesumere cibis frigidam,

    id. 28, 4, 14, § 55:

    remedia,

    Tac. A. 14, 3:

    heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:

    praesumptum diadema,

    assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:

    suam cenam praesumit,

    takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To take in advance:

    praesumere male audiendi patientiam,

    to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:

    inviti judices audiunt praesumentem partes suas,

    who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:

    differenda igitur quaedam, et praesumenda,

    id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—
    B.
    To perform beforehand, to anticipate:

    heredum officia praesumere,

    Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:

    gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,

    id. ib. 2, 10, 6.—
    C.
    To spend or employ beforehand:

    sementibus tempora plerique praesumunt,

    Plin. 18, 25, 60, § 224:

    Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,

    enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—
    D.
    To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:

    arma parate animis, et spe praesumite bellum,

    Verg. A. 11, 18:

    futura,

    Sen. Ep. 107, 3:

    semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,

    Vulg. Sap. 17, 10;

    hence, praesumptum habere,

    to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:

    utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),

    App. M. 7, 27, p. 200, 8.—
    E.
    To foresee, to infer beforehand, anticipate:

    fortunam alicujus,

    Tac. A. 12, 41:

    eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,

    Just. 6, 2.—
    F.
    To presume, take for granted, suppose, believe, assume:

    ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,

    Dig. 12, 6, 3:

    vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,

    ib. 12, 3, 7.—
    G.
    To undertake, venture, dare (post-class.):

    tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,

    Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—
    H.
    To trust, be confident (late Lat.):

    quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,

    Vulg. Judith, 6, 15:

    de tuā misericordiā,

    id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):

    praesumpta desperatio,

    Quint. 1 prooem.:

    opinio,

    preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:

    spes,

    Sil. 7, 582:

    suspicio,

    Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:

    praesumptum est, quosdam servos bonos esse,

    Dig. 21, 1, 31:

    quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,

    let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > praesumtus

  • 17 ANTICIPATE

    [V]
    ANTICIPO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAESUMO (-ERE -SUMPSI -SUMPTUM)
    PRAEOCCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    ANTECAPIO (-ERE -CEPI -CEPTUM)
    PRAECIPIO (-ERE -CEPI -CEPTUM)
    PROSPICIO (-ERE -SPEXI -SPECTUM)
    SPERO (-ARE -AVI -ATUM)
    ANTEEO (-IRE -II)
    OCCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    OBCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEVENIO (-IRE -VENI -VENTUM)
    ANTEVENIO (-IRE -VENI -VENTUM)
    PRAECURRO (-ERE -CUCURRI -CURSUM)
    ANTEVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    ANTEVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    PRAEVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    PRAEVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    PRAEVERTOR (-VERTI)
    PRAEVORTOR (-VORTI)
    PRAEMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)
    PRAEGUSTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ANTEO (-IRE -IVI -ITUS)
    ANTIDEO (-IRE -IVI -ITUS)

    English-Latin dictionary > ANTICIPATE

  • 18 BIND IN ADVANCE

    [V]
    PRAEOCCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEVINCIO (-IRE -VINXI -VINCTUM)

    English-Latin dictionary > BIND IN ADVANCE

  • 19 FORESTALL

    [V]
    PRAEOCCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    OCCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    OBCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAECARPO (-ERE -CARPSI -CARPTUM)
    PRAECERPO (-ERE -CERPSI -CERPTUM)
    PROPELLO (-ERE -PULI -PULSUM)

    English-Latin dictionary > FORESTALL

  • 20 GRIP

    [N]
    MANUS (-US) (F)
    NEXUS (-US) (M)
    NEXUM (-I) (N)
    [V]
    COMPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    CONPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    COMPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    CONPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    QUERITOR (-ARI -ATUS SUM)
    RAPIO (-ERE RAPUI RAPTUM)
    PRAEOCCUPO (-ARE -AVI -ATUM)
    INCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    INCIDO (-ERE -CIDI)
    MORDEO (-ERE MOMORDI MORSUM)
    INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    COMPLECTEO (-ERE -PLEXI -PLEXUS)
    CONPLECTEO (-ERE -PLEXI -PLEXUS)

    English-Latin dictionary > GRIP

См. также в других словарях:

  • CANALICOLA — apud A. Cellium, l. 4. c. 20. qui iurabat, eavillator quidam et canalicola et nimis ridicularius fuit; et Festum, Canalicoloe forenses homines dicti, quod circa canales fori circumsisterent. A canalibus in foro nempe Causidici et rabulae sic… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ՅԱՌԱՋԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0335 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c չ. προάγω, προβαίνω progredior, praecedo προλαμβάνω praeoccupo φθάνω, προφθάνω praevenio anteverto προτερεύω priores partes obtineo. որ եւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • preocupado — adj. 1. Que se preocupa ou tem preocupações. 2. Que está a pensar insistentemente em algo ou alguém (ex.: está preocupado com o filho).   ‣ Etimologia: latim praeoccupatus, a, um, particípio passado de praeoccupo, are, ser o primeiro a ocupar,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • preocupar — v. tr. 1. Causar preocupação a. • v. pron. 2. Inquietar se, recear.   ‣ Etimologia: latim praeoccupo, are, ser o primeiro a ocupar, invadir, antecipar se …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»