-
1 praefatio
praefātĭo, ōnis, f. [praefor], a saying beforehand; concr.,I.That which is said or repeated beforehand, a form of words (esp. relig. or jurid.), formula:2.praefatio donationis,
Cic. Verr. 2, 3, 80, § 186:sacrorum,
Liv. 45, 5, 4:ultionis,
Val. Max. 6, 3, 1:triumphi,
Plin. 7, 26, 27, § 98.—A preliminary hearing, an introductory address (law t. t.), Dig. 45, 1, 134.—II.That which precedes a discourse or writing, a preface, prologue (post-Aug.): vocabula rustica aut externa cum honoris praefatione ponenda, saying, by your leave, Plin. praef. §13: numquam tristiorem sententiam sine praefatione clementiae pronunciavit,
Suet. Dom. 11:C. Cassius numquam sine praefatione publici parricidii nominandus,
Val. Max. 2, 8, 8: jucundissime Imperator (sit enim haec tui praefatio verissima), qs. appellation, title, Plin. praef. §1: nullā praefatione factā judici rem exponere,
without preface, without any introduction, Dig. 1, 2, 1.—Of remarks before a recitation, designed to win the favor or avert the displeasure of hearers, a preface; also of books:praefationem dicere,
Plin. Ep. 1, 13, 2; 2, 3, 1; 4, 11, 14; 4, 14, 8; Quint. 7, 1, 11; 8, 3, 31; 11, 1, 67; Mart. 3, 18, 1 al. -
2 praefātiō
praefātiō ōnis, f [praefor], a preliminary form of words, formula of announcement: donationis: sacrorum, L.* * *preliminary form of words, formula of announcement; preface -
3 бревиарий Прэфатио
Religion: Praefatio (Preface of the Mass Breviary, сокр. Praef.)Универсальный русско-английский словарь > бревиарий Прэфатио
-
4 for-gildi
n. an απ. λεγ. = Lat. praefatio, a preamble, 625. 90. -
5 for-máli
a, m. a preamble, Eg. 389, 390, 552; konungr skipaðisk eigi við slíkan formála; Fms. vii. 65; á hverjum gistingar-stað hafði hann (the bishop) formála sjálfr, i. e. saying grace, prayers, or the like, Bs. i. 140: a stipulation, condition, með þvílíkum formála sem …, Fms. i. 90, Str. 55: a preface, rendering of the mid. Lat. praefatio; in mod. usage, the preface to a book = Germ. vorwort, vorrede. -
6 exordium
exordĭum, ii, n. [exordior, I.].I.Prop., the beginning, the warp of a web (rare):II.non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam,
Quint. 5, 10, 71.—Transf., in gen., a beginning, commencement (the usual meaning; syn.: initium, principium, primordium): neve inde navis inchoandae exordium Coepisset, quae, etc., Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 282 ed. Vahl.):B.hujus quoque exordium mali, quoniam principium boni diximus, explicemus,
Cic. Inv. 1, 3, 3; cf.: institutae rei publicae clarum ac tam omnibus notum, id. Rep. 2, 2:a qua totius vitae ducat exor dium,
id. Fin. 5, 7, 18; cf.:a quibus tempo ribus scribendi capiat exordium,
id. Leg. 1, 3, 8:paene ab exordio Urbis,
Suet. Vesp. 8; id. Tib. 42:tertius (annus) a prima vigilia sumens exordium,
Amm. 26, 1, 9.—In plur.:rerum,
Lucr. 2, 333; 3, 31; 4, 114; cf. Verg. E. 6, 33:priva animaï,
Lucr. 3, 380:solis lunaeque,
id. 5, 471:rationis,
id. 1, 149:primae pugnae,
Verg. A. 7, 40 et saep.—In partic., of speech:2.saepe animadverti, summos oratores in dicendi exordio permoveri,
Cic. de Or. 1, 27, 122:ergo ita nascetur exordium,
id. Tusc. 1, 4 fin. —As part of a speech or writing, the introduction, exordium, proëm, preface (syn.:prooemium, praefatio, prologus): exordium est principium orationis, per quod animus auditoris aut judicis constituitur vel apparatur ad audiendum,
Auct. Her. 1, 3, 4; cf. Quint. 4, 1, 1 sq.:tum denique id, quod primum est dicendum, postremum soleo cogitare, quo utar exordio,
Cic. de Or. 2, 77 fin.:proximus liber a prima parte, id est exordio incipiet,
Quint. 3, 11, 28; 1, 12, 19:in exordio pro Milone,
id. 9, 4, 133; 9, 4, 74 et saep.— In plur., Quint. 11, 3, 161:quae prima exordia sumat?
Verg. A. 4, 284.— -
7 praefanda
prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:I.praefamino,
id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:II.in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,
Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,
Cic. Univ. 10 fin.:cum praefatus fuero, quae, etc.,
Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:sibi Asiam sufficere praefatus,
Just. 11, 5, 5:arcana se et silenda afferre praefatus,
Curt. 6, 7, 3:is cum praefatus esset, scire, etc.,
id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—Esp.A.In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:B.majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102:pontifice maximo praefante carmen,
Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:Janum Jovemque vino praefamino,
id. ib. 141, 2:divos,
Verg. A. 11, 301.—Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:C.sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,
we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:veniam,
to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init. —To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—III. A.praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):B.condemnatus ex praefatis causis,
Dig. 20, 4, 12:jura,
ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:sine honoribus praefatis appellare aliquid,
without saying, By your leave, Arn. 5, 176:vir praefatā reverentiā nominandus,
Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:praefato opus est,
Symm. Ep. 6, 3.—praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:praefandi umoris e corpore effluvium,
Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:in praefanda videmur incidere,
Quint. 8, 3, 45. -
8 praefatiuncula
praefātĭuncŭla, ae, f. dim. [praefatio], a short preface or opening (late Lat.), Hier. Ep. 64, n. 8; 112, n. 20. -
9 praefor
prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:I.praefamino,
id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:II.in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,
Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,
Cic. Univ. 10 fin.:cum praefatus fuero, quae, etc.,
Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:sibi Asiam sufficere praefatus,
Just. 11, 5, 5:arcana se et silenda afferre praefatus,
Curt. 6, 7, 3:is cum praefatus esset, scire, etc.,
id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—Esp.A.In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:B.majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102:pontifice maximo praefante carmen,
Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:Janum Jovemque vino praefamino,
id. ib. 141, 2:divos,
Verg. A. 11, 301.—Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:C.sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,
we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:veniam,
to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init. —To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—III. A.praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):B.condemnatus ex praefatis causis,
Dig. 20, 4, 12:jura,
ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:sine honoribus praefatis appellare aliquid,
without saying, By your leave, Arn. 5, 176:vir praefatā reverentiā nominandus,
Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:praefato opus est,
Symm. Ep. 6, 3.—praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:praefandi umoris e corpore effluvium,
Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:in praefanda videmur incidere,
Quint. 8, 3, 45. -
10 Präfation
f[lat. praefatio - "Vorgebet"]preface [liturgy] -
11 ἀρκετός
ἀρκετός, ή, όν (B-D-F §187, 8; 405, 2; Rob. 80) enough, sufficient, adequate (s. ἀρκέω; Chrysippus Tyanensis [I A.D.] in Athen. 3, 79, 113b; Vett. Val. 304, 25; Herm. Wr.: Fgm. 23, 14, in Stob. I 49, 44=p. 464, 18 Sc.; Anth. Pal. 4, 18, 10 ἀρκετὸν οἴνῳ αἴθεσθαι κραδίην; BGU 33, 5; 531 II, 24 [I A.D.]; 33, 5; Kaibel, p. xii: praefatio, 288c, 10; Dt 25:2 Aq.; TestJob 24:6; Jos., Bell. 3, 130) τίς ἀ. ἐξειπεῖν; who is in a position to declare? 1 Cl 49:3. τινί for someone or someth. w. inf. foll. ἀ. (v.l. ἡμῖν or ὑμῖν) ὁ παρεληλυθὼς χρόνος … κατειργάσθαι 1 Pt 4:3. ἀρκετή σοι ἡ ὑπόμνησις αὕτη this reminder is enough for you Hv 3, 8, 9. τὴν αὐτάρκειαν τὴν ἀ. σοι an adequate competence Hs 1:6. ἀρκετὸν (B-D-F §131) τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς Mt 6:34 (s. κακία 3). W. ἵνα foll. (s. B-D-F §393, 2) ἀ. τῷ μαθητῇ it is (=must be) enough for the disciple Mt 10:25.—As a substantive τὸ ἀ. τ. τροφῆς an adequate amount of food Hv 3, 9, 3.—B. 927. DELG s.v. ἀρκέω. M-M.
См. также в других словарях:
PRAEFATIO — in Communione Romana, pars est Missae seu Liturgiae Eccles. precatio nempe praecedens Canonem Missae et praelocutio totius orationis sequturae. Alcuinus, de Div. Offic. Hucusque Praefatio, i. e. praelocutio populi, hinc sequitur exhortatio,… … Hofmann J. Lexicon universale
Praefatĭo — (lat.), 1) eine Vorrede; Praefatluncŭla, kurze Vorrede; 2) die Collecte der katholischen Messen … Pierer's Universal-Lexikon
Praefatĭo — (lat.), Vorrede; im katholischen Meßritual ein nach dem Charakter der kirchlichen Feste teilweise wechselnder Dank und Lobgesang, der zum Kanon der Messe (s. d.), der eigentlichen Opferfeier, überleitet … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Praefatio — Praefatĭo (lat.), Vorrede, Einleitung; in der röm. kath. Messe das den vierten Teil beginnende Dankgebet … Kleines Konversations-Lexikon
praefatio — index preface Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Theatrum Chemicum — Page One of Theatrum Chemicum Volume I. Published 1602, Oberursel by Lazarus Zetzner. Theatrum Chemicum ( Chemical Theatre ), is a compendium of early alchemical writings published in six volumes over the course of six decades. The first three… … Wikipedia
Theatrum chemicum — Theatrum chemicum, volumen I, página 1, publicado en 1602 en Oberursel, por Lazarus Zetzner. Theatrum chemicum («Teatro químico») es un compendio de escritos alquímicos tempranos publicados en seis volúmenes a lo largo de seis décadas. Los tres… … Wikipedia Español
АНАФОРА — [греч. ἀναφορά возношение], евхаристическая молитва. Термином «А.» в литургике и в богослужебной практике большинства христ. Церквей (напр., в чине литургии визант. обряда: « … Православная энциклопедия
Heliand — The Heliand (pronEng|ˈhɛliənd, or at the time IPA2|ˈheliand) is an epic poem in Old Saxon, written about 825. The title means Savior in Old Saxon (cf. German and Dutch Heiland meaning savior ), and it recounts the life of Jesus in the… … Wikipedia
Theatrum Chemicum — L alchimiste 1558 dessin de Pieter Bruegel l Ancien, Kupferstichkabinett, Berlin Le Theatrum Chemicum (« Théâtre Chimique »), est le plus important et le plus célèbre recueil de traités alchimiques de la Renaissance. Écrit en latin, la… … Wikipédia en Français
Theatrum chemicum — L alchimiste 1558 dessin de Pieter Bruegel l Ancien, Kupferstichkabinett, Berlin Le Theatrum Chemicum (« Théâtre chimique »), est le plus important et le plus célèbre recueil de traités alchimiques de la Renaissance. Écrit en latin, la… … Wikipédia en Français