Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

praecipĭto

  • 1 praecipito

    praecipĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] précipiter, jeter de haut en bas, faire tomber; ruiner, perdre. [st2]2 [-] pousser, entraîner. [st2]3 [-] au fig. hâter, accélérer, presser, précipiter, abréger. [st2]4 - intr. - tomber, se précipiter, se perdre, aller à sa ruine, être à son déclin. [st2]5 [-] se presser, se hâter.
    * * *
    praecipĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] précipiter, jeter de haut en bas, faire tomber; ruiner, perdre. [st2]2 [-] pousser, entraîner. [st2]3 [-] au fig. hâter, accélérer, presser, précipiter, abréger. [st2]4 - intr. - tomber, se précipiter, se perdre, aller à sa ruine, être à son déclin. [st2]5 [-] se presser, se hâter.
    * * *
        Praecipito, praecipitas, pen. cor. praecipitare. Terent. Ruer, ou jecter du hault en bas, Precipiter.
    \
        Praecipitatus ex locis superioribus. Cic. Precipité.
    \
        Praecipitare palmitem, flagellum, et huiusmodi. Columella. Coucher par terre.
    \
        Aurium dolores interdum ad dementiam, mortemque praecipitant. Cels. Font devenir un homme insensé, et mourir.
    \
        Praecipitari in insidias. Liu. Tomber és embusches.
    \
        Praecipitant curae. Virgil. Contraignent et hastent.
    \
        Cursum praecipitare. Iuuenal. S'encourir hastivement.
    \
        Fata sua praecipitare. Lucan. Avancer sa mort.
    \
        Praecipitare moras. Virgil. Se haster.
    \
        Hyems iam praecipitauerat. Caes. L'yver estoit desja sur la fin, et sur le declin, Declinoit.
    \
        Nilus praecipitat ex altissimis montibus. Cic. Descend impetueusement, etc.
    \
        Praecipitare. Plaut. Faire quelque chose inconsidereement et à l'estourdi, Surhaster.
    \
        - priscos referre labores Praecipitat. Sil. Il se haste de reciter, etc.

    Dictionarium latinogallicum > praecipito

  • 2 praecipito

    praecipito praecipito, avi, atum, are низвергать, бросать

    Латинско-русский словарь > praecipito

  • 3 praecipito

    praecipito, āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) tr. jählings herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: alqm, Curt.: tauros, Curt.: currum scopulis, Ov.: flumina, Wasserfälle bilden, Sen.: se e Leucade, Cic.: se de turri, Liv.: equites ex equis, Liv.: saxa muro, Caes.: senes pontibus, Ov.: ex eo se loco, Sen.: se petris, Curt.: alqm in terram, zu Boden schleudern, Curt.: curricula in amnem, Curt.: se in fossas, Caes. – Passiv praecipitari, herabstürzen, praecipitatus equo, Iustin. 32, 1, 5: medial, sich jählings herabstürzen, cum alii super vallum praecipitarentur, Sall.: per (über) lubrica saxa praecipitati, Curt.: poet., lux praecipitatur aquis (= in aquas), die Sonne geht unter, Ov.: so auch Scorpios in aquas praecipitatur, Ov. – refl., praecipitare se = sich in eine Tiefe stürzen, Suet. Aug. 27, 3; od. = eilig herabsteigen, eilig sich herabbegeben, Hals über Kopf herabrennen, Ter. adelph. 575. – 2) übtr.: a) leblose Subjekte herabbeugen, vitem, zu sehr herabbeugen, Cato: palmitem, herabsenken, unten anbinden, Colum. – b) Partic. praecipitātus = der Zeit nach zu Ende eilend, nox, Ov.: quod adulescens praestiti... id nunc aetate praecipitatā commutem? jetzt, da es mit dem Leben bergab geht, Mat. in Cic. ep. – B) bildl.: a) herabstürzen, alqm ex altissimo dignitatis gradu, Cic. – dah. zugrunde richten, rem publicam, Liv.: spem, Ov.: aegrum, Cels.: bellatores, unglücklich machen, Plin. – b) hineinstürzen, se in exitium, Cels.: arborem in senectam, vor der Zeit altern, vergehen lassen, Plin.: Passiv praecipitari medial, hineinstürzen, in insidias, Liv. (wofür auch se pr. in insidias, Liv.). – c) dahinreißen, übereilen, furor iraque mentem praecipitant, Verg. Aen. 2, 317. – d) beschleunigen, übereilen, vindemiam, Colum.: obitum (den Untergang eines Gestirnes), Cic. poët.: moras omnes, alle Hindernisse schnell aus dem Wege räumen, eilen, Verg.: ne praecipitetur editio, übereilt werde, Quint.: consilia raptim praecipitata, übereilte Entschlüsse, Liv. – e) drängen, m. Infin., sociis dare tempus humandis praecipitant curae, Verg. Aen. 11, 3; u. so Stat. Theb. 1, 679: m. Acc. u. Infin., Argum Tiphynque vocat pelagoque parari praecipitat, Val. Flacc. 2, 391. – II) intr. (sich) herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: in fossam, Liv.: in puteum apertum ex equo, Liv.: in vallem insessam ab hostibus, hinabgeraten, Liv.: Nilus praecipitat ex montibus, Cic. – 2) übtr., der Zeit nach zu Ende eilen, sich zu Ende neigen, nox caelo praecipitat (sc. in oceanum), Verg.: so auch sol praecipitans, dem Untergange sich nähernd, Cic.: hiems iam praecipitaverat, Caes. – B) bildl.: a) im allg.: praecipitantem impellere, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen Unglücklichen noch unglücklicher machen), Cic. – pr. ad exitium, Cic.: res publica praecipitans, rasch dem Untergange zueilend, Cic.: u. so cum in Italia ad Trasumennum et Cannas praecipitasset res Romana, die römische Macht dem Untergange nahe war, Liv. – im Bilde, sustinenda est potius omnis assensio, ne praecipitet, si temere processerit, sich überstürze (übereile), Cic. Acad. 2, 68: praecipitare istuc quidem est, non descendere, das heißt einen Sprung Hals über Kopf machen, nicht (Schritt vor Schritt) hinabsteigen, Cic. de nat. deor. 1, 80. – b) hin-, hineinstürzen, -geraten, in amorem, Plaut.

    lateinisch-deutsches > praecipito

  • 4 praecipito

    praecipito, āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) tr. jählings herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: alqm, Curt.: tauros, Curt.: currum scopulis, Ov.: flumina, Wasserfälle bilden, Sen.: se e Leucade, Cic.: se de turri, Liv.: equites ex equis, Liv.: saxa muro, Caes.: senes pontibus, Ov.: ex eo se loco, Sen.: se petris, Curt.: alqm in terram, zu Boden schleudern, Curt.: curricula in amnem, Curt.: se in fossas, Caes. – Passiv praecipitari, herabstürzen, praecipitatus equo, Iustin. 32, 1, 5: medial, sich jählings herabstürzen, cum alii super vallum praecipitarentur, Sall.: per (über) lubrica saxa praecipitati, Curt.: poet., lux praecipitatur aquis (= in aquas), die Sonne geht unter, Ov.: so auch Scorpios in aquas praecipitatur, Ov. – refl., praecipitare se = sich in eine Tiefe stürzen, Suet. Aug. 27, 3; od. = eilig herabsteigen, eilig sich herabbegeben, Hals über Kopf herabrennen, Ter. adelph. 575. – 2) übtr.: a) leblose Subjekte herabbeugen, vitem, zu sehr herabbeugen, Cato: palmitem, herabsenken, unten anbinden, Colum. – b) Partic. praecipitātus = der Zeit nach zu Ende eilend, nox, Ov.: quod adulescens praestiti... id nunc aetate praecipitatā commutem? jetzt, da es mit dem Leben bergab geht, Mat. in Cic. ep. – B) bildl.: a) herabstürzen, alqm ex altissimo dignitatis gradu, Cic. – dah. zugrunde richten, rem publicam, Liv.: spem,
    ————
    Ov.: aegrum, Cels.: bellatores, unglücklich machen, Plin. – b) hineinstürzen, se in exitium, Cels.: arborem in senectam, vor der Zeit altern, vergehen lassen, Plin.: Passiv praecipitari medial, hineinstürzen, in insidias, Liv. (wofür auch se pr. in insidias, Liv.). – c) dahinreißen, übereilen, furor iraque mentem praecipitant, Verg. Aen. 2, 317. – d) beschleunigen, übereilen, vindemiam, Colum.: obitum (den Untergang eines Gestirnes), Cic. poët.: moras omnes, alle Hindernisse schnell aus dem Wege räumen, eilen, Verg.: ne praecipitetur editio, übereilt werde, Quint.: consilia raptim praecipitata, übereilte Entschlüsse, Liv. – e) drängen, m. Infin., sociis dare tempus humandis praecipitant curae, Verg. Aen. 11, 3; u. so Stat. Theb. 1, 679: m. Acc. u. Infin., Argum Tiphynque vocat pelagoque parari praecipitat, Val. Flacc. 2, 391. – II) intr. (sich) herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: in fossam, Liv.: in puteum apertum ex equo, Liv.: in vallem insessam ab hostibus, hinabgeraten, Liv.: Nilus praecipitat ex montibus, Cic. – 2) übtr., der Zeit nach zu Ende eilen, sich zu Ende neigen, nox caelo praecipitat (sc. in oceanum), Verg.: so auch sol praecipitans, dem Untergange sich nähernd, Cic.: hiems iam praecipitaverat, Caes. – B) bildl.: a) im allg.: praecipitantem impellere, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen Unglücklichen noch unglücklicher machen), Cic. – pr.
    ————
    ad exitium, Cic.: res publica praecipitans, rasch dem Untergange zueilend, Cic.: u. so cum in Italia ad Trasumennum et Cannas praecipitasset res Romana, die römische Macht dem Untergange nahe war, Liv. – im Bilde, sustinenda est potius omnis assensio, ne praecipitet, si temere processerit, sich überstürze (übereile), Cic. Acad. 2, 68: praecipitare istuc quidem est, non descendere, das heißt einen Sprung Hals über Kopf machen, nicht (Schritt vor Schritt) hinabsteigen, Cic. de nat. deor. 1, 80. – b) hin-, hineinstürzen, -geraten, in amorem, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecipito

  • 5 praecipitō

        praecipitō āvī, ātus, āre    [praeceps], to throw headlong, cast down, hurl down, precipitate: p<*>ae in mare praecipitatae, N.: currum scopulis, hurl against, O.: se ex altissimo muro: sese in fossas, Cs.: se (sc. de muro), L.: se in Tiberim, L.: se in medios ignīs, Cu.: etiam pulcherrima, throw overboard, Iu.: cum alii super vallum praecipitarentur, threw themselves down, S.: lux Praecipitatur aquis, sets in the ocean, O.: hac te praecipitato, run this way for life! T.: iis (parvis) minari, praecipitaturos alicunde, threaten to throw them down.—To rush down, throw oneself down, rush headlong, sink rapidly, drop, tumble, fall (of involuntary falling): statim praecipitat in Lirem: nimbi In vada praecipitant, V.: in fossam, L.: sol praecipitans: iam nox caelo Praecipitat, is sinking, V.: hiems iam praecipitaverat, had come to an end, Cs.—Fig., to throw down, hurl down, precipitate: praecipitari ex altissimo dignitatis gradu: semet ipse praecipitare, destroy oneself, S.: se in insidias, L.: furor iraque mentem Praecipitant, carry headlong, V.: quosdam praecipitat potentia Invidiae, Iu.: nox praecipitata, declining, O.— To hasten, hurry: quae Praecipitent obitum, hasten their setting: praecipitata raptim consilia, precipitate, L.: moras, i. e. exchange for haste, V.: dare tempus Praecipitant curae, hasten, V.— To fall down, fall, sink, be ruined: ubi non subest, quo praecipitet, may tumble down: cum ad Cannas praecipitasset Romana res, L.: ad exitium praecipitans.— To be too hasty, be precipitate: sustinenda est adsensio, ne praecipitet: praecipitare istuc quidem est, non descendere, to jump at a conclusion.
    * * *
    praecipitare, praecipitavi, praecipitatus V
    throw headlong, cast down

    Latin-English dictionary > praecipitō

  • 6 praecipito

    praecĭpĭto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [praeceps], to throw or cast down headlong, to precipitate (class.; syn.. deicio, deturbo, proruo).
    I.
    Act.
    A.
    Lit.:

    pilae in mare praecipitatae,

    Nep. Alcib. 6 fin.:

    truncas rupes in tecta domosque,

    Stat. Th. 10, 881: currum scopulis, hurl or dash against, Ov. M. 15, 518:

    pinus,

    Stat. Achill. 2, 546.— Freq. with se or pass. in middle sense:

    se e Leucade,

    Cic. Tusc. 4, 18, 41:

    se a tecto,

    Sen. Ep. 4, 4:

    se de turri,

    Liv. 23, 37:

    sese in fossas,

    Caes. B. C. 3, 69:

    praecipitasse se quosdam constabat (sc. de muro),

    threw themselves from the wall, Liv. 23, 19, 6; Hor. S. 2, 3, 277:

    plerique semet ipsi praecipitaverunt,

    Liv. 21, 14, 1:

    se in Tiberim,

    id. 4, 12, 11; Caes. B. G. 4, 15; Curt. 4, 16, 16; 6, 6, 32;

    Auct. B. Alex. 18: ubi Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,

    Plin. 6, 29, 35, § 118:

    praecipitare volens etiam pulcherrima,

    to throw overboard, Juv. 12, 38.—Mid.:

    cum alii super vallum praecipitarentur,

    threw themselves down, Sall. J. 58, 6; Ov. F. 4, 164; id. M. 7, 760; 11, 556:

    lux Praecipitatur aquis,

    sinks in the ocean, sets, id. ib. 4, 92; cf.:

    hac te praecipitato,

    run this way, for life! Ter. Ad. 4, 2, 36.— Absol.: si quando iis (parvis) ludentes minamur, praecipitaturos alicunde, extimescunt, that we will throw them down from any place (= nos eos dejecturos), Cic. Fin. 5, 11, 31.—
    2.
    Transf., in gen., to bend a thing down:

    vitem,

    Cato, R. R. 32, 2:

    partem (vitis),

    Col. 4, 20, 4:

    palmitem,

    id. 5, 6, 33.—
    B.
    Trop.
    1.
    To throw, hurl, or cast down, to precipitate: [p. 1414] praecipitari ex altissimo dignitatis gradu, Cic. Dom. 37, 98; cf.:

    in tanta mala praeeipitatus ex patrio regno,

    Sall. J. 14, 23.— Esp. with reflex. pron.:

    semet ipse praecipitare,

    to hasten to ruin, destroy one's self, Sall. J. 41, 9:

    se in exitium,

    Cels. 3, 21:

    se in insidias,

    Liv. 3, 18, 7 dub. (Madv. omits se):

    furor iraque mentem Praecipitant,

    carry away, urge onward, sway violently, Verg. A. 2, 317:

    spem festinando praecipitare,

    Ov. P. 3, 1, 140:

    in senectam praecipitare,

    to cause to grow old prematurely, Plin. 17, 12, 19, § 94:

    quosdam praecipitat subjecta potentia magnae Invidiae,

    Juv. 10, 56.—In pass., Cic. Rep. 2, 23, 43: nox praecipitata, declining, i. e. drawing to a close, Ov. Tr. 1, 3, 47; cf.: aetas praecipitata (opp. adulescens), declining age, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 5.—
    2.
    To hasten, hurry a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    quae Praecipitent obitum,

    hasten their setting, Cic. Arat. 349:

    vindemiam,

    Col. 3, 21, 10:

    consulta viri,

    Sil. 3, 166:

    ne praecipitetur editio,

    Quint. Ep. ad Tryph. 2:

    consilia raptim praecipitata,

    precipitate, Liv. 31, 32.— Poet.:

    moras,

    i. e. exchange delay for haste, Verg. A. 8, 443; 12, 699:

    Tiphyn pelago parari praecipitat,

    Val. Fl. 2, 390:

    cursum,

    Juv. 15, 78.—
    3.
    With acc. and inf., to hasten, press, urge to do any thing ( poet.):

    dare tempus Praecipitant curae,

    Verg. A. 11, 3:

    si praecipitant miserum cognoscere curae,

    Stat. Th. 1, 679. —
    II.
    Neutr., to hasten or rush down, to throw one's self down, rush headlong, sink rapidly, to fall (class., but only of involuntary falling; cf. I. A.).
    A.
    Lit.:

    praecipitare istuc quidem est, non descendere,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    de montibus altis ad terram,

    Lucr. 4, 1021:

    ubi Nilus praecipitat ex altissimis montibus,

    Cic. Rep. 6, 18, 19; cf.:

    Fibrenus... statim praecipitat in Lirem,

    id. Leg. 2, 3, 6: and:

    in amni praecipitante,

    id. de Or. 3, 48, 186:

    nimbi In vada praecipitant,

    Verg. A. 9, 670; 11, 617:

    in fossam,

    Liv. 25, 11, 6; 7, 6, 9; 38, 2, 14;

    39, 2, 3: in insidias,

    id. 2, 51; 5, 18; Plin. 11, 24, 28, § 82:

    non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas?

    Verg. A. 4, 565:

    sol praecipitans,

    Cic. de Or. 3, 55, 209:

    jam nox caelo Praecipitat,

    is sinking, draws to a close, Verg. A. 2, 9:

    hiems jam praecipitaverat,

    had closed, come to an end, Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Trop.
    1.
    To fall down, to fall, rush, or sink to ruin:

    qui in amorem Praecipitavit, pejus perit quam si saxo saliat,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31:

    praecipitantes impellere, certe est inhumanum,

    Cic. Rab. Post. 1, 2; so,

    praecipitantem impellamus,

    id. Clu. 26, 70:

    ubi non subest, quo praecipitet ac decidat,

    he may tumble down, id. Rep. 1, 45, 69:

    praecipitante re publicā,

    id. Sull. 1, 1; cf. id. ib. 31, 87; and:

    cum ad Cannas praecipitasset Romana res,

    Liv. 27, 40:

    ad exitium praecipitans,

    Cic. Att. 3, 15, 7.—
    2.
    To be too hasty:

    cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—Hence, praecĭpĭ-tanter, adv., hastily, precipitately:

    agens mannos ad villam,

    Lucr. 3, 1063.

    Lewis & Short latin dictionary > praecipito

  • 7 praecipito

    praecipito, 1, cast headlong, Mk. 5:13; L. 4:29.*

    English-Latin new dictionary > praecipito

  • 8 praecipito

    āvī, ātum, āre [ praeceps ]
    1) низвергать, сбрасывать, сталкивать (aliquem ex equo L, muro Cs и de muro Hirt, in fossam Cs; ex altissimo dignitatis gradu C); опрокидывать ( aliquem super lectum Pt)
    p. se ( или praecipitari) de turri Lброситься с башни
    2) ввергать в бедствия ( rem publicam L); перен. разрушать, подрывать ( spem O)
    3) устранять, прекращать ( moras V)
    4) торопить, ускорять (curae praecipĭtant V; p. cursum J)
    consilia praecipitata Q — наспех составленные планы, необдуманные решения
    5) низвергаться, падать (praecipitantem impellere C; aqua praecipĭtat ex montibus C);бросаться ( in fossam L)
    6) склоняться к закату ( sol praecipitans C); тж. med.-pass. близиться к концу, быть на исходе (hiems praecipitat Cs; praecipitata nox O)
    8) гибнуть, рушиться ( res publica praecipitans C)
    9)
    10) выводить из равновесия, увлекать ( furor mentem praecipitat V)

    Латинско-русский словарь > praecipito

  • 9 praecipito

    , praecipitavi, praecipitatum, praecipitare 1
      бросать, низвергать, падать

    Dictionary Latin-Russian new > praecipito

  • 10 praecipitatio

    praecipitātio, ōnis f. [ praecipito ]
    стремительное падение, низвержение Vtr, Sen, Ap

    Латинско-русский словарь > praecipitatio

  • 11 praecipitator

    praecipitātor, ōris m. [ praecipito ]
    ниспровергатель, разрушитель Aug

    Латинско-русский словарь > praecipitator

  • 12 praecipitanter

    praecipitanter, Adv. (praecipito), Hals über Kopf, Lucr. 3, 1061. Vgl. Placid. gloss. V, 40, 12.

    lateinisch-deutsches > praecipitanter

  • 13 praecipitantia

    praecipitantia, ae, f. (praecipito), der Herabsturz, das Herabfallen, Gell. 6, 2, 11 u. 9, 1, 5.

    lateinisch-deutsches > praecipitantia

  • 14 praecipitatim

    praecipitātim, Adv. (praecipito), Hals über Kopf, jäh, rivus pr. deorsum rapitur, *Varro sat. Men. 75 nach Kettners Vermutung (vgl. praecipitatus).

    lateinisch-deutsches > praecipitatim

  • 15 praecipitatio

    praecipitātio, ōnis, f. (praecipito), das plötzliche Herabstürzen, -Herabfallen, Sen., Vitr. u.a. – bildl., der Sturz, das Verderben, Ambros. de off. 1, 2, 8.

    lateinisch-deutsches > praecipitatio

  • 16 praecipitatus

    praecipitātus, Abl. ū, m. (praecipito), das plötzliche Herabstürzen, rivus praecipitatu deorsum rapitur, *Varro sat. Men. 75 B. (vgl. praecipitatim).

    lateinisch-deutsches > praecipitatus

  • 17 praecipitanter

    praecipitanter, Adv. (praecipito), Hals über Kopf, Lucr. 3, 1061. Vgl. Placid. gloss. V, 40, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecipitanter

  • 18 praecipitantia

    praecipitantia, ae, f. (praecipito), der Herabsturz, das Herabfallen, Gell. 6, 2, 11 u. 9, 1, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecipitantia

  • 19 praecipitatim

    praecipitātim, Adv. (praecipito), Hals über Kopf, jäh, rivus pr. deorsum rapitur, *Varro sat. Men. 75 nach Kettners Vermutung (vgl. praecipitatus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecipitatim

  • 20 praecipitatio

    praecipitātio, ōnis, f. (praecipito), das plötzliche Herabstürzen, -Herabfallen, Sen., Vitr. u.a. – bildl., der Sturz, das Verderben, Ambros. de off. 1, 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecipitatio

См. также в других словарях:

  • преципитат 1 — (лат. praecipito, praecipitatum стремительно падать) осадок, образующийся при преципитации …   Большой медицинский словарь

  • преципитированный — (лат. praecipito, praecipitatum стремительно падать) осажденный, выпавший в осадок …   Большой медицинский словарь

  • электропреципитатор — (электро + лат. praecipito, praecipitatum падать, выпадать) аппарат для ускоренного осаждения электрически заряженных частиц пыли (аэрозоля) посредством создания электрического поля; используется в гигиенической практике …   Большой медицинский словарь

  • Преципитат — I Преципитат (лат. praecipito, praecipitatum стремительно падать) осадок, образующийся при преципитации. II Преципитат в офтальмологии ограниченное скопление фибрина, лейкоцитов или других клеток, а также частиц пигментного эпителия на задней… …   Медицинская энциклопедия

  • Электропреципита́тор — (Электро + лат. praecipito, praecipitatum падать, выпадать) аппарат для ускоренного осаждения электрически заряженных частиц пыли (аэрозоля) посредством создания электрического поля; используется в гигиенической практике …   Медицинская энциклопедия

  • precipitate — 1. To cause a substance in solution to separate as a solid. 2. A solid separated out from a solution or suspension; a floc or clump, such as that resulting from the mixture of a specific …   Medical dictionary

  • καταβύθιση — η 1. το να καταβυθιστεί κάτι, το βούλιαγμα, ο καταποντισμός («η καταβύθιση τού πλοίου») 2. ο σχηματισμός ιζήματος, καθίζηση 3. χημ. διεργασία κατά την οποία σχηματίζεται μια αδιάλυτη στερεά ουσία μέσα σε ένα διάλυμα 4. γεωλ. κατακόρυφη προς τα… …   Dictionary of Greek

  • κατακρήμνισμα — το 1. το κατακάθι 2. χημ. το ίζημα 3. (μετεωρ.) φρ. «ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα» τα προϊόντα συμπύκνωσης τών υδρατμών τής ατμόσφαιρας τα οποία πέφτουν στην επιφάνεια τής γης ως βροχή, χιόνι, χαλάζι, ομίχλη, πάχνη, δροσιά κ.λπ. [ΕΤΥΜΟΛ. <… …   Dictionary of Greek

  • ԳԱՀԱՎԻԺԵՄ — ( ) NBH 1 0523 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 13c ԳԱՀԱՎԻԺԵՄ ԳԱՀԱՎԻԺԻՄ. κατακρημνίζω praecipito Հոսել, հոսիլ ʼի բարձանց կամ ʼի դարէ ʼի վայր. ուչուրումտան աշաղը պրագմագ՝ տիւշմէք. *Գահավէժ առնէին զնոսա ʼի ծայրից… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԱՀԱՎԻԺԻՄ — ( ) NBH 1 0523 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 13c ԳԱՀԱՎԻԺԵՄ ԳԱՀԱՎԻԺԻՄ. κατακρημνίζω praecipito Հոսել, հոսիլ ʼի բարձանց կամ ʼի դարէ ʼի վայր. ուչուրումտան աշաղը պրագմագ՝ տիւշմէք. *Գահավէժ առնէին զնոսա ʼի ծայրից… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀՈԼՈՎԵՄ — (եցի.) NBH 2 0115 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. կամ չ. κυλέω volvo καταρρίπτω dejicio, praecipito. եբր. կալալ կամ չ. πίπτω cado. Գլել, գլորել, թաւալել. շրջել. իրօք կամ նմանութեամբ. փոխել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»