-
1 praeceptive
praeceptīvē, adv., v. praeceptivus fin. -
2 praeceptivus
praeceptīvus, a, um, adj. [praecipio], preceptive, didactic (post-Aug.): pars philosophiae, quam Graeci parainetikên vocant, nos praeceptivam dicimus, Sen. Ep. 95, 1:portemus praeceptivo modo dicens,
in the preceptive, hortatory mode, Tert. Res. Carn. 49; Ambros. Vid. 12, 73; id. in Luc. 6, 90.—Hence, adv.: praeceptīvē, preceptively, didactically (eccl. Lat.):portemus inquit, non portabimus, praeceptive, non promissive,
Tert. adv. Marc. 5, 10.
См. также в других словарях:
Präceptiv — (v. lat.), vorschriftlich, belehrend, unterweisend, ermahnend. Praeceptive, befehlsweise … Pierer's Universal-Lexikon