-
1 propero
prŏpĕro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [properus].I.Act., to hasten, quicken, accelerate; to prepare, make, or do with haste (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.alia quae incepto usui forent properare,
Sall. J. 37, 4:itineris properandi causā,
id. ib. [p. 1469] 105, 2:properato itinere,
id. ib. 112, 2:vascula intus pure propera,
Plaut. Aul. 2, 3, 3:obsonia,
id. Cas. 2, 8, 57:fulmina,
Verg. G. 4, 171:pecuniam heredi,
Hor. C. 3, 24, 62:mortem,
Tib. 4, 1, 205; Verg. A. 9, 401:coeptum iter,
Tac. H. 3, 40:deditionem,
id. A. 2, 22:caedem,
id. ib. 11, 37:naves,
id. ib. 2, 6:hoc studium,
Hor. Ep. 1, 3, 28.—In pass.:vellera properabantur,
Hor. Epod. 12, 21: teneri properentur amores, Dum vacat, let them be sung hastily or briefly, Ov. Am. 3, 1, 69:properatur amor,
id. M. 5, 396:hinc porticus, inde delubra properantur,
Plin. Pan. 51, 3.—Neutr., to make haste, to hasten, be quick (class.): aliud est properare, aliud festinare. Qui unum quid mature transigit, is properat: qui multa simul incipit neque perficit, is festinat, Cato ap. Gell. 16, 14, 2; id. ap. Fest. p. 234 Müll.; id. ap. Non. 441, 22:A.propera, fer pedem,
Plaut. Men. 3, 3, 30:properatin' ocius?
id. Curc. 2, 2, 33:simulabat sese negotii causā properare,
Sall. J. 76, 1; 58, 6:in Italiam,
Caes. B. G. 2, 35; id. B. C. 2, 20:ad praedam, ad gloriam,
id. ib. 2, 39:ad gaudia,
Hor. C. 4, 12, 21:Romam,
Cic. Mil. 19, 49:in patriam,
id. Fam. 12, 25:in fata,
Luc. 8, 658:sacris, for a sacris,
Ov. M. 6, 201; Hor. Ep. 2, 1, 58;but sometimes with collat. notion of excessive haste: properantibus Blaesus advenit, increpabatque, etc. (cf. the context),
Tac. A. 1, 18; 13, 17.— With sup.: ultro licentiam in vos auctum, atque adjutum properatis, Sall. Or. Licin. ad Pleb. (H. 3, 61, 16 Dietsch).—With inf.:argentum propere propera vomere,
Plaut. Curc. 5, 3, 10:redire in patriam,
Cic. Prov. Cons. 14, 35:quin huc ad vos venire propero?
id. Rep. 6, 15, 15:signa inferre, atque evadere oppido,
Sall. J. 56, 5:pervenire,
Caes. B. G. 2, 11:aliquem amando Perdere,
Hor. C. 1, 8, 2.—With object-clause:se quisque hostem ferire properabat,
Sall. C. 7, 6; Amm. 25, 7.— Impers. pass.:properatum vehementer, cum, etc.,
Cic. Sull. 19, 54; Verg. A. 4, 416.— Transf., of inanimate subjects, with inf. pass.:mala decerpi properantia,
Plin. 15, 14, 15, § 52.—Hence,prŏpĕrans, antis, P. a., hastening, hasty, rapid, speedy (class.):B.ille properans, festinans,
Cic. Phil. 9, 3, 6:haec properantes scripsimus,
in haste, id. Att. 4, 4, a.— Comp.:rotam solito properantior urget,
Claud. in Ruf. 2, 337.—Hence, adv.: prŏpĕran-ter, hastily, speedily, quickly (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.:propere, cito, festinanter, celeriter, etc.),
Lucr. 5, 300:properanter accepit codicillos,
Tac. A. 16, 24.— Comp.:beneficia properantius, quam aes mutuum, reddere,
Sall. J. 96, 2; 8, 2:ire,
Ov. F. 4, 673.— Sup.: properantissime aliquid afferre, Cod. Th. 11, 30, 8.—prŏpĕrātus, a, um, P. a., hurried, accelerated, rapid, quick, speedy (mostly poet.):tabellae,
Ov. M. 9, 586:mors,
id. Tr. 3, 3, 34:gloria rerum,
id. M. 15, 748:meta curribus,
i. e. rapidly approached, Mart. 10, 50, 7:naves,
Tac. A. 2, 6:tela,
id. ib. 2, 80.— Comp.:properatius tempus,
Sol. 26.— Absol.: properato opus est, there is need of haste:accurato et properato opus est,
Plaut. Mil. 3, 1, 210:erat nihil, cur properato opus esset,
Cic. Mil. 19, 49.—Hence, adv.: prŏpĕrā-tō, quickly, speedily (Tac.):properato ad mortem agitur,
Tac. A. 13, 1.
Перевод: со всех языков на английский
с английского на все языки- С английского на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Английский