-
1 profatum
profātum, ī n. [ profor ]изречение, положение AG -
2 profatum
profātum, ī, n., s. pro-for.
-
3 profatum
profātum, ī, n., s. profor.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > profatum
-
4 profatum
prŏfātum, i, n., v profor fin. -
5 profor
pro-for, fātus sum, ārī, I) herausreden, sagen, sprechen, Verg. u.a.: m. folg. Acc. u. Inf., Sil. 2, 384. Lact. 3, 18, 18. – Partic. subst., profātum, ī, n., der Spruch, Ausspruch, Satz, Varro bei Gell. 16, 8 in.: Plur., Commod. instr. 2, 15, 15. – II) insbes., vorhersagen, weissagen, a tripodi Phoebi (v. der Pythia), Lucr.: profante Delio, Petron. poët.: m. Acc., diem, Liv. Andr. fr. – / Die ersten Personen profor, profer etc. scheinen nicht vorzukommen. – Parag. Infin. profarier, Prud. perist. 10, 939.
-
6 profor
pro-for, fātus sum, ārī, I) herausreden, sagen, sprechen, Verg. u.a.: m. folg. Acc. u. Inf., Sil. 2, 384. Lact. 3, 18, 18. – Partic. subst., profātum, ī, n., der Spruch, Ausspruch, Satz, Varro bei Gell. 16, 8 in.: Plur., Commod. instr. 2, 15, 15. – II) insbes., vorhersagen, weissagen, a tripodi Phoebi (v. der Pythia), Lucr.: profante Delio, Petron. poët.: m. Acc., diem, Liv. Andr. fr. – ⇒ Die ersten Personen profor, profer etc. scheinen nicht vorzukommen. – Parag. Infin. profarier, Prud. perist. 10, 939. -
7 Аксиома
axioma, atis, n; profatum, i, n; pronuntiatum, i, n; -
8 axioma
axĭōma, ătis, n., = axiôma, a principle, axiom, App. Dogm. Plat. 3; cf. Gell. 16, 8 (in pure Lat., proloquium, pronuntiatum, profatum, etc.; v. Gell. l. l.). -
9 profor
prŏ-for, fātus, 1 ( inf. profarier, Prud. steph. 10, 939), v. dep. a., to say or speak out, to say, speak (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.: veteres Casmenas cascam rem volo profari, tell, relate, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll.: quod jam et mehe Piget paternum nomen, maternum pudet Profari, Pac. ap. Non. 424, 4 (Trag. Rel. v. 145 Rib.):II.pudor prohibebat plura profari,
Hor. S. 1, 6, 57:tum breviter Dido, vultum demissa, profatur,
Verg. A. 1, 561:et sic accensa profatur,
id. ib. 4, 364:quibus ille profatur: Forsitan, etc.,
Ov. M. 11, 289:vera profari,
Petr. 121:sic ille profatus,
Luc. 9, 251:clamore magno,
Sil. 11, 211.—In partic., to foretell, predict, prophesy: quando dies adveniet, quem profata Morta est, Liv. And. ap. Gell. 3, 16, 11 (acc. to Hom. Odyss. 2, 99):Pythia quae tripodi a Phoebi lauroque profatur,
Lucr. 1, 739; 5, 112:Delio profante,
Petr. 89; Dig. 21, 1, 1. —Hence, prŏfātum. i, n., a statement, proposition, axiom (post-class.): axiômata, quae M. Varro alias profata, alias proloquia appellat, Gell. 16, 8, 2.