Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

prŏbātus/xx

  • 1 probatus

    prŏbātus, a, um [st2]1 [-] éprouvé, essayé, mis à l'épreuve. [st2]2 [-] approuvé, estimé, jugé bon, considéré; qui plaît, qui agrée. [st2]3 [-] prouvé, avéré, manifeste.    - probatus alicui: agréable à qqn.
    * * *
    prŏbātus, a, um [st2]1 [-] éprouvé, essayé, mis à l'épreuve. [st2]2 [-] approuvé, estimé, jugé bon, considéré; qui plaît, qui agrée. [st2]3 [-] prouvé, avéré, manifeste.    - probatus alicui: agréable à qqn.
    * * *
        Probatus, pe. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Esprouvé, Prouvé, Experimenté.
    \
        AEtatis spatio probatus. Cic. Esprouvé de long temps.
    \
        Crimen patens sine teste probatum. Ouid. Prouvé.
    \
        Opera probata homo. Cic. Qui a faict choses qui ont esté louees.
    \
        Nemo probatior suis. Liu. Il n'en y a point que les siens estimassent et louassent plus.
    \
        Homo probatissimus. Cic. Fort estimé.

    Dictionarium latinogallicum > probatus

  • 2 probatus

    probatus probatus, a, um одобрения заслуживающий

    Латинско-русский словарь > probatus

  • 3 probatus

    probātus, a, um, PAdi. (v. probo), I) erprobt, bewährt, von bewährter Güte, tüchtig, trefflich, a) physisch und durch Leistungen: argentum, Plaut.: statua, Plin.: cultura, Quint.: ceterarum homines artium spectati et probati, Cic.: plus qui seminaverit eo probatiorem fore, Ambros.: operum probatissimi artifices, Colum. – b) moralisch: aetatis spatio probati, Cic.: femina probatissima, Cic.: virgines probatissimae, Solin. – II) genehm, angenehm, parentibus probatus, populo acceptus, Fronto: ut nemo probatior suis pariter alienisque esset, Liv.: probatissimus alci, Cic.: probatissima sententia, höchst annehmbarer Vorschlag, Gell.

    lateinisch-deutsches > probatus

  • 4 probatus

    probātus, a, um, PAdi. (v. probo), I) erprobt, bewährt, von bewährter Güte, tüchtig, trefflich, a) physisch und durch Leistungen: argentum, Plaut.: statua, Plin.: cultura, Quint.: ceterarum homines artium spectati et probati, Cic.: plus qui seminaverit eo probatiorem fore, Ambros.: operum probatissimi artifices, Colum. – b) moralisch: aetatis spatio probati, Cic.: femina probatissima, Cic.: virgines probatissimae, Solin. – II) genehm, angenehm, parentibus probatus, populo acceptus, Fronto: ut nemo probatior suis pariter alienisque esset, Liv.: probatissimus alci, Cic.: probatissima sententia, höchst annehmbarer Vorschlag, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > probatus

  • 5 probātus

        probātus adj. with comp. and sup.    [P. of probo], approved, acceptable, pleasing, agreeable: ut nemo probatior primoribus patrum esset, L.: libertus seni probatissimus.— Tried, tested, proved, approved, good, excellent: homines artium: homo maximis in rebus probatissimus: probatissima femina, most worthy.

    Latin-English dictionary > probātus

  • 6 probatus

    prŏbātus, a, um, Part. and P. a., from probo.

    Lewis & Short latin dictionary > probatus

  • 7 probatus

    1. probātus, a, um
    part. pf. к probo
    2. adj.
    1) хороший, отличный ( argentum Pl); испытанный, дельный, честный (homo, femina C)
    2) милый, дорогой ( probatissimus alicui C)
    minus probatum esse alicui Nep — не особенно нравиться кому-л.

    Латинско-русский словарь > probatus

  • 8 Доказанный

    - probatus; testatus;

    • доказанный факт - res probata (testata);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Доказанный

  • 9 anerkannt

    anerkannt, cognitus. probatus. spectatus (bewährt gefunden). – confessus (außer Zweifel gesetzt, bekannt). – ein Mann von a. Rechtschaffenheit, homo probatus od. spectatus; homo virtute cognitā; vir spectatae integritatis. anerkanntermaßen, durch constat inter omnes mit folg. Akk. u. Infin.

    deutsch-lateinisches > anerkannt

  • 10 bewährt

    bewährt, probatus (geprüft u. als echt befunden). – spectatus (eig. wiederholt u. genau besehen, geprüft; beide von Personen u. Dingen); verb. spectatus et probatus. – perspectus (wohl erkannt). – exploratus (genau erforscht, zuverlässig). – cognitus (kennen gelernt, in Erfahrung gebracht; alle v. Dingen); verb. perspectus et exploratus; perspectus et cognitus. – spectatae fidei (von geprüfter, bewährter Treue, v. Pers.). – spectatus virtute bellicā (geprüft in milit. Tüchtigkeit, von Soldaten). – igni spectatus. igni perspectus (wer od. was gleichs. die Feuerprobe bestanden hat, v. Pers., v. der Freundschaft).

    deutsch-lateinisches > bewährt

  • 11 Испытанный

    - probus; probatus; vetus (imperator); expertus; experimento probatus / exploratus; experientia cognitus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Испытанный

  • 12 probo

    āvī, ātum, āre [ probus ]
    1) испытывать, пробовать, проверять (munera T; mucronem ad buccam Pt; ignis aurum probat, miseriafortes viros Sen); о цензорах осматривать ( opera L); воен. производить (о)смотр, инспектировать (p. milites Veg); судить, оценивать ( aliquid aliquā re O или ex aliquā re C)
    2) одобрять, удовлетворяться, благоприятно отзываться, хвалить (aliquem, aliquid Pl, C etc.)
    3) признавать, принимать (aliquem imperatorem p. Cs)
    aliquo non probante H — против чьей-л. воли
    4) рекомендовать ( libres oratorios alicui C); делать приятным, внушать симпатию (suam operam alicui p. Cs)
    se p. или pass. probari — нравиться ( Epicurus multis se probavit C)
    5) ясно представлять, с очевидностью показывать, доказывать (crimen C; res difficilis probatu C)
    alicui se memorem p. C — оказаться благодарным в отношении кого-л.
    aliquid pro vero p. C — доказать истинность чего-л.
    omne vitae suae tempus alicui p. Ap — отдать кому-л. отчёт во всяком мгновении своей жизни
    6) выдавать (aliquem pro aliquo Ter, C). — см. тж. probatus

    Латинско-русский словарь > probo

  • 13 discedo

    dis-cēdo, cessī, cessum, ere, I) auseinander gehen, sich trennen, sich teilen, in duas partes, Sall.: inter se, Nep.: in manipulos, Tac. – v. Lebl., discedit terra, Cic.: caelum discedit, d.i. trennt sich, öffnet sich, Cic. de div. 1, 97 u. 99; dah. er heitert sich auf, Verg. Aen. 9, 20. – übtr., a) grammat. od. logisch zerfallen, ab uno capite in duo obliquos casus (Ggstz. in unum confluere), Varro LL.: in duo genera, Quint.: in tres partes, Quint. – b) politisch sich spalten, omnis Italia animis discedit, Sall. hist. fr. inc. 2 (hist. fr. 1, 16). – II) fort-, weg-, abgehen, sich entfernen, A) eig.: 1) im allg.: ab ero, Plaut.: a Caesare, Caes.: de foro, Cic.: de convivio, Cic.: e Gallia, Cic.: e patria, Ov.: e medio, sich verbergen, verstecken, Suet.: m. bl. Abl., finibus, templo, Ov.: Capuā, Cic. – impers., a contione disceditur, Caes.: absol., Caes. – v. Lebl., calx ab arena discedit, löst sich ab, Vitr.: ebenso squamae ex summa cute discedunt, Cels.: quartana ab alqo discedit, weicht, Cic.: discessit (schied) sol, Ambros.: u. so sol discedens, Hor. – mit Angabe wohin? = wohin gehen, sich begeben, in silvas, ex fuga in civitates, Caes.: ad urbem, Verg.: ex castris domum, Caes.: domos suas, Nep.: m. 1. Supin., cubitum, Cic.: unpers., quietum disceditur, Dict. – 2) insbes.: a) als milit. t.t.: α) = von wo abgehen, abziehen, abmarschieren, a Brundisio, Caes.: ex hibernis, Caes.: Tarracone, Caes.: absol., dispersi discedunt, Caes. – ab signis, die Schlachtordnung verlassen, Caes.: ab armis, die Waffen niederlegen, Caes.: a bello, sich vom Kriegsschauplatze entfernen, Caes. – β) = aus einem Kampfe irgendwie (als Sieger, besiegt usw.) abziehen, wegkommen, davonkommen, superior discedit, Caes. u. Nep.: u. (vor Gericht, Ggstz. inferior est in agendo) Cic.: victor discedit, Amm.: maximarum gentium victor discedit, Caes.: victus discedit, Sall.: graviter vulneratus discedit, Sall.: aequo Marte cum Volscis, der Kampf mit den Volskern blieb unentschieden, Liv.: sine detrimento, Caes.: infectā re, Caes., od. infectis rebus, Nep. – dah. übh. irgendwie (als Sieger vor Gericht, unbestraft usw.) davongehen, weg-, davonkommen, superior discedit, bleibt Sieger, Cic., Ggstz. inferior discedit, unterliegt, Cic.: liberatus discedit, geht frei aus (wird freigesprochen), Cic. u. Nep.: consulum iudicio probatus discessit, trat mit dem Beifall der K. ab, Cic.: alcis iniuria impunita discedit, bleibt ungestraft, Cic.: pulchre et probe et praeter spem, ganz schön u. gut weggekommen, Ter.: turpissime, mit Schimpf u. Schande abziehen müssen, Cic. – b) sich feindl. von jmd. scheiden, sich trennen, jmd. verlassen, von ihm abfallen, uxor a Dolabella discessit, Cael. in Cic. ep.: ab amicis, die Fr. aufgeben, Cic.: ab alqo duce (v. Soldaten usw.), Caes. u. Liv. (vgl. Fabri Liv. 24, 45, 2). – B) übtr.: 1) im allg.: ex vita tamquam ex hospitio, scheiden, Cic.: u. so a vita, Cic. (spätlat. auch bl. discedere = aus dem Leben scheiden, verscheiden, Min. Fel. 1, 2 codd. Amm. 29, 5, 42 codd.). – a re, von der Sache, vom Thema abgehen (v. Redner), Cic. – übtr., v. Lebl., schwinden, numquam ex animo meo discedit illius viri memoria, Cic.: hostibus spes potiundi oppidi discessit, Caes. – 2) insbes.: a) von etwas, von seiner Pflicht, von seinem Charakter usw. abgehen, abweichen, etw. aufgeben, ab officio, Cic.: a consuetudine, Cic.: a voluptate, Cic.: a constantia atque a mente atque a se discessit, ihn verließ Besonnenheit und Mut, und er geriet außer sich, Cic.: a gloria sperata, Cic. – b) als publiz. t.t., v. Senat, in alqam sententiam d., einer Meinung beitreten, Liv.: u. das Gegenteil, in alia omnia d., ganz für das Gegenteil stimmen, ganz der Gegenmeinung sein, Cic. – vgl. quo (= ad quod SC.) numquam ante discessum est, wozu man sonst nie geschritten ist, Caes. – viell. auch so hanc in opinionem discessi, ut etc., Cic. – c) d. ab alqo od. ab alqa re, von jmd. od. etwas in der Beurteilung abgehen, absehen = jmd. od. etwas ausnehmen, cum a vobis discesserim, euch ausgenommen, Cic.: cum a fraterno amore discessi, Cic. – / Synkop. Perf.-Formen discesti, Plaut. asin. 251: discesse, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 352. – Partic. Perf. Pass., custodibus discessis, Cael. Antip. hist. 4. fr. 32 ( bei Prisc. 8, 49).

    lateinisch-deutsches > discedo

  • 14 ornatus [1]

    1. ornatus, a, um, PAdi. (v. orno), I) ausgerüstet, gerüstet, mit dem Nötigen versehen, myoparo, Cic.: equus, aufgezäumtes, Liv.: elephantus, angeschirrter, Nep., verb. elephantus ornatus et loricatus, ornatus armatusque, Auct. b. Afr.: ornatissimus et paratissimus omnibus rebus, Cic.: naves omni genere armorum ornatissimae, Caes.: fundus ornatissimus, Cic.: ornatus (angetan, ausstaffiert) haud ex suis virtutibus (nach Verdienst), Plaut.: u. so ornatus esses ex tuis virtutibus, Ter.: ita ego te hinc ornatum (zugerichtet) amittam, tu ipsus te ut non noveris, Plaut. – II) prägn.: a) schmuckvoll, zierlich, geschmackvoll, schön, oratio, Cic.: ornati homines in dicendo et graves, Männer, die schön u. nachdrucksvoll zu sprechen verstehen, Cic.: nihil ornatius, Cic.: quis verbis aut ornatior aut elegantior? wessen Rede hat mehr Schmuck oder feinere Auswahl der Worte? Nep. fr. – dah. ornatus u. öfter ornatissimus, mit allen Eigenschaften geziert, vortrefflich, ansehnlich, als Titel, wie bei uns hochansehnlich, hochgeehrt usw., homo ornattisimus loco, nomine, virtute, Cic.: adulescens ornatissimus, Cic. – b) ehrenvoll, Ehre machend, ehrend, atque huic arti finitima est dicendi facultas et gratior et ornatior, Cic.: locus ad dicendum ornatissimus, Cic. – c) geehrt, beehrt, testimoniis, Cic.: honoribus, Cic.: a vobis sum ornatus, Cic.: vir ornatus, ein geehrter, geachteter (Ggstz. non probatus) Val. Max.: Syracusae urbs ornatissima, Augustin. de civ. dei 1, 6.

    lateinisch-deutsches > ornatus [1]

  • 15 probate

    probātē, Adv. (probatus), tüchtig, probatissime nosse militarem disciplinam, Cassiod. hist. eccl. 7, 7.

    lateinisch-deutsches > probate

  • 16 erprobt

    erprobt, experimento probatus (durch Versuche bewährt, z.B. cultura); expertus (durch Erfahrung kennen gelernt, z.B. equites expertae audaciae); ist es = bewährt, s. d.

    deutsch-lateinisches > erprobt

  • 17 probehaltig

    probehaltig, experimento probatus (übh. durch die Probe bewährt). – igni spectatus od. perspectus (durch das Feuer bewährt, auch uneig., z.B. von der Freundschaft, von einer Person). – pr. Gold verlangen, exigere aurum ad obrussam.

    deutsch-lateinisches > probehaltig

  • 18 richtig

    richtig, iustus, Adv.iuste (eig. dem Recht, dem Gesetz gemäß; dann = vorschriftsmäßig, förmlich, vollständig). – rectus, Adv.recte (eig. gerade, nicht krumm; dann = was die goldene Mittelstraße hält, der Vernunft gemäß, schicklich). – emendatus, Adv.emendate (fehlerfrei, z.B. lectio). – verus, Adv.vere (wahr, echt, z.B. sententia). – mensurae iustae (von vorschriftsmäßigem Maß, z.B. amphora), publice probatus (von Staatswegen geprüft, geeicht, z.B. mensura). – r. lat. Ausdruck, sermo purus od. emendatus (im allg.); incorrupta quaedam Latini sermonis integritas (als Eigenschaft eines Redners etc.). – r. (lat. etc.) sprechen, pure od. emendate dicere; pure et Latine dicere. – r. Urteil, iudicium sincerum: ein r. Urteil fällen, r. urteilen, vere iudicare, über etwas, de alqa re. – die Sache mit jmd. r. machen, conficere cum alqo (absol.): die Sache ist unter uns richtig geworden, res convenit inter nos. – damit geht es nicht r. zu (es ist unnatürlich), hoc monstri simile est. – es ist mir etwas r. überbracht worden, res ad me perlatae sunt. – richtig! res ita est, ut dicis; rem tenes; tetigisti acu (du hast's getroffen): sehr, ganz richtig! planissime; verissime; plane ita res est, ut dicis; auch ipse, ipsa, ipsum est (eben er, sie, es ist es). – od. richtiger gesagt, non... sed (z.B. sie haben es genommen od. richtiger gesagt hinweggeführt, non ceperunt, sed abduxerunt).

    deutsch-lateinisches > richtig

  • 19 ungestempelt

    ungestempelt, non signatus formā, sed rudi pondere (von Metallen, von Silbergeld etc.). – publice non probatus (nicht geeicht, von Maß und Gewicht, ICt).

    deutsch-lateinisches > ungestempelt

  • 20 werktätig

    werktätig, re od. factis probatus (z.B. pietas factis probata). Adv. re; factis.

    deutsch-lateinisches > werktätig

См. также в других словарях:

  • PROBATUS — Aegyptiorum Dux, Timogenis insidiis interemptus est, principaru Claudii II. apud Treb. Pollionem in huius Vita. c. 11. Zosimus et Zonaras Probum nominant, et Timagenem. Casaübon. et Salmas. Not. ad l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Probatus, S. (1) — 1S. Probatus (10. Mai), wird auch Probata geschrieben. S. d …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Probatus, S. (2) — 2S. Probatus (28. Dec.), wird bei Migne der Martyrergesellschaft des hl. Castor10 (s.d.) zugezählt …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • PROBAT — probatus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • probat — etabliert; bewährt; gefestigt; geeignet * * * pro|bat 〈Adj.; er, am es|ten〉 erprobt, bewährt ● ein probates Mittel [<lat. probatus „erprobt“, Part. Perf. von probare „erproben, prüfen“] * * * pro|bat <Adj.> [lat. probatus, adj. 2. Part.… …   Universal-Lexikon

  • Эльфийская песнь — Эта статья  о манге и аниме. О поэме Эдуарда Мёрике см. Elfenlied. Эльфийская Песнь …   Википедия

  • Диклониусы — Эльфийская Песнь Обложка первого тома российского издания аниме. エルフェンリート (Эруфэн Ри:то) Elfen Lied (нем.) Эльфен Лиид (неоф. рус.) Жанр сэйнэн, ужасы, этти, романтика, фантастика, психологическая драма …   Википедия

  • Диклониус — Эльфийская Песнь Обложка первого тома российского издания аниме. エルフェンリート (Эруфэн Ри:то) Elfen Lied (нем.) Эльфен Лиид (неоф. рус.) Жанр сэйнэн, ужасы, этти, романтика, фантастика, психологическая драма …   Википедия

  • Печальная песнь эльфа — Эльфийская Песнь Обложка первого тома российского издания аниме. エルフェンリート (Эруфэн Ри:то) Elfen Lied (нем.) Эльфен Лиид (неоф. рус.) Жанр сэйнэн, ужасы, этти, романтика, фантастика, психологическая драма …   Википедия

  • Эльфийская песня — Эльфийская Песнь Обложка первого тома российского издания аниме. エルフェンリート (Эруфэн Ри:то) Elfen Lied (нем.) Эльфен Лиид (неоф. рус.) Жанр сэйнэн, ужасы, этти, романтика, фантастика, психологическая драма …   Википедия

  • esprouver — Esprouver, Il vient de Probare, Attentare, Experiri, Experientia tentare, Facere periculum, Periclitari. Il faut esprouver, Experiendum est. Esprouver aucun quel il est, Aliquem inspicere experimentis. Esprouver contre un arbre si ses cornes sont …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»