-
1 promineo
prōmĭnĕo, ēre, mĭnŭi - intr. - [st2]1 [-] être saillant, être proéminent, faire saillie, s'avancer, se prolonger; s'élever, se montrer au-dessus, surplomber. [st2]2 [-] au fig. s'étendre jusqu'à, se prolonger jusqu'à. - cubiculum quod in lacum prominet, Plin. Ep. 6: une chambre qui surplombe le lac. - prominere in altum, Liv.: s'avancer dans la mer. - tamquam... maxima pars ejus (gloriae) in memoriam ac posteritatem promineat, Liv. 28: comme si la gloire, en sa plus grande partie, ne se prolongeait pas dans la mémoire des hommes et la postérité.* * *prōmĭnĕo, ēre, mĭnŭi - intr. - [st2]1 [-] être saillant, être proéminent, faire saillie, s'avancer, se prolonger; s'élever, se montrer au-dessus, surplomber. [st2]2 [-] au fig. s'étendre jusqu'à, se prolonger jusqu'à. - cubiculum quod in lacum prominet, Plin. Ep. 6: une chambre qui surplombe le lac. - prominere in altum, Liv.: s'avancer dans la mer. - tamquam... maxima pars ejus (gloriae) in memoriam ac posteritatem promineat, Liv. 28: comme si la gloire, en sa plus grande partie, ne se prolongeait pas dans la mémoire des hommes et la postérité.* * *Promineo, promines, pen. corr. prominui, prominere. Plin. Se fort monstrer, Saillir hors et sortir, Apparoir.\Prominens a caetera acie. Liu. Qui passoit et estoit avancé oultre l'armee.\Prominere in memoriam ac posteritatem. Liu. S'estendre. -
2 promineo
promineo promineo, minui, -, ere выступать, выдаваться -
3 promineo
promineo promineo, minui, -, ere возвышаться -
4 promineo
prō-mineo, minuī, —, ēre1) выдаваться вперёд, выступать ( in mare L); возвышаться ( collis promĭnens L); торчать ( barba promĭnens Sen)p. pectore Cs — свешиваться вниз (с крепостной стены), т. е. перегнуться через стену2) простираться, достигать ( gloria alicujus in memoriam et posteritatem promĭnet L) -
5 promineo
prō-mineo, minuī, ēre (zu Wurzel *men-, hervorragen, vgl. immineo), hervorragen, hervortreten, -stehen, hineinragen, hinüberragen, vorspringen, I) eig.: a) aus der Ebene nach der Seite oder nach oben, α) v. Örtl.: pro-minet Graecia, Mela: cella caldaria prominet, Plin. ep.: collis prominens, Liv.: scopuli et prominentes orae, Tac.: Europa ad fretum nunc vaste retracta nunc prominens, Mela: Phaselis (promunturium) prominet penitus in altum, Liv.: collis prominet in pontum, Ov.: cubiculum prominet in lacum, Plin. ep.: regio a Tauro monte in Aegaeum usque prominens mare, Liv. – β) v. Körperteilen: barba prominens, Sen.: comae prominent hirtae, Curt.: prominent ungues numquam recisi, Curt.: prominet immodicum pro longa cuspide rostrum, Ov.: coma plurima torvos prominet in vultus, hängt hervor ins Gesicht, Ov. – b) aus der Tiefe: α) von Lebl.: prominente tigno (aus der Erde), Val. Max.: pr. Algido (über den A.), v. Laube hochgelegener Waldung, Hor. – β) v. Pers.: ex lectica, Sen. rhet.: ore, mit dem Gesicht (aus der Erde), Hor.: pectore nudo prominentes, sich (über die Mauer) herabneigend, vorgebeugt, Caes. – II) bildl.: quae (iustitia) nec sibi tantum conciliata sit nec occulta, sed foras tota promineat (ganz hervortrete), Cic. de rep. 3, 10: maxima pars eius (gloriae) in memoriam ac in posteritatem prominet, ragt, erstreckt sich hinein, Liv. 28, 43, 5.
-
6 promineo
prō-mineo, minuī, ēre (zu Wurzel *men-, hervorragen, vgl. immineo), hervorragen, hervortreten, -stehen, hineinragen, hinüberragen, vorspringen, I) eig.: a) aus der Ebene nach der Seite oder nach oben, α) v. Örtl.: pro-minet Graecia, Mela: cella caldaria prominet, Plin. ep.: collis prominens, Liv.: scopuli et prominentes orae, Tac.: Europa ad fretum nunc vaste retracta nunc prominens, Mela: Phaselis (promunturium) prominet penitus in altum, Liv.: collis prominet in pontum, Ov.: cubiculum prominet in lacum, Plin. ep.: regio a Tauro monte in Aegaeum usque prominens mare, Liv. – β) v. Körperteilen: barba prominens, Sen.: comae prominent hirtae, Curt.: prominent ungues numquam recisi, Curt.: prominet immodicum pro longa cuspide rostrum, Ov.: coma plurima torvos prominet in vultus, hängt hervor ins Gesicht, Ov. – b) aus der Tiefe: α) von Lebl.: prominente tigno (aus der Erde), Val. Max.: pr. Algido (über den A.), v. Laube hochgelegener Waldung, Hor. – β) v. Pers.: ex lectica, Sen. rhet.: ore, mit dem Gesicht (aus der Erde), Hor.: pectore nudo prominentes, sich (über die Mauer) herabneigend, vorgebeugt, Caes. – II) bildl.: quae (iustitia) nec sibi tantum conciliata sit nec occulta, sed foras tota promineat (ganz hervortrete), Cic. de rep. 3, 10: maxima pars eius (gloriae) in memoriam ac in posteri-————tatem prominet, ragt, erstreckt sich hinein, Liv. 28, 43, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > promineo
-
7 promineo
prominere, prominui, - Vjut out, stick up -
8 promineo
to stand out, jut, extend. -
9 promineo
prō-mīnĕo, ŭi, 2, v. n., to stand or jut out, be prominent, to overhang, project (not in Cic.; cf. Moser ad Cic. Rep. 3, 7, p. 352 ext.; syn.: exsto, emineo).I.Lit.:II.Phaselis prominet penitus in altum,
Liv. 37, 23:collis prominens,
id. 27, 48:in pontum,
Ov. M. 13, 778:coma prominet in vultus,
id. ib. 13, 845:ante frontem,
Plin. 8, 32, 50, § 176:ursis ungues prominent,
id. 8, 36, 54, § 126:qui (dentes elephantorum) prominent,
id. 11, 37, 62, § 165:nemorum coma gelido prominet Algido, Hor C. 1, 21, 6: cum promineret ore, quantum, etc.,
id. Epod. 5, 35; Val. Fl. 7, 30: matres familiae pectore nudo prominentes, bending forward, * Caes. B. G. 7, 47, 5.—Trop., to reach out, extend to any thing, come forth:quae (justitia) nec sibi tantum conciliata sit nec occulta, sed foras tota promineat,
Cic. Rep. 3, 7, 10:maxima pars ejus (gloriae) in memoriam ac posteritatem promineat,
Liv. 28, 43, 5.—Hence, prōmĭnens, entis, P. a., prominent:oculi,
Plin. 11, 37, 53, § 141: figurae signorum, Vitr 6, 2.— Comp.:prominentiore caudā,
Plin. 10, 3, 3, § 7.— Subst.: prōmĭnens, entis, n., a prominent part:in prominenti litoris,
Tac. A. 1, 53.— Plur.:prominentia montium,
Tac. A. 2, 16.— Adv.: prōmĭnenter, in a prominent manner.—Comp.:prominentius a lecto,
Cael. Aur. Acut. 1, 11, 90; id. Tard. 2, 4, 73. -
10 prominens
prōmĭnens, entis part. présent de promineo; qui s'avance, proéminent, saillant. - prominens, entis, n.: une saillie, une éminence, une pointe. - in prominenti litoris, Tac. An. 1: sur une pointe du rivage. - prominentia montium, Tac. An. 2: les saillies des montagnes.* * *prōmĭnens, entis part. présent de promineo; qui s'avance, proéminent, saillant. - prominens, entis, n.: une saillie, une éminence, une pointe. - in prominenti litoris, Tac. An. 1: sur une pointe du rivage. - prominentia montium, Tac. An. 2: les saillies des montagnes.* * *Prominens, pen. cor. Participium, siue Nomen ex participio Liuius, Prominens collis tegebat. Qui passoit oultre, Qui estoit de longue estendue.\Prominentes venae. Martialis. Fort apparentes. -
11 prominens
-
12 promunturium
-
13 adminiculum
adminiculum, ī, n. (ad u. *mineo, wov. immineo u. promineo), eine nach obenhin geführte Stütze, I) eig.: a) als t.t. des Landbaues, die Stütze für die rankenden Reben, der Pfahl, Cic., Plin. u.a. – b) jede Art von Stütze, Handhabe, Hilfsmittel (zum Fortbewegen usw.), Werkzeug, corporis, Curt.: gubernandi, Plin.: parvi molimenti adminicula, Liv.: ipsis adminiculis prolapsis, Liv.: u. im Bilde, suis viribus sine adminiculo progredi, Quint.: ad aliquod tamquam adminiculum anniti, Cic.: eodem adminiculo inniti, Liv.: unus ex tribus liberis superest domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam fulcit ac sustinet, Plin. ep. – II) übtr., die Stütze, Beihilfe, der Beistand, adminiculum iis dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, Tac.: egere adminiculis, Tac.
-
14 mineo [*]
*mineo, ēre, ragen, das Simplex zu emineo, immineo, promineo; bei Lucr. 6, 563 u. 1193 (1195) als falsche Lesart von Lachmann u. Bernays verworfen.
-
15 mons
mōns, montis, m. (Wz. *men, zu mentum, emineo, promineo), der Berg, das Gebirge, I) eig. u. meton.: A) eig.: dorsum montis, Curt.: vertex montis, Curt.: mons impendens, Cic.: altissimus, Caes.: mons ex sale mero, Gell.: mons secundae magnitudinis, Curt.: mons angustus et aequali dorso continuus, Tac.: floridi et inculti montes, Varro: montes vestiti atque silvestres, Cic.: montes frondosi, Varro u. Verg.: montes circumiecti, Sen. – sub monte positum esse, Curt. – mons Iura, der Gebirgszug des Jura, das Jura-Gebirge, Caes.: u. so mons Cevenna, Caes.: Apenninus mons od. mons Apenninus, Mela u. Inscr. – Ggstz. terrae motus defert montes, subrigit plana, Sen.: montes clivique, Ggstz. umida et plana loca, Colum. – ascendere montem, Caes., verticem montis, Curt.: praeruptos conscendere montes, Catull. – Sprichw., parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, v. großen Versprechungen bei geringer Leistung, Hor. de art poët. 139. – B) meton.: a) Berggestein, Felsgestein, Fels, improbus, Verg.: montes Graii, griechischer Marmor, Stat. – b) montes = Bergtiere, wilde Tiere, Claud. cons. Mall. Theod. 310. – II) übtr., von berghoch aufgehäuften-, sich erhebenden Dingen, ein Berg, Massen (vgl. Gronov. lectt. Plaut. p. 143 sq. Lorenz Plaut. most. 339), mons u. montes aquarum, Verg. u. Ov.: mons nivium, Lampr.: montes argenti, Plaut., frumenti, Plaut.: Tusculanus, ein hohes, prächtiges Gebäude in od. bei Tuskulum, Plin.: stabant acervi montium similes, die Leichenhaufen waren berghoch aufgetürmt, Aur. Vict. epit. 42, 14. – v. Abstr. (vgl. Taubmann Plaut. Epid. 1, 1, 78. Brix Plaut. Men. 990), mali maeroris mons maximus, Plaut.: montes mali ardentes, Plaut.: montes tempestatis, Lucil. fr.: in te irruunt montes mali, Plaut.: montes belli fabricatus est, Cornif. rhet. – Sprichw., montes auri polliceri, goldene Berge versprechen, Ter. Phorm. 68: dafür magnos promittere montes, Pers. 3, 65: maria montesque polliceri, Sall. Cat. 23, 3.
-
16 prominens
prōminēns, entis, PAdi. (promineo), hervorragend, barba, Sen.: oculi (Ggstz. oculi conditi, tiefliegende), Plin.: cauda prominentior, Plin. – subst., prōminēns, entis, n., die Hervorragung, in prominenti litoris, Tac.: in prominenti terrarum, Amm.: Plur., prominentia montium, Ausläufer, Vorgebirge, Tac.
-
17 prominenter
prōminenter, Adv. (promineo), hervorragend, hoch, clunibus prominentius sublevatis, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 68: m. ab u. Abl., paulo prominentius a cetero corpore sublevato (capite), ibid. 2, 4, 73: prominentius a lecto producendus (est) aeger, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 90.
-
18 prominentia
prōminentia, ae, f. (promineo), I) das Hervorragen, Hervorspringen, Vitr. 6, 8, 6: oculorum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 1, 3: praecordiorum, ibid. 3, 5, 50. – II) meton., der Vorsprung, das Vorgebirge, Solin. 27, 1. Avien. or. mar. 159 u. 171.
-
19 prominulus
prōminulus, a, um (promineo), etwas hervorragend, -hervorstehend, -hervorhangend, Mart. Cap., Solin. u.a.
-
20 promunturium
prō-munturium (prōmuntorium, prōmontorium), iī, n. (promineo), I) eine ins Land vortretende Gebirgshöhe, der Bergvorsprung, der Ausläufer, zB. der Alpen, Liv. 21, 35, 8. – II) der in das Meer ragende Teil eines Berges, das Vorgebirge, das Kap, pr. Misenum, Tac.: pr. Apollinis, Liv. u. Mela: Iunonis, Mela: promunturia tenuia, Mela: Leucopetra, quod est promunturium agri Regini, Cic.: duo eminentia promunturia, Caes.: Sicilia tribus promunturiis in diversa procurrens, Mela: omnis Italia coacta in angustias finditur in duo promunturia, Bruttium et Sallentinum, Sall. fr.: oppida posita in extremis lingulis promunturiisque, Caes.: promunturium superare, Auct. b. Afr. – / Die drittletzte Silbe ist (wie in tugurium) kurz, s. Pacuv. tr. 94 R.2 Ov. met. 15, 709. – / Fleckeisen (Fünfzig Artikel S. 25) hält die Form promunturium für die einzig richtige; dagegen erklären Bergk (Philol. 28, 461), Ritter (im Rhein. Mus. 17, 108, Schuchardt (Vocalismus usw. 2, 119 f. u. 3, 204) und Rönsch (Berl. Philol. Wochenschr. 6. Jahrg. no. 3 u. no. 4) diese Form für die vulgäre, durch die Abschreiber in die Klassiker gekommene.
См. также в других словарях:
Wekufe — El Wekufe también conocido como huecufe, wekufü, watuku, huecufu, huecubo, huecubu, huecuvu, huecuve, huecovoe, giiecubu, güecubo, güecugu, uecuvu, güecufu; es un importante tipo de espíritu dañino presente en la mitología mapuche. Contenido 1… … Wikipedia Español
prominentia — SYN: prominence. [L. fr. promineo, to jut out, be prominent] p. canalis facialis [TA] SYN: prominence of facial canal. p. canalis semicircularis lateralis [TA] SYN: prominence of lateral semicircular canal. p. laryngea [TA] SYN … Medical dictionary
promontorium — SYN: promontory. [L. a mountain ridge, a headland, fr. promineo, to jut out] p. cavi tympani [TA] SYN: promontory of tympanic cavity. p. ossis sacri [TA] SYN: sacral promontory. * * * prom·on·to·ri·um (prom″on torґe əm) pl.… … Medical dictionary
prominens — L. promineo, jut out. Nodes conspicuous … Etymological dictionary of grasses
proeminar — v. intr. Ser proeminente. = SOBRESSAIR ‣ Etimologia: latim promineo, ere … Dicionário da Língua Portuguesa
proeminente — adj. 2 g. 1. Que se eleva acima daquilo que o rodeia. = PREEMINENTE 2. Alto. 3. Distinto, notável. 4. vértebra proeminente: sétima vértebra cervical. ‣ Etimologia: latim prominens, entis, saliente, particípio presente de promineo, ere, ser… … Dicionário da Língua Portuguesa