Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

prīmĭpīlāris

  • 1 primipilaris

    prīmĭpīlāris or prīmōpīlāris, e, adj. [primipilus].
    1.
    Of or belonging to the first maniple of the triarii, primipilar (postAug.): honor primipilaris, Fragm. Jur. Rom. Vat. 278 Huschke.—
    2.
    (Vid. II. 2. infra.) Of or belonging to a commissary (post-Aug.):

    species,

    Cod. Just. 12, 58, 8.—
    II.
    Subst.: prīmĭpīlāris, is, m. (sc. centurio), the captain or centurion of this company (postAug.):

    cessit primipilari,

    Sen. Const. 18, 4; Tac. H. 2, 22; 4, 15:

    testamenta primipilarium,

    Suet. Calig. 38; Inscr. Orell. 517; 748; 3568; Fragm. Jur. Rom. Vat. 141; 143 Huschke.—
    B.
    Transf.
    1.
    One who has been primipilaris, an ex-primipilar, Quint. 6, 3, 92.—
    2.
    (Post-Aug.) A commissary, Dig. 32, 1, 38, § 4; 50, 5, 18, § 24; Cod. Th. 8, 4, 6. —
    3.
    In eccl. Lat., a bishop:

    conclamatissimus primipilaris,

    Sid. Ep. 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > primipilaris

  • 2 primipilaris

    prīmĭpīlāris, is, m. [primipilus] [st1]1 [-] centurion primipile. --- Sen. Const. 18, 4 ; Tac. H. 2, 22 ; Suet. Cal. 35. [st1]2 [-] celui qui a été primipile. --- Quint. 6, 3, 92. [st1]3 [-] commissaire des vivres sous l'empire. --- Dig. 32, 1, 38, 4. [st1]4 [-] évêque [chef spirituel]. --- Sid. Ep. 6, 1.
    * * *
    prīmĭpīlāris, is, m. [primipilus] [st1]1 [-] centurion primipile. --- Sen. Const. 18, 4 ; Tac. H. 2, 22 ; Suet. Cal. 35. [st1]2 [-] celui qui a été primipile. --- Quint. 6, 3, 92. [st1]3 [-] commissaire des vivres sous l'empire. --- Dig. 32, 1, 38, 4. [st1]4 [-] évêque [chef spirituel]. --- Sid. Ep. 6, 1.
    * * *
        Primipilaris, huius primipilaris, pe. prod. Quintil. Celuy qui a esté tel capitaine.

    Dictionarium latinogallicum > primipilaris

  • 3 primipilaris

    prīmipīlāris, e (primipilus), zum ersten Manipel der Triarier gehörig, I) subst., prīmipīlāris, is, m., A) ein gewesener Primipilus, Sen. de const. sap. 18, 4. Tac. ann. 2, 11; hist. 2, 22 u. 4, 15. Suet. Cal. 35, 2 u. 38, 2. Spart. Pesc. Nig. 2, 4 u. 4, 6. Corp. inscr. Lat. 3, 30 u.a. – pr. senex, ein alter gewesener Pr., Quint. 6, 3, 92. – B) übtr.: 1) (in der Heerverfassung der Kaiserzeit) der Proviantmeister, Scaevol. dig. 32, 1, 38. § 4. Arcad. Charis, dig. 50, 5, 18. § 24. Frgm. iur. Rom. Vatic. § 143 u.a. Cod. Theod. 8, 4, 6. – 2) der Bischof, Sidon. epist. 6, 1, 3. – II) adi., prīmipīlāris, e, zum Proviantmeister (s. vorh. no. I, B, 1) gehörig, des Proviantmeisters, honos, Frgm. iur. Rom. Vatic. § 278: species, Cod. Iust. 12, 58, 8.

    lateinisch-deutsches > primipilaris

  • 4 primipilaris

    prīmipīlāris, e (primipilus), zum ersten Manipel der Triarier gehörig, I) subst., prīmipīlāris, is, m., A) ein gewesener Primipilus, Sen. de const. sap. 18, 4. Tac. ann. 2, 11; hist. 2, 22 u. 4, 15. Suet. Cal. 35, 2 u. 38, 2. Spart. Pesc. Nig. 2, 4 u. 4, 6. Corp. inscr. Lat. 3, 30 u.a. – pr. senex, ein alter gewesener Pr., Quint. 6, 3, 92. – B) übtr.: 1) (in der Heerverfassung der Kaiserzeit) der Proviantmeister, Scaevol. dig. 32, 1, 38. § 4. Arcad. Charis, dig. 50, 5, 18. § 24. Frgm. iur. Rom. Vatic. § 143 u.a. Cod. Theod. 8, 4, 6. – 2) der Bischof, Sidon. epist. 6, 1, 3. – II) adi., prīmipīlāris, e, zum Proviantmeister (s. vorh. no. I, B, 1) gehörig, des Proviantmeisters, honos, Frgm. iur. Rom. Vatic. § 278: species, Cod. Iust. 12, 58, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > primipilaris

  • 5 prīmipīlāris

        prīmipīlāris is, m    [primipilus], a centurion of the first maniple of the triarii, Ta.
    * * *
    primipilaris, primipilare ADJ
    of first maniple/centurion; of/belonging to a commissary

    Latin-English dictionary > prīmipīlāris

  • 6 primipilaris

    prīmipīlāris, is m. [ primipilus ]
    1) центурион примипилов (первой центурии первого манипула первой когорты) Sen, T, Su
    3) (в императ. Риме) военный интендант Dig, CJ

    Латинско-русский словарь > primipilaris

  • 7 primipilaris

    1) (subst.) провиантмейстер (1. 38 § 4 D. 32. 1. 18 § 24 D. 50, 4. 1. 27 C. 1, 3. I. 2 C. 12, 48. 1. 50. 12, 58). 2) (adi.) относящийся к должности провиантмейстера: species primip. (1. 8 eod.);

    ordo, honor primip. (1. 14 § 4 C. Th. 13, 5. Vat. § 278).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > primipilaris

  • 8 primopilaris

    prīmĭpīlāris or prīmōpīlāris, e, adj. [primipilus].
    1.
    Of or belonging to the first maniple of the triarii, primipilar (postAug.): honor primipilaris, Fragm. Jur. Rom. Vat. 278 Huschke.—
    2.
    (Vid. II. 2. infra.) Of or belonging to a commissary (post-Aug.):

    species,

    Cod. Just. 12, 58, 8.—
    II.
    Subst.: prīmĭpīlāris, is, m. (sc. centurio), the captain or centurion of this company (postAug.):

    cessit primipilari,

    Sen. Const. 18, 4; Tac. H. 2, 22; 4, 15:

    testamenta primipilarium,

    Suet. Calig. 38; Inscr. Orell. 517; 748; 3568; Fragm. Jur. Rom. Vat. 141; 143 Huschke.—
    B.
    Transf.
    1.
    One who has been primipilaris, an ex-primipilar, Quint. 6, 3, 92.—
    2.
    (Post-Aug.) A commissary, Dig. 32, 1, 38, § 4; 50, 5, 18, § 24; Cod. Th. 8, 4, 6. —
    3.
    In eccl. Lat., a bishop:

    conclamatissimus primipilaris,

    Sid. Ep. 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > primopilaris

  • 9 primipilarius

    prīmipīlārius, a, um (primipilus, s. 1. pīlus) = primipilaris no. II, ordo, Cod. Theod. 13, 5, 14. – subst. = primipilaris no. I, B, 1, Spart. Did. Iul. 5, 1 u. Pesc. Nig. 2, 4. Cod. Theod. 7, 20, 12. § 3. – / Bei Sen. de const. sap. 18, 4. jetzt primipilari (Dat.).

    lateinisch-deutsches > primipilarius

  • 10 primipilarius

    prīmipīlārius, a, um (primipilus, s. 1. pilus) = primipilaris no. II, ordo, Cod. Theod. 13, 5, 14. – subst. = primipilaris no. I, B, 1, Spart. Did. Iul. 5, 1 u. Pesc. Nig. 2, 4. Cod. Theod. 7, 20, 12. § 3. – Bei Sen. de const. sap. 18, 4. jetzt primipilari (Dat.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > primipilarius

  • 11 conclamatus

    1. conclamātus, a, um
    part. pf. к conclamo
    2. adj.
    1) прославленный, знаменитый ( primipilaris conclamalissimus Sid)
    2) имеющий дурную славу, гибельный ( frigus Macr)

    Латинско-русский словарь > conclamatus

  • 12 primipilarius

    prīmipīlārius, ī m. CTh = primipilaris

    Латинско-русский словарь > primipilarius

  • 13 primipilus

    prīmipīlus, ī m. Cs = primipilaris

    Латинско-русский словарь > primipilus

  • 14 primopilaris

    prīmōpīlāris, is m. v. l. = primipilaris

    Латинско-русский словарь > primopilaris

  • 15 conclamo

    con-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to cry or call out together.
    I.
    (Con subject.) To call or cry out together or in a body (hence often joined with omnes, universi, pariter, omnes pariter, Liv. 34, 61, 8; Curt. 5, 13, 5; 8, 11, 22; 10, 17, 3), to shout, esp. in approbation or assent (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen., with acc. and inf.:

    cum vos universi, unā mente atque voce, iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis,

    Cic. Phil. 6, 1, 2; Caes. B. G. 3, 18; id. B. C. 1, 7; Tac. A. 1, 8;

    ducendum ad sedes simulacrum... conclamant,

    Verg. A. 2, 233 al. —With acc.:

    quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamarunt,

    Cic. Fl. 7, 17:

    victoriam suo more,

    Caes. B. G. 5, 37:

    laetum paeana,

    Verg. A. 10, 738 al. —With ut:

    tum suo more conclamaverunt, uti, etc.,

    Caes. B. G. 5, 26 fin. —So with simple subj.:

    conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet,

    Caes. B. C. 3, 6; cf.:

    igitur, conclamant, duceret quo videretur,

    Curt. 4, 1, 29.— Absol.:

    conclamat vir paterque,

    Liv. 1, 58, 12:

    ad quorum casum, cum conclamasset gaudio exercitus,

    id. 1, 25, 6; Tac. A. 3, 74.— Poet.:

    planctu conclamat uterque Isthmos,

    Stat. Th. 6, 13.—
    B.
    In partic.
    1.
    Conclamare ad arma, milit. t. t., to call to arms, to give the signal for an attack, Liv. 3, 50, 11; 7, 12, 3; 10, 32, 9; 41, 26, 2 al.—
    2.
    Conclamare vasa, to give the signal, before breaking up, for packing, i. e. to give the order for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur), Caes. B. C. 1, 66. In the same sense without vasa, id. ib. 1, 67, and id. ib. 3, 75.—
    II.
    To call together, to call to one's help (very rare):

    socios,

    Ov. M. 13, 73:

    duros agrestes,

    Verg. A. 7, 504. —
    III.
    (Con intens.) Of a single person, to call or cry out loudly or violently, to shout, exclaim (class.).
    A.
    In gen.:

    ubi abit, conclamo: Heus quid agis tu, etc.?

    Plaut. Mil. 2, 2, 22; id. Men. 5, 9, 94:

    Italiam primus conclamat Achates,

    Verg. A. 3, 523:

    hei mihi! conclamat,

    Ov. M. 6, 227; 7, 843:

    capta castra conclamavit,

    Tac. H. 3, 29 fin.:

    Ariovistus conclamavit, quid ad se venirent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.:

    deos omnes,

    to call upon, invoke, Sen. Oedip. 974:

    saxa querelis,

    to fill with cries, Mart. 9, 46, 5.— Absol.:

    conclamat virgo,

    cries out, Ov. M. 4, 691; 10, 385; Quint. 2, 2, 12 al.—
    B.
    Esp., with aliquem (mortuum), t. t. in the lang. of religion; of the dead, to call repeatedly by name, and lament him seven (acc. to others, eight) days, until his burial (cf. Serv. ad Verg. A. 6, 218; Schol. Luc. 2, 23;

    Dict. Antiq. p. 459, a.): ut ex maestis paulo ante domibus, quae conclamaverant suos, procurreretur in vias,

    Liv. 4, 40, 3:

    cum corpora nondum conclamata jacent,

    Luc. 2, 23:

    post conclamata imperatoris suprema,

    i. e. after this cry, Amm. 30, 10, 1:

    partem conclamare tori,

    Stat. S. 2, 6, 5.—
    b.
    In gen., to bewail, complain; cf.:

    videris immensis conclamata querelis Saxa,

    Mart. 9, 45, 5.—
    c.
    Prov.:

    jam conclamatum est,

    it is all over, all is lost, Ter. Eun. 2, 3, 57 Don.—Hence,
    A.
    conclāmans, ntis, P. a. (post-class.), noisy:

    conclamantissimus fons,

    Sid. Ep. 2, 2.—
    B.
    conclāmā-tus, a, um, P. a. (post-class.).
    A.
    Published abroad by crying out, i. e. known, celebrated:

    conclamatissimus primipilaris,

    Sid. Ep. 6, 1:

    conclamatissimae declamationes,

    id. ib. 8, 3.—
    B.
    (Acc. to III. B.) Lamentable, unfortunate:

    res,

    Serv. ad Verg. A. 2, 233:

    frigus,

    Macr. S. 7, 5, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > conclamo

  • 16 primipilarius

    prīmĭpīlārĭus, ii, m. [id.], i. q. primipilaris, the centurion of the first maniple of the triarii (post-class.), Spart. Jul. 5; id. Nig. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > primipilarius

См. также в других словарях:

  • PRIP — primipilaris …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • PPPC — primipilaris patronus coloniae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Primus Pilus — Reenactor als hochrangiger Centurio des 1. Jhd. nach Chr. Primus Pilus (lat. primus „der erste“, und pilus „aus dem Manipel der Triarier“) war der höchstrangige Centurio einer römischen Legion, der die 1. Centurie und die 1.Kohorte führte. Es war …   Deutsch Wikipedia

  • primipilar — PRIMIPILÁR s.m. Centurion care comanda prima unitate a unei cohorte în armata romană. [< lat. primipilaris, cf. fr. primipilaire]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  PRIMIPILÁR s. m. (la romani) centurion care comanda prima… …   Dicționar Român

  • Primipilar — Pri*mip i*lar, a. [L. primipilaris, fr. primipilus the centurion of the first cohort of a Roman legion, fr. primus pilus the division made up of the triarii in the Roman army.] Of or pertaining to the captain of the vanguard of a Roman army.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Centurio — auf Grabmedaillon, 2. Jhd. n. Chr., Joanneum, Graz …   Deutsch Wikipedia

  • Legio IIII Flavia Felix — Signum der Legio IIII Flavia Felix (vereinfachte Darstellung) Die Legio IIII Flavia Felix (auch: Legio IV Flavia Felix) war eine Legion der römischen Armee. Sie wurde im Jahre 70 von Kaiser Vespasian aufgestellt und bestand bis ins frühe 5.… …   Deutsch Wikipedia

  • Zenturio — Centurio auf Grabmedaillon, 2. Jhd. n. Chr., Joanneum, Graz Der Grabstein des Marcus Caelius …   Deutsch Wikipedia

  • ОЛЕННИЙ —    • Olennĭus,          primipilaris при Тиберии; на него было возложено поручение собрать дань, наложенную Друзом на фризов, но т. к. он взыскивал ее с корыстолюбивой жестокостью, то вызвал возмущение и с величайшей опасностью должен был бежать… …   Реальный словарь классических древностей

  • ПАКУВИЙ —    • Pacuvĭus,          осское имя. Так назывались:        1. Рас. Саlavius, знатный капуанец, занимавший во время 2 й Пунической войны высшую должность в своем родном городе и сумевший, не прибегая к оружию, искусно сохранить за собой эту… …   Реальный словарь классических древностей

  • primipilaire — ● primipile ou primipilaire nom masculin (latin primipilus) Premier des centurions d une légion romaine. ⇒PRIMIPILAIRE, PRIMIPILE, subst. masc. ANTIQ. ROMAINE. Premier centurion commandant la première centurie d une cohorte. Le centurion, et même …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»