próżność

См. также в других словарях:

• próżność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. próżnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie próżnym, pragnienie bycia w centrum uwagi, imponowania innym; też: nadmierne przywiązywanie wagi do rzeczy zewnętrznych, pozbawionych istotnej wartości; snobizm,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• próżność — Łechtać czyjąś próżność zob. łechtać …   Słownik frazeologiczny

• próżność — ż V, DCMs. próżnośćści, blm «bycie próżnym, chęć zwracania na siebie uwagi, imponowania innym, małostkowa ambicja» Próżność kobieca, męska. Schlebiać czyjejś próżności. Robić coś z próżności …   Słownik języka polskiego

• łechtać — czyjąś próżność, ambicję «schlebiać komuś»: Bycie VIP em zdarza mi się kilka razy w roku podczas festiwali filmowych, na przykład w Cannes czy Międzyzdrojach. To łechce próżność i jest nawet miłe (...). Polityka 19/2000 …   Słownik frazeologiczny

• schlebiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, schlebiaćam, schlebiaća, schlebiaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać w kierowanych do kogoś słowach przesadnie pozytywną ocenę adresata, starając się zaspokoić jego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łechtać — ndk IX, łechtaćchczę (łechtaćchcę), łechtaćchczesz (łechtaćchcesz), łechcz, łechtaćał, łechtaćany a. I, łechtaćam, łechtaćasz, łechtaćają, łechtaćaj «dotykać szczególnie wrażliwych, unerwionych miejsc na ciele, wywołując przyjemne podrażnienie,… …   Słownik języka polskiego

• nasycić — dk VIa, nasycićcę, nasycićcisz, nasycićsyć, nasycićcił, nasycićcony nasycać ndk I, nasycićam, nasycićasz, nasycićają, nasycićaj, nasycićał, nasycićany 1. «uczynić kogoś sytym, zaspokoić czyjś głód; nakarmić, napoić do syta» Nasycić głodne dzieci …   Słownik języka polskiego

• połechtać — dk IX, połechtaćchczę (połechtaćchcę), połechtaćchczesz (połechtaćchcesz), połechtaćłechcz, połechtaćał, połechtaćany a. I, połechtaćam, połechtaćasz, połechtaćają, połechtaćaj «dotykając, muskając lekko podrażnić, zwykle przyjemnie; połaskotać»… …   Słownik języka polskiego

• satyra — ż IV, CMs. satyrayrze; lm D. satyrayr 1. «utwór literacki ośmieszający i piętnujący wady ludzkie, sposoby postępowania i poglądy, obyczajowość, stosunki społeczne i polityczne; do XVIII w. odrębny gatunek literacki; ogół utworów o tym… …   Słownik języka polskiego

• urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… …   Słownik języka polskiego

• wygórowany — «zbyt duży, nadmierny» Wygórowane ceny, podatki, rachunki. Wygórowana ambicja, duma, próżność. Wygórowane żądania …   Słownik języka polskiego