-
1 hinterlassen
-
2 lassen
1. * vt1) pozostawiaćj-n im Stich lássen — opuszczać (porzucać) kogoś
2) ( aus den Händen) wypuszczaćfallen lássen — upuszczać
3) naut.vom Stapel (laufen) lássen — spuszczać na wodę
4) ( zulassen) pozwalaćlássen Sie uns weiterfahren — niech pan(i) pozwoli nam odjechać
5) ( befehlen) kazaćetw machen lássen — kazać coś zrobić
j-n warten lássen — kazać komuś czekać
etw holen lássen — pos(y)łać po coś
6) ( unterlassen) zaniechać, zaprzestać czegoślass (das)! — daj (temu) spokój!, przestań!
7) ( überlassen) odda(wa)ć2. * vi -
3 stehen
* vi h, reg. s1) staćmit j-m gut stéhen — być z kimś w dobrych stosunkach
außer Frage stéhen — nie ulegać wątpliwości
in Verbindung stéhen — być w kontakcie
2) ( passen) być do twarzy ( j-m ko-muś)stéhen bleiben — zatrzym(yw)ać się, stawać
die Uhr ist stéhen geblieben — zegar(ek) stanął
stéhen lassen — pozostawiać, nie tykać
-
4 zurücklassen
* vt
См. также в других словарях:
pozostawiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pozostawiaćam, pozostawiaća, pozostawiaćają, pozostawiaćany {{/stl 8}}– pozostawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pozostawiaćwię, pozostawiaćwi, pozostawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozostawiać — Coś pozostawia wiele, sporo do życzenia «coś ma wiele braków, wymaga ulepszeń pod wieloma względami»: Nie ma również ucieczki przed technologią cyfrową dla telewizji kablowej. Na razie programy własne operatorów sieci kablowych pozostawiają wiele … Słownik frazeologiczny
pozostawiać — I, pozostawiaćam, pozostawiaćasz, pozostawiaćają, pozostawiaćaj, pozostawiaćał, pozostawiaćany 1. ndk → pozostawić 2. dk «zostawić, porzucić, opuścić wiele czegoś» Turyści pozostawiali w lesie mnóstwo śmieci … Słownik języka polskiego
pozostawić — dk VIa, pozostawićwię, pozostawićwisz, pozostawićstaw, pozostawićwił, pozostawićwiony pozostawiać ndk I, pozostawićam, pozostawićasz, pozostawićają, pozostawićaj, pozostawićał, pozostawićany 1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
opuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opuszczaćam, opuszczaća, opuszczaćają, opuszczaćany {{/stl 8}}– opuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, opuszczę, opuszczaćści, opuść, opuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trzymaćam, trzymaća, trzymaćają, trzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mając, ściskać coś w dłoni, ustach, dziobie itp., nie puszczać tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gradzinować — ndk IV, gradzinowaćnuję, gradzinowaćnujesz, gradzinowaćnuj, gradzinowaćował, gradzinowaćowany techn. «pozostawiać (na powierzchni obrabianego kamienia) ślady dłuta w postaci równoległych, prostych lub falistych bruzdek» … Słownik języka polskiego
móc — ndk XI, mogę, możesz, mógł, mogła, mogli 1. «mieć dosyć siły, środków, zdolności do wykonania czegoś, być w stanie coś zrobić; zdołać» Mogę to podnieść. Czy możesz przyjść jutro? Móc sobie pozwolić na coś. Nie mógł wstać z łóżka. Nie mógł oderwać … Słownik języka polskiego
ostawiać — ndk I, ostawiaćwiam, ostawiaćwiasz, ostawiaćwiają, ostawiaćwiaj, ostawiaćwiał, ostawiaćwiany ostawić dk VIa, ostawiaćwię, ostawiaćwisz, ostaw, ostawiaćwił, ostawiaćwiony 1. daw. «zostawiać, pozostawiać» Ostawcie nas w spokoju. Ostawił otwarte… … Słownik języka polskiego
deponować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, deponowaćnuję, deponowaćnuje, deponowaćany {{/stl 8}}– zdeponować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} pozostawiać na przechowanie rzeczy wartościowe (zwłaszcza pieniądze i kosztowności) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień