-
1 powstrzymać
powstrzymać [pɔfstʃɨmaʨ̑], powstrzymywać [pɔfstʃɨmɨvaʨ̑]perf,I. vt2) ( przeciwdziałać)\powstrzymać kogoś od czegoś jdn von etw abhalten\powstrzymać kogoś od [zrobienia] czegoś jdn davon abhalten, etw zu tun\powstrzymać oddech den Atem anhaltenII. vr\powstrzymać się od jedzenia/picia/komentarza sich +akk des Essens/Trinkens/Kommentars enthalten ( geh)\powstrzymać się od czegoś sich +akk mit etw zurückhalten -
2 powstrzymać
vt pf→ powstrzymywać -
3 powstrzymywać
powstrzymywać (-uję) < powstrzymać> (-am) aufhalten, zurückhalten; śmiech, płacz unterdrücken; gniew zurückhalten; oddech anhalten;powstrzymywać się sich beherrschen;powstrzymywać się od alkoholu auf Alkohol(konsum) verzichten;nie móc powstrzymać się od śmiechu sein Lachen nicht mehr unterdrücken können;powstrzymywać się z kupnem mit dem Kauf warten, sich mit dem Kauf zurückhalten -
4 zurückhalten
zurück|haltenI. vr1) ( sich beherrschen)sich \zurückhalten opanować się2) ( sich vorsichtig äußern)sich mit seiner Kritik \zurückhalten powstrzymać się ze swoją krytykąII. vt2) ( nicht mitteilen) Beweise nie ujawniać [ perf ujawnić]; ( nicht zum Ausdruck bringen) Tränen powstrzymywać [ perf powstrzymać] -
5 śmiech
mLachen n -
6 enthalten
enthalten *I. vt1) ( umfassen) zawieraćdas Mineralwasser enthält Kohlensäure woda mineralna zawiera dwutlenek węgla2) ( einschließen)im Preis [mit] \enthalten sein być zawartym w ceniesich [der Stimme] \enthalten powstrzymać się [od głosu] -
7 abhalten
-
8 herauskommen
heraus|kommen1) ( zum Vorschein kommen)[aus etw] \herauskommen pojawić się [skądś]wieder \herauskommen znów się pojawić2) ( verlassen können)aus der Wohnung \herauskommen wyjść z mieszkania3) (fam: sich ergeben)bei den Verhandlungen ist kein greifbares Ergebnis herausgekommen negocjacje nie przyniosły [żadnych] konkretnych skutkówdas kommt dabei heraus, wenn... do tego dochodzi, gdy...das kommt aufs Gleiche heraus to na jedno wychodzi4) ( überwinden können)aus dem Staunen nicht \herauskommen nie posiadać się ze zdumieniaaus dem Lachen nicht \herauskommen nie móc powstrzymać śmiechu6) (fam: Publicity haben)[mit etw] groß \herauskommen ( fam) stać się bardzo popularnym [dzięki czemuś]8) (fam: bekannt werden) Schwindel: wyjść na jawes wird nichts \herauskommen nic się nie wydaes kam heraus, dass... okazało się, że...9) ( zur Sprache bringen)10) ( aus der Übung kommen) wyjść z wprawymit einem Buben \herauskommen wyjść z waletabei Tageslicht besser \herauskommen być lepiej widocznym w świetle dziennym -
9 müssen
müssen ['mʏsən]1) ( gezwungen sein)er muss arbeiten [on] musi pracowaćlachen \müssen nie móc się powstrzymać od śmiechudas muss sein to konieczneer müsste viel mehr lernen musiałby o wiele więcej się uczyćman müsste mehr Zeit haben trzeba by mieć więcej czasu2) ( brauchen)man muss nur auf diesen Knopf drücken wystarczy nacisnąć ten guzikdu musst mir nicht helfen nie musisz mi pomagaćdas muss nicht heißen, dass... to [jeszcze] nie oznacza, że...er muss krank sein [on] prawdopodobnie jest choryII. <musste, gemusst> vi1) ( gezwungen sein)ich muss zum Arzt muszę iść do lekarza2) ( nicht umhinkönnen)du musst! musisz!3) (austreten \müssen) -
10 pohamować
pohamować [pɔxamɔvaʨ̑]I. vt -
11 wszelki
1) ( każdy) jede(r, s)„\wszelkie prawa zastrzeżone” „alle Rechte vorbehalten“\wszelkimi sposobami [starał się go powstrzymać] mit allen Mitteln [versuchte er, ihn zurückzuhalten]2) ( jakikolwiek) jegliche(r, s)na \wszelki wypadek für alle Fälleza wszelką cenę um jeden Preisponad wszelką wątpliwość ohne jeden Zweifel3) ( najrozmaitszy)\wszelkiego rodzaju aller Art -
12 Arm
Arm [arm] <-[e]s, -e> m1) (Ober\Arm) ramię nt2) (Unter\Arm) przedramię nt\Arm in \Arm ramię w ramięein Kind im \Arm halten trzymać dziecko na rękach/rękujdn in den \Arm nehmen brać [ perf wziąć] kogoś w objęciader \Arm des Gesetzes ( geh) ręka f sprawiedliwości5) (Fluss\Arm) odnoga f7) jdm in den \Arm fallen powstrzymać kogoś, przeszkodzić komuśjdm unter die \Arme greifen pomóc komuś, wesprzeć kogośeinen langen \Arm haben być wpływowymjdm in die \Arme laufen ( fam) wpaść na kogośjdn auf den \Arm nehmen nabrać kogoś ( pot) -
13 verkneifen
verkneifen *
См. также в других словарях:
powstrzymywać się – powstrzymać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie pozwalać sobie na coś (zwykle dla własnego dobra); hamować się, wstrzymywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powstrzymywać się od picia alkoholu, od śmiechu. Z trudem powstrzymał się, żeby go nie uderzyć. Powstrzymywał się przed … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powstrzymać — dk I, powstrzymaćam, powstrzymaćasz, powstrzymaćają, powstrzymaćaj, powstrzymaćał, powstrzymaćany powstrzymywać ndk VIIIa, powstrzymaćmuję, powstrzymaćmujesz, powstrzymaćmuj, powstrzymaćywał, powstrzymaćywany «zatrzymać w miejscu, wstrzymać,… … Słownik języka polskiego
zawahać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zawahać sięam się, zawahać sięa się, zawahać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} powstrzymać się od podjęcia decyzji, zrobienia czegoś, wskutek wątpliwości, braku pewności, czy to jest słuszne, korzystne : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ugryźć się w język — {{/stl 13}}{{stl 7}} w porę powstrzymać się przed powiedzeniem czegoś niestosownego, nieodpowiedniego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Już miał jej powiedzieć, co o tym myśli, ale ugryzł się w język. Całe szczęście, że w porę ugryzłeś się w język. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powściągnąć — dk Va, powściągnąćnę, powściągnąćniesz, powściągnąćnij, powściągnąćnął, powściągnąćnęła, powściągnąćnęli, powściągnąćnięty, powściągnąćnąwszy rzad. powściągać ndk I, powściągnąćam, powściągnąćasz, powściągnąćają, powściągnąćaj, powściągnąćał,… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
wstrzymać — dk I, wstrzymaćam, wstrzymaćasz, wstrzymaćają, wstrzymaćaj, wstrzymaćał, wstrzymaćany wstrzymywać ndk VIIIa, wstrzymaćmuję, wstrzymaćmujesz, wstrzymaćmuj, wstrzymaćywał, wstrzymaćywany 1. «spowodować zatrzymanie się czegoś, nie pozwolić posunąć… … Słownik języka polskiego
koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… … Słownik języka polskiego