-
1 powstawać
vi1) ( zaczynać istnieć) budowla: entstehen, im Bau sein; firma: entstehen, gegründet werden; chaos, spór, zamieszanie: entstehen; wątpliwości, wiatr: aufkommen2) ( wstawać)powstać z krzesła vom Stuhl aufstehen3) ( buntować się)\powstawać przeciwko komuś/czemuś sich +akk gegen jdn/etw auflehnen [ lub erheben] -
2 powsta|ć
pf — powsta|wać1 impf (powstanę — powstaję) vi 1. (pojawić się) to come into being, to come into existence- powstały nowe dzielnice/szkoły new housing estates/schools came into existence a. were built a. sprang up- powstało dużo nowych organizacji numerous new organizations sprang up a. were established- powstał problem a problem arose a. developed- powstały nowe trudności new difficulties had arisen- powstały plotki na temat żony ministra rumours were circulating about the minister’s wife- w ogonku powstało zamieszanie there was a commotion in the queue, some commotion arose in the queue- między nimi powstał spór they had an argument- powstał ogólny śmiech general merriment a. laughter ensued- wśród tłumu powstała panika the crowd was thrown into a panic2. książk. (podnieść się) to rise- powstał z krzesła/klęczek he arose from his chair/knees- na jego widok wszyscy powstali as he entered/approached everyone rose to their feet- powstań! on your feet!3. książk. (zbuntować się) to rise (up), to revolt- powstać przeciw okupantowi to rise a. revolt against the occupying forces4. (przeciwstawić się) to oppose (przeciw czemuś sth)- cała rodzina powstała przeciw tym projektom the whole family opposed a. was against these plansThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powsta|ć
-
3 wsta|ć
pf — wsta|wać impf (wstanę — wstaję) vi 1. (przyjąć pozycję stojącą) to stand up 2. (podnieść się, powstać) to get up, to rise- wstać z łóżka to get up, to get out of bed- wstać z krzesła/z klęczek to rise from a chair/from one’s knees- wstać od stołu/biurka to rise from the table/from one’s desk3. (obudzić się) to get up- wstać o świcie to get up at dawn4. pot. (wyzdrowieć) to be back on one’s feet 5. przen. [słońce] to rise 6. przen. (rozpocząć się) [poranek] to start (off)- dzień wstał pochmurny the day started off cloudy- wstać razem ze słońcem pot. to be up at the crack of dawnThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wsta|ć
См. также в других словарях:
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… … Słownik języka polskiego
siedzenie — n I 1. rzecz. od siedzieć. 2. lm D. siedzenieeń «to, na czym się siedzi, część czegoś (np. krzesła, kanapy), na której się siedzi; miejsce siedzące» Miękkie, twarde, wyściełane siedzenie (np. krzesła, taboretu). Przednie, tylne siedzenie (np.… … Słownik języka polskiego
porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… … Słownik języka polskiego
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
wstać — dk, wstanę, wstaniesz, wstań, wstał wstawać ndk IX, wstaję, wstajesz, wstaćwaj, wstaćwał 1. «zmienić pozycję z siedzącej, leżącej na stojącą; podnieść się, powstać» Wstać z fotela, z krzesła, z ławki. Wstać z miejsca. Wstać z klęczek. Wstać zza… … Słownik języka polskiego
zerwać — dk IX, zerwaćrwę, zerwaćrwiesz, zerwaćrwij, zerwaćrwał, zerwaćrwany zrywać ndk I, zerwaćam, zerwaćasz, zerwaćają, zerwaćaj, zerwaćał, zerwaćany 1. «ciągnąc, szarpiąc odłączyć, oderwać coś od czegoś; zdjąć coś gwałtownie; zedrzeć» Zrywać kwiaty.… … Słownik języka polskiego