-
1 powiać
-
2 powiać
-
3 powiewać
powiewać na wietrze im Wind flattern;wiatr powiewa firankami der Wind bewegt die Gardinen;powiało zimnem es war ein kalter Lufthauch zu spüren;powiało spalenizną man hat den Brandgeruch wahrgenommen -
4 pociągać
pociągać [pɔʨ̑ɔŋgaʨ̑]1) ( przysuwać)\pociągać kogoś za coś jdn an etw +dat ziehen2) ( przesuwać)\pociągać ręką po twarzy mit der Hand über das Gesicht streichen [ lub fahren]3) ( wywoływać)\pociągać coś za sobą etw nach sich ziehen4) ( pozywać)\pociągać kogoś do odpowiedzialności za coś jdn für etw zur Verantwortung ziehen5) ( wciągać powietrze)\pociągać nosem die Nase hochziehen\pociągać kogoś jdn anziehen, jds Interesse erweckenod okna pociągnęło chłodem vom Fenster her zog es kalt\pociągać się za coś sich +akk an etw +dat ziehen -
5 powiewać
vi wiatr: wehen; flaga: flattern, wehen\powiewać chusteczką mit dem Taschentuch winken
См. также в других словарях:
powiać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}powiewać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powiać — Inny wiatr powiał; powiał wiatr z innej strony zob. wiatr 3 … Słownik frazeologiczny
powiać — dk Xb, powiaćwieje, powiaćwiej, powiaćwiał powiewać ndk I, powiaćwa, powiaćają, powiaćaj, powiaćał 1. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wionąć, zawiać, wiejąc przypłynąć» Powiało chłodem, mrozem. Od jeziora powiewa zimny wiatr. Od bagna… … Słownik języka polskiego
nawiać — dk Xb, nawiaćwieję, nawiaćwiejesz, nawiaćwiej, nawiaćwiał, nawiaćwiali a. nawiaćwieli, nawiaćwiany nawiewać ndk I, nawiaćam, nawiaćasz, nawiaćają, nawiaćaj, nawiaćał, nawiaćany 1. «o prądzie powietrza: nanieść, napędzić, nasypać czegoś; nadmuchać … Słownik języka polskiego
pociągnąć — dk Va, pociągnąćnę, pociągnąćniesz, pociągnąćnij, pociągnąćnął, pociągnąćnęła, pociągnąćnęli, pociągnąćnąwszy, pociągnąćnięty pociągać ndk I, pociągnąćam, pociągnąćasz, pociągnąćają, pociągnąćaj, pociągnąćał, pociągnąćany 1. «ciągnąc zbliżyć do… … Słownik języka polskiego
powiewać — ndk I, powiewaćam, powiewaćasz, powiewaćają, powiewaćaj, powiewaćał 1. forma ndk czas. powiać (p.) 2. «machać, potrząsać, poruszać czymś» Powiewać chusteczką, rękawiczką na pożegnanie. Powiewać gałązką, wachlarzem dla ochłody … Słownik języka polskiego
wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… … Słownik języka polskiego
zadąć — dk Xc, zadąćdmę, zadąćdmiesz, zadąćdmij, zadąćdął, zadąćdęła, zadąćdęli, zadąćdęty, zadąćdąwszy rzad. zadymać ndk I, zadąćam, zadąćasz, zadąćają, zadąćaj, zadąćał, zadąćany 1. «o wietrze: powiać silnie; dmuchnąć, zadmuchać» Wiatr zadął z północy … Słownik języka polskiego
zawiać — dk Xb, zawiaćwieje, zawiaćwiał, zawiaćwiany zawiewać ndk I, zawiaćwa, zawiaćał 1. «o wietrze: powiać, zadąć, dmuchnąć» Wiatr zawiał mocno. Lekki wietrzyk zawiewał od strony rzeki. ◊ pot. Zawiało kogoś «ktoś się zaziębił, zabolały kogoś plecy,… … Słownik języka polskiego
powiewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, powiewaća, powiewaćają {{/stl 8}}– powiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, powiewaćwieje, powiewaćwiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o powietrzu: poruszać się; poruszając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień