poufny

См. также в других словарях:

• poufny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, poufnyni poufnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeznaczony tylko dla niektórych, zaufanych, trzymany w tajemnicy przed innymi; tajny, sekretny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poufne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne …   Słownik języka polskiego

• doradca — m odm. jak ż II, DCMs. doradcacy; lm M. doradcacy, DB. doradcaców «ten, kto udziela porad, doradza» Poufny, zaufany doradca. Doradca króla, wodza, szefa. Sztab doradców. Mieć dobrego, złego doradcę. ∆ Doradca prawny «osoba znająca ustawy i… …   Słownik języka polskiego

• drażliwy — drażliwywi, drażliwywszy 1. «mogący doprowadzić do zadrażnień, do nieporozumienia, do scysji; drażniący» Drażliwe sprawy, pytania. Unikali w rozmowie drażliwych tematów. 2. «skłonny do obrażania się, zbytnio wrażliwy, pobudliwy, przeczulony» Był… …   Słownik języka polskiego

• dyskrecjonalny — 1. «powierzony czyjej dyskrecji, poufny» Rozmowa dyskrecjonalna. 2. «pozostawiony komuś do swobodnego uznania, do swobodnej oceny; nie określony, nie ograniczony przez żadne przepisy» ∆ Dyskrecjonalna władza «sfera działania, w której organ… …   Słownik języka polskiego

• intymny — intymnyni, intymnyniejszy «przeznaczony dla najbliższych, ściśle osobisty, poufny, sekretny, zażyły» Intymne rozmowy, zwierzenia. Najintymniejsze myśli. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• konfidencjonalny — 1. «poufały, zażyły, familiarny» Konfidencjonalny uśmiech, spojrzenie. 2. «poufny, sekretny» Informacja konfidencjonalna …   Słownik języka polskiego

• poufnie — poufnieej przysłów. od poufny a) w zn. 1: Powierzyć komuś poufnie jakąś sprawę, tajemnicę. Poinformować o czymś poufnie. Konsultować się poufnie. b) w zn. 2: Rozmawiać z kimś, gawędzić poufnie, życzliwie. Traktować kogoś przyjaźnie, poufnie …   Słownik języka polskiego

• poufność — ż V, DCMs. poufnośćści, blm «poufny charakter czegoś» Poufność zwierzeń …   Słownik języka polskiego

• rzec — dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić» Rzec coś głośno, gniewnie, oschle. Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha. Wyszedł, nie rzekłszy słowa. ∆ Prawdę rzekłszy «zwrot… …   Słownik języka polskiego

• sekretny — «nie przeznaczony do wiadomości ogółu, trzymany w sekrecie, poufny, tajny» Sekretna misja. Sekretne plany, ścieżki, sprawy. Sekretne wiadomości …   Słownik języka polskiego