Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

atavus

  • 1 atavus

    atavus, ī, m. ( für attae avus), der Großvater des Urgroßvaters (abavus) od. der Urgroßmutter (abavia), der Urahn, I) eig.: pater, avus, proavus, abavus, atavus, tritavus, Plaut.: avus et atavus noster, Varr. fr.: atavus maternus, Solin.: non patrem tuum videras, non patruum, non avum; proavum, atavum audiveras consules fuisse, Cic. – II) übtr., atavi = die Ahnesahnen, Vorfahren, Turnus avis atavisque potens, Verg.: Maecenas atavis edite regibus, Hor.: veteres illi Sabini atavique Romani, Col. – / Arch. Nomin. atavos, Plaut. Pers. 57.

    lateinisch-deutsches > atavus

  • 2 atavus

    atavus, ī, m. ( für attae avus), der Großvater des Urgroßvaters (abavus) od. der Urgroßmutter (abavia), der Urahn, I) eig.: pater, avus, proavus, abavus, atavus, tritavus, Plaut.: avus et atavus noster, Varr. fr.: atavus maternus, Solin.: non patrem tuum videras, non patruum, non avum; proavum, atavum audiveras consules fuisse, Cic. – II) übtr., atavi = die Ahnesahnen, Vorfahren, Turnus avis atavisque potens, Verg.: Maecenas atavis edite regibus, Hor.: veteres illi Sabini atavique Romani, Col. – Arch. Nomin. atavos, Plaut. Pers. 57.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > atavus

  • 3 ătăvus

    ătăvus, i, m. quatrième aïeul, père du trisaïeul ou de la trisaïeule.    - atavi, ōrum, m.: les ancêtres, les aïeux.

    Dictionarium latinogallicum > ătăvus

  • 4 atavus

        atavus ī, m    [ad + avus], a grandfather's grandfather, C.—An ancestor, forefather: atavis potens, V.: atavis editus regibus, H.
    * * *
    great-great-great grandfather, father of abavus/abavia; far ancestor, forefather

    Latin-English dictionary > atavus

  • 5 atavus

    ătăvus (archaic, - ŏs), i, m. [at avus], the father of a great-great-grandfather (abavus) or great-great-grandmother, opp. to adnepos.
    I.
    Lit., cf. Dig. 38, 10, 1, 38, 10, 10; Isid. Orig. 9, 5, 9 and 10; 9, 6, 23 and 25; Plaut. Pers. 1, 2, 5; Cic. Cael. 14.—
    II.
    In gen., sometimes, like avus, abavus, etc., for ancestor, forefather:

    Turnus avis atavisque potens,

    Verg. A. 7, 56:

    Evocat antiquis proavos atavosque sepulchris,

    Ov. Am. 1, 8, 17:

    Maecenas, atavis edite regibus,

    Hor. C. 1, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > atavus

  • 6 atavus

    ī m.
    отец прапрадеда или прапрабабки
    pater, avus, proāvus, abāvus, atāvus, tritāvus Pl — отец, дед, прадед, прапрадед, отец прапрадеда, дед прапрадеда
    atāvi V, H — предки, праотцы

    Латинско-русский словарь > atavus

  • 7 atavus

    отец прадеда;

    atavia, мать прадеда (1. 1 § 7. 1. 10§ 16 D. 38, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > atavus

  • 8 atavus

    great-great-great grandfather, ancestor.

    Latin-English dictionary of medieval > atavus

  • 9 atavus

    , i m
      предок, отец прапрадеда или прапрабабки, прародитель

    Dictionary Latin-Russian new > atavus

  • 10 Gyalopion atavus

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Северная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Gyalopion atavus

  • 11 atavos

    ătăvus (archaic, - ŏs), i, m. [at avus], the father of a great-great-grandfather (abavus) or great-great-grandmother, opp. to adnepos.
    I.
    Lit., cf. Dig. 38, 10, 1, 38, 10, 10; Isid. Orig. 9, 5, 9 and 10; 9, 6, 23 and 25; Plaut. Pers. 1, 2, 5; Cic. Cael. 14.—
    II.
    In gen., sometimes, like avus, abavus, etc., for ancestor, forefather:

    Turnus avis atavisque potens,

    Verg. A. 7, 56:

    Evocat antiquis proavos atavosque sepulchris,

    Ov. Am. 1, 8, 17:

    Maecenas, atavis edite regibus,

    Hor. C. 1, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > atavos

  • 12 adnepos

    ad-nepōs, richtiger atnepōs (im Ggstz. zu atavus), ōtis, m., der Ururgroßenkel, ICt u. Inscr.

    lateinisch-deutsches > adnepos

  • 13 atta [1]

    1. atta (ἄττα), Atta = Vater, lieber Vater, freundliche Anrede, urspr. der Kinder an den Vater, Paul. ex Fest. 13, 18 (in v. atavus); dann jüngerer Männer an ältere, Paul. ex Fest. 12, 11.

    lateinisch-deutsches > atta [1]

  • 14 avus

    avus (archaist. avos), ī, m., der Ahn, I) eig., der Großvater, pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi mater, Varr. LL.: huius avus Lentuli, Cic.: avus maternus, Verg., Liv. u.a.: paternus, Plin. ep. u.a.: naturalis, Vell.: avorum memoriā, zur Zeit der G., Liv. – II) übtr.: A) = proavus, der Urgroßvater, Cic. Scaur. 32. Tac. ann. 14, 55 cod. M (Nipp. u. Halm abavus). – B) übh. = Ahnherr, Vorfahr, avus paternus atque maternus, Hor. sat. 1, 6, 3: oft im Plur., avi veteres, magni, Verg.: intonsi, Ov.: triumphales, Tac.: Troiae, Verg.: avis atavisque potens, Verg.: übtr. v. Bienen, Verg. georg. 4, 209. – C) ein Greis, Albinov. in Maecen. 2, 4. – III) meton., Plur. avi, wie πάπποι, der wollige od. haarige Same einiger Pflanzen (des Löwenzahns usw.), den, wenn die Pflanze abgeblüht ist, der Wind wegführt, die Federkrone, Ps. Apul. herb. 75; vgl. Schneider Col. 6, 14, 3.

    lateinisch-deutsches > avus

  • 15 maternus

    māternus, a, um (mater), zur Mutter gehörig, mütterlich, von mütterlicher (von der Mutter) Seite, Mutter- (Ggstz. paternus), paternus maternusque sanguis, Cic.: genus, Sall. u. (Ggstz. paternum), Cic.: nomen, Cic.: animus, Ter.: tempora, Zeit der Schwangerschaft, Ov.: so menses, Nemes.: maternae fiducia formae, Stolz der Mutter auf ihre Gestalt, Ov.: metus, Ps. Quint decl.: dolor, Sen.: arma (Aeneae), die ihm seine Mutter Venus von Vulkan verschafft hatte, Verg.: so auch aves, Tauben, die der Venus heilig waren, Verg.: Caesar cingens materna tempora myrto, der Venus, der Mutter des Äneas, von dem Cäsar abstammen soll, Verg.: Idus, die der Maja (Merkurs Geburtstag), Mart.: Venus monet materna per aequora ire, in dem sie geboren war, Ov.: Delus, wo Latona den Apollo geboren hat, Verg. – avus, von mütterlicher Seite, Liv. u.a., s. avus: u. so atavus, Solin.: ebenso nobilitas, Verg.: Numa, von mütterlicher Seite verwandt, Ov.: patria, von mütterlicher Seite, Liv. – von Tieren, Colum. u. Plim.: vulva, vom Mutterschwein, Mart.

    lateinisch-deutsches > maternus

  • 16 tritavia

    tritavia, ae, f. (tritavus), die Mutter des atavus od. der atavia, ICt.

    lateinisch-deutsches > tritavia

  • 17 tritavus

    tritavus, ī, m., (tres u. avus), I) der Vater des atavus od. der atavia, Plaut., Varro LL. u. ICt. – II) übtr., tritavī, ōrum, m., die Urahnen, Urgroßväter, Varro r.r. 3, 3 in. – / arch. tritavos, Plaut. Pers. 57, u. stritavus, Fest. 314 (a), 24. u. Paul. ex Fest. p. 315, 3.

    lateinisch-deutsches > tritavus

  • 18 adnepos

    ad-nepōs, richtiger atnepōs (im Ggstz. zu atavus), ōtis, m., der Ururgroßenkel, ICt u. Inscr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adnepos

  • 19 atta

    1. atta (ἄττα), Atta = Vater, lieber Vater, freundliche Anrede, urspr. der Kinder an den Vater, Paul. ex Fest. 13, 18 (in v. atavus); dann jüngerer Männer an ältere, Paul. ex Fest. 12, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > atta

  • 20 avus

    avus (archaist. avos), ī, m., der Ahn, I) eig., der Großvater, pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi mater, Varr. LL.: huius avus Lentuli, Cic.: avus maternus, Verg., Liv. u.a.: paternus, Plin. ep. u.a.: naturalis, Vell.: avorum memoriā, zur Zeit der G., Liv. – II) übtr.: A) = proavus, der Urgroßvater, Cic. Scaur. 32. Tac. ann. 14, 55 cod. M (Nipp. u. Halm abavus). – B) übh. = Ahnherr, Vorfahr, avus paternus atque maternus, Hor. sat. 1, 6, 3: oft im Plur., avi veteres, magni, Verg.: intonsi, Ov.: triumphales, Tac.: Troiae, Verg.: avis atavisque potens, Verg.: übtr. v. Bienen, Verg. georg. 4, 209. – C) ein Greis, Albinov. in Maecen. 2, 4. – III) meton., Plur. avi, wie πάπποι, der wollige od. haarige Same einiger Pflanzen (des Löwenzahns usw.), den, wenn die Pflanze abgeblüht ist, der Wind wegführt, die Federkrone, Ps. Apul. herb. 75; vgl. Schneider Col. 6, 14, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > avus

См. также в других словарях:

  • Atăvus — (lat.), 1) Urgroßvater; 2) Vorfahr überhaupt. Daher Atavismus, die Eigenthümlichkeit, daß Enkel die Eigenschaften mehr von ihren Großeltern als von ihren Eltern haben; überhaupt das Gesetz der Erblichkeit von körperlicher Bildung u. geistigen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Atavus — Infobox fictional race name =Atavus caption =Juda and Howlyn, the main antagonists of Season 5 and leaders of the Atavus race. founded = founder = leader =Howlyn and Juda capital = homeworld = base of operations = official language =The Atavus… …   Wikipedia

  • Atavus — En génétique, un atavus (ou atavisme) est un caractère primitif qui réapparaît après une ou plusieurs générations. Le terme était fréquemment employé dans un sens psychologique pour désigner, de manière plus ou moins fondée, et souvent en… …   Wikipédia en Français

  • Atavus — Als Atavismus (Mehrzahl: Atavismen; lat. atavus „Vorfahre“, „Urahne“; in älteren Lehrbüchern als „Rückschlag“ bezeichnet) wird das Auftreten von überholten anatomischen Merkmalen bei Organismen oder der Rückfall in überholte Verhaltensweisen… …   Deutsch Wikipedia

  • atavus — (лат.) прародитель, предок …   Словарь ботанических терминов

  • atavus — at·a·vus …   English syllables

  • atavus —   n. remote ancestor whose characteristics recur in atavism …   Dictionary of difficult words

  • atavus — /astavas/ The male ascendant in the fifth degree. The great grandfather s or great grandmother s grandfather; a fourth grandfather …   Black's law dictionary

  • atavus — /astavas/ The male ascendant in the fifth degree. The great grandfather s or great grandmother s grandfather; a fourth grandfather …   Black's law dictionary

  • atavus — The father of a great great grandfather or great great grandmother …   Ballentine's law dictionary

  • atavus — …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»