potakiwacz

См. также в других словарях:

• potakiwacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek niemający własnego zdania lub niemający odwagi go wyrazić, stale potakujący innym (zwłaszcza tym, od których w jakiś sposób jest zależny) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sejm w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potakiwacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów pot. «z dezaprobatą o kimś, kto stale potakuje (zwłaszcza tym, od których zależy), nie zdobywając się na własne zdanie» Posłuszny potakiwacz …   Słownik języka polskiego

• potakiewicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów → potakiwacz …   Słownik języka polskiego