-
1 potępienie
- niacondemnation; REL damnation* * *n.1. (= krytyka) condemnation, castigation, censure, denouncement, denunciation.2. rel. damnation, perdition, reprobation; skazać na wieczne potępienie condemn to eternal damnation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potępienie
-
2 potępienie
сущ.• выговор• обвинение• осуждение• приговор• хула* * *☼ осуждение, порицание;● wieczne \potępienie церк. вечные муки
* * *сосужде́ние, порица́ние -
3 potępienie
wieczne potępienie REL ewige Verdammnis f;godny potępienia verwerflich, verachtenswert -
4 potępienie
-
5 potępienie
с осудження, осуд; ◙ wieczne potępienie: вічні муки -
6 potępienie
1. animadversion2. blâme3. condamnation4. damnation5. navire6. réprobation -
7 potępienie
locht -
8 potępienie
gargyş; nälet -
9 potępienie
καταδίκη -
10 potępienie
انتقاد ; سرزنشواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > potępienie
-
11 wieczne potępienie
церк. ве́чные му́ки -
12 damnation
potępienie -
13 gargyş
potępienie -
14 Verdammnis
potępienie -
15 осуждение
-
16 dezaprobata
сущ.• неодобрение* * *dezaprobat|a♀ неодобрение ň, порицание ň;mówić z \dezaprobataą неодобрительно отзываться;
przyjąć coś z \dezaprobataą неодобрительно отнестись к чему-л.+potępienie, przygana
* * *жнеодобре́ние n, порица́ние nmówić z dezaprobatą — неодобри́тельно отзыва́ться
przyjąć coś z dezaprobatą — неодобри́тельно отнести́сь к чему́-л.
Syn: -
17 condemnation
-
18 выговор
сущ.• akcent• bura• krytyka• nacisk• nagana• napomnienie• potępienie• przycisk• reprymenda• strofowanie• upomnienie• wymawianie• wymowa• wymówka• wyrzucie• wyrzut• zarzut• łajanie* * *monit, nagana, napomnienie, reprymenda -
19 обвинение
сущ.• denuncjacja• obwinienie• oskarżenie• potępienie• przeciwnatarcie• wypowiedzenie• zadenuncjowanie• ściganie* * *oskarżenie, zarzut -
20 порицание
сущ.• cenzurowanie• krytyka• nagana• przygana• zganienie* * *dezaprobata, potępienie
См. также в других словарях:
potępienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. potępić I. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kara za złe postępowanie, zwłaszcza kara piekła w religii… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potępienie — n I 1. rzecz. od potępić. 2. lm D. potępieniepień «ocena, wyrok potępiający» Ich postępowanie spotkało się z ogólnym potępieniem. 3. «w religii chrześcijańskiej: utrata zbawienia, kara piekła» zwykle w wyrażeniu: Wieczne potępienie … Słownik języka polskiego
Bogurodzica — est le plus ancien hymne religieux polonais. Il a été écrit entre le Xe et le XIIIe siècle et il est dédié à la Vierge Marie. Son titre signifie Mère de Dieu en français. Il fut probablement composé à la mémoire de Saint Stanislas. Les… … Wikipédia en Français
Конфедерация Труда Украины — профессиональный союз (профсоюз) с всеукраинским статусом, созданный 31 октября 1996 года как профсоюзное объединение с элементами профсоюза, однако в связи с изменением украинского законодательства была принята новая редакция Устава Конфедерации … Википедия
anatema — ż IV, CMs. anatemamie; lm D. anatemaem rel. «klątwa kościelna, ekskomunika» przen. «uznanie czegoś za złe, ostre potępienie kogoś lub czegoś; napiętnowanie» Rzucić anatemę na kogoś, na coś. ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
dezaprobata — ż IV, CMs. dezaprobataacie, blm «ujemna ocena czegoś, potępienie, przygana» Gest dezaprobaty. Słuchać czego z dezaprobatą … Słownik języka polskiego
jednogłośny — «zgodny, jednomyślny» Jednogłośny aplauz, entuzjazm. Jednogłośny wybór. Jednogłośne potępienie … Słownik języka polskiego
łachudra — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. łachudradrze; lm MB. łachudrary, D. łachudrader (także DB. łachudrarów tylko o mężczyznach) posp. pogard. «człowiek zasługujący na potępienie, pogardę; łobuz, szubrawiec» … Słownik języka polskiego
milczący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. milczeć (p.) milczący w użyciu przym. 1. «skłonny do milczenia; małomówny» Był milczącym odludkiem. 2. «odbywający się bez słów, nie uzewnętrzniający się w słowach» Milczący uścisk ręki, ukłon. Milczące… … Słownik języka polskiego
naganny — 1. książk. «zasługujący na naganę; karygodny, zły» Naganny tryb życia. Naganne postępowanie, skłonności. Popełnić czyn naganny. 2. książk. «wyrażający naganę, potępienie; ganiący» Naganne słowa, spojrzenie. naganny w użyciu rzecz. «najgorszy… … Słownik języka polskiego
potępieniec — m II, DB. potępienieceńca, W. potępienieceńcze (potępienieceńcu); lm M. potępienieceńcy, DB. potępienieceńców «według wierzeń chrześcijańskich: grzesznik skazany na wieczne potępienie» ◊ pot. Drzeć się, krzyczeć, męczyć się, cierpieć jak… … Słownik języka polskiego