potępić

См. также в других словарях:

• potępić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}potępiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}potępić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, potępićpię, potępićpi, potępićpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} uczynić tępymi wiele ostrych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potępić — dk VIa, potępićpię, potępićpisz, potępićtęp, potępićpił, potępićpiony potępiać ndk I, potępićam, potępićasz, potępićają, potępićaj, potępićał, potępićany 1. «uznać coś za złe, ocenić negatywnie, uznać kogoś winnym czegoś; zganić, napiętnować»… …   Słownik języka polskiego

• potępić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o wielu ostrych przedmiotach: ulec stępieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiły się wszystkie noże. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potępiać – potępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}w czambuł {{/stl 13}}{{stl 7}} potępić kategorycznie; wszystko lub wszystkich bez wyjątku; w całości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiano w czambuł wszelkie przejawy indywidualizmu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potępiać — → potępić …   Słownik języka polskiego

• rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

• rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

• czambuł — m IV, D. u, Ms. czambułule; lm M. y «dawny zbrojny oddział tatarski» w czambuł «ogólnie, w całości, bez wyjątku» Potępić wszystkich w czambuł. ‹ukr. z tur.› …   Słownik języka polskiego

• napiętnować — dk IV, napiętnowaćnuję, napiętnowaćnujesz, napiętnowaćnuj, napiętnowaćował, napiętnowaćowany 1. «uznać coś za zło, za hańbę, ostro potępić kogoś lub coś (zwykle wobec opinii ogółu, środowiska)» Napiętnować kogoś publicznie. Napiętnować czyjeś… …   Słownik języka polskiego

• potępienie — n I 1. rzecz. od potępić. 2. lm D. potępieniepień «ocena, wyrok potępiający» Ich postępowanie spotkało się z ogólnym potępieniem. 3. «w religii chrześcijańskiej: utrata zbawienia, kara piekła» zwykle w wyrażeniu: Wieczne potępienie …   Słownik języka polskiego

• potępiony — potępionypieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. potępić (p.) potępiony w użyciu rzecz., książk. «potępieniec» …   Słownik języka polskiego