porządnie

См. также в других словарях:

• porządnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., porządnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobrze, dokładnie, zgodnie z wymogami, starannie, tak, jak należy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koszula porządnie wyprana. Porządnie napisana… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• porządnie — porządnieej 1. «w należytym porządku, jak należy, dokładnie, starannie, solidnie; schludnie» Był porządnie ubrany. Dom porządnie ogrodzony. Zamieść porządnie pokój. Przepisz to porządnie. Uczniowie szli porządnie, parami. 2. «uczciwie, moralnie,… …   Słownik języka polskiego

• ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… …   Słownik języka polskiego

• Мир на Земле — Pokoj na Ziemi Обложка издания 1991 года Жанр: фантастический роман Автор: Станислав Лем …   Википедия

• kurzyć się — 1. pot. Kłamać, łgać, aż się za kimś kurzy «kłamać, łgać bez zachowania pozorów prawdy»: (...) łżecie obaj, aż się za wami kurzy! – dziadek stuknął laską w podłogę. H. Ożogowska, Głowa. 2. przestarz. Kurzy się komuś z czupryny, z głowy, pot. z(e) …   Słownik frazeologiczny

• ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie …   Słownik frazeologiczny

• pudełeczko — Jak w pudełeczku «czysto, schludnie, porządnie»: W domu mieli poukładane jak w pudełeczku, każda rzecz miała swoje miejsce (...). Cosm 12/2000 …   Słownik frazeologiczny

• akuratnie — akuratnieej 1. gw. «właśnie, dokładnie tyle, tak samo» Masz akuratnie tyle, co ja. 2. gw. «właśnie w tym czasie» Przyjechał akuratnie. 3. przestarz. «porządnie, rzetelnie, dokładnie» Pracować akuratnie …   Słownik języka polskiego

• ludzki — ludzkidzcy 1. «dotyczący człowieka, ludzi, należący do człowieka» Ludzkie głosy. Ludzka mowa. Ludzkie gadanie. Ludzka praca. Ludzka życzliwość. Ludzki wysiłek. Czaszka ludzka, szkielet ludzki …   Słownik języka polskiego

• łupień — m I, D. łupieńpnia; lm M. łupieńpnie, D. łupieńpni dziś tylko w wyrażeniach: Dać komuś łupnia, dostać od kogoś łupnia «dotkliwie kogoś pobić; dać się komuś porządnie we znaki; zostać przez kogoś pobitym, zwyciężonym» …   Słownik języka polskiego

• naparzać — ndk I, naparzaćam, naparzaćasz, naparzaćają, naparzaćaj, naparzaćał, naparzaćany 1. forma ndk czas. naparzyć (p.) 2. posp. «bić kogoś, zadawać komuś razy» naparzać się 1. forma ndk czas. naparzyć się (p.) 2. posp. «bić się wzajemnie, bić jeden… …   Słownik języka polskiego