-
1 poręczyć
глаг.• поручить• поручиться* * *poręcz|yć\poręczyćопусов, поручиться+* * *poręczony сов.поручи́тьсяSyn: -
2 zaręczyć
глаг.• обручать• обручить• поручить• поручиться* * *zaręcz|yć\zaręczyćony сов. 1. поручиться;\zaręczyć słowem honoru поручиться честным словом, дать честное слово;
2. (kogoś z kimś) обручить, помолвить+1. poręczyć
* * *zaręczony сов.1) поручи́тьсяzaręczyć słowem honoru — поручи́ться че́стным сло́вом, дать че́стное сло́во
2) ( kogoś z kimś) обручи́ть, помо́лвитьSyn:poręczyć 1)
См. также в других словарях:
poręczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poręczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poręczyć — dk VIb, poręczyćczę, poręczyćczysz, poręczyćręcz, poręczyćczył, poręczyćczony poręczać ndk I, poręczyćam, poręczyćasz, poręczyćają, poręczyćaj, poręczyćał, poręczyćany «dać gwarancję co do czyjejś wypłacalności; zapewnić, że zobowiązania dłużnika … Słownik języka polskiego
poręczać — → poręczyć … Słownik języka polskiego
poręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poręczaćam, poręczaća, poręczaćają, poręczaćany {{/stl 8}}– poręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poręczaćczę, poręczaćczy, poręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podżyrować — [wym. pod żyrować] dk IV, podżyrowaćruję, podżyrowaćrujesz, podżyrowaćruj, podżyrowaćował, podżyrowaćowany «poręczyć zapłatę sumy wekslowej» Podżyrować weksle kolegi. Podżyrować komuś pożyczkę … Słownik języka polskiego
poręczenie — n I 1. rzecz. od poręczyć. 2. lm D. poręczenieeń praw. «umowa pisemna zawierająca czyjeś zobowiązanie się wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika w razie, gdyby ten go nie wykonał» Złożyć poręczenie za kogoś. ∆ Poręczenie majątkowe… … Słownik języka polskiego
poświadczyć — dk VIb, poświadczyćczę, poświadczyćczysz, poświadczyćświadcz, poświadczyćczył, poświadczyćczony poświadczać ndk I, poświadczyćam, poświadczyćasz, poświadczyćają, poświadczyćaj, poświadczyćał, poświadczyćany «stwierdzić, poręczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
zaręczyć — dk VIb, zaręczyćczę, zaręczyćczysz, zaręczyćręcz, zaręczyćczył, zaręczyćczony zaręczać ndk I, zaręczyćam, zaręczyćasz, zaręczyćają, zaręczyćaj, zaręczyćał, zaręczyćany 1. «dać gwarancję na coś, poręczyć za kogoś, za coś; zagwarantować» Zaręczyć… … Słownik języka polskiego
poręczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. poręczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poręczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poręczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} pisemna gwarancja wykonania… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
